Καλημέρα

 

Είναι απίστευτο τι είναι ο άνθρωπος οι αντοχές και οι άμυνες του. Ξύπνησα για εκτέλεση,  για επέμβαση κτλ. Και δεν μπορώ να διακρίνω τί είναι τι, μέσα μου χάος και άγνοια. Είμαι στο έλεος, εντάξει είναι ακόμα πρωί, θα στρώσει. Είμαι στο ναρκοπέδιο μωρό μου .. που σκοτώνονται οι ηττοπαθείς. Μπαμ. Πρώτη μέρα στο σχολείο κι έτσι. -Μη μ’ αφήσεις μόνη μου- θα συναντηθούμε το απόγευμα. Γύρω στο ηλιοβασίλεμα, κάπου στο κέντρο. Πλάκα, Θησείο, Κεραμικό, δεν έχω ιδέα. Κάπου εκεί, να με φωτίζει η Ακρόπολη για να παίρνω  κουράγιο μέχρι να σε δω. Είναι μέχρι να σε δω. Μετά έχω μια σιγουριά ότι θα τα βρούμε όλα. Αφού είναι για μας όλα. Έρχομαι για ένα φιλί αγάπη μου. Μόνο αυτό θέλω να σκέφτομαι.  –κι εσύ μόνο αυτό να σκέφτεσαι και να έρθεις. -  Και να μην ανησυχείς για τίποτα, αφού ξέρεις ότι, ότι και να θέλω,  πιο πολύ από όλα θέλω αυτό που θες.