Έτσι είναι όταν παρουσιάζεις τα παιδιά σου. Νιώθεις τιμή και άγρια χαρα. Και καμαρώνεις και είναι σα να πετάει όλος ο πόνος και οι θυσίες σου και να γίνονται δύναμη ψυχής αξία. Και τα δίνεις να τ' αγκαλιάσουν αυτοί που αγαπάς και τους αγαπάς περισσότερο που τ' αγκαλιάζουν και τους δίνονται και μοιράζεστε κάπως αυτή την αξία. Φτάνεις και μέχρι να αισθανθείς ότι σε εκπληρώνουνε και δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο για να είσαι ευτυχής από το να υπάρχουν και να αναπνέουνε και να τα κοιτάζεις να κάνουν το δικό τους ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή