Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

μισό σονέτο προς αποτέφρωση



Ο έρωτάς μου ερμαφρόδιτος δράκος σε σπηλιά
Κοιμάται, με τα μάτια ανοιχτά σε οπτασία
Κρύβει τη φλώγα του βαθυά μες τη κοιλιά
για να τη γνέθει μεταξένια απ' την Ασία
...
...
Πώς σ' αγαπώ μεταθανάτια!
Χυτή καρδιά απο αλάτι
Ρολόι που με χτύπαγε στη πλάτη


 (fotoart E.Naranjo)

6 σχόλια:

  1. ...Όμορφα όλα μικρή...μη λυπάσαι. έτσι έπρεπε να γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μόνο το πίσμα μου της χάρισε τρείς πληγωμένους μήνες.
    αν ήταν άνθρωπος θα την έβριζα τώρα που μ'άφισε, αλλά η αγνότητα των ζώων με συνθλίβει..
    σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο.
    δεν είναι τίποτα τυχαιότητα...

    μη μ'ευχαριστείς
    μακάρι να ήμουν εκεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. να τσακίζαμε το κουτί με τα γλυκά και να βλέπαμε τη Λάμψη του Στιβεν κινγκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κατά προτίμηση λιβανέζικα με σιρόπια και σοκολάτα!
    θα ξεκινάγαμε από τη Λάμψη και θα καταλήγαμε στο μυστικό παράθυρο με τον Τζόνι! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή