Γιατί η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω και να σκεφτώ πως η συγχώρεση ήταν γιαλαντζι; Γιατί χάρηκα που ένιωσα πως είχε δίκιο ο συμπαθής "τρελός" μου που είπε να βάλει το μπουρλότο; Γιατί με άφησε αδιάφορη που δεν θα αγοράσω αυτό το κομμάτι κι ας είναι μες το κτήμα μου και προτιμώ τον ξένο; Γιατί επαναλάμβανα μέσα μου το τί είχαμε τί χάσαμε; Γιατί ταράχτηκα συναισθηματικά εν τέλη και με έπιασε σφίξημο στο ηλιακό πλέγμα και πόνος στον αυχένα και πονοκέφαλος; Και γιατί νιώθω μεγαλύτερη και αγεφύρωτη την απόσταση και με τη μάνα μου και με την αδερφή μου;
Και γιατί στην ερώτηση αν είμαι εντάξει συνεχίζω να απαντάω πως μέσα μου είμαι εντάξει; Και νιώθω πως δεν θέλω να κάνω μαζί τους άλλη προσπάθεια και θέλω να αποστασιοποιηθώ τελείως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή