Πέρα από την μπανάνα

 

Αγάπη μου,

Πιάνω μια φορά στα πράγματα. Τα κύματα τα βουνά ο αέρας τα λουλούδια τα πλάσματα δεν με πηγαίνουν σε εσένα. Εσύ με πηγαίνεις σε αυτά. 

Το έχω ξαναπεί. Έτσι ανοίγομαι κι έτσι βγάζω κάποιο νόημα. Όταν λες είσαι ένας κήπος δεν ξέρω. Ο κήπος είναι εσύ. Ο κόσμος είσαι εσύ. Αλλά εσύ ο κόσμος κάπως με κλείνει. Δηλαδή εμείς είμαστε το αρχέτυπο του κόσμου ή ο κόσμος είναι το αρχέτυπο το δικό μας; 

Βέβαια μπορεί να υπάρχουν στο διάστημα κάποιοι τέτοιοι τόποι που το αντιστρέφουν και αναστρέφονται. Κι εμείς προς τα εκεί ταξιδεύουμε κι αυτό είναι η κάθε ζωή. Να περνάς κόσμος και να βγαίνεις άνθρωπος. Να περνάς άνθρωπος και να βγαίνεις κόσμος. Μπήκε ο κόσμος μου εκεί και βγήκε άνθρωπος ή μπήκε ο άνθρωπος και βγήκε ο κόσμος. Δεν μπορεί όμως να είναι μια χυμένη μπανάνα. Το μυστήριο βρίσκεται στο υπόλοιπο κομμάτι. Εντάξει. Συν τη μπανάνα. 

Κάποτε ζήλευα πολύ τη μπανάνα. Τώρα έχω κεντράρει στο υπόλοιπο, το μοναδικό. Στο ίδιον ας πούμε. Όταν είναι όλα κοινά γινόμαστε μπανάνες. Όταν κοιτάμε τη μπανάνα γινόμαστε μπανάνες. 

Στο μοναδικό μου όταν πέφετει κάτι πάνω παθαίνω μεγάλη σύγχιση. Κάτι θέλει να με σφάξει να με αφανίσει. Στην καλύτερη να μου αφήσει την μουτζούρα του. Μπορεί να βγει κι ένα υπέροχο έργο δεν ξέρω μα έτσι συμβαίνει σε κάθε ανοιχτό βήμα που διασχίζει τον κόσμο. Κάτι που θα με διασχίζει πέρα από τη μπανάνα. Κάτι με καλεί να διαβούμε μαζί πέρα από τη μπανάνα. Που σαν το κόκκινο πανί. 

Άσε με να πέσω πάνω σου ,ήρεμα γαμώτο, κάθομαι να πέσεις πάνω σου. Πάνω μου ήθελα να πω. Σάλια φιλί μου άνοιξη του κόσμου ψυχή μου. Ηλεκτρισμός. Με όλο το σώμα.

 Κομμένες οι ξένες συνδέσεις. Κύκλωμα χωρίς απώλειες. Όλος ο ιδρώτας για σένα. Να σε γεμίζω με εμένα να με γεμίζεις με εσένα. Πορώνομαι. Ξεχειλίζω. 

Ποιος τη γαμεί τη μπανάνα. Γαμώ τη Μπανανία. Εδώ μιλάμε για το μυστήριο. Τον παράδεισο και την κόλαση. Παραδεισένια -μου-. Δαίμονα. Τα βυζιά σου είναι τα μάτια του Θεού και θέλω να τα φιλήσω. 

Οι τρύπες σου οι πύλες του παραδείσου και θέλω να τις διαβώ. Να τις διασχίσω. Τα μάτια σου ο πιο μαγεμένος καθρέφτης. 

Εδώ είναι το θέμα. Που βλέπω ψάρια και πουλιά. Ταύρους και κόκκινα πανιά. Πουφ κάνει κι εξαφανίζεται η μπανάνα. Με λάμψη άλαμπτη και σκόνη άσκονη.