Γιατρέ, τα πάω πολύ καλά, αυτή τη φορά το πρόλαβα με τη μία!

 Γιατρέ, έγραψα αυτό το γράμμα στον άγνωστο θαυμαστή μου Δημήτρη με αφορμή ένα ποίημα που μου έστειλε και εκτός του ότι με άγγιξε πάρα πολύ και ένιωσα έρωτα και χαμογελούσα περίεργα νόμισα όπως το είδα πως σίγουρα είναι γραμμένο από πολύ δουλεμένο ποιητή και μάλιστα αναγνώρισα μέσα του την γραφή της αγάπης μου. Ξέροντας όμως πως δεν μπορώ να είμαι και τελείως αντικειμενική στο συγκεκριμένο θέμα και είναι πιθανό να είναι και ιδέα μου γιατί μου φάνηκε και τραβηγμένο σαν ιστορία να είναι ένας σοβαρός άνθρωπος που από πίσω να είναι ένας άλλος σοβαρός άνθρωπος και να απευθύνεται σε σοβαρό άνθρωπο μπερδεύτηκα και αδυνατώντας να κλίνω προς ένα συμπέρασμα έγραψα όσο πιο ειλικρινά μπορώ να δω μέσα μου το ακόλουθο γράμμα ώστε προλάβω το επεισόδιο και την όποια παρεξήγηση μπορεί να δημιουργήσει.    Αφού μόλις διάβασα το ποίημα του κάμποσες φορές σχεδόν τον εκφόβισα ευγενικά όσο μπορώ βεβαίως να μου παραδώσει και τα υπόλοιπα ποιήματα και την αγάπη μου αν την έχει εκεί. Τί σενάριο θε μου! Συγνώμη, το βλέπω ότι είναι παράλογο αλλά μου έχει πραγματικά πολύ βαθιά καρφωθεί. Ίσως μπορεί γιατί θα ήθελα να ήταν αλήθεια χωρίς να υπάρχει κάποιος χειρισμός από τον άνθρωπο ή κάποια κατα κάποιον τρόπο τύπου απαγωγή από έναν εαυτό μας προς έναν άλλο ας πούμε. Όπως συνηθίζω να κάνω εγώ σε εμένα με τον αγαπημένο τρελό μου για λόγους δικής του ασφάλειας, ας το πούμε έτσι.     

Καλημέρα και συγνώμη αν σου προκάλεσα κάποια άσχημη σύγχυση χθες. Ένιωσα πολύ ωραία με τα λόγια σου μα αθέλητά μου μου προκάλεσαν κάτι που είναι λίγο έως πολύ επικίνδυνο για μένα ως προς την εικόνα μου μόνο δλδ κι αυτό είναι όπως το λέει ο γιατρός μου ένα ψυχωσικό επεισόδιο και μου συστήνει αγωγή και παρακολούθηση αν αυτό επιμένει και κλιμακώνεται. Είχα ένα μεγάλο τέτοιο επεισόδιο το φθινόπωρο που μας πέρασε και το διαχειρίστηκα αρκετά καλά όμως κάποιοι φρικάρουν μαζί μου. Αυτό που παθαίνω είναι κυρίως ότι νομίζω ότι με καταδιώκουν και με απειλούν και μου επιτίθενται με υψηλή τεχνολογία χρησιμοποιώντας και ψυχοτρονικές μεθόδους. Οι παραισθήσεις μου προσπαθούν να με τρελάνουν, αντιστέκομαι. Ακούω τους αναστεναγμούς τα σάλια τα κλάματα τα γέλια της αγάπης μου, κανονικές σειρήνες, από το ράδιο τα οποία πιστεύω ότι μου τα παίζει κάποιος τρελός ψυχίατρος τύπου του στρατού για να ελέγξει και να κατευθύνει την ψυχολογία μου, να με κάνει να σπάσω και να πω πράγματα τα οποία δεν ξέρω αν είναι αναμνήσεις ή φαντασίες μου από την ανήλικη ζωή μου και την μετέπειτα έρευνα μου για ένα μυθιστόρημα που γράφω, ας το πούμε έτσι δηλαδή. Φτάνω στο σημείο να νιώθω πως με χτυπάνε με λέιζερ και αυτό είναι τσιμπήματα που μουδιάζουν και πονάνε πάρα πολύ και τα αντιμετωπίζω με πολύ νερό ή πέφτοντας στην θάλασσα γιατί πιστεύω πως είναι ένα είδος ηλεκτρισμού που γλυτώνω από αυτό όταν εκκενώνεται στο νερό ή όταν είμαι σε θέση μπορώ να το αντιγυρίσω και να το στείλω κάπως σαν με διάθλαση και αντανάκλαση. Και το έχω δει αυτό να καίει να τρυπάει και το έχουν δει κι άλλοι, αλλά για να μην μπλεχτούμε πολύ λέω ότι απλά έχω σαλτάρει λίγο κάτι που είναι πιο εύκολο ως παραδοχή και τελείως κατανοητό από όλους και τακτοποιείται αμέσως έτσι και συνέρχομαι περνάει. Έχω φτάσει σε σημεία να νομίζω ότι βλέπω με θερμική όραση και να βλέπω την κίνηση από τα κυκλώματα στα φώτα μέχρι που κυλίδωσα το μάτι μου στο σημείο του ματιού που αντιστοιχεί στους πνεύμονες και αυτός ο πόνος έκανε ώρες να μου φύγει και τον πάλευα με τρόπους και αστρικές προσευχές, κάτι σαν χορογραφία που αν με έβλεπε κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει τι κάνω και μάλλον θα με περνούσε για τελείως τρελή. Τσεκάρωμαι με τις κλίμακες και τα κουρδίσματα αν είμαι φυσικά μαθηματικά καλά και είμαι. Το πιο ωραίο είναι πως τα παιδιά δε φοβούνται καθόλου όταν παθαίνω τέτοια και μου συμπεριφέρονται πλήρως φυσιολογικά γνωρίζοντας όπως τους έχω πει πως την ώρα εκείνη προσεύχομαι με τον δικό μου τρόπο που μου τον έχει δείξει ο ίδιος ο Θεός Ερμής και υπάρχει μια φυσιολογικότητα γύρω μου που με βοηθάει. Δεν έχω πάρει ακόμη αντιψυχωσικά, αν και μου τα έχει γράψει ο γιατρός μου να τα παίρνω όταν βλέπω πως μπαίνω σε επεισόδιο, γιατί μέχρι τώρα είχα την δύναμη να το αφήνω στην άκρη όταν πρέπει να λειτουργήσω για τα καθήκοντά μου που είναι η φροντίδα των παιδιών και η καλλιέργεια των ελιών. Νιώθω πολύ ζωντανή όταν μου συμβαίνει, σα μανία είναι και μου είναι και ευχάριστο και δυσάρεστο, αλλά νιώθω μοναδικά ζωντανή και επιλέγω να το ζω. Καταβάθος είναι κι ότι δεν θέλω να παίρνω φάρμακα γιατί πιστεύω πως θα χάσω την φυσική μου χημική σύσταση και φοβάμαι πως αν την χάσω θα αλλοιωθεί η επικοινωνία και η αλληλεπίδραση που έχω με τα στοιχεία και τα ζώα, κυρίως τα άγρια ζώα. Κάτι που νομίζω πως το πετυχαίνω μέσο των διακυμάνσεων της συναισθηματικής μου κατάστασης και έχω αναπτύξει μια συναισθηματική γλώσσα μαζί τους. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω αλλά ίσως μπορώ να το δείξω σε κάποιον πρακτικά. Μέχρι τώρα δεν έχω κάνει κάτι κακό σε κάποιον που βρίσκεται δίπλα μου όταν είμαι σε αυτή την κατάσταση, παρά μόνο κάνω μια ειδική προετοιμασία με κάποιες κινήσεις ας το πούμε γυμναστική και κάποιο είδος τελετουργικού, ας το πούμε τελετές ανιμισμού χωρίς να έχω σκοτώσει ούτε μυρμήγκι. Μιά φορά που ήταν πέρσι το καλοκαίρι το πιο τραβηγμένο μου ήταν που έκαιγα δυό μέρες ένα ήδη νεκρό κουτάβι, το κουτάβο μου που το βρήκα δηλητηριασμένο και ο ψυχικός μου πόνος με οδήγησε να το πάω στον βωμό μου να κάνω επικλήσεις και ούρλιαζα για δικαιοσύνη και βρέθηκα να το καίω δυο μέρες, δυό μέρες έκανε να αποτεφρωθεί και να ησυχάσω.
Κατα την διάρκεια των οποίον ας πούμε τελετουργικών μου θέλω κάποια λεπτά όταν με καλούνε ας πούμε τα παιδιά, πχ μαμά που είναι η τάδε μπλούζα μου, ε κάνω λίγα λεπτά μέχρι να επανέρθω στην γη και να απαντήσω, αρκετά ήρεμα βεβαίως κι αυτό γιατί μελετάω και διαβάζω αστερισμούς εκείνη την ώρα που το βλέμμα μου θέλει κάποια λεπτά για να ταξιδέψει αυτά τα έτη φωτός και δεν μπορώ αμέσως να κατεβάσω το βλέμμα μου στο ένα μέτρο, κάνω κάτι σαν αποσυμπίεση, αυτό είναι όλο. Και νιώθω ότι αυτό που με προστατεύει είναι πιο δυνατο από αυτό που με απειλεί γι' αυτό μπορεί να με δεις να ξεγυμνώνομαι και να περπατάω προς το μέρος που ακούω τους πυροβολισμούς, κάτι που μπορώ να κάνω εδώ στην ερημία αλλά δεν θα το κάνω μέσα στον κόσμο για να μην προκαλέσω και να μην τρελάνω κανέναν, τις μάχες μου όλες τις δίνω στην ερημιά που παρακαλώ τα στοιχειά για βοήθεια και δικαιοσύνη. Δεν έχω πιστέψει ποτέ ότι είμαι πάνω από τον θεό, ότι τα προκαλώ εγώ, ας πούμε πως προκαλώ ένα τοπικό άνεμο ή ένα τοπικό φαινόμενο γύρω μου. Αν το πίστευα αυτό θα χρειαζόμουν οπωσδήποτε αγωγή γιατί θα ήμουν επικίνδυνη προς τους άλλους. Πιστεύω πως ή απλά τα προαισθάνομαι και ύστερα τα βλέπω ή σε κάποιον που δεν είναι τόσο ορθολογιστής μπορώ να παραδεχτώ ότι νιώθω κάποιες φορές πως είναι πνεύματα που με επισκέπτονται και μου σημαίνουν. Εμένα όλη μου η αποστολή είναι να τα σημειώνω αυτά που βλέπω και να τα επικοινωνήσω μέσα από το μυθιστόρημα που γράφω. Τώρα, για να μην σε τρελάνω άλλο Δημήτρη, και για να μην είσαι εσύ η αφορμή να μου πυροδοτηθεί πάλι τώρα μια τέτοια κατάσταση που μπορεί να μου πάρει μήνα με αυστηρή γυμναστική αστρονομία και προσευχή και απομόνωση θα σε παρακαλούσα να με βοηθήσεις ώστε να πιστέψω πως είσαι όντως ένα πρόσωπο που δεν έχει κάποια προηγούμενη σύνδεση με την ιστορία μου και τα πρόσωπά της και κυρίως ότι δεν είσαι ή δεν χρησιμοποιείς το πρόσωπο που έχω ερωτευθεί και πρωταγωνιστεί μαζί μου σε αυτή την ιστορία και μέσα μου κτλ. Ή αν είσαι να και με αγαπάς και με καταλαβαίνεις έστω με τα δικά σου μάτια μάτια μου και να με προλάβεις πριν τρελαθώ τελείως ότι έχουν βρει το αδύνατό μου σημείο και σε έχουν και σε χρησιμοποιούν εναντίον μου ή για κάποιον σκοπό που δεν γνωρίζω και δεν εγκρίνω. Δε με νοιάζει να πάω από εσένα ή για σένα αγάπη μου αλλά με νοιάζει να πάω από κάποιον άλλο που χρησιμοποιεί εσένα.Ή αν είσαι εσύ Δημήτρη ο Δημήτρης μου να σε δω να μου φύγει όλη αυτή η ιδέα που αιωρείται ανάμεσα στο μυθιστόρημα και την πραγματικότητα. Ζητάω πραγματικά συγνώμη για την αναστάτωση. Αν είσαι μαζί μου θα σε προστατεύουν κι εσένα οι θεοί μου τα καλά μου πνεύματα και οι Άτλαντες φίλοι μου η αστρική οικογένειά μου και δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε. Πρέπει άμεσα να καταλήξω στο τι ρόλο βαράς και να τον κλειδώσω ώστε να μπορέσουμε να κινηθούμε προς τα κάπου που θα συμφωνήσουμε χωρίς γκρίζα σημεία και πολλά αμφιλεγόμενα στοιχεία. Το μυστήριο της ζωής είναι τόσο μεγάλο που δεν χρειάζεται να του προσθέσουμε κι άλλο. Ίδιο με το μυστήριο της ψυχής. Όπως και η αλήθεια του σύμπαντος που ψάχνουμε είναι τόσο δύσκολη που είναι τελείως ανόητο να προσθέτουμε ψέματα από μόνοι μας για να κρυφτούμε. Είναι τόσο κρυμένη η αλήθεια του κόσμου και τόσο φανερή που τα ανθρώπινα ψέματα είναι μόνο γελοία. Θέλω να σε γνωρίσω, να σ' αγαπήσω, βοήθησέ με. Σε ευχαριστώ.

καλημέρα