Θα ήθελα να συνέχιζα να πιστεύω ότι ήταν
μόνο ένα τρελό μου όνειρο.
Υπάρχει μια διαφορά αδιανόητη κι αξεδιάλυτη
από το όνειρο στη ζωή.
Λένε πως τα όνειρα εκπορεύονται από το υποσυνείδητο.
Ότι ελευθερώνουν σκέψεις που επιμένουν πιο μέσα από την επιφάνεια.
Διαπιστώνω πως η τέχνη σου ξυπνά το όνειρο μου.
Αλλά και πως χωρίς εσένα ως ύπαρξή δεν μπορώ να ονειρευτώ.
Θα ήθελα να συνέχιζα να πιστεύω ότι μαζί σου δεν έχω καμιά πιθανότητα ονείρου εκτός ονείρου.
Θα ήθελα να γέλαγες μαζί μου
να με κορόιδευες που νομίζω πως σε έχω ερωτευτεί.
Να το έβλεπες τελείως αστείο ή ακόμα και γελοίο.
Θα ήθελα να συνέχιζα να μπορώ να γελάω με την καψούρα
όπως όταν γλιστράμε και πέφτουμε σα το Σαρλό.
Θα ήθελα να ήξερα γιατί δεν γέλασες. Θα ένιωθα πολύ καλύτερα αν σε έκανα να γελούσες.
Θέλω να έρθει μια μέρα που να γελάμε με αυτό μαζί. Να δεις που κάποτε θα το θυμόμαστε και θα γελάμε.
( photos by me / αν δε σπάσεις αυγά ομελέτα δε γίνεται )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή