δυο τέρατα απ’ τα πέρατα

λέρωσα τα σεντόνια με
κατρακυλισμένα βουνά σοκολάτας

ανατρύχιασα με την πίπιζα
της δικής μας σονάτας

παραλήρησα τον κόκορα,
τα αστέρια, το δάσος,

τη θάλασσα, το φεγγάρι, τον ήλιο,
τα πάντα, μαζί σου

καθ’ όσο βαριόσουν
στου θεού μου τον θρόνο Ω!

κουκουβάγια γαμψή στο γιασεμί μου

με ψηλοτάκουνα και ζαρτιέρες

νύχτες μέρες νύχτες μέρες

-μηχανικά αδιάφορο μοναχικό
αυνανισμό εξασκώ.

οκ, Οδυσσέα χρωστάς
κρουαζιέρα στην Πηνελόπη-

ποια ανυπόστατη σταθερά μας ισιώνει!

..το φωτεινό μέρος του χεριού σου

της σελήνης μου είναι κοιλάδα..

(art Titian)