Ιμηκρανία ξεφύσιμα βούρκωμα

 

Έχω τελειώσει το κεφάλαιο βία εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Ακόμη και λεκτικά. Μπορεί να λέω τα πιο σκληρά πράγματα αλλά φροντίζω να βρίσκω έναν καλό και πολιτισμένο τρόπο. Ακόμη κι όταν χάνω τον έλεγχο στις σπάνιες πια κρίσεις μου στρέφομαι σε κάποιο κοντινό αντικείμενο και το σπάω. Δεν έχει κάποιος να ανησυχεί από εμένα ότι θα γίνω βίαιη μαζί του. Ακόμα και αν με χτυπήσει με δολοφονική πρόθεση πρώτα θα κοιτάξω να τον ακινητοποιήσω. 

Μπορεί να με κατηγορείς για υποκριτή. Για αναίσθητο. Και να έχεις κάποιο δίκιο. Γιατί αφήνω κάποια σημαντικά πράγματα να τρέχουν σε βαθύτερα επίπεδα. Δεν είναι ότι τα προσπερνάω ή τα διώχνω. Ασχολούμαι πολύ μαζί τους και μπορεί να ασχολούμαι υπερβολικά πολύ και για απίστευτα πολύ καιρό και ο άλλος να μην καταλαβαίνει τις διαδικασίες μου και να νομίζει άλλα. Όμως ασχολούμε απίστευτα πολύ με ότι με φέρνει σε αυτή την κατάσταση που μοιάζει με αναισθησία αλλά μέσα μου είμαι σε σοκ. 

Με εσένα έχω ασχοληθεί όσο με κανέναν άλλο. Και ξέρω πως απεχθάνεσαι τους αναίσθητους και τους υποκριτές. Κι εσένα οι σιωπές σου είναι απίστευτα πολύ μεγάλες και οι τρόποι σου και ο τρόπος που φωτίζεσαι είναι δυσνόητος και μυστήριος και εύκολα παρεξηγείτε. Ο τρόπος που στοιχίζεσαι και δεν φτάνει να σε κοιτάξει κάποιος από μια γωνία για να σε δει πρέπει να αλλάξει πολλές θέσεις για να δει κάπως. Εγώ έχω αυτόν τον τρόπο ευτυχώς αυτός είναι ο τρόπος μου. Αλλά μου παίρνει χρόνο και προσπαθώ να βελτιώσω την ταχύτητα και να αγαπήσω αυτόν τον τρόπο και την αλήθεια του και να τον αποδεχθώ και να μην ανησυχώ που είναι "λίγο" τρελός και σπάνιος. Χρειάζομαι και λίγη ενθάρρινση και συμπαράσταση και επιβεβαίωση γιατί παλεύω να κλείνω τους δρόμους της παράνοιας και πολλές φορές κλείνω και δρόμους που δεν ήταν να κλείσουν. Βουρκώνω που στα λέω αυτά. Και ξέρω πως κι εσύ παλεύεις με άλλα τόσα και δεν έστριψες ούτε εσύ να πας για πιο εύκολα πράγματα. Και μάλλον τα μοιραία σου τα δικά τα άστρα είναι ακόμη πιο δύσκολα ή μάλλον σε κάποια σημεία είναι απίστευτα δύσκολα, τόσο δύσκολα που... άσ-ρ-τα να πάνε κι ακόμη κι ο Αρχιμίδης αστροναύτης με την μεγαλύτερη καύλα του σύμπαντος να έχει για μοχλό θα τα είχε παίξει. 

Πονάω σήμερα πήρα το μοβ ντεπόν για την ιμηκρανία. 

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πως είσαι το πεπρωμένο μου από την πρώτη στιγμή γιατί φωτίζεις την άβυσσο. Είσαι τα πιο φωτεινά σκοτάδια και ότι βαθύτερο έχει φωτιστεί. Κι ο φωτισμός σου έχει ότι πιο μαγικό και όμορφο έχω δει. Μεταμορφώνεις κάθε αλήθεια σε κάτι τραγικά πολύ ερωτεύσιμο και ευαίσθητο και προκλητικό και ηρωικό να αγαπηθεί. Για μένα δεν υπάρχει πιο δυνατός μαγνήτης. Βγάλε αυτό το απαγορευτικό από πάνω σου. Σε παρακαλώ θέλω να αφεθώ να πέσω πάνω σου. Να προσπαθήσω μια προσγίωση πάνω σου χωρίς να γίνουμε κομμάτια. Όσο πιο απαλά μπορώ. Κι εσύ όσο πιο σιγά μπορείς. Και μίλα μου. Καθαρά και με εντολές. Λέγε μου τί θέλεις να κάνω. Κι αν αργώ σημαίνει ότι έχω προβληματισμούς κατα την επεξεργασία και την έστειλα καραντίνα, άρα παίρνα στην επόμενη κτλ. 

Κάνω ένα πρότζεκτ για να δω αν θα δοκίμαζα κάποια μικρή παραβίαση. Με την βία και την παραβίαση έχω τελειώσει σου είπα πολλά χρόνια. Δεν το κατακρίνω απόλητα. Συμφωνώ πως πρέπει να γινόμαστε κακοί με το κακό. Αλλά επιδή έζησα πολύ βία ως παιδί και ως έφηβος και χρειάστικε να κάνω αγώνα ζωής και θανάτου για να αλλάξω αυτοί οι τρόποι μου είναι πολύ δυσάρεστοι και εφιαλτικοί και μου ερεθίζουν αρνητικά την ψύχωση και δεν είναι για μένα. Ακόμη και η σιωπή από εξαφάνιση και ο αποκλεισμός λειτουργούν βίαια στην ψυχή μου. Και πάλι βουρκώνω και ξεφυσάω που στα λέω αυτά. Εσύ βέβαια μπορείς να την παλεύεις όπως ξέρεις και μπορείς. Κι εγώ το ίδιο. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά να μην το κάνουμε και πιο δύσκολο όμως. Κάπου στη μέση συναντιόμαστε σε όλα. Έτσι πιστεύω. Ερχόμασταν από τα αντίθετα και κάπου στη μέση συναντηθήκαμε. Αλλά συνεχίσαμε να τραβάμε τις πορείες μας για τα το δούμε όλο κι έχουμε φτάσει κάπου πάλι στα αντίθετα. Το έχω το σχήμα είναι ο διπλοπέλεκης πεταλούδα είναι δυο ισοσκελή τρίγωνα που ενωνονται στην κορφή δυο ίσοι διχοτόμοι που τέμνονται μέσα σε μια παράλληλο. 

Θα μπορούσαμε να είχαμε σταματήσει στην συνάντηση και να αφεθούμε να καθρεφτιστούμε. Και να μην κάνουμε τόση διαδρομή δύσκολη και αντίθετα στην έλξη ή κι αν ακόμη κι αν είναι έτσι το μαζί τουλάχιστον θα είχαμε την εγγύτητα. Τον πραγματικό τον υλικό έρωτα. Το σχήμα μας έχει γωνίες που αν τις λυάνουμε γίνεται το σήμβολο του απείρου. Κι έχω πιστέψει πως τα σώματά μας τα κορμιά μας θα το κάνουν αυτό. Θα μας στρογγυλέψει ο έρωτας. Έρωτά μου. Αγάπη μου. Πες μου σε παρακαλώ αν είμαι λάθος. Πες μου εσύ πως έχουν τα πράγματα

Κατ'αρχήν, είσαι καλά σήμερα;