Ναι είναι πολλές φορές που δεν νιώθω καλά γιατί πώς να είμαι καλά, καταλαβαίνεις. Και μπορεί να σκέφτομαι μάταια με τον τρόπο που ερμηνεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι τα πράγματα και να λυπάμαι που όλη μου η ζωή γυρίζει γύρω από έναν νοητό άξονα τόσο ανόητα. Σκέτη παράνοια κι ας μου είπες το αντίθετο γιατί από τότε έγιναν όλα.       Ξέρω πως αυτή την Παρασκευή θα σε συναντήσω. Σε ένα βιβλιοπωλείο και θα είναι τόσο οικεία κι αληθινά. Θα σε τραβήξω λίγο παράμερα και θα κάτσω να σε ακούσω. Θα νιώσω πως καταλαβαινόμαστε κι είναι ωραία.     Είναι πολλά που έχω στα υπόψην να βελτιώσω αλλά δεν είναι τίποτα εξετάσεις κι ούτε μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει και τόσο εδώ που τα λέμε, μόνο στους τρόπους του μπορεί να χρησιμοποιεί άλλα καλύτερα μέσα αλλά ο ίδιος δεν αλλάζει και πολύ.        Και το λέω αυτό γιατί νομίζω κάποιες φορές ότι αν άλλαζα σε κάτι ίσως μου δινόταν μια ευκαιρία  αν ας πούμε έχω κάτι που πολύ σε ενοχλεί και είναι αυτό που φταίει. Όμως ξέρω ότι δεν είναι αυτό, οι τρόποι μας οι συνθήκες και οι συνήθειες. Το έχω καταλάβει ότι κάνω κάποια βήματα από αυτή τη χαζή ελπίδα και με έχει βοηθήσει και με βοηθάει να προσπαθώ και να θέλω να παρουσιάζω πράγματα, να κρατιέμαι πιο γερά στη ζωή. Όπως και το αντίθετο άλλωστε μου συμβαίνει και οδηγούμε σε δρόμους που δεν θα έπαιρνα ποτέ αλλά τους παίρνω για να γνωρίσω να μάθω για αξίες που αναλύω ώστε να βγάλω μια άκρη. Χωρίς να είναι το ζητούμενο να βρω την άκρη.      Ξέρω τι θα με έκανε ευτυχισμένη αλλά δεν είναι στο χέρι μου. Έγιναν όλα πάλι πολύ καλά για να είναι αληθινά και η λογική τελείως γενική κι αφηρημένη και δεν με βοηθάει να πιστέψω στους εξωγήινους ή σε κανα τρελό παραμύθι τραβηγμένο τελείως απ΄τα μαλλιά.        Λοιπόν. Δε  περιμένω τίποτα. Δεν το πιστεύω τελείως βέβαια γιατί κάπου μέσα μου ξέρω πως κι αυτό είναι ένα κόλπο για να έρθει. Είναι η ηρεμία και η αγαλλίαση που έχεις όταν παραδίδεις επιτέλους την εργασία σου και ξέρεις ότι είναι να μείνει θα μείνει. Στιγμές που θα σου κρατούσα ακόμα και την τσάντα σου αν χρειαζόσουν κάτι και τέτοια. Κι ύστερα θα κάναμε έρωτα χωρίς γιατί.       Έχω χάσει αυτές τις στιγμές και όταν νιώθω το βάρος τους πάνω στην απουσία μου συνθλίβομαι εντελώς.     Και παρακαλάω να μην είμαι εγώ. Και βλέπω αμέσως τη λιγοσύνη μου και το σώζον εαυτό σωθήτω που συνεπάγεται και ΓΑΜΗΣΕΤΑ.