Υπερήφανος διαδηλωτής

 

Ήθελα να το πω πως μου φαίνεται κάπως παράξενο να νιώθει κανείς υπερηφάνια όταν κάνει το αυτονόητο. Αν αυτό έχει να κάνει με μια μεγαλιώδη συγκέντρωση το αίσθημα πλησιάζει και αγγίζει και το δέος. Είναι συγκινητικό που ο κόσμος είναι ζωντανός. Πολύ συγκινητικό. Να είμαστε περήφανοι που είμαστε ζωντανοί σε ένα τεχνοπεριβάλλον που μας επιτήθεται να μας κάνει πειθήνια ζόμπι αυτό είναι ναι να είμαστε περήφανοι που είμαστε ζωντανοί και που βγήκαν όλοι και έδωσε δύναμη ο ένας στον άλλο να μη φοβόμαστε και να μη συνηθίζουμε την αδικία και τον τρόμο και την κακιά τρέλα που την συνοδεύει. 

Όμως το υπερήφανος διαδηλωτής κάπως μου κάθεται παράξενο. Να βρούμε ένα επίθετο άλλο λέω.

 

Ήθελα να είχα κι εγώ κάτι γλυκό να πω.

Μπράβο σου. Χίλια μπράβο . Νιωθω καλύτερα . Είμαι με ιλίγγους τρίτη συνεχόμενη μέρα .

 

Εκείνο το παιδάκι που το διώξαν οι μεγάλοι απ' την παιδική χαρά μια μέρα πρέπει να τους απαντήσει. 

Για την "ισότητα"

 

Εσύ που παρεμβαίνεις και προτρέπεις προταγωνιστή το σύστημα που θέλεις δεν σε θέλει. Σου είπα τί διδάσκουν στο δημοτικό. Λοιπόν εκεί που λες το πάμε και το έλα στους άλλους... τα παιδάκια θα σε φάνε.

 Κι ο δάσκαλος είναι στρατιωτικού τύπου.

 

Βλέπω και εφιάλτες

 

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ SOS!!!: Στον συνοστισμό φοράμε μάσκες γιατί ο βιοχημικός δεν αστειεύται. Και τραγόμαλα από πάνω ως κάτω για τα υπερηχητικά ραδιοπαλμοκύματα συχνοτικά κτλ. 

 Μια αυθεντική εμφάνιση μπούλας με τραγόμαλλο μπορεί να σε προστατεύσει. Η στολή αυτή η τραγοκούδουνη των βλάχων είναι η σωστή. 

Το τί θα μας παίξουν στις ειδήσεις μια μέρα το εχω δει. Την ημέρα της ατιμορησίας θα γίνει η πιο σημαντική καταγραφή. Ελάχιστοι απ' τον λαό θα επιζήσουν.

Και η καταγραφή θα είναι άχρηστη γιατί δεν θα υπάρχει πια λαός. Θα είναι χρήσιμη μονο για να μην ξαναϋπαρξει. Εγώ είμαι με τον λαό; θα καταφέρω να αλλάξω εκείνη την ώρα; 

Να μην είναι μια άνοιξη πικρή κι αυτή σώνει

 

Ο λαός μεθούσε τις απόκριες. Ξέδινε και ανανεονώταν. 

Χρειάζεται η αμφισβήτηση η παράβαση η υπέρβαση. Η ένταση της χαράς και της ικανοποίησης αυτές τις μέρες. 

Με τον Ηρακλή

 

Στο σχολείο παίζουνε σκέτς για τις 25Μαρτίου χωρίς ήρωα πρωταγωνιστή για να προωθήσουν την ισότητα. Και του είπα με χιούμορ του παιδιού τί! Είσαι ένας απλός τάδε! Άστους πες τους να βάλουν άλλον ότι θα πάμε Αθηνα εμείς να σε πάω στη παρέλαση στο σύνταγμα να περάσει δίπλα σου το τανκς να νιώσεις το μπου μπου μπού να γουστάρεις. Και με κοίταξε με ενθουσιασμό το παιδί.

Μα τον Τουτάτη

 Λέγανε πως αν δεν σκίψεις κανείς δεν μπορεί να σε καβαλίσει. Το λέγανε όταν δεν είχαν αλλιωθεί τα βουνά καιτότε που δεν ήταν και πολύ πιθανό να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας.

Εμένα εχθρός μου είναι 

αυτός που μου κρίβει τεχνιτά τα αστέρια χωρίς να με ρωτήσει.

Κι αυτός που κάνει μπίζνες στη φύση χωρίς να την ρωτήσει.

Με τους υπόλοιπους είμαι απλά αντίπαλος. 

Δικαιοσύνη

 

Σήμερα ξύπνησα με το αίσθημα της αδικίας να με βράζει. Πως έχω κι εγώ αδικηθεί πολύ. 

Ευθύνες μου μίνεται μαζί μου σήμερα σας χρειάζομαι τόσο πολύ. 

Ευθύνες μου πάντα μαζί μου να είστε.

 

 

Μωράκι μου δε βρήκα κάτι σέξυ να σου πω... Όμως να ξέρεις το φαγητό το εκαψα.

Τα ανέκδοτα του Ηρακλή

 

-Πως τον λένε τον άντρα της Μπάρμπυ;

-Κεν

-Λάθος. Μπά(ρ)μπη.

Είναι ένας Ισπανός ένας Ιταλός κι ένας Έλληνας και τους βρίσκει ο Χάρος και του λένε μα πως βάλε μας μια δοκιμασία. Και λέει θα ρίξετε κάτι στη Θάλασσα κι αν δε το βρω θα σας τη χαρίσω. Πετάει ο Ισπανός ένα κουμπί ψάχνει ψάχνει ο Χάρος το βρίσκει. Πετάει ο Ιταλός μια τρίχα ψάχνει ψάχνει ο Χάρος ξαναψάχνει τη βρίσκει. Πετάει κάτι κι ο Έλληνας ψάχνει ψάχνει ξαναψάχνει και ξαναψάχνει Τίποτα. Τί πέταξες ρε Έλληνα του λέει! Ντεπόν αναβράζον.

 

Η Νέδα είναι άρρωστη. Είναι τέζα και σήκωσε και λίγο πυρετό 37,8. Διαμαρτύρεται για πονοκέφαλο και κάνει υπομονή κάθε τέσσερεις ώρες που είναι για ντεπόν. 

Ωρέ!

 

Καψούρα με τη Λιογένητη..

 

Έχω την μικρή στο σπίτι και δηλώνει πόνο βαθιά στα μάτια. 

Της έδωσα ντεπόν χαμηλή δόση. Και ξεκούραση. 

Τα μάτια της είναι ελαφρώς πρισμένα μα δεν δίχνουν να έχουν κάτι. Γενική εικόνα έχει φυσιολογική. 

Εχθές την κοίμησα αγκαλιά κούτελο με κούτελο ενωμένα και έλεγα από μέσα μου την άλφα βήτα.

Η αγαπημένη μου εξαδέρφη

ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ


Η αγαπημένη εξαδέλφη μου η Δήμητρα
Είναι μονίμως σκεφτική κι αφηρημένη κάπως
Μα σαν τα μάτια της κοιτάξουνε
Βλέπεις δυο γυαλισμένα μικροσκόπια πολύ συγκεντρωμένα
Κι αν μοιάζει σαν πως να μην τη νοιάζουνε τα ανθρώπινα
Τόσο γλυκά κι ανθρώπινα με ζέστη σου μιλάει.


Ο αδερφός της ο ξαδέρφος μου ο Γιώργος
Έρωτα έχει με τις βίδες
Κι από μικρός ξεβίδωνε και βίδωνε ένα αξέχαστο ford caprry.
Που βόλτα όταν με πήγαινε
Όταν τελείωνε μου ερχότανε το χώμα να φιλάω
Από όσα ο Γιώργος ο εξαδέλφος μου με το αμάξι κάνει.


Η αγαπημένη εξαδέρφη μου η Δήμητρα
Παιδί παράξενο μεγάλωνε που έδωσε μπόϊ στον αλγόριθμο
Κι αφού βρήκε στα μαθηματικά την θεραπεία για την παραπληγία
Τώρα μας παρουσίασε το ανήκουστο
για τον καρκίνο θεραπεία.


Πράγματα που σαν τα σκέφτομαι τρελαίνομαι
Ξέρω πως για τρελή θε να περνιέμαι.
Εγώ που χώμα αγνό έχω και φιλώ
πολύ αγαπώ την εξαδέρφη μου.
Που δίνει μπόϊ στον αλγόριθμο
Και στα τσιπάκια φτιάχνει.


Αγαπημένη εξαδέλφη μου αγάπη μου
αγάπη για το αγνό το χώμα μας εύχομαι να έχεις
Και δύναμη πολύ γι' όσα κι ότι κάνεις.
Προστάτη να έχουνε οι ιδέες σου
τα πιο μεγάλα πνεύματα.
Να ξέρεις πάντοτε τί κάνεις.

Μην κλαίς όλα θα παν καλά

 

Κάποτε μου είπες ένα παραμύθι για να δεις αν θα το πω. Και το είπα γιατί αυτό μου είπε το υπερπέραν πως γίνεται με τα παραμύθια. Ήξερα όμως ότι είναι παραμύθι. Και την αλήθεια την κράτησα μέχρι τέλους. Όταν ήρθε εκείνο το τέλος ελευθερώθηκε και αυτή και το τέλος και το παραμύθι. 

 Ο Μανώλης είναι καλά εκεί που πηγαίνει. Πέρασε ένιωσα από δω. Ήθελε να με γνωρίσει. Και μου έδωσε να μας πω αυτό για το παραμύθι. 

 

Συμπαράσταση

 

Το σάββατο έχουμε ραντεβού με το κέντρο που θα αναλάβει την Χριστίνα Νέδα για τα εργαστήρια και τις θεραπείες που μας συστήνουνε. Εύχομαι να είναι συμπαθητικοί και να ηρεμίσουμε διότι αυτό αν ρολάρει θα με ανακουφίσει αρκετά στην πιέση που νιώθω για την διαχείριση της ιδιαιτερότητας της μικρής κι αυτή θα βρει συμπαράσταση και απαντήσεις. 

Μιλάω καμιά φορά εδώ και βρίσκω αν όχι έναν σύντροφο βρίσκω έναν έστω συμπαραστάτη. Μπορώ να το κάνω και με ένα κερί ή κοιτώντας την θάλασσα. Όμως πιστεύω πως με ακούς και νιώθω κι εγώ καλύτερα και φαντάζομαι κι εσύ όταν μοιραζόμαστε τα καθημερινά μας. Καμιά φορά νιώθω όπως σε φάρο ή και ναυαγός ή ερημήτης σε βουνό όταν μιλώ έτσι χωρίς τον άνθρωπό μου απέναντι σε διάλογο. Γίνεται πιο αργή η διαδικασία και διαφορετική. ΤΟ ΕΝ ΤΟΥ ΟΛΟΝ. Ναι δεν κλίνεται αυτό είναι άκλιτα. Έτσι κι αλλιώς δεν ακούω κανέναν εκτός από αυτό. Ακουω τους άλλους όταν μου λένε και σκέφτομαι για αυτούς. Σπανιότατα βρίσκω κάτι που να μου ταιριάζει να τραβηχτώ να στρήψω να με στρήψει και για να ταυτιστώ το παθαίνω με κάποια έργα πολύ ευρύχωρα σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Σε επίπεδο σχέψης συγκεκριμένης σκέψης το έχω πάθει σε άλλες διαστάσεις. Στις γνωστές που να φτιάχνουν έναν άρτιο συλλογισμό δεν το έχω δει ακόμη. 

Μόλις χτύπησε ο συνναγερμός για τον καιρό. Όμως αύριο που είναι πανσέληνος λογικά θα ηρεμίσει θα τα κρατήσει η Θάλασσα όλα μέσα της να τα δει η Σελήνη. Και θα τα έχει όλα μέσα της η Σελήνη να τα δώσει στην Θάλασσα.

Σε σκέφτομαι που είσαι συντετρημένη να κρατώ μια ζεστή αγκαλιά για σένα δυνατή. Κι έχω ζαλάδες αγάπη μου. Θα τα καταφέρουμε όμως τα καταφέρνουμε κάπως. 

Και αυτή η κουφαμάρα βοηθάει στη συγκέντρωση

 

Σήμερα είναι μια μουντή βροχερή μέρα. Λόγια δεν βγαίνουν. Ξύπνησα πάλι με ζαλάδα και τρόμαξα να σηκωθω. Γιατί ζαλίζομαι πολύ από την αλλαγή κάθετης και οριζόντιας θέσης. Το αιτιολογώ στην ένταση των πλανητών και στο γέμισμα του φεγγαριού και στο τετράγωνο του Δία που μάλλον επιρρεάζουν τις ορμόνες μου. Είναι ζαλάδα χωρίς εμετό και χωρίς πονοκέφαλο. Παλιότερα μου ερχόντουσαν όλα μαζί δλδ ημικρανία ζαλάδα εμετός σχεδόν κάθε μήνα είχα μια τέτοια μέρα στις μέρες τις περιόδου. Τελευταία μου έρχονται αυτά τα συμπτώματα χωρίς περίοδο και ένα ένα. Μια η ιμηκρανία μια η τάση για εμετό και τώρα μόνη της η ζαλάδα. Τα αυτιά μου είναι βουλωμένα ειδικά το αριστερό και το προηγούμενο καλοκαίρι μου ήρθε να τα σκληραγωγίσω με πολλές βουτιές διότι βρήσκομαι σε μια ηλικία που ότι θέλω να κρατήσω από την νεόρητα πρέπει τώρα να του δώσω έμφαση και να μην το αφήσω καθόλου και θέλω να κάνω βουτιές μέχρι να πεθάνω. Κι έτσι δεν πήγα να ξεβουλώσω τα αυτία μου για να μην είναι ευαίσθητα χωρίς κερί. Το αυτί μου που είναι το πιο βουλωμένο είναι αυτό που είχα πάθει ρήξη τιμπάνου μικρή και πάντα πιάνει περισότερο κερί. Αν πας μια φορά να ξεβουλώσεις τα αυτιά σου διαταράσεται η φυσική τους αυτοκαθαριστική ιδιότητα και πρέπει να πηγαίνεις συχνά. Εγώ έχοντας το πρόβλημα πήγαινα συχνά. Αλλά τελευταία έχει ενταθεί η αποστροφή μου σε όλα αυτά τα βοηθήματα που κοιμίζουν τον οργανανισμό και η θέλησή μου να κάνω κάτι ουσιαστικό για τα προβλήματά μου να βοηθήσω τον οργανισμό μου να είναι ξύπνιος και να μάχεται. Να του δίνω φυσικές λύσεις για να δουλεύει συνολικά και να μεταβολίζει να αγωνίζεται να συνθέτει να διασπά να μην του δίνω έτοιμα τα χημικά και να κοιμίζεται και να ξεχνά τις διαδικασίες. Το φθινόπορο ξεβουλώναν όταν έβηχα φταρνιζόμουν ή χασμουριόμουν. Τώρα δυο μήνες δεν έχουν ξεβουλώσει καθόλου. Δεν έχω βρει κάποια λύση. Η σάουνα φανταζομαι πως θα έκανε κάτι. Τα αμμόλουτρα. Οι τσίχλες αλλά δεν τις γουστάρω. Έχω συσωρεύσει αρκετά προβλήματα προς λύσην. Αν είχα ένα πενιντάρι προχθές μαζί μου ήμουν έτοιμη να μπω στην ωριλού αλλά δεν ειχα και δεν μπήκα. Το σπίτι με τα παιδιά γίνεται πολύ θορυβώδες. 

Σύμπαν

 

Εμείς συχνά πάμε τόσο αντίθετα που παίζει να είμαστε τόσο συχνά ένα σύμπαν μόνοι μας.

Για τον καρκίνο

 Γιατί όταν κάπου στον κόσμο γίνεται ένα θαύμα κάπου αλλού γίνεται φρίκη. Ο κόσμος είναι τρελός

Σήμερα η ιδέα της Δήμητρας είχε 100% επιτυχία. Επιτεύχθηκε η αντιστοιχεία μαθηματικών και φυσικής για τον καρκίνο και η Δήμητρα έχει μαθηματικά την θεραπεία του. Στις επόμενες δυο εβδομάδες θα έχουν ελεγθεί όλες οι πράξεις και την ιδέα την θέλουνε από το πανεπιστήμιο στη Φιλανδία και φαίνεται πως θα προχωρίσει.

Εύχομαι να είναι η πρώτη. Και το πιστεύω.

Όμως καμιά φορά ανησυχώ πως αν δεν είναι η πρώτη τότε σίγουρα κινδυνεύει. 

Μου είπε ότι θα πάει σε καλά χέρια.

Εσύ είσαι καλά;

 

Σήμερα ξύπνησα με ναυτία και συνεχίζεται. Έρχεται και φεύγει

Κοίτα αγάπη μου σφίζω από υγεία

 

Έκανα και τεστ παπ που θα βγει σε ένα μήνα και υπέρηχο που ήταν όλα φυσιολογικά. Και σκεφτόμουν εσένα μωρό μου μήπως μου ερχόταν πιο εύκολο αλλά με πόνεσε έκανε μια ώρα ο μκλας τί οικειότητες τώρα είναι αυτές. 

Και θα γράψω κι αναλυτικά τα του θυροειδή να δω που βρίσκομαι για να κάνω μια προσπάθεια θεραπείας με τα λάδια.

Όλα μου είναι πολύ καλά κι ας ήμουνα από τσίκνισμα και είχα φάει κι αργά την προηγούμενη μέρα. Αλλά κι έτσι να είναι πως έχω προδιάθεση διαβήτη χολιστερίνη θα πλακωθώ στις αγκινάρες και στην δουλειά και θα στρώσει. 

Να ξέρεις πως είμαι υγιέστατη και ούτε εμβόλιο έκανα για να με βρει κάποιος εφνήδιος θάνατος αν δεν νοσήσω και δεν υπάρξει κάποιος άλλο δάκτηλος. 

Θα συνεχίσω να κάνω όλες τις εξαιτάσεις μου. Και την αλλαγή που θέλω θα προσέξω παρα πολύ με στενές εξαιτάσεις για να την πετύχω. Γιατί αν απαλαγώ από αυτό το κολοχάπι που πίνω το πρωί θα μπορέσω να ακολουθήσω όλη την κλασική προληπτική θεραπεία για ευζωεία. Να έχουμε υγεία μάτια μου. Ρώμη και ισορροπεία. 

Η αλήθεια είναι πως οι εξαιτάσεις μου στον θυροειδή δεν είναι καλές για πειράματα αλλά θα πάρω και την ανάλυση και θα δούμε. Αλλά δεν θέλω να λέω και κάθε φορά όλο τον Μάρτη και μετά τον άλλο Μάρτη. Χωρίς ρίσκο δεν γίνεται τίποτα. 

Φαντάζομαι πως θεωρείς λίγο απαρχαιομένες κάποιες απόψεις μου. Και είναι. Εντάξει. Αλλά δεν βρίσκω καλύτερες. Το προσπαθώ. Μα είμαι και ανοιχτή και  ακούω και το ψάχνω.

Πωλ Ελυάρ

Για να μπορέσω εδώ να ζήσω




Όταν μου σώθηκαν οι ορίζοντες άναψα μια φωτιά

Μια φωτιά να κάνουμε παρέα

Μια φωτιά να με μπάζει στις νύχτες του χειμώνα

Μια φωτιά να ζω κάπως καλύτερα




Έριχνα μέσα της αυτά που η μέρα μου είχε δώσει

Τα δάση και τα θάμνα, τ’ αμπέλια, τα σπαρτά

Τις φωτιές, τα πουλιά, τα σπίτια, τα κλειδιά τους

Τις γιορτές, τις γούνες, τα λουλούδια, τα έντομα.




Έζησα μες στις φλόγες που τριζοβολούσαν

Στης ζεστασιάς τους έζησα την ευωδιά·

Ήμουνα πλοίο που βούλιαξε μες στα ρηχά

Ένας νεκρός ως το έσχατο πρωταρχικό στοιχείο.




Πωλ Ελυάρ (1895-1952)

 

Το βρώμικο βρακί

 ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΒΡΑΚΙ

Το βρώμικο βρακί

Κι αν λιάζεται

Σαράντα καλοκαίρια

Θα περάσουν.

Ο Αύγουστος

 

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Μέσα στα άνθη τα εαρινά

τα πρώιμα και μες τα χόρτα

τη δροσιά

ακόμη στέκει καλοκαιρινό

ένα άγριο γαϊδουράγκαθο.

Όπου έχει στεφάνι αγκαθωτό

δείχτες περίτεχνους του

                      ρολογιού

που λένε όλες τις ώρες.

Και σαν καπέλο από γρανάζια.

Ήτανε ήπιος ο χειμώνας

         που μας πέρασε.

Ο ύπνος ταραγμένος.

Μα ούτε καύσωνες θα έχουμε.

Ως εδώ. 

               Ο Αύγουστος   

  φέρνει τα νέα.

ΕΚΤΩΡ ΠΑΝΤΑΖΗΣ

*

ελάφι στα ξερόχορτα

Έζησα τον εικοστό, αιώνα ανήκουστο όσο κι εγώ,

πάτησα σε δυό χιλιετίες σαν σκέλη διαβήτη και

διάβηκα τον καιρό

στο καμίνι μπήκα της ζωής

τις στάχτες μου κάνε κούπα με το κρασί της να μεθείς.

-Η καρδιά σου στίχοι πυρακτωμένοι, πάνω σε χείλη

ζωντανά που καίει

ασήμωσε, η μαντεψιά να σε οδηγήσει

από τη ματωμένη πόρτα του κάστρου που έβαψε η δύση.

Της ζωής παραδομένοι τρέχουμε μες στο σκοτάδι,

το μυστικό μου όλοι το ξέρετε, μου ξύνει την ψυχή ο άνεμος.

-Είδες το κερί σου να λιώνει, μοίρα πικρή σου χαράκωσε το μέτωπο.

Το ποίημα σου μαύρος αγέρας φωνάζει η γη με τη φωνή σου.

Στο πυρωμένο σου κοντύλι θηλιά ο χρόνος σαν στοιχειό.

Δεν είχες να πιαστείς ούτ' ένα αγκάθι.

Γνήσιο το ποτό σου, ήταν το πένθος άτακτο,

μα τώρα κλαίει μέσα στο ξεπαγιασμένο ξέφωτο

μια άγρια φύση.

Διασχίζοντας τη θάλασσα της κατάθλιψης 

να κινηθούν πάνω στο αίμα λευκές σκιές 

Χορός κιόνων γύρω από τον αντιήρωα 

όταν ψυχή τα αγκαλιάζει .

Πουλί της αναβροχιάς ,δεν το φοβίζει η απεραντοσύνη 

δεν το τρομάζει η αιώνια παγωνιά,

μ' ένα χρυσό φτερό αναχαράζει τα γράμματα των ησυχαστών , 

πλούτος που χάθηκε σαν τα νερά σε ανοιχτή πεδιάδα.

Διασχίζοντας τη θάλασσα της κατάθλιψης 

να κινηθούν πάνω στο αίμα λευκές σκιές 

Χορός κιόνων γύρω από τον αντιήρωα 

όταν ψυχή τα αγκαλιάζει.

Τώρα το τοπίο κατασκαμμένο ρημαγμένο 

αφ΄ότου ΄δεχτηκε η γή του το μοναχικό πουλί.

 

Και πάλι δεν ξέρω. 

Όμως θα ήθελα μια ώρα δίπλα σου αντίκρυ σου  

-Να ήθελες κι εσύ ένα δίπλα ένα αντίκρυ-

Θα ήθελα μια ώρα μαζί σου

Μια ώρα δικιά μας μόνο δικιά μας

Κι ας την σπαταλούσαμε χαζεύοντας κι αυτή.

Για τα απλά τα αυθόρμητα και τα τυχαία

 

Μου έλειπε πίστη συντονισμός και εμπειρία για να καταλάβω κάποια πράγματα. Θέληση δεν μου έλειπε. Ούτε και τόσο πολύ οι τρόποι και τα στοιχεία στον χαρακτήρα είναι θέματα καταδικαστικά. Μου έλειπε πίστη για τον συντονισμό. Ο συντονισμός θέλει πίστη. Και η εμπειρία στον συντονισμό αφού ήθελε πίστη ο συντονισμός νόμιζα πως είχα μια εμπειρία αλλά δεν ήταν κεντραρισμένος έπαιζε περιμετρικά και στο συναίσθημα γενικά. Ο συντονισμός μου έδειξε και μου δίχνει πολλά πράγματα. Τα βλέπω τα λάθη μου και λύνω την παρεξήγηση. Με ενδιαφέρει να λύνω την παρεξήγηση. Έκανα τρομερά λάθη στους τρόπους που διάλεξα. Μιλάμε όσο τα βλέπω λέω πως την χαντάκωσα την σχέση. Την όποια σχέση. Είναι για να απελπίζεται κανείς. 

Μιλάμε για τις πιο επίπονες προσπάθειες με τα πιο αντίθετα αποτελέσματα. Τόση αστοχία δεν δικαιολογείται με τίποτα.

 Βατρελό ο κίλλερ. Στο γάμο του καραγκιόζη.

Για τον τεχνοσοσιαλισμό

 

Πραγματικά είναι μεγάλη ερώτηση αν ο τεχνολογικοσοσιαλισμός που έρχεται αν είναι προτιμότερος από το εγκληματικό το άδικο και γενικώς παρικμασμένο σύστημα που ζούμε τώρα. Κανονικά θα έπρεπε να πω με την μία ναι θέλουμε την τεχιτή νοημοσύνη να δικάζει αδέκαστα. Όμως έχω κάνει και σε λογιστήριο πολιεθνικής και ξέρω πως μπαίνει το χεράκι όπου χρειαστεί και τα φτιάχνει. Κι είναι εξίσου σκληρές οι βρωμιές με τα μπουρδελομπακάλικα αλλά εδώ μιλάμε για πρακτορικό προσωπείο και μαγειρέματα για υψηλούς σεφ. Το χεράκι μπαίνει και το αποτύπωμα σβήνει. Συνήθως το έγκλημα κατατμείται περνάει σε πολλούς και στα ψιλά. Έχω δει πως γίνονται τα εγκλήματα με μαθηματικά καθαρά και απομακρισμένα αν δεν είσαι ψίρας δεν παίρνεις γραμμή κάν. Βίγκαν γιόγκι που λες ο σφάχτης και ο ψήστης. Περίεργα πράγματα. Σαν τα τις εκκλησίας τα γνωστά τα φριχτά κι αυτά. Δεν ξέρω. Είναι μεγάλη ερώτηση. Φτάνω στον κυνισμό του Διογένη νιώθω καλύτερα. Προσπαθώ βέβαια να μην είμαι τόσο αρνητική με τα τεχνολογικά συστήματα και στον τεχνοσοσιαλισμό που έρχεται.

Ανησυχώ και για την αγαπημένη μου ξαδέρφη

 

Την Τετάρτη θα έρθουν επιστήμονες από την Αγγλία να τους παρουσιάσει η Δήμητρα η ξαδέρφη μου την θεραπεία για τον καρκίνο με μαθηματικά! Από το πανεπιστήμιο της γιατί δεν μπορεί να μετακινηθεί λόγο υποχρεώσεων με την θεία μου που νοσεί και θα έρθουν αυτοί. Και μου είπε να κάνω μια ευχή για αυτην και την εργασία της διότι πιστεύει πολύ στο ανθρωπιστικό μου και την δύναμη της σκέψης μου. Με δυο τρις ανθρώπους μιλάει σύνολο. Δεν έχει ζωή. Κανείς σχεδόν κανείς δεν ξέρει μια Κυριακοπούλου Δήμητρα που έχει συμβάλει τόσο στα μαθηματικά σήμερα να πάνε πιο πέρα. Κανείς δεν έχει γράψει κάτι σε μια εφημερίδα κάτι. Δεν έχει πάει πουθενά. Όλα μέσα στο πανεπιστήμιο. Εγώ στον μικρόκοσμό μου έχω δει τι λέρες και γκάνκστερ ήταν αυτοί από την δική μου μικρή ερευνητική εμπειρία στο πανεπηστήμιο πελοπονήσου. Έφυγα νύχτα με εκβιαστική και παραπλανητική υπογραφή. Που δεν έβαλα εγώ κι όλας άλλον βάλαν να υπογράψει για μένα.  Τι να λέμε. Ιστορίες να σου φύγει το κεφάλι στον μικρόμοσμο. Φαντάσου στον μεγαλόκοσμο.

Έχω μεγάλη ανησυχία. Διότι ξεκίνησε με μαθηματικά στα πετρώματα του πλανήτη Άρη με έναν ρώσο που είχε εφνήδιο θάνατο. Κι ύστερα αφού πήγε και ήρθε στην αμερική διάλεξε τις εφαρμογές στον ιατρικό τομέα. Με μαθηματικά πάντα. Δόκτωρ στα μαθηματικά είναι. Μόνο  μαθηματικά ξέρει και η ζωή της όλη μέσα εκεί θεωρία νούμερα. Κατά τα άλλα είναι πραγματικά ένα πολύ ήσυχο παθητικό πλάσμα μέχρι θύματος μα συμπαθέστατο και πολύ πολύ γλυκό.

Πιστεύω ότι το έχει πετύχει γιατί οι τρομερές τις ανασφάλειες την οδηγούν σε υπερβολικά πολλές αποδείξεις και επαληθεύσεις χρόνων και χρόνων. Και για να παρουσιάσει κάτι πρέπει να είναι κάτι πολύ παραπάνω από σίγουρη. 

Ανησυχώ και για το έργο της και για την ίδια. Για την ζωή της και για το σε ποια χέρια θα πέσει να εφαρμοστεί το έργο αυτό. 

Της μιλάω με τρόπο όσο μπορώ για αυτές μου τις ανησυχίες αλλά δίχνει να πιστεύει πολύ στην καλοσύνη της εφιϋας και της τεχνολογικής μας εξέληξης. Και είναι και μεθυσμένη με τρομερό έρωτα για τα μαθηματικά και επιδιώκει να της δωθούν ευκαιρίες για έρευνα. 

Άνθρωποι να θυμάστε

 

Συγγενείς και φίλοι μαθηματικοί,

Σκεφτείτε όταν

οι συλλογισμοί σας 

προχωρούν με 

το =>

ή

 το <=>

;

Σκεφτείτε το αν το εκεί που τελειώνετε το θαύμα σας μπορεί να υπάρξει ως αφετηρία

Αν μπορεί κι έτσι <=> 

δεν δουλεύεται μόνον για την εξέληξη. 

Δεν δουλεύεται μόνο για την θεπαπεία αλλά και για την αρρώστια. 

Οι αμφίχειρες να μην είμαστε τελειωμένοι όταν θυμηθείτε να το εξετάσεται ως παραγωγικό κριτίριο αυτό.

Κι αν δουλεύουν οι συλλογισμοί 

Με το =>

ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΟΣ Ο ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΥΠΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΙΟΥΝ

ΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ

ΠΟΣΟ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ;

ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΠΑΡΚΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΙΣΟΥΜΕ;

Γιατι δεν ανακοινώθηκε πως ΒΓΗΚΕ

 αυτό ΤΟ = 

;

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΠΟΛΥΣ ΧΡΟΝΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΑΙΤΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ 

Ρε! Ουτε ο κατακλυσμός του Νώε δεν μας ξεπλένει.

Κοίτα το πλατιά και μακριά σε βάθος και ύψος

 Ήθελα να αφήσω τώρα εδώ και την κύρια σκέψη μου για το πλήθος  που θα μαζευτεί μεθαύριο στην Αθήνα και σε άλλα μέρη για το έγκλημα στα Τέμπη. 

Το συνοθήλευμα από φοβησμένους ζωα και τολμηρούς είναι ένα ευκαιριακό οικοδόμημα. Τα ζώα ακολουθουν το ρεύμα οι τολμηροί παίρνουν μια ασταθή δύναμη. Οι φοβησμένοι που είναι και οι περισότεροι ακολουθούν κι αυτοί την ροή κάποιοι κάποιοι νομίζουν ότι ξεπλένονται και άλλοι ότι επιτέλουν θα αποκτήσουν καλύτερους γονείς πως να το πω. 

Δεν λέω και κάτι καινούριο. Αυτό που ξέρω είναι πως κινείται η επιφάνεια και όχι το μέσα έτσι. Και στην αναμπαμπούλα δουλεύουν πάντα καλύτερα και οι μαύροι οι κλέφτες και οι εγκληματίες. Δυστυχώς τότε είναι που κάνουν τις δύσκολες δουλειές πιο εύκολα. Στατηγηκά αυτοί ενισχύουν όσο μπορούν αυτές τις δράσεις και φροντίζουν ανάλογα και να τις εμαυρώσουν. Άρα το αποτέλεσμα της συμμετοχής οι πολιτικοί σήμερα γνωρίζουν πως θα είναι και αρκετά νοθευμένο και τα δώρα του θα είναι και μερικά από αυτά παγιδευμένα. Άνθρωποι "πράκτορες" καινούριοι ή και παλιοί. 

Το ότι στην στροφή τρώγοναται όλοι. Μεσαιωνικά πέφτουν στην άβυσσο όπου και το τέλος του κόσμου αυτό είναι μια μεταφορική εικόνα για αυτό που αντικρίζουν όλοι οι προδομένοι επαναστάτες. Και πες μου μια επανάστση που δεν προδόθηκε.

Εγώ πιστευω στις αργές στροφές. Η αλλαγή και η μετάβαση χρειάζεται οριμότητα και γερές βάσεις. Όχι ζωα και φοβησμένους που νιώθουν το νεοφώτιστο. Πως να το πω. Είναι επιφάνεια. Χωρίς να θέλω να μειωσω βέβαια την σημασία της επιφάνειας και της αισθητικής. 

Βέβαια είμαστε με τα θύματα και την δικαιοσύνη. Η κίνηση των μαζών δεν λέει κάτι όμως πως πάει το πράγμα προς τα εκεί. Ιστορικά έχουμε δει ξανά τα πράγματα. Τα μπρος πίσω. Την εκτόνωση τον αποπροσανατολισμό και τον ύπνο που ονειρευόμαστε πως κάτι κερδίσαμε. Κι έβαλε ο Μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς. 

Ο Ηρόδοτος είπε κάτι για εξεγέρσεις; Είπε για συμμαχίες για τους Ελληνοπερσικούς πολέμους και έναν πελοπονησιακό. 

Λοιπόν η επιφάνεια που βλέπουμε να κουνιέται έτσι ανάμικτα και με μη αναμίξιμα υλικά κάπου ανάμεσά τους για εμέναν ως ειδικό αναλυτή εδώ είναι πολύ εύκολος στόχος αφού δεν μπορώ να ξεγελαστώ πως έχουμε δημοκρατία. 

Όμως κι εγώ θα έκανα αυτό που πρέπει κι ας μην είναι η ώρα του. Θα κατέβω στον δρόμο. Θα πιω το κώνειο. Πιές το και συ. Κι ας χορεύουν οι διαβόλοι από κάτω ας τους συμφέρει να βρήσκουν τέτοια να εκμεταλλεύονται. Εμείς θα πράξουμε σαν την Μπλάνς πάλι. Όπως θα έπρεπε να είναι κι όχι όπως είναι. Θα βγούμε στην εκκλησία του δήμου και θα πούμε είστε ψεύτες εγκληματίες κτλ.

Οι άλλοι που έρχονται σφάζουν με το μπαμπάκι και δεν θα γλιτώνει ζιζάνιο για ζιζάνιο και τα βότανα παρέα με τα χλορά και τα ξερά. Όλα τα έντομα καλά και κακά. Αυτό το ίσωμα που έρχεται δεν μ' αρέσει δεν το συμπαθώ από κάποιο σημείο και μετά γίνεται το ίδιο εγκληματικό και αυταρχικό και χειρότερο. Με αυστηρούς κανόνες παραγωγής πολύ άδικους για τους διαφωνούντες και τους αλλότροπους. Είναι ολοφάνερο πως μιλάμε για την γενοκτονία της ιδιοφιυας και την επικράτιση της μηχανικής εφιύας. Δεν το θέλω. Με απειλεί εμένα περισότερο από το εγκληματικό και παρακμιασμένο που έχουμε σήμερα. Κι εσένα. Και την φύση. Εμείς να δω πως θα την πηδήξουμε αυτή την εποχή. Ακόμη είμαστε καλά δλδ. Όμως πρέπει να εξετάσουμε και να συσπυρώσουμε τις κινήσεις μας ώστε ή να αποτρέψουμε κάτι και να βοηθήσουμε αυτούς που όπως φαίνεται θα δοκιμαστούν τόσο σκληρά αλλά και τους άλλους που θα ζήσουνε σε ένα μειωμένο περιβάλλον με συνεχώς περιοριζόμενη την φυσική πανίδα και χλωρίδα κυριολεκτικά και μεταφορικά πειραγμένη από κάποιους που δεν κοιτάν τα αστέρια δεν πιάνουν χώμα δεν μιλούν με φυτά και ζώα αλλά είναι παραμορφωμένοι και χωμένοι μέσα σε καλώδια. 

Για την Αριστοτελική εκμαιευτική γραφή όπως την λέω

 Όταν διαβάζω κάτι με πολλές λεπτομέριες με κάνει να σκέφτομαι πιο απλά. Με διευκολύνει. Είναι λίγο Προκρούστης βέβαια καλούπι περιοριστικό για την σκέψη μου. Είναι σα να σου δίνει έτοιμα κάποια πράγματα μια στολή ας το πούμε έτσι. Να σε απαλάσει από όλη αυτή την δουλειά να χτίσεις εσύ μόνος σου τον κόσμο και το γεγονός που θέλει να σου πει. Σε βοηθάει δηλαδή να συνθέσεις στην σκέψη σου. Ακόμη μπορεί να εξειδικεύσει το γεγονός να του δώσει όρια και προϋποθέσεις. 

Απομακρίνεται ίσως από τις γενικές κι αμετάβλητες αλήθειες. Μάλλον όχι. Αυτό είναι κι η δυσκολία που παρουσιάζει βέβαια να τα καταφέρει. Πρέπει να σε πάει εκεί. Έτσι, πιο δύσκολα για κάποιους αλλά και πιο εύκολα για κάποιους άλλους. 

Όταν είναι αριστοτελικά γραμμένο όπως λέω εγώ δλδ με μια σύνταξη που αφήνει ανοιχτά τα νοήματα και τις εκδοχές μιλάμε για ανθρωποκεντρικό γράψιμο δηλαδή και εκμαιευτικά πιο εύκολο από την μέθοδο του Σωκράτη. Σε αποκαλύπτει δίνοντάς σου έτοιμες απαντήσεις που καλείσαι να χρωματίσεις. Είναι αν το δεις λίγο αμερικανιά και ανακριτικό με λάμπα πεντοχίλιαρη. Μιλάμε για ποίημα εργαλείο. Ψυχοσυστασιακής δειγματοληψίας. Και μ' αρέσουν αυτά τα ποιήματα που είναι έτσι δουλεμένα και είναι εντελώς χρηστικά ότι και να λένε. Γιατί έχουν πολύ δουλειά και φανερώνουν κυρίως τις προβληματικές μας πέρα από τα αποτελέσματα που μπορεί να παρουσιάζουν αποκλήσεις και στρογγυλοποιήσεις αφού δεν είναι και τόσο ελεύθερα. Αυτό που κυρίως αποκαλήπτουν με περισότερη ακρίβεια από όλα είναι οι προβληματικές που απασχολούν τον εξεταστή. Αυτός είναι ότι πιο κοντινό μπορούν να εξαιτάσουν και πάνω σε αυτόν να βγουν τα πιο αντικειμενικά συμπεράσματα της όλης προσπάθειας. Για τον αναγνώστη δεν λένε τίποτε και λένε πάρα πολλά. Για τον γράφονατα λένε περισότερα. Δίχνουν και την ανάγκη του για εκβιασμένες απαντήσεις. Δεν ξέρω αν το χόντρινα τώρα αλλά ας το δούμε λίγο κι αυτό. Καταφέγουμε σ' αυτά από ανάγκη όπως φαίνεται. Και βέβαια να έχουμε και την επιλογή αν θα το διαβάσουμε κι αν θέλουμε να ανακριθούμε.

Εμένα μ' αυτά μ' αρέσει να περνάω όλη την παλέττα και να κάθομαι στο τέλος εκεί που μ' αρέσει καλύτερα για όλους. Η πρώτη και η τελευταία ανάγνωση συνήθως έχουν κάποια απόσταση την οποία κάνω με όλα τα πράγματα. Όμως τα καλά γραμμένα ποιήματα είναι έντονες καταστάσεις κι έτσι με βοηθάνε να εξασκηθώ και σαν εμπειρίες με εμπλουτίζουν. Κι όλη αυτή η διαδικασία είναι εσωτερική μάχη. Είναι όπως το έγραψες κι εσύ στο πρόσφατο δημοσίευμα -κι αφορμούμαι κι εγώ τώρα-. Είναι η διαδρομή πως άρχισες και πως τελείωσες από πάνω προς τα κάτω αλλά και από κάτω προς τα πάνω. Από την αρχή προς το τέλος και από το τέλος προς την αρχή. Που και μπορουν να κάνουν κύκλο ή γραμμή. Κι είναι ωραία η μετάβαση που έδωσες την έδωσες... θα πάρω το θετικά. Μίλησες πολύ γι' αυτό και ένα πολύ δυνατό νόημα που μου έδωσες ως σταθερά είναι από την μία η εξιδανίκευτική θεώριση και από την άλλη η μειωτική θεώριση. Του ίδου βιώματος ή η διαφορετική βίωση του ίδιου αντικειμένου υποκειμένου και όποιου μέρους του λόγου τέλως πάντων χαρακτηρίζει το ένα δυο ανθρώπων. Που εσύ το έδωσες ως δυο όψεις της ίδιας ενώτητος σε αντιδιαστολή και εν μέρη. Θα δω μια κίνηση. Μια ψευδή κίνηση ή μια σταθερή αλήθεια. Μια ματαιότητα από τον Κούντερα. Και το πάθος που την νικάει όταν νικάει. Έχει σκοτεινά ανεβάσματα και φωτεινά βυθίσματα. Έχει πετύχει πολύ σε αυτό τουλάχιστον για εμένα εδώ φαίνεται μια προσπάθεια με μεγάλο βαθμό δυσκολίας.

Επανέρχομαι. Μπορεί ωστόσο να έδειξε και την διαδρομή της μιας πλευράς. Κοιτώντας το Ένα. Εγώ κάπου βλέπω τον διάλογο στις δυο πρώτες παραγράφους βλέπω ξεκάθαρα έναν διάλογο. Βέβαια για να υπάρχει διάλογος μιλάμε για δυο ισότιμα μέρη. Κάτι που μέσα στο κείμενο δύσκολα στέκει εκτός αν αφαιρέσεις τα λόγια και κρατήσεις το συναίαθημα και το ύφος αλλά και πάλι πολύ δύσκολα στέκει και θέλει τράβηγμα να σταθεί κι ίσως εκεί αποκαλήπτεται μια κρυφή πλευρά και πάλι ένας υψηλός βαθμός δυσκολίας. Περιπλέκεται έτσι αλλά αχνοφαίνεται κραυγαλαία μια πρόθεση διαλόγου. Κάτι που εμένα με επιρρέασε και με έβαλε στο κλίμα αυτό πολύ για να μην πω ολοκληρωτικά στην πρώτη μου ανάγνωση. Άλλωστε έτσι συμβαίνει όταν θες να κατανοήσεις τον άλλο ξεκινάς από το συναίσθημα μέσα από το ύφος που εκπέμπει. Αυτό άλλωστε είναι και η αριστοτελική γραφή όπως την λέω. Είναι μια πρόθεση να αποκαλήψεις και να δεις τον απέναντι και τον δίπλα. Τις ριζωμένες πεπηθήσεις του και την θεώρισή του προς εσένα και αυτού που θες να του πεις. Συναισθηματικά κυρίως δίχνεις την θέση σου μέσα σε κάθε σκηνή.

Για μένα στόχος είναι η εξέλιξη και η βελτίωση. Μια κίνηση προς κάτι καλύτερο. Το βλέπω δοτικά δηλαδή θέλω να το βλέπω έτσι κι όχι σκέτο ως ένα όπλο πρακτορικό κι ως μια σχέτη πραγματογνωμοσύνη. Σημασία έχει να σε ταξιδέψει και να το ταξιδέψεις και να σταθείτε κάπου καλά. Να νιώσεις τις ανησυχίες του απέναντι του δίπλα και να ελέγξεις και τις δικές σου προθέσεις πάνω σε αυτό.

Άλλωστε ο άνθρωπος που είναι το μόνο ον που έχει συνείδηση του θανάτου είναι και το μόνο ον που μπορεί να τον αψηφίσει κατά κάποιον τρόπο εγκεφαλικά ή να τον υπερυπολογίσει.. Να βάλει άλλες προτεραιότητες αξίες και αρετές πάνω από αυτόν και κάτω από αυτόν. Όποιος τα καταφέρνει αυτά λέω πως η ανθρώπινη φύση του είναι ισχυρότερη από την ζωόδη. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι καλό να αποβλέπει σε μια βελτιωτική εσωτερική εξέλιξη και στην βίωση ανώτερων κραδασμών και βιωμάτων. Όμως συνήθως γίνεται λαβή εκμετάλευσης μέσο του φόβου κτλ. 

Τέλος, εγώ θέλω να πιστεύω πως πιστεύω πολύ στον εαυτό μου και πως είμαι ένα εξελιγμένο και βελτιωμένο παράδειγμα στις περισότερες αναγνώσεις. Γι' αυτό και τις γράφω. Ακόμη και οι σκοτεινές προσπαθώ να αποκαλήπτωνται ώστε να φωτειστούν εν τέλη. Κι έτσι πιστεύω πως είσαι κι εσύ. Και χαίρομαι που τολμάς και σε πολύ σκοτεινά πράγματα και με αριστοτελική εκμαιευτική γραφή μάλιστα δίχνει επίπεδο πολύ προχωρημένο. Μ' αρέσει κι αυτός σου ο εαυτός. Όσο κι αν ουρλιάζω. Τραβλατε με κι ας κλαίω. Αρκεί να μη με κόβετε ή να με τραβάτε χωρίς να σταματάτε όταν λέω στοπ. Αφήστε με μετεξαιταστέα πλιζ. 

ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΡΕ 

Βάλε pink floyd

  Είδα στον ύπνο μου το σπίτι της Έ.Μ. ανακαινισμένο και πως το είχανε βαρέσει μπολντόζες και σφυριά αλλά δεν το είχανε σπάσει αλλά φαινόντουσαν τα αποτυπώματα στους τοίχους σαν σφραγίδες και ανεβήκαμ απάνω και μου έλεγε πως δεν είναι να ζήσεις εδώ θα το δώσω να κάνουνε καινούρια πολυκατοικία και πως της το βαρέσανε εκδικητικά οι τελευταίοι της νοικάριδες. Και φαινόταν η ακρόπολη και είχε κάτω πεζοδρόμους με χρυσά αγάλματα πολύ αναβαθμισμένη η γειτονιά σαν παραμυθένια και σα να είμαστε μαζί φρέκα και φιλιώμασταν και μου έδιχνε λατρεία κι ένιωθα κι εγώ υποβόσκον έρωτα. Και μου άρεσε και πολύ το σπίτι κι έτσι όπως ήταν επικίνδυνο κι ήθελα να μίνουμε εκεί. Και έβαλα μια φούστα κι ένα εξόκοιλο μπλουζάκι και ψηλές καλτσες σα μαθήτρια αλλά ήμουν αξύριστη και τότε σκέφτηκα να ξυριστώ. Και με είδα πως πήγα στο μπάνιο της αδερφής μου και ξυριζόμουνα και κοιταξα την λεκάνη και είχε πάρα πολλές τρίχες μέχρι και γύρω γύρω εκεί που βγαίνει το νερό από το καζανάκι και ξύπνησα. 

Σταράτα που

 Θα ήθελα να γράψω καλά ποιήματα για να πω αυτό που προσπαθώ να πω.

Όλη μου η προσπάθεια να πετύχω στον τομέα που διάλεξα να επιδοθώ είναι γι' αυτό

Ακόμη κι ο έρωτας μου θέλοντας και μη συνδέθηκε με αυτό ή μπορεί να συνδέθηκε από αυτό. Δεν το ξέρω. Είναι κάτι που έχει σημασία να γνωρίζω και δεν το γνωρίζω.

Τον περισότερο καιρό νιώθω πως ήταν άσχετο αλλά στις κρίσεις μου το νιώθω από την αρχή εντελώς συνδεδεμένο. Κι επειδή είναι μια περίεργη διαύγεια αυτή που παθαίνω δίνω μεγάλη σημασία σε αυτά που μου αποκαλήπτουν τα επισόδειά μου. Μετά ζω μια φυσιολογική ζωή αναγκαστηκά. Ενώ θα ήθελα να φτιάξω συνθήκες ώστε να μπορέσω κάποια στιγμή να δωθώ πλήρως στα επισόδειά μου. Αυτό μου λέει πως εκεί είναι η αλήθεια μου αλλά είναι δύσκολο να βιωθεί και χρειάζεται ειδικές συνθήκες και κάποια υποστήριξη. 

Όλα τα άλλα τα "φυσιολογική" ζωή είναι για να περνάει η ώρα και οι προβληματικές της αστείες και χαζοβιολιές μπροστά στα άλλα. Μεταφορικά βέβαια η συναισθηματική ένταση μπορεί να σταθεί στο ίδιο ύψος μέσα από τα δράματα και τις χαρές του έρωτα ακόμη ως εσωτερική πάλη. Είναι σίγουρα μια αντικειμενική μακέτα ή ένας μικρόκοσμος τέτοιος του μικρόκοσμου του μεγαλόκοσμου όλης της Ιστορίας. Που είναι μοιραία συνδεδεμένος ο καθένας και οι δύο και όλοι. 

Χωρίς να θέλω να κρίνω εξ ιδίων προσπαθώ να μην κρίνω μόνο έτσι. Και εμπλουτίζω τις εμπειρίες μου ακολουθώντας ότι υλικό κι ότι άυλο συνθέτει τον κόσμο. Ιστορικά φιλοσοφικά μυθολογικά κτλ. 

Ένας ρόλος μπορεί να σου πει πράγματα για το ποιος είσαι. Για το τί είναι και τί γίνεται. Είναι τέχνη να ξεχωρίζεις το φυσικό από το τεχνιτό. Λέγεται προσποίηση και δεν είναι απαραίτητα κακιά λέξη. Δηλώνει πάντως πως βρίσκεσαι στον δρόμο κι ότι αυτός ο δρόμος δεν είναι το σπίτι σου. 

Μεγάλο το ρίσκο

 

Είναι κάποιες εμπειρίες που τα διδάγματά τους είναι δύσκολο να μεταβιβαστούν γιατί είναι ελάχιστοι που επιβίωσαν από αυτές και ακόμη πιο λίγοι αυτοί που έσωσαν κάπως την λογική τους. 

Εγώ κάνω έναν αγώνα μέσα από το έργο μου να πω κάποια πράγματα και μου είναι σίγουρο πως παρεξηγιέμαι και θα παρεξηγίεμαι. Όμως πρέπει να τα καταφέρω. Ως θαύμα αυτό που λένε πως δεν γίνεται. Να μεταβιβάσω αυτό που είδα σε αυτούς που δεν το είδανε. Να με βρει. Κάποιος που θέλω να με βρεί. Πιο γρήγορα απ' το άλλο.

Δεν είναι τόσο θέμα τα ελαττώματα ή τα προτερήματα κάθε χαρακτήρα. Ο τρόπος που το βλέπει. Αλλά τί βλέπει. Και τί κάνει γι' αυτό. Για να πάτε κάπου.

Θέλεις σίγουρα ο άνθρωπος που έχεις διαλέξει να σε καταλαβαίνει. Πόσο μάλλον σε μια τέτοια περίπτωση. Θες να σου συμπαρασταθεί. 

Πως όμως αν δεν έχεις καταφέρει να τον κάνεις να σε καταλάβει ή αν δύναται τέλος πάντων.

Μεγάλο το ρίσκο.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΕΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ

Γνώρισα κάποτε τον Χριστό

 Ζύμωνε ψωμί να πάει στη μάνα του

Είχε αγκαλιά του τον έρωτά μου

Είχε μαθητές γυναίνες και άντρες που ξεγελούσαν τα άδικα κι ύστερα έπιαναν τα όργανα και ξέφρενα γλεντούσαν

Δίχως να νοιάζονται για κρύο

Δίχως να νοιάζονται για Ήλιο

Και φτάσαμε στον Ωκεανό

Κι ύστερα πίσω στο γκέτο που νοίκιαζαν για σπίτι τους 

Και ζωγραφίζαμε αστείους τους κοιμησένους. 

Γνώρισα κάποτε τον Χριστό

Που σε έναν βράχο μιλούσε για τον Ασκληπειό και τον εδόξαζε

Μου έμαθε να σταματώ την καρδιά μου στο πέρασμα 

Κι αν ξανάρχιζε θα έχω περάσει

Μα όλο από την ίδια όχθη βγαίναμε και κοιτάγαμε το αντίκρυ αξέχαστα. Ερείπεια από γέφυρα δεν είδα.

Φθινόπορο θα 'ταν που πέρασα απέναντι αν πέρασα

Καλοκαίρια δίχως βουτιές και οι χειμώνες απέναντι

Από την μια οι καρδιές

Κι από την άλλη τα ρολόγια

Φίδια ζευγάρωναν με το μπαστούνι του και πουλιά κάθονταν στα μαλλιά του

Όπως κοιτούσε δίχως να βλέπει μα τα ένιωθε

Στον ουρανό τα σκορπισμένα

Και στη Γης τα θαμένα

Στεκόταν ανάμεσα

Ήμερα με τα άγρια 

Και άγρια με τα ήμερα

Ευθυτενής με μειδίαμα και σε αμβλία τα άκρα χάλκωμα ριζωμένο

Στη βροχή και στη σκόνη

Κι άλλοι πέφταν στα πόδια του 

Άλλοι τον αγκαλιάζαν

Κάποιοι σαν τις ψυχές άπιαστα

Και σε κάποιους σαν την ψυχή άπιαστος

Δυο εποχές διέσχισα

Στην τρίτη είδα τον Χριστό αμέθυστο Διόνυσο

Έπινε γελούσε και βρωμολογούσε

Γύρω του μαζεύονταν όλα

Μεταξύ τους τσακώνονταν

Και τα κυνηγούσε με το τουφέκι

Εμένα τελευταίο 

Σαν έριχνα μια από το τουφέκι του στον Ήλιο και αυτός δεν έπεφτε

Είχε το σπίτι του στον δρόμο πριν από τον δρόμο

Κι έβγαινε γυμνός στο μπαλκόνι του και ρωτούσε τους περαστικούς πως θα πάει σπίτι του

Σαστίζανε και τρομάζαν

Τον λέγαν τρελό

Κάποτε γνώρισα τον Χριστό σε ένα κοπάδι μέσα σε ένα κολάδικο

Έδιχνε ανήμπορος και καταστροφικός με το βιός

Ρόλους δεν έπαιζε παρα μόνον του ζώου

Τον πέρασα για τον Ερμή 

Κι ήρθε ο Ερμής και τον πήρε

Μου άφησε δυο φτερά από τα σανδάλια του

Παραγγελιά αν μπορούσα με αυτά να πετάξω θα φτάσω

Κλείστηκα μες το σπίτι μου τα πήρα να γράψω

Κι άρχισαν να γεννάνε πούπουλα κι ύστερα καλαμάκια φτερά μέσα στα καλαμάκια

Ήρθαν χελώνες και χελιδόνια

Σπουργίτια που με βοήθησαν

Πρέπει να σπάσεις το κεφάλι σου για να δεις την Αθηνά

Μια στιγμή μες τη διάσηση τίποτα δεν θυμάμαι

Μόνον αναρώτηση

Ζαλάδα κι επιστροφή στην αγνότητα

Δόρι κι ασπίδα ή θρόνο

Κι όρθιο τον Απόλλωνα 

Τον Δία και τον Ποσειδώνα παιδιά να παίζουν

Να φιλοσοφούν σαν μεγάλοι

Η Δήμητρα η Εστία κι η Άρτεμις

Τα πιο δύσκολα

Την Ήρα και την Αφροδίτη στα άκρα

Κάποτε γνώρισα τον Χριστό Άρη

Έγραφε πολιτικά ποιήματα 

Και δεν ήταν καθόλου ρομαντικός

Μου έλεγε να προσπαθώ από τους άλλους στο πλήθος να μην ξεχωρίζω

Πως ο ακέφαλος ο στρατός είναι ο καλύτερος ίσος μεταξύ ίσων

Αλλιώς τίποτα αλλιώς αποχή

Κι η σιωπή είναι το όπλο το βαρύ είναι για τον μεγαλύτερο στόχο

Άρης ήτανε κι ο Βελουχιώτης μα ο Βελουχιώτης δεν ήταν Άρης

Άστους και θα αρχίσουνε να τρώγοναι μόνοι τους

Τάϊζε κατορθώματα το γόητρό τους

Βοήθα τους ένα βήμα κι άστους να πέσουνε αφού δέχτηκαν βοήθεια απ' τον εχθρό τους

Κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις κι ας μην είναι η ώρα του

Αν θέλεις η Ιστορία να σε θυμάται να την θυμάσαι

Άρης και Άδωνης μαζί ο ένας φυλάει του άλλου τα νότα

Αυτά είναι κλειδιά για του Άδη την πόρτα

Στου Πλούτωνα το παλάτι με άδεια χέρια δεν μπαίνεις κι από εκεί μην πάρεις τίποτα

Κάποτε γνώρισα τον Χριστό τον Λυτρωτή κι ήταν ένα γεράκι αλυσοδεμένο που δίδασκε υπομονή επιμονή κι εμονή

Μα έφυγε με το ένα πόδι του κομμένο

Να διπλοπροσπαθεί για να φάει

Να διπλοπροσπαθεί στη Γη

Δήμητρα Εστία και Άρτεμις

Τα πιο δύσκολα

Τα πιο απομακρισμένα

Δήμητρα Εστία και Άρτεμις

Την λύτρωση μου ίσως βρω ακέραιη

Σε εσάς μου χαμένα.

 

 

Είδα στον ύπνο μου πως μου έλειπε μια ρόδα απ' το ποδήλατό μου και το φόρτωσα και πήγα να πάρω σε ένα μαγαζί σα μάντρα έξω απ' την Κυπαρισσία. Και με πήρε ο ιδιοκτήτης να μου δίξει και μου την έπεφτε πολύ γλίτσα και τίποτε δεν βρήκα να κάνει στο ποδήλατό μου μόνο κάτι σφυριές στις σκουριές του ρίξανε και σπρέι και μου είπαν πως είχαν μάστορα τον Χατζή αλλά έλειπε κι όταν είπα τί πληρώνω είδα τον Αγούνη και κατάλαβα πως ήμουν σε μαγαζί κλεφτών κι άρχισα να βράζω και μου είπε είκοσι ευρώ και έβγαλα και του έδωσα 15 χωρίς να τα αξίζει αλλά για να τον ξεφορτωθώ προς ώρας και τα πήρε και έδειξε να του είναι εντάξει. Κι έφυγα για τον άλλον τον καλό τον ακριβό να πάω να πάρω ρόδα και ντιζοκαλώδια καινούρια και σπρέι ασημί να το βάψω. Κι είπα ύστερα θα δω. Κι έφυγα από εκεί και ξύπνησα

Νερά κρύσταλα

 

Με έστειλε το τραγούδι.

Με τέντωσε πολύ και σχίστηκα. 

Χαίρομαι για σένα 

Λυπάμαι για μένα

Λυπάμαι και για σένα και χαίρομαι

Ίδιο το μίσος του Καζαντζίδη δλδ

Και χαίρομαι και λυπάμαι για μένα.

Θυμό δεν είδα

Υποτονικά τα πράγματα

Μέχρι που παρακάλεσα να κλιμακωθεί μήπως γλυτώσω. Μήπως θυμώσω ..

Μάλλον για γέλια θα είναι.

Κάλο μου πατάει. 

Ότι και να ' ναι διδακτικό θα το πάρω

Εμένα με ενδιαφέρει να κρατηθώ ενωμένη.

Όπως κάποιον άλλο μπορεί να τον ενδιαφέρει να διχαστεί 

Συμβαίνουν και δραματικές αλλαγές και εξελήξεις μπορούν να συμβούν. Θεμιτό γιατί όχι 

Μια αλλαγή την χρειαζόμαστε

Αέρας έτσι ή αλλιώς

Έχει για όλους. Μη σπρόχνεστε

Εδώ έχει καθαρό αέρα. Νερά κρύσταλα

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

 

Σήμερα ψυχοσάββατο έπιανα το σαγώνι μου πολύ ώρα σκεπτόμενη με το βλέμμα πάνω στην εικόνα την λαμπερήν εικόνα του Άξιον Εστί. 

Ω χωρίς ενοχή! Την Παναγιά που κρατά το θείον βρέφος χωρίς επιβολή και χωρίς προτροπή χωρίς περιφάνεια και  ντροπή. Είχα κλάψει πολύ το πρωί για να κλάψω πάλι στην συγκίνησή μου. Μόνο που μου πέρασε απ' το μυαλό να τί θα ήθελα να γράψω το επιτάφειό μου. Και δεν ήξερα. 

Αφού ρώτησα τί ήθελε το όνειρό μου να μου πει. Θυμάμαι  δεν είναι κατα τα βουνά ήταν μπροστά απ' την θάλασσα. Νησί είναι να πάω παραθιναλός . Μη μπλέξω στα βουνά. Να πάρω μια πορεία λίγο πιο μέσα από την αμμουδιά κι ίσως το θυμηθώ. Αφού με ρωτάω τί ήθελε το όνειρό μου να μου πει. Για την ασπίδα μου; για τα λόγια των μεθυσμένων; για τις τύψεις μου και τις ενοχές μου που εξαφανίζονται στο Άξιον Εστί και τις ακούω μόνο από ανθρώπων στόματα. 

Ω Παναγιά πως αγκαλιάζεις το παιδί στο Άξιον Εστί μόνο σηκώνοντάς το και πως σε κρατάει αυτό μόνον απ' τον μαστό! Θαυματουργή εικόνα! Φως! Φάρε μου. Χάρη! Και χάρτη κάθε αφετηρίας και προορισμού μου.

 

Είδα στον ύπνο μου οτι είχαμε πάει σε ένα νησι διακοπές με μια Βάσω φίλη της κουμπάρας μου που δουλεύει στους εκδοτικούς και μέναμε στο σπίτι της κουμπάρας μου που δούλευε συνέχεια και δεν τη βλέπαμε καθόλου. Κάποια στιγμή κοιτούσα στην παραλία τα κύματα σε φώναξα να τα δεις και είχε μαυρίσει ο ουρανός και είχε σηκωθεί η θαλασσα μιλάμε 100 μέτρα κύμα. Μετά είδα που είχαμε ξαπλώσει βράδυ μεσημέρι δεν καταλάβαινα και κοιτιώμασταν και κάτι σου είπα για της τρίχες και άφησες αυτή τη Βάσω που δουλεύει στους εκδοτικούς που κοιμόταν δίπλα σου και ήρθες από πάνω μου και κοιταζόμασταν και λέγαμε τα πιο δύσκολα πράγματα με τα μάτια που καίγονταν κι από πόθο και πολύ σιγά έκανα χώρο και κάθησες στο κρεβάτι μου και ήταν μια κουβέρτα ανάμεσά μας που πολύ αργά ανασηκώθηκα και την τράβηξα και την έριξα στο πάτωμα και ξάπλωσες δίπλα μου και μου έπιασες το πρόσωπο από το μάγουλο και μιλούσαμε καθηλωμένα με τα μάτια πολύ έντονα όλη αυτή την ώρα και ήρθαμε κοντά και ενωθήκαν τα χείλη μας και γλυφτήκαμε λιγο με πολύ μικρές κινήσεις και πέρασα το χέρι μου απο κάτω σου και σφίχτηκε η αγκαλιά μας και τότε πήγε να ανοίξει το φιλί μας αλλς ένιωσα από πίσω μου την μικρή που σήκωσε τα σκεπάσματα και χώθηκε στο κρεβάτι και μας έκοψε και κάτσαμε μαζί αλλά ήταν όλο πολύ ευτυχισμένη στιγμή. Και σηκώθηκα μετά από λίγο να πάω στο λιμάνι να δω τι γίνεται με την κακοκαιρία και τον αποκλεισμό που ήταν πολύ περπάτημα μέχρι εκεί πέρα. Η θάλασσα είχε πέσει αλλά δεν είχε καράβι γιατί ίσχυε το απαγορευτηκό και μπήκα στο γραφείο που πίσω είχε ένα καμαράκι με κουζίνα κι είχε πατώσει μια κατσαρόλα με χταπόδι και μακαρονάκι κοφτό και την έκλεισα τη φωτιά στο τσακ είχε χυλώσει και μύριζε πολύ ωραία. Και έφυγα να γυρίσω πίσω. Στην μέση της διαδρομής βρήκα σε ένα τραπεζάκι έναν αναπτήρα και το κινητό μου που τα είχα ξεχάσει και τα πήρα και προχώρησα αλλά σα να είχα κάνει περισότερο δρόμο κι ένιωσα ότι έμπαινα σε άλλο τοπίο κι ότι είχα χαθεί κι εκεί ξεκίναγε μια ανηφόρα με αναλαχίδες κομμένες από μπολντόζα από ξερό κοκκινόχωμα και σιγουρεύτηκα ότι είχα χαθεί κι είδα τον  Θοδωρή μακριά πάνω να κάθεται να με κοιτάει. Κι εκεί ένιωσα πολύ χαμένη και πήρα στο κινητό την κουμπάρα μου να της πω το σκηνικό στο τοπίο να μου πει που το έχασα να γυρίσω και μου είπε θα δεις τον Θοδωρή κάθευται στη διασταύρωση ρώτησέ τον και ξύπνησα. Πετάχτηκα από τον ύπνο μου και ξύπνησα.

Παραδοχές χωρίς ενοχές

 

Καταλάθος δεν κοίταξα

Αθώα ατυχήματα

Στην κοσμάρα μου όλο.

Δικαιοσύνη στο βρόντο

 

Σκλάβος χωρίς ενοχές

Το όνειρό μου 

Φταίω για τα μύρια όσα

Χωρίς ενοχές

Το Όνειρό μου

Χαμογέλα διαολάκι μου

Η μαμά φταίει για όλα

Λάθη χωρίς ενοχές

Φταίχτης χωρίς ενοχές

Φταίχτες χωρίς ενοχές

Δικαιοσύνη στο βρόντο.

Χαμογέλα μωρό μου

Πάνω απ' τη ζημιά

Χαμογέλα διαολάκι μου

Η μαμά φταίει για όλα.

Η μαμά φταίει για όλα

Χαμογέλα αγγελούδι μου

Χαμογέλα μωράκι μου

Η μαμά φταίει για όλα.

Πάνω απ' τη ζημιά 

Μη κλάψεις μωράκι μου

Η μαμά φταίει για όλα

Φταίει και γελάει

Για όλα.

ΠΝΙΞΟΥ

 

Πνίξου

Πνίξου 

Πνίξου από αγάπη

Έτσι .. πνίξου

Την αξίζεις 

τόνους να σε καπελώνει 

Να σε καταπιεί

πάνω από το Έβερεστ

Να ψάχνεις τρύπα να χαθείς

Και ήλιο να βουτήξεις 

Να ψάχνεις όρη να ανεβείς

Κι ουράνια να πηδήξεις

Μικρές χαρές να τραβηχτείς

Και πόνο στις ειδήσεις.

Χαποδοχή

 

Χάσμα Χασμάτων

Χέρωτας

Χάσσος

Χακρογιαλιά

Χαγάπη

Για το διαταραγμένο μου

 ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟ ΜΟΥ 

Είναι δύσκολο να σχετιστείς τους διαταραγμένους. Δεν φταις εσύ δεν φταιν αυτοί. Μπορεί να τους δεις να τα καταφέρνουν καλύτερα κι από τον καθέναν και να μην μπορούν το ένα. Και γι' αυτό δεν θα τους δεις. Κάποιες φορές. Εξαφανίζονται. 

Συνήθως δυσκολεύονται να ακουλουθήσουν, πρόγραμμα κι έξτρα στο πρόγραμμα. Γι' αυτό και προτιμούν και να κινούνται αυτόνομα ή και με κάποιον που τους συμερίζεται απόλητα.  Κάποιες φορές μια τρίχα βάρος μπορεί να τους συνθίψει. Κι άλλες φορές μπορεί μια μόνο κίνηση από τα μαλλιά τους να σαρωθεί το σύμπαν. 

Είναι δύσκολο να τους σχετιστείς το είπαμε. Να ακολουθήσεις και να ακολουθηθείς πόσο μάλλον να περπατήσετε συντονισμένα. Μπορούν όμως να σου προσφέρουν αν το αντέχεις το είδος της σχέσης που θα σου δείξει ποιος είσαι. Τί είναι για σένα το ίδιον το ίσον τί έχεις και τί ζητάς. Πόσο νομίζεις ότι πιάνεις και πόσο πας. Ποιες είναι οι αξίες σου οι ρίζες τους και ο πολιτισμός σου.

Κι όσο για αυτούς που λένε πως κοιμήσου με στραβό για να ξυπνήσεις αλλήθορος -Κάτι το οποίο δεν μπορεί βέβαια ποτέ να κυριολεκτήσει- για μένα σημαίνει πως κοιμόσουν και σε ξύπνησε ο τυφλός σου που θα μπορούσε να έχει την τύφλα αυτή πχ που θέλησε ο Δημόκριτος. Επομένος τί να την έκανες την όρασή σου ο κοιμησμένος!

Αν δεν μπορείς λοιπόν να σχετιστείς με τον διαταραγμένον σου είναι θέματα ακαιρεότητας αυτά. Οικειότητας ελευθερίας δουλείας συμφερόντων κτλ. Μακριάς κοντής φαρδιάς στενής οπτικής και άλλα. Περι ορέξεος κολοκυθόπιτα που λέμε και χρόνια πολλά.

Άποψη

 ΑΠΟΨΗ

Ακούσατε Ακούσατε 

Την άποψη

Την όψη απ' την ανάποδη

Πως θα' ρθουν άσπρες μέρες

Με νύχτες γκρι.

Όπως οι λίγοι κι οι καλοί.

Όπως αδειάζουνε οι σφαίρες

Όπως αδειάζει από τα μέταλλα κι η Γη

Και μέσα θάβονται ανάμικτα 

τα πτώματα κι οι λέρες.

Όπως σηκώθηκε η Ελιά 

Σαν άδειασε από τα βλαστάρια της 

τα πιο δυνατά

όπου τα δίνει κι όλο 

τα δίνει από το χώμα.

Όπως χλεβάζεται η Ελιά 

πριν σηκωθεί από χαμά

Που ήτανε λίγοι και καλοί

Μαύροι και άσπροι σκόνη γκρί

Σαν δεν υπήρχανε 

λαδέμποροι ακόμα.

Που φτιάχνουν λέει βαφτικό 

να εφαρμόζει στον κορμό

Και γύρω γύρω από τα χαμά

Για να σηκώνεται η Ελιά 

να μη βλασταίνει από το χώμα.

Είπανε θα έρθουνε μέρες 

Άσπρες μέρες με νύχτες γκρι

Όπως αδειάζουν από μέταλλα 

οι σφαίρες και η Γη.

Και μέσα θάβονται ανάμικτα 

τα πτώματα κι οι λέρες.

Πασέττα

 ΠΑΣΕΤΤΑ

Σβήνει η γλώσσα 

Σβήνει η φύση

Χάνονται τα μέτρα

Δίνουν στα παιδιά πασέττα

Παίχ' τε παιδιά με τα πασέττα

Βλέπουν τον κόσμο για παιδί

Παιδί τους παιδί "παιδί"

Χαζό παιδί 

Σου δίνουνε πασέττα

Σβήνει η γλώσσα

Σβήνει η φύση

Χάνονται τα μέτρα.

Ερείπιο

 

Το ότι ο μετάνθρωπος ο υπεράνθρωπος ο υπάνθρωπος ο μισάνθρωπος και όλα αυτά είναι απάνθρωπα το ξέρουμε από αρχαιοτάτων. Η μαγική μαθηματική Ελληνική γλώσσα έχει φροντίσει να το φανερώνει αεί. Κι όλα αυτά τα χρονάκια που φρονίζουν αυτοί που φροντίζουν να κόβουν νοήματα να τα διαστρεβλώνουν να κλαδεύουν τα σοφά δέντρα όπως κάνω κι εγώ εδώ στις ελιές που μου χρειάζονται παραγωγικές. Την ρώτησες την Ελιά τί να κόψεις; Την ελιά την ρώτησες; Όχι εσένα και τον γεωπόνο μαλάκα.

Αλλά σήμερα δεν δουλεύουμε έχουμε γιορτή.

Ασ' την Ιερή την Ελιά να σου δίχνει την τρέλα μας ρε. 

Ιστορικέ λογοκριτή της Ιστορίας. Να μας εξαφανίσεις.  ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕΣ

Έτσι. Ξηλώνουμε μπάζα.

Σταματήστε να μπαζώνεται τα μνημεία

Να αλλιώνεται τα τοπία της μνήμης

Κατανόηση και διαλεκτική. 

Και τα παιδάκια καταλαβαίνουνε το ύφος. Τα παιδάκια και τα ζωάκια καταλαβαίνουν απ' το ύφος. Δεν ξέρουν πολλά από λέξεις , στο πάει την έσφαξε ο σφάχτης στην κοιλιά και τα σφαγεία και τα σφαχτά. ( Αυτό είναι ένα θέμα που διαπραγματεύτηκε με ευστοχία ο Λάνθιμος στον Κυνόδοντα. Τί καταλάβαμε ο καθένας ξέρει. )

Ωραίο το καινούριο το "για να γυρίσει ο Ήλιος" αλλά δείχνει μόνο τον Κεραμικό του χρυσού αιώνα ενώ το άλλο έχει Ιστορία μέσα όχι να χαζέψουμε εκεί πέρα. Και πίσω να πέφτει ο λαός σα τα κουνούπια στο λεντ το μπλε το εντομοφόνο. 

Σας αρέσει το νίτρο αμωνία αλλά δεν σας αρέσουν τα έντομα. Ανώμαλοι.

Υ.Γ. ΠΡΟΣΟΧΗ στην επικοινωνία και τους καθρέφτες αγάπη μου. ΠΡΟΣΟΧΗ κι ανάπαυση.

Πάρ'τα μαντάτα απ' τον Ερμή

 

Εγώ ρε πούστη κακέ Προκρούστη θα σε γαμώ αιώνια. Διαλύω το σιδερένιο σου κρεβάτι και μένεις χωρίς αντικείμενο. Να πηγαίνεις μαστοράκι στον Ήφαιστο αιώνια δίχως πληρωμή να ακούς όλη τη μέρα το σύρσιμο και τη μίρλα του για τον Άρη και την Αφροδίτη. Στο καμίνι.  Καρβουνιάρης και υπηρέτης.

Μάτι μου όμορφο και δοντάκια μυτερά

 

Αγάπη μου χρόνια πολλά. Διάβασα και ξαναδιάβασα το κείμενό σου. Και στάθηκα στο σημείο της προδοσίας αλλά και στις άλλες διαδρομές που γράφεις πως δεν τις έχεις ζήσει αμφίδρομα έστω στον ελάχιστο βαθμό. Και με προβλημάτισαν αυτές σου οι δηλώσεις γιατί είναι κομμάτια εξερεύνισης που λες πως σου λείπει εμπειρία που θα έπρεπε έστω στο ελάχιστο να την έχεις για να αναπτύξεις κατανόηση αν όχι και συμπόνια. Βέβαια εγώ δεν τα πιστεύω αυτά πιστεύω ότι τονίζεις έτσι. Και είναι κάπως στρογγυλοποιητικό το μέτρο. Σίγουρα μ' αρέσει η ιαματική σου ματιά όσο και να πονάει. Πάντα μ' αρέσει. Αυτό είναι κι όλας κάτι που με έχει κολλήσει και με κολλάει σε εσένα. Το ότι μ' αρέσουν όλα στην τελική. Και πως με κάνεις να νιώθω πόνους πρώτης ανάσας νεογένητου. Κάνω ολόκληρες διαδρομές φτάνω να κάνω όλη την Ιστορία μου πίσω να ξαναγεννιέμαι και να την ξανακάνω μπροστά όλη πάλι με άλλες οπτικές πλατύτερες και βαθύτερες ροδιές και άλλους δρόμους. Πετώντας κολυμπώντας περπατωντας τρέχοντας εκεί που περπατούσα να πετάω. Εκεί που πετούσα να περπατάω. Εκεί που κολυμπούσα να πετάω κτλ..

Σ' αγαπώ πολύ Έρωτά μου. Έχω τον Έρωτα και μπορώ να σε έχω Όλα. Αδερφή αδερφό μάνα πατέρα φίλο εχθρό. Θα ήθελα να διαλέξεις κάτι για μας. Όχι τον Εχθρό ρε πούστη! Γιατί διάλεξες τον Εχθρό. Γιατί ο Ηράκλειτος! Πάρε έναν Εμπεδοκλή έναν Όμηρο για μας έναν Αναξίμανδρο μια Σαπφώ κάτι! Μα τα έχεις όλα αγάπη μου. Ότι και να λες. Εγώ από μένα στα έχω δώσει. 

Και ο Άκης Πάνου πάλι τόσο σκληρά..

Εγώ εδώ. Όλα τα εγκήματα πάνω μου. Τα δέχομαι όλα.

Μόνο ότι δεν γράφω άξια ποιήματα μη μου λέτε γιατί πικραίνομαι.

Που έχετε αναγνωρίσει τόσες λινάτσες και με πετάτε σα νόθο. 

Το μούλικο Εγώ. Μούλος από μάνα. Μάνα πατρίδα.

Κι ότι ποθείς δίκαιο

 

 Μπορεί στη μοναξιά των χαμένων κι άσκοπων δρόμων μου να είσαι ένα ποτό που με πίνει. Η Νύχτα που κυλιούνται οι μέρες μου και η μέρα που κυλιουνται οι νύχτες μου. Η αδυναμία μου η μεγάλη. Ότι πιο τρελό τόλμησα να σκεφτώ. Το τραβέρσο που μου τραγουδάει την ψυχή μου. Που να ξέρω. 

Σ 'αγαπώ και θέλω να έχεις τύχη κι υγεία. Θέλω να νιώθεις πλήρης κι ευτυχισμένη.

Να σε χαιρόμαστε 

Ήθελα να είμαι κοντά σου

Από το τραγούδι σου

ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΟΥ

Έρως είναι

Ο Απόλλων μικρός

Τέτοια βέλη με βρήκαν

Από το τραγούδι σου.

 ..

 Είδα τρομερό εφιαλτή. Ότι ήμουν στον ορίζοντα και με είχανε ρωτήσει να πάνε κάπου μια βόλτα τα παιδια και εγώ τους είπα ναι και πήγανε αλλά έφυγα μετά από κει χωρίς να έχουν έρθει και πήγα σε ένα πάρτυ σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων που ήταν έκπληξη πάρτυ για μένα και το είχε οργανώσει ο ντίντι αλλά ήταν κάπως σαν πρισμένος περίεργα αλλαγμένος αλλά πολύ συγκινημένος. Είχε είσοδο και ερχόταν κόσμος κι είχανε γράψει και λάθος το όνομα μου στο ιβεντ. Και με είπανε ακαδημαϊκό και το δέχτηκα και χόρευα για να χορεύω  με έναν γραμμωμένο που του έλειπε ένα μπροστινό δόντι και με πήρε μια να με κεράσει ποτά και μόλις μου την έπεσε θυμήθηκα τα παιδιά. Τότε πήρα τη μάνα μου και το σήκωσε και πριν μιλήσω μου είπε ειρωνικά τι με χρειάζεσαι πάλι και της είπα πως ψάχνω τα παιδιά και χωρίς να μου απαντήσει γύρισε στον πατέρα μου και του είπε μπάμπη η νάνσυ έχασε τα παιδιά και τον άκουσα που πετάχτηκε ρωτώντας θέλει να της δώσω το αμάξι. Και το έκλεισα. Και σκέφτηκα τα βήματα που τους έχω πει να κάνουν άμα χαθούμε και με είδα να μιλάω στον Ηρακλή και να του λέω θα με βρήτε από την τράπεζα θα είμαι αυτή που θα έχει κάνει τελευταία ανάληψη εκατό ευρώ. Και ξύπνησα με δύσπνοια έτοιμη για πανικό και έβαλε μια μπόρα εκείνη την ώρα και σηκώθηκα και κινήθηκα και τον έδιωξα και σταμάτησε κι η μπόρα έξω. Δεύτερος πανικός μέσα σε λίγες ώρες. Ήρθε και το απόγευμα. 

Πατάτες και μετάξια

 

Ήξερε ο μέγας Κυβερνήτης ο Καποδίστριας σε τί χρειάζεται να επενδύσει το μέλλον της η Ελλάδα. Πατάτες και μετάξια. Δεν ήταν κανένας χαζός αυτός. 

Κι εμείς αγάπη μου τα έχουμε πάει περίφημα! Όλο πατάτες και μετάξια είμαστε. ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΙΑ 

Συμφωνούμε

 

Δεν μου αρέσουν τα ραντεβού. Πνίγομαι. Φτάνω μέχρι πανικό.

Εντάξει. 

Όλες τις φορές.

Για όλες τις φορές.

Ένα εκατομύριο εντάξει.

Λες και δεν ξέρετε τί είναι το τηλέφωνο

 

Το καημένο το παιδί. Το τηλέφωνο ήταν το βραχιολάκι του. Έφευγε και χωρίς τηλέφωνο. Μια δυο τρις με ένα σμπάρο δυο τριγόνια. Καλά είσαι. Οικονομία στις σφαίρες. 

Άνοιξε τον υπολογιστή σου στο τατς και μπες στην διαχείρηση εργασιών. Ύστερα πλησίασε το χέρι σου να δεις πόσες εφαρμογές παρασκηνίου παίζουν και πως κινήται η μνήμη να πάθεις πλάκα τι ανοίγει. Προσπάθησε να κλείσεις τους τοπικους σέρβερ και να αφήσεις τους κεντρικούς. Κλείνουν και ξαναανοίγουν δεν σε αφήνει να κλείσεις τους τοπικούς. Τους κεντρικούς τους κλείνεις οι τοπικοί δεν κλείνουν ξαναανοίγουν. Και ξέρεις τις τοπικές τις λέρες ε. Τις ξέρεις δεν τις ξέρεις; οι τοπικοί πομποδέκτες είναι και ιδιωτικοί δημοσίου δικαίου φέξε μου και γλύστρισα. Αυτά που μετά στον κεντρικό στέλνουν είναι ότι να 'ναι. Βάλε το χεράκι σου να δεις τι ανοίγει. Το κινητό έχει ακόμη πιο πολλά.  Ράιχ τέσλα να πούμε να σε στείλει. Βάλε το κινητό πάνω σε μια κιθάρα και πάρε ένα πολύμετρο και ψάχτο. Δεν είναι θέμα τις μπαταριούλας. Είναι συχνότητες αλλά παίζει κι εκεί και φαίνονται οι εναλλαγές. Ηλεκτρικά ραδιοπαλμοκύματα ραιχτέσλα τα λέω. 

Εγώ έχω τρελόχαρτο και μπορώ να λέω ελεύθερα ότι θέλω. Και σας αγαπώ όλους. Εχθρούς και φίλους. Όνομα και μη χωριό.

Κρατάω αυτό το γαμίδι το κινητό για να είμαι μαζί σου. Θα το είχα πετάξει. Και θα με είχανε φάει. Αλλά μίλα μου και λίγο ρε μωρό μου. Ξέρουν τι βρακί φοράς πως κλάνεις τα πάντα. Από τέσσερεις μεριές. Τα δικά μας σε πειράζει μην κι ακούσουν .. ε; τί είναι με έχεις σκάσει!

Σε πετάνε στο ραντάρ και σε βλέπουν σαν ψάρι. Κι εγώ που θέλω να σε δω .. αχ κι εγώ που θέλω να σε δω .. δεν θες να σε δω; Πρέπει να κλείσω τα μάτια μου δηλαδή μόνο έτσι;

Τί είμαι σε καμιά μαύρη λίστα; Γιατί; αφού είμαι φωτεινή.

Είσαι με τους μαύρους ρε; 

Δεν πειράζει κι έτσι σας αγαπώ. Το ξέρετε ότι σας αγαπώ και προσπαθώ να σας πω κάτι καλό για να βοηθήσω να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν σας ενδιαφέρει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; είμαι εκτός του ενδιαφέροντος σας. 

Πήρα Ντεπόν εντάξει εφτασά στο όριο

 

Έχω τρομερή ημικρανία

 Πήρα 2 νρεπόν μοβ. Ορμονική την κόβω από οωρηξία να πούμε

Εγώ έχω και τρελόχαρτο και μπορώ να λέω την άποψή μου ελεύθερα. Δημόσια και παντού. Τρελόχαρτο που το πήρα με το σπαθί μου πολιτισμένα και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Όσοι δεν έχετε και δεν θέλετε να πάρετε τέτοιο καλά θα κάνετε να κρατηθείτε. 

Μεγάλη απελευθέρωση το τρελόχαρτο. Αρκεί να το πάρεις όμορφα για να μη σου μίνει ως τραυματική εμπειρία. 

Βλέπεις. Έχω κάποια προβληματάκια και είναι καλύτερα να είμαι μόνη μου. Στο γνωστό θέμα.

Χταποδοαράχνη

 

Μωρό μου θέλω να σου αποκαλήψω κάτι που θα ξέρεις πιστεύω. Εφόσον με παρακολουθείς τόσον καιρό. Όταν χαζεύω και πέφτω και χτυπάω και χωρίς να το έχω στο πρόγραμμα μου συμβαίνει ξαφνικά να πονάω βρίζω κατεβάζω καντίλια. Για λίγο απλά βαβγίζω και ναι μπορεί να δαγκώσω κανέναν άσχετο αν έρθει κοντά. Δεν θέλω να μου πληγώνεσαι. Δεν τα εννοω. Δεν θα δαγκώσω κανέναν. Δεν έχω δαγκώσει ακόμη κανέναν ουτε τα αίματα με τραβάνε να δαγκώσω. Έχω διορθωθεί. Και γενικά έχω καλή σχέση με τον πόνο. 

Όπως σου έχω πει θέλω καλοψημένα πράγματα και να είμαι σε διαύγεια και σχετική ηρεμία για να φάω και χρόνο και τόπο σχετικά κατάληλο. Και σε αγαπάω πολύ χταποδοαράχνη μου. Αν σε φάω εσένα λίγο το ποδαράκι σου να ξαναφυτρωνει. Ή και όλα τα ποδαράκια σου χα! όχι ! Όχι γαμώτο. Δεν θα σε φάω. Να σε γλύψω μόνο θέλω χάδια και φιλιά και ότι είναι που να σε αφήνει ακαίρεη. Μ' αρέσουν όλα σου. Δεν θέλω να σε φάω και να μην σε έχω μετά.. 

Εσένα που σ' αρέσουν τα ομά θα έχεις φάει πριν από μένα. Ταιριάζουμε απόλητα σου λέω. Τρώμε μαζί τις σαλάτες και πίνουμε μαζί τα κρασιά. Θα κάνουμε βεγκανισμό με πλοκαμάκια και ποδαράκια φυτικά. Άντε και λίγα αυγουλάκια. Μη φανταστείς και πολύ αυστηρά. Και θα ζήσουμε πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Τί λες; Σε έχω πονοκεφαλιάσει; Είσαι καλά; 

Τί θα κάνω με αυτή σου την αηδία και την αποστροφή που σε βαράει. Δεν το πιστεύω. Με κάνει κουκίδα. Τα χάνω. Σου βάζω καθρέφτη και τρέμω και προσπαθώ να τον βαστώ με όλη μου την δύναμη. Φακ. Αυτό είναι θέμα. Μα σε λατρεύω ομορφιά μου. Τί θέμα άκυρο είναι αυτό;

Τρόποι ανάγνωσης

 

Αναγνώσκουμε με τα στοιχεία

Αναγνώσκουμε με τους αριθμούς

Αναγνώσκουμε στο μηδέν με το ΕΙΝΑΙ

ΑΝΑΓΝΩΣΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΝ ΟΛΟΝ

ΑΝΑΓΝΩΣΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟΝ όταν δεν αναγνώσκουμε αλλά το Ζούμε.

( Η ανάλυση του κειμένου να αποφεύγεται. Την θεωρώ μάταιη. Ανάλυση κάνουμε σε αυτά που μας βγάζει εμάς η κάθε ανάγνωση του. Αυτό είναι νομίζω. Δεν ξέρω. Στο δεν ξέρω νιώθω καλύτερα και πολύ πιο γνωστικά )

Μυθολογία και Φιλισοφία στοιχεία και ουρανός

 

Το αντίπαλο δέος με τους ταπεινους έχει μια περίεργη σχέση. Οικογρνειακή ως συνήθως είναι παιδί τους. Η αυθεντική μυθολογία έχει απαντήσεις σε όλα αυτά. Αλλά εμείς βιώνουμε μια εποχή παραμυθίας κι όχι μυθολογίας. Βιώνουμε μια εποχή χωρισμου και διαστρέβλωσης και σύγχισης. Μια μέρα το αντίπαλο δέος θα αγκαλιάσει τους ταπεινούς. Και θα ζήσουμε πάλι τον αρχετυπικό μύθο χωρίς τις  διαστρεβλώσεις των ταπεινών.  Είναι κι ο Χριστός μια φάση. Μια αντιδραστική ηλικία που πέρασε στο μεσαίωνα μια πρώτη εφηβεία με την αναγένηση και τη βιομηχανική επανάσταση και μια εφηβεία ας πούμε που περνάμε τώρα. Και είμαστε κάπου που μέχρι το 2300 θα έχει κάπως ενηλικιωθεί το πράγμα. 

Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν το χάρισμα και το χρέος να είναι συντονισμένοι με την επικαιρότητα. Ίσως και την πραγματικότητα και την αλήθεια. Έχω δει πως είμαι ένας τέτοιος σκύλος και τα μυρίζομαι και δυο τρία πέντε λεπτά πιο πριν. 

Το ότι οι ταπεινοί μπήκαν και πειράζουν τον ουρανό δεν θα τους βγει σε καλό. Χαλάνε τόση βρώμική ενέργεια πχ να μας κρύβουν τα αστέρια ενώ υπάρχουν άνθρωποι που κλείνουν τα μάτια τους και τον βλέπουν. Έχουν στοχεύσει πολύ χαμηλά και είναι το τοπ τους. Ακόμη και ο αλγόριθμός είναι πολύ χαμηλά όσο να τον τραβήξουν. Τί εικονικές διαστάσεις να φτιάξουν. Τα εργαλεία τους δεν θα φτάσουν ποτέ τα φυσικά εργαλεία. Όπως κανένας δορυφόρος δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει την δουλειά της Σελήνης και κανένας αντιδραστήρας την δουλειά του Ήλιου. Καμιά φορά μου φαίνονται τόσο βλάκες. Βλέπεις πως οι πιο έξυπνοι άνθρωποι μπορούν να είναι τελείως βλάκες σε κάποιους τομείς να μην βλέπουν πέρα από την μύτη τους. Κι ανανωγιέμαι πως θα έχω κι εγώ σίγουρα τέτοιους τομείς. Και ναι το είδα όταν κατέβηκα να ζήσω μόνο με πέντε στοιχεία. Όσοι δεν έχουν ζήσει στα πέντε στοιχεία καλό είναι να σταματήσουν τις παρεμβατικές κινήσεις. Κι όταν τα ζήσουν δεν θα θέλουν να ξαναπαρέμβουν στην φυσική ροή ποτέ πια. Όσο μπορούν και να επαναφέρουν. Έτσι νομίζω. 

Ο Εμπεδοκλής έπεσε στον κρατήρα για να μας το πει αυτό. Ο Δημόκριτος στραβώθηκε όπως στραβώθηκε. Ο Αναξίμαδρος έγινε υπερκινητικό παιδί. Ο Ηράκλειτος έγινε υπερβολικός βίγκαν. Για να μας πουν κάτι. 

Με τα τεχνολογικά συστήματα πας για μαλλί και βγαίνεις συνέχεια κουρεμένος

 

Το κινητό γιατί; για να σε βοηθήσουν κατόπιν εορτής όταν θα έχεις μεταναστεύσει; το κινητό τί είναι καμιά ασπίδα; το έχεις δει να σώσει ποτέ κανέναν; οι ταπεινοί σίγουρα είναι πιο γρήγοροι από την αστυνομία και δουλεύουν όλο το τηλέφωνο. Το αντίπλο δέος είναι ακόμη πιο γρήγορο και δεν δουλεύει με το τηλέφωνο δουλεύει το τηλέφωνο και μπρος και πίσω. Και γιατί δεν το είχε πάρει μπορεί να τον είχε τρελάνει κανας χάκερ. Εύκολο. Αυτή κι αν είναι απειλή να τρελαθείς τελείως από ένα κολοτηλέφωνο. Να σε στείλει κανονικά. Να σε βαράνε ράιχ και τέσλα να νιώθεις να ακούς και να βλέπεις ότι δεν φαντάζεσαι. Το μάτριξ επιστημονική φαντασία. Το έχω ζήσει κανονικά σε επισόδειο. Καμιά φορά την ψονίζω κι εγώ πως με έχουνε χακάρει κι οι ταπεινοί, χώρια από τους άλλους, από τότε που γεννήθηκα. Κι αυτό είναι κάπως παρήγορο για διάφορους λόγους. 

Αλλά γράψε μου και τίποτε άλλο ρε μωρό μου

Αν θες την γνώμη μου .. Η γνώμη μου για το έγκλημα με το παιδάκι της λέρας έχει ως εξείς:

Αν και υπάρχει αντίπαλο δέος αυτή είναι δουλειά των ταπεινών.  Βέβαια κι ο γκεντέμης είναι εργαλίο τους αλλά είναι ληγμένος. Θέλουν να τον βγάλουν από τη μέση γιατί δεν σαλεύει τα πλήθη και τα όργανά του δεν παίζουν τα νέα κομμάτια καλά. Τον έβαλαν να τρέχει χωρίς αντιπάλους για να νομίζει ότι κερδίζει κι ότι τον βοηθάν. Όμως έτσι χαζεύει και μόνο παχαίνει και ατονεί. Το τρένο έγινε για να τον ξεβρακώσουν. Να βγει η Χαροκαμένη να σαλέψει τα πλήθη και να τον στείλουν. Και θα την πάρουν κι αυτήν έτοιμη μετά. Θα τη δεις μαριονέττα ζόμπι άλιεν όταν έρθει η ώρα της. Το παιδάκι δεν ήξερε τίποτε. Την πλήρωσε για εκφοβισμό κι εξουσιασμό και ξεμπρόστιασμα. 

Το αντίπαλο δέος υπάρχει. Αλλά δεν θέλω να πιστεύω πως φόρεσε την μάσκα του εχθρού του. Γιατί ο εχθρός του δεν είναι τα εργαλεία των ταπεινών αλλά είναι οι ίδιοι οι ταπεινοί. Κι οι ταπεινοί δεν πονάνε από τέτοια. Υποθέτω πως δεν θα βγει άκρη στο θέμα. Εκτός κι αν θέλουν να βγάλουν κάποιο εργαλείο τους άμεσα απ' τη μέση και το στείλαν έτσι. Αλλά δε νομίζω γιατί τέτοια δουλειά θέλει κορυφαίους στο είδος τους και δεν βλέπουν ποτέ το φως αυτοί. Το έχω δει σε μακέτα.

 

Ο Αναγνώστης

Χαριτίνη Ξύδη - "Τιζούκα"

Τέσσερις, μετά τα μεσάνυχτα· ώρα που έχω κατεβάσει τα πάντα. Η θολούρα και το χανγκόβερ δεν με εμποδίζουν. Βγαίνω στο μπαλκόνι, γυμνός, βρέχομαι ως το κόκαλο, στάζω, καταχείμωνο και ψόφος. Σκοτάδι πηχτό· οι γάτοι ουρλιάζουν για ζευγάρι. Ολόγυρα, θεωρίες, θεωρίες, απαρηγόρητοι θεωρητικοί, συνθετικά ρούχα, συνθετικά δραματάκια, πλαστικές τσάντες, καρέκλες, πρόσωπα, πλαστικοί έρωτες. Ένας ψεύτικος κόσμος, παράγωγος του πετρελαίου, για ψεύτικους ανθρώπους, με ψεύτικα αισθήματα.

Το μυαλό μου κόλλησε στον ουρανίσκο σαν αηδιαστική τσίχλα. Ανάμεσα στα δόντια μου, αποφάγι από σφαχτό, ανάξιος κηδεύεται ο χωρισμός σου. Μπροστά στα μάτια μου, αναβοσβήνει, φωτισμένη, με νέον, επιγραφή, άλλοτε, πορτοκαλής σηματοδότης, ενδεχόμενου κινδύνου, ο λόγος του Χειμωνά, «αγαπάω σημαίνει κάνω ένδοξο έναν άνθρωπο».

Ο χωρισμός σου, λοιπόν, ήταν ρηχός, μικρός και λίγος. Άδοξο και το πένθος του. Και η θητεία στο μουνί σου, πολύ βαριά, ασήκωτη, σκοπιά-φαρμάκι και βάραγα νούμερα γερμανικά. Άντε γαμήσου. Αγάπη. Καριόλα. Καμένο χαρτί. Αρχίδια. Τζάμπα σε βρίζω, θα μου πεις, και δίκιο θα ‘χεις. Δεν σε μισώ. Δεν περισσεύει οδύνη, για ‘σένα. Ξέχειλη αηδία και καταφρόνια, ναι. Πάλι, το σκέφτομαι, πριν πνιγώ μες στην αμφιθυμία, τι έφταιγες και εσύ. Αλλιώς σε φαντάστηκα. Εγώ σε ανέβασα, ερήμην σου, εκεί ψηλά, στο Δάσος της Τιζούκα, να βλέπουμε τον κόσμο, μαζί, από το ίδιο σημείο.

Χαράματα, στέκομαι μόνος, στον εξώστη-Κορκοβάντο, με χέρια απλωμένα, σαν τον Χριστό τον Λυτρωτή, καλωσορίζοντας τον νέο μου έρωτα. Αυτόν, που έρχεται από το βάθος της νύχτας, που έρχεται από τη χώρα της αμείλικτης φτώχειας, των σφριγηλών γλουτών και της αέναης σάμπας.

Στα πλάνα μου, βρίσκομαι, ήδη, «εντός του μέλλοντός μου»*. Παναπεί, έχω πάρει το αεροπλάνο, έχω προσγειωθεί στην Μπραζίλ. Σε έχω απατήσει με την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, που ο κώλος της είναι μια πατρίδα πανσέληνη. Σε ξέστρωτο κρεβάτι, τη γαμώ. Μέσα από τα βογκητά, τους αναστεναγμούς και τη ρέουσα καύλα της, ψιθυρίζει, πόσο όμορφη είναι η ζωή. Με γλείφει αδηφάγα, κοιτώντας με κατάματα· τα μάτια της, οι θάλασσες του οικουμενικού πόθου. Είναι δική μου, και ο έρωτάς της, δικός μου. Και εγώ, δικός της είμαι. Από το υγρό βάθος του κόλπου της, αναδύεται ολοπόρφυρη «η μελωδία της ευτυχίας», η ποίηση, που ενδύομαι, από την αρχή, και βγαίνω στον κόσμο, άπειρος. Εδώ, ξαναγεννιέμαι.

Και ο Χριστός ο Λυτρωτής μου, αγναντεύοντας την κλίνη και το θαύμα του, στέφει θριαμβευτή, δοξασμένο και στρατηλάτη, τον καινούριο έρωτά μας.

*Στίχος του Ανδρέα Εμπειρίκου

 

Να μου πεις

 

Έχει γαμηθεί ο δείχτης και ο αντίχειρας

Από την δουλειά και τα παλιολεντ εδώ χάμου

Χρειάζονταί κάθε μέρα μια καρδιά να μπήγωνται.

Εσύ δηλαδή πως το κάνεις;

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ 

Εκεί που χτυπά η καρδιά σου

Έρωτά μου αναρτίαν ουκ έχεις

 

Μπορώ να σε μπερδεύω επ άπειρον. Να είμαι καλωδιομένη και να σε μπερδεύω πάλι.

Θέλω να σου πω πως χρειάζεται καλό κούρδισμα και με μια φυσική κεραία τα έχουμε όλα. 

Κι όταν λέω όλα εννοω όλα. 

Κοίτα πόσο θέλω να σου μιλήσω. 

Βλέπω πόσο θες να μου μιλήσεις κι εσύ

Ενώ εμείς μαζί τίποτε δεν μπορούμε να κρύψουμε. Και τα λέμε όλα. 

Μου την δίνουνε μερικοί που σε βλεφαριάζουνε.

Για αγκίγματα ας μη μιλήσουμε τώρα.

Μου την δίνουνε και κάποια όπλα σου. Που είμαι φυσικός εχθρός τους. Μα θα μπορούσα να έδιχνα σε εσένα μόνο σε εσένα πως θα μπορούσες χωρίς τους με ένα σκεπάρνι να κάνεις όλη την δουλειά και καλύτερα.

Εντάξει. Μωρό 

-μου

Σκέψου το.

Το λύσαμε το πρόβλημα ..

 

Προβλήματα που έχουμε ρε μωρό μου

Να σου αρέσουν τα πλατιά φασολάκια κι εμένα τα μακριά ..

Αφού το ξέρεις ότι

Βράζουν μαζί.

 ( βγάλε τον γκαντέμη φοβάμαι να μπω εκεί μέσα δεν θέλω Έχω δει να παίρνουνε ψυχές και ψυχές. γι' αυτό )

 

..

I was burnt by the sun

said good bye to the sea

when I saw you were losing

your love for me

Your eyes told the tale

of a wound that's still raw

as I watched you renouncing

any hope of a cure

How can I be bitter that it's over

after all I've got myself to blame

the sun dissolves to Winter now it's over

I'm lost amongst the shadows that remain

Then your words rang out strong

at once broken but clear

and I heard you dismissing

any last trace of fear

I was burnt by the sun

tried in vain not to cry

since I knew all the answers

tell me why I ask why

How can I be bitter that it's over

after all I've got myself to blame

the sun dissolves to Winter now it's over

I'm lost amongst the shadows that remain

Now the swing in your step

makes me tremble with hurt

when I see how you blossom

I feel lost and inert

I've been burnt by the sun

in my prozak coccoon

just can't pick up the pieces

of my life without you

just can't pick up the pieces

of my life without you

Μπαρόκ Ινδιάνικο

 ΜΠΑΡΟΚ ΙΝΔΙΑΝΙΚΟ

Χειμώνας που μαλακώνουν τα χώματα

Εποχή που έχουν τα πρόβατα

Μακρύ μαλλί

Πουλάκια χορεύουν μες τα φυλλώματα

Προϋπαντούν την Αυγή

Απέναντι στο βουνό

Ασπρολογάν τα πετρώματα

Πλυμμένα αστράφτουν στον Ήλιο

Μετά τη βροχή.

Ω κι εγώ!

Ω κι εσύ!

Ευαίσθητοι και σκληροί.

Μπαχάρια πως τάχα γυρέψαμε 

Στην μακρινή Αμερική

Χρυσάφια που δεν τρώγονται

Χρυσάφια για ανταλλαγή.

Μοιραία τάχα μας κάνανε

Ο πόλεμος να συμφέρει

Το χρυσάφι μας φταίει.

Ω εσύ κι εγώ κι εσύ!

Γη χρυσή!

Τα χρυσάφια σου φταίξανε;

Εκμετάλλευση θαυμαστή

Εκμετάλλευση θαυμαστή.

Κοίτα τώρα την 

Βρώμα που φέρνει.

Κι η ψυχή των Ινδιάνων

Αιώνια μας κατατρέχει. 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Αρβανιτάκη

Τί κάνεις

 

Αγάπη μου 

Μου λείπεις φριχτά

Έρωτά μου 

Σου έγραψα 4 σελίδες ποίημα με ακροστοιχίδα 8 φορές το όνομά σου ολόκληρο.

Όλο δάκρυα. Με ήλιο με βροχή με χιόνια και χαλάζια

Αλλά εμείς όπως λες και εσύ δεν έχουμε εποχή.

Μη φεύγεις

Τί μου ρίχνεις την βόμβα και φεύγεις..

Εγώ μόνο το μεθύσι και την ζήλια φοβάμαι.  Γι' αυτό έχω βελτιωθεί. Έχω διορθωθεί 99% για να μη πούμε 100%.

Η ζήλια μας χωρίζει εμάς. Τίποτε άλλο. Ξέρω ότι αγαπιόμαστε τρελά. Γι' αυτό προσπαθώ. Αλλά αναρωτιέμαι. Γιατί δεν βρισκόμαστε; Για να μη χάσω την μπάλα από το μεθύσι για τα παιδιά ή μήπως αγάπη μου εσύ προτιμάς την ελευθερία σου κτλ  ;  γιατί δεν βρισκόμαστε τέλος πάντων; Δεν μπορούμε να αγαπηθούμε σαν άνθρωποι; Εγώ πάντως είμαι τέρας αυτοελέγχου. Καίω κάρβουνο η αλήθεια είναι.

Εσύ τί κάνεις; 

Κειμήλιο

 Επιτέλους! Έφτασα στην δικιά μου ανάγνωση! Να την κλειδώσω;

Στηρήξου πάνω μου Έρωτά μου ..

Μιλάμε για ΤΟ μεθύσι 

Γελάω στη καρ-

μαν-

Ι

όλα.

Να πάμε σε έναν κόσμο

 

Η απόφασή μου είναι ότι θέλω να παλεύουμε με τα ίδια όπλα. Και πρέπει να το κλείσω αυτό το παράθυρο. Το οποίο κλείνω εδώ και 10 χρόνια. Από τις 22 Μαρτίου του 2014.

Με τα ίδια όπλα με όλα τα όπλα 

σε όλον το χρόνο σε έναν κόσμο.

Μέχρι το τέλος του Σύμπανος Ναι.

Συγνώμη αγάπη μου ΕΙΝΑΙ μου ΕΝΑ μου

 

Αγάπη μου σου είπα ψέματα ότι το ποίημά σου είναι ντεκαβλέ. Δέξου ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ μια συγνώμη. Από όλο μου το είναι θέλω να στη πω. Όπως μου βγαίνει.

- Μα ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟΝ ΓΚΑΝΤΕΜΗ ΑΠΟ 'ΚΕΙ. Ευτυχώς που είναι ευνοηκή ημερομηνία δλδ -

Πως να σου περιγράψω τί παθαίνω. Προσπαθώ να το βγάλω με λόγια και περνάω ξυστά. Γδέρνομαι. Πάνω σου θέλω να πέσω απαλά. Αν γίνεται αργά και τρυφερά. Γιατί είναι τρελό και θέλω να γνωριστούμε σιγά σιγά. Αλλά επειδή σε γνωρίζω από την όψη την κόψη και την ανάποδη και ξέρω τι παθαίνω γι' αυτό στα λέω αυτά. 

Και, για μένα δηλαδή, δεν σηκώνω τίποτε άλλο.

Καλημέρα. Αγάπη μου . Λέω το όνομά σου αλλά δεν μου πάει να το γράψω εδώ.

    Δικό σου 

Όλα δικά σου. 

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου φυσικά  ..

Και επειδή δεν μου κάθεται καλά να το γράψω εδώ εξαιτάζω και το μέσο αυτό που είναι ένα μέσο που του δίνω πάρα πολλά και δεν μου αρέσει για να πω αυτό που θέλω να σου πω.

Βλαμένο

 

ΒΛΑΜΕΝΟ

Περνάω από ένα σημείο που τα μάτια μου παίζουν

Κι άθελα μου κοιτώ ένα σπίτι αρχαίο

Με σβησμένη μνήμη βάζω δύναμη και κοιτάω μπροστά

Την χρονομηχανή που σε ιδρώνει όμορφα

Που καθαρίζει πηγάδια

Έρχονται πνεύματα και μου αφήνουνε μάτια 

Μου αφήνουν τα αυτιά τους

Σου δίνουνε άλλα εκεί που παν

Τα πετώ στο πηγάδι κι αυτά επιπλέουν

Και τα άλλα βυθίζονται

Να είχα μόνο την πληγή μας εύχομαι

Κι όλα αυτά γίνονται η ζήλια μας

Κι όλος ο κόσμος ανασαίνεται απ' την ψυχή μου.

Αγωνίζομαι και τραβά ω τον πόνον στον ώμο

Ύστερα πιο ήρεμα μέχρι τα δάκτηλα

Τον κατεβάζω και τον τινάζω

Μέσα στο πηγάδι κι αυτών πάνω στα άστρα

Περνάει τόσο πολύς χρόνος που κάποια σβήνουνε

Και με σηκώνουν προς τα πάνω με δέος

Εκείνη την ώρα σε ακούω παράξενα

Που εύχομαι "στην Αγάπη μου πηγαίνετε με"

Και σκέφτομαι

Να με κοιτάς "όχι πάλι" μπροστά απ' τη ζημιά καλή μου μητέρα

Χαμογελάω ζημιάρικα και μετανιωμένα

Κι ευτυχισμένα "μια φορά" 

Μέσα μου "Εγώ" ψιθυρίζει

"Μην κλάψεις".

"Περίμενε δυο λεπτά".

"Και πάρ' την αγκαλιά".

"Γλυκά".

"Βλαμένο" .

Να έλεγα και κάτι καινούριο

 

ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ

ΕΝΩ ΤΟ ΟΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ

ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΕΝ ΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠ ΤΟ ΟΛΟΝ

μοιάζει να είναι 

ένα ΙΔΙΟΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΝ

ένα ΙΔΙΟΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ

κι ένα ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟΝ.

Ζευγάρια ασπρόμαυρα

 

Η εξουσία όπως και η αναρχία έχουν σαν λέξεις διπλές έννοιες. Έρχονται από δυο διαφορετικές συνθέσεις. Και ζευγαρώνουν ανάλογα.

Το εκ της ουσίας και το έξω από την ουσία

Το ανά αρχή και το α αρχή το στερητικό. Βάλτα κι ανάποδα.

Αλλά όταν τα βάζεις ανάποδα βραχηκυκλώνει.

Τον Σολομών Χριστέ μου

 

Χριστέ μου 

στο Ναό του Σολομώντα

Πόσο σε θαυμάζουμε τα άναρχα 

τα κατατρεγμένα παιδιά σου.

Και σ' αγαπούμε.

Μα αν ήμουν ο Σολομών

Πιο άρρωστα θα σε ερωτευόμουνα

Πιο τρελά. Πιο παθιασμένα.

Με όλο το Μεγαλείο μας.

Εν ανάγκη

 

Πάρε τηλέφωνο την τεχνιτή νοημοσύνη να σου πει που βρισκόμαστε. 

Την άλλη μη τη πάρεις

 διότι σου έχει πει έτσι κι έτσι και γιατί δεν σου 'πε.

Κάνε γαργάρα και φτύσ'τη.

Κάνε τη γαργάρα και φτύσ'τη.

Πώς νιωθεις

Πως νιώθεις με την τεχνιτή νοημοσύνη;

Νιώθετε το ίδιο;

Εγώ και σκατά να νιώθουμε χαίρομαι που νιώθουμε το ίδιο.

Εγώ 

και σκατά

Να νιώθουμε

Χαίρομαι

Που νιώθουμε

το ΙΔΙΟ.

Μια αγκαλιά

 

Μια αγκαλιά ρε πούστη ..

Ξημερώνει η 17 Φεβρουαρίου. Μια από τις τρις ευνοηκότερες μέρες του 2025. 

ΔΙΧΩΣ ΝΑΟΥΣ

Κοίτα το Θεούλη που του σπάσανε τα πόδια απ' τις κνήμες

Που του έσπασε το κεφάλι απ' το λαιμό

Που του σπάσανε το χέρι της προσφοράς απ' τον βραχίωνα

Που του έσπασε ο Ιχθύς που κρατούσε απ' το καλάθι.

Κοίτα τον πως φαίνεται λυτρωμένος ο Λυτρωτής χωρίς αυτά 

Πως μαζεύεται όλος τώρα έτσι ως ένας αμετάβλητος πυρίνας.

Κειμήλιο.. Μέχρι το τέλος του Σύμπανος ΝΑΙ

 

Αυτό που μου κάνεις ΕΣΥ

 δεν μου το κάνει κανένας άλλος.

Σε όλη την ιστορία την μυθολογία την φαντασία την αστρονομία και τη γεωγραφία.

 

Μαμάκα μου