Είναι το δάκρυ μου που
κυλά στα κενά των λέξεων
τα κοκόρια στην αυλή στραγγίζουν
το αίμα τους
Τη νύχτα των αποσταγμάτων
τη νύχτα που η αγκαλιά θέλει χορό
Ξέρεις πώς το πιο τρυφερό χάδι
μου είναι αυτά τα δάκρυα
στη ράχη, στις παλάμες, στα μάτια. Χάδια
όπως κ' το φτεροκόπημα ο κυματισμός
Τέρας του βυθού
προβάρω πανσελίνους κυκλώνες αέναα
στο κέντρο τους για να σε συναντώ
Κάθησα,
Πέφτουν απο την τσέπη μου καλαμπόκια
Παρέδωσα τους μελοθάνατους σε άλλα χέρια
Αρνούμαι να πάρω τις ψυχές τους
Μήπως και ζωντανευτώ
(fotoart ???)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή