κομπιουτεράκι

 

Μου λείπει η φωνή σου. Δυστάζω να σε πάρω τηλέφωνο γιατί ξέρω πως είσαι με την κοπελιά σου. Είναι εντάξει, είναι ήσυχη η καρδιά μου. Αλλά όταν κάθομαι μόνη μου και σε σκέφτομαι άθελά μου δακρίζω. Νιώθω καλά που έχεις κάποιον να σε προσέχει. Δεν θα ενοχλήσω. Ξέρω πως μια μέρα θα σε δω κι ίσως να είναι εύκαιρο να σ' αγκαλιάσω και να σε φιλήσω. Νιώθω καλά κι ίσως καλύτερα που έχεις κάποιον να σε προσέχει. Ας είναι πως εγώ θα μπορούσα να δώσω κι ίσως ακόμα περισότερα. Αυτό ψάχνω, βασικα κάποιον που να δεχτεί και να μπορεί να του τα δώσω. Να τα έχουμε μαζί. Να τα μοιραστούμε. Η καρδιά μου είναι σκούρο μπλέ φωσφοριζέ τώρα. Κι είναι το χρώμα που μ'αρέσει να κοιτώ στον ορίζοντα. Νιώθω ωραία που έχω κι εγώ να φροντίζω ανθρώπους. Που κάνω και διάφορα παράτολμα και γεμίζω. Θα ήθελα καμιά φορά να με έπαιρνες, να ακούω τη φωνή σου να εμπλουτίζεται η παραίσθηση. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα δλδ με την κοπελιά σου. Ξέρεις όμως ότι ποτέ δε θα σου έλεγα τέτοια πράγματα. Γι' αυτό τα γράφω δω πέρα. 

 

(Art pandiony/ calculator)