Καλημέρα αγάπη μου,
Το προχωράω αυτό στην Πιπίνου στα 15.000. Είναι ανάμεσα Πατησίων και Γ' Σεπτεμβρίου. Βικτώρια μάτια μου, μια ευθεία από το γραφείο σου είναι 40τμ με καλή διαρρύθμιση σε δυο χώρους και η φίλη μου η αρχιτεκτόνισσα μου έχει πει αν είναι πάνω από 30τμ ότι πάρω θα μας το κάνει να μας χωράει όλους. Εννοείται ότι έχει προοπτικές επέκτασης γιατί βγαίνει από μέσα στο υπόγειο της πολυκατοικίας η εσωτερική πόρτα του και έχει απέναντι το δωμάτιο του θυρωρού που είναι χρόνια κλειστό και θα είμαι πολύ καλό κι ευγενικό παιδί και θα τους το πάρω. Εκεί θα βγάζουμε τα ματάκια μας κάθε νύχτα. Και θα βγούμε και ταράτσα εύκολα με λίγα κοινόχρηστα υπολογίζω. Αν βγω ταράτσα και μπορέσω να το κάνω ενεργειακά αυτόνομο θα είναι ευχής έργον. Και θα φτιάξω και σημείο σεισμού με πολύ δυνατή σιδηροκατασκευή κάτω από την έξω πόρτα να σηκώνει τόνους να είμαστε ήσυχοι. Είναι πολύ ωραίο, μεζονετούλα σου λέω. Μόνο που δεν έχει να παρκάρεις αλλά δεν έχω αυτοκίνητο, θα πάρω βαν ηλεκτρικό το '28 και θα μείνω τελείως άφραγκη τώρα. Όμως μου μένει η καλύβα μου στο ποτάμι που δεν ήθελα να το δώσω γιατί από όλα τα χωράφια μου μόνο εκεί έχω κάπως σίγουρο το νερό και είναι η ιστορία μας εκεί πέρα. Άλλωστε δεν ήθελα κάτι καλύτερο στην Αθήνα γιατί είναι κοροϊδία όπως έχει γίνει και όσο κάνει ένα τετραγωνικό διαμερίσματος κάνει ένα στρέμμα εδώ. Ασε που παντού χρειάζεται φίλτρο στον εξαερισμό, όχι μόνο στα υπόγεια που είναι κι η θέα. Αγάπη μου, θα τελετουργούμε κάθε μέρα μαζί. Και τα παιδιά θα πάρουν προαγωγή από την φιλαρμονική εδώ ο Ηρακλής θα βρεθεί στην φιλαρμονική του δήμου Αθηναίων και η μικρή από τον στίβο εδώ θα βρεθεί στον Πανελλήνιο και θα την στείλω και αγγλικό σχολείο γιατί φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα με τα αγγλικά παρά με τα ελληνικά σε τόσο μαλακισμένες δασκάλες που έπεσε το καημένο μου. Και θα πιάσω δουλειά στο καφέ που παίρνεις τον καφέ σου να σου κάνω τα δικά μου τα μάγια μου να πέσεις ξερή και να ξυπνήσεις μέσα στην αγκαλιά μου. Λασποβροχές την Άνοιξη, μου φεύγει το κεφάλι, το στομάχι κτλ. Πως το κάνεις αυτό; Και τα περιμένω και τα δέχομαι όλα από εσένα.. Εντάξει, μου παίρνει λίγο χρόνο παραπάνω αλλά τα δέχομαι όλα από εσένα. Διότι δεν μου τα λες έξω από τα δόντια και μπερδεύομαι και σαστίζω και αρρωσταίνω και θέλω τη μαμά μου. Με το μαλακό μπέημπι να με κάνεις καλά.. Σε παρακαλώ, σε σλόου μότιον η αγκαλιά στην παραλία, να μη σπάσουμε τίποτε εκεί πέρα, μόνο να κολλάμε θέλω μάτια μου τα μάτια σου είναι η καταιγίδα και η λιακάδα της ζωής μου.
Είναι τελείως τρελό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή