Γιατί είμαι χάλια;

 

Πενθώ τον Ρούλη τον χαρούλη. Το πρώτο και τελευταίο χάμστερ που αγάπησα που μου το είχε κάνει δώρο ο Θοδωρής ο πρώτος ο παλιός ο μυστικός μου φίλος. Και το έπαίρνα μαζί μου στα φροντιστήριά μου και στην προπόνιση και το άφηνα κλεισμένο στην εσωτερική τσέπη του μποφάν μου και δεν το έτρωγε. Μια φορά το πήρα και στο σχολείο τόσες ώρες κλεισμένο για να του δείξω που πάω τα πρωινά που λείπω. Και έπαθε αλωπεκίαση και καράφλιασε μια μέρα έγινε ροζ χωρίς τρίχες μόνο δέρμα. Και τρόμαξα και θέλαν και οι δικοί μου να το ξεφορτωθούν και ήταν όλοι σύμφωνοι πως χρειαζόταν ευθανασία. Και το πήγα πάλι στον Θοδωρή και το σκότωσε εξ επαφής με το κεφάλι του στην κάνη του φλόμπερ. Θυμάμαι τα κόκκινα ματάκια του και το απαλό του γουνάκι. Τον τρόπο που μάσαγε και κινούταν νευρικά και χαριτομένα. Τα χεράκια του τα λεπτά που του τα χαίδευα στα δάκτηλά μου. 

Θέλω να χαρω για σένα που σε βλέπω σε συναισθηματική φάση καλά φορτισμένη.

Μα νιώθω εξάντληση. Σαν μόλις να γύρισα από πολύ εξαντλητική μεταφυσική αποστολή. Και μου λείπει η ανθρώπινη συντροφιά και η ζέστη και η ανάγκη να χαλαρώσω ξέγνοιαστα να χαρώ χωρίς άγχος και ανασφάλεια. Για το μυαλό μου, αν πηγαίνω καλά ή έχω ξεφύγει. Αν είμαι εντός θέματος ή εκτός κτλ. Η κατάστασή μου ζητάει να με ελαφρώσω. Νιώθω πολύ βαριά. Θα ήθελα κι εγώ να γυρίσω σε μια εποχή που μόνο διασκέδαζα αλλά δεν υπάρχει πουθενά αυτή η μνήμη για μένα. Υπάρχουν τέτοιες στιγμές όταν παίζω και πορώνομαι με τα παιχνίδια και κάποιες φορές με τις έρευνές μου. Αλλά νιώθω εξάντληση για οτιδήποτε. Και ίσως αλλάξει αυτό σε λίγη ώρα κάτι να με ανατροφοδοτίσει και να σηκωθώ. Κάτι που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα. Κάτι που να μη με βουρκώσει γιατί είμαι σε υπερευαίσθητη φάση και τρέχουν τα μάτια μου. Προχθές εκλεγα χωρίς δάκρια. Χθες έκλεγα και γελούσα. Σήμερα κλαίω κανονικά. Ε όπου να είναι θα ολοκληρωθεί διαδικασία ελπίζω. 

Θα ήθελα να μάθενα νέα σου. Από εσένα γιατί δεν ρωτάω άλλους. Δεν ξέρω κανέναν καλά και δεν ρισκάρω με φίλτρα και παραμορφώσεις, μου φτάνουνε οι δικές μου και δεν θέλω άλλες. Ούτε μοτίβα και τεχνιτές νοημοσύνες, μου φτάνουν τα δικά μου και δεν με ανταλλάζω με όλα τα λεφτά του κόσμου και με κανέναν. Έτσι θα το πάω μέχρι τέλους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Βασίσου πάνω μου. Ο βυθός μου είναι σκέτη μαγεία.