Υπογράφω Ζωντανό

 

Τα Σμυρναίικα τραγούδια τα ξέρω από προηγούμενη ζωή, είμαι σίγουρη γι' αυτό, όπως και για το ποιος μου τα έμαθε κι ότι δεν θέλω να το μοιραστώ αυτό. Αυτός που μου τα έμαθε σε αυτή τη ζωή δεν ξέρω αν γεννήθηκε άνθρωπος. Έστω . Η ουσιαστική νίκη του ανθρώπου είναι στο να νικήσει αυτή του την διαφορά και να ενταχθεί και να ενσωματωθεί  στην απλότητα και το ενστικτώδες αρχέγονο αίσθημα και συναίσθημα που βλέπουμε στη χλωρίδα και την πανίδα, την αίσθηση και την συνείδηση αυτής της αυθεντικότητας. Την ταυτοποίηση του με το κοσμογονικό είναι του. Πράγματα δηλαδή που πηγάζουν από το σύνολο του και του αισθαντικού αποτελέσματος που αυτό δίνει κι όχι μόνο από τα κατώτερα σημεία όπως υποστηρίζουν αρκετοί για τα ένστικτα ώστε να δικαιολογήσουν και να αποστραφούν από αυτή την αποκαλυπτική προσπάθεια και διαδικασία. Η φορά που κινούμαστε είναι άποψη. Έχω πάρει κι εγώ λάθος δρόμους για χάρη της έρευνας. Αν τελικά η πρόοδος θέλει τον άνθρωπο να περπατάει με τα χέρια ή να συνεχίσει με τα πόδια δεν ξέρω. Είναι ερώτηση αν αυτός που δεν γεννιέται άνθρωπος γεννιέται φυτό ή ζώο. Συνχνότατα μου είναι δυσδιάκριτο το αν οι αναφορές μου είναι σε εμένα ή σε άλλο πρόσωπο. Αυτό είναι μια μάχη που με ενδιαφέρει πολύ ως η κυριότερη και κρισιμότερη από την πρώτη φορά. Πάνε λίγες μέρες ώρες που με εκκίνησαν δυο λέξεις, ο τίτλος μιας καινούριας εργασίας και σχημάτισα την πιο απλή και κατανοητή εικόνα, που είχα σχηματίσει πότε του πεδίου της μάχης, ποιητική, από τα ποιήματα της κρύπτης. Μου συνέβη επίσης σήμερα η θαυμαστή πρόοδος να κλαίω μόνο από το ένα μάτι και συγκεκριμένα το αριστερό. Νιώθω μια ζεστασιά και γαλήνη. Ξεκινώντας το ταξίδι μου στην εικόνα του πεδίου δεν με ενδιέφερε ποιος θα νικήσει αλλά ήταν σα να ήξερα. Σα να ήξερα από άλλη ζωή ότι σε αυτή ήρθα κομμάτια. Κομμάτια πολιεπίπεδα που πρέπει να τα συναρμολογήσω. Τα οποία τα έχω όλα χαρίσει κι έχω κρατήσει τα αντίγραφα. Γιατί έτσι μόνο γίνεται.