Καμια φορά μπορεί ακόμη μπερδεύομαι ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί. Μοιάζει να έχουν πιάσει τα δυο άκρα να έχουν κλειστεί εκεί και στη μέση να είναι όλοι οι υπόλοιποι σα τη μεγάλη λαοθάλασσα. Βέβαια θα μου πεις ξεχωρίζουν από τον σκοπό. Και από τα μέσα θα ξεχωρίζουν αλλά μπορεί και όχι πάντα. Υπάρχει και η κοινή γνώμη που δίνεται μεγάλη μάχη για την διαμόρφωσή της και οι θεόκλειστες πόρτες και από την μια άκρη αλλά και από την άλλη δεν βλέπω να συμπίπτουν ποτέ μαζί της. Μάλλον από θέματα επιπέδου γνώσεων αλλά και από στρατηγικής φαντάζομαι. Είναι κάτι σαν στρατοί σε πόλεμο αυτοί και λογικό είναι να έχουν τα μυστικά τους. Κάπου εκεί γυρνάει το μυαλό μου πως βρίσκεται και ο λόγος που μας κρατάει κι εμάς μακριά. Πως ίσως να φταίει ο χαρακτήρας μου που σηκώνει την δική του σημαία. Κι έτσι να αποκλείομαι απο μια μεγάλη αγκαλιά που ίσως να ήθελε να με δεχτεί αλλά με απορήπτει λόγο χαρακτήρα. Όμως ήθελα να πω πως πιστεύω πως μπορώ και να σταθώ και να κρατήσω και το μυαλό μου αλλά και το στόμα μου και τα χέρια μου κι όλο το σώμα μου υπό έλεγχο. Μπορεί να μην τα κατάφερα μια φορά κι έναν καιρό και να έσπασα την κεφάλα μου μα έχω βρει πια κάποιες φόρμουλες τέλος πάντων. Έχω προπονηθεί κι έχω βελτιωθεί. Μια αδυναμία που είχα κι έχω δηλαδή προσπαθώ και λέω πως πιστεύω ότι θα μπορέσω να την κοντρολάρω. Και σίγουρα δεν θα την αφήσω να πέσει στα χέρια κανενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή