Έχουμε ταμπουρωθεί

 

Στο μπορντό. Αρχή. σελ. 35 

Βλέπω και γενικά κάτι σαν αναφορές ένα γύρω που βγάζουνε μάτι. Βλέπω και στον ενύπνοιο μου κόσμο

Νιώθω και στο REM

Αλλά λόγο του ότι παθαίνω και καταδιοκτικά τα περνάω κι αυτά στην άλλη μεριά, στο μυθιστόρημα που λέω. Όρεξη έχω τώρα να παίζω την τυφλόμιγα και να τσακώνομαι με  μπανιστιρτζίδες του καναπέ. 

Κι εσύ όμως μιλάς λες και το στάνταρ σου κι εσένα να είναι πως είναι όλα χακαρισμένα. 

Τί γίνεται θα μου πεις; 

Εγώ ξέρω κάτι λίγα από αυτά και το έχω δει το ντόμινο. Άπαξ και μπεις σε πάει με τη σειρά τραινάκι το φυστίκι κι έχω προχωρήσει σε άλλες υψηλότερες μεθόδους. Σου είπα. Όλη η Αλάσκα κι εγώ γυμνή με ένα τραγόμαλλο. Νιώθω υπερόπλο. Και είμαι. Όποιος περνάει τονε σιλικώνω ..α να είμαι κουρδισμένη και καθαρή .. σιλικώνω μέχρι τον Άρη. Μα είναι ανάγκη! Να λερώσω το κάρμα μου .. τώρα. Αυτά είναι για γέλια. Τα άλλα από νοτιοανατολικά είναι τα σοβαρά προβλήματα και το προξενίο τους εδώ κάτω προς τα Στροφάδια ευθεία.  

Αλλά πες κι εσύ αγάπη μου τί γίνεται.

Σε έχουνε χακάρει; Θα μου επείς. Θες να σου πω εγώ μήπως .. ε μήπως. Γδύσου να σε ψάξω να πάμε σε μια σπηλιά να σου πω.