Επιτέλους, ένα ήσυχο πρωινό! Δεν θέλω να σου πω τίποτα από αυτά που ετοιμάζω πριν τα σιγουρέψω. Κι έχω μια γενικότερη άρνηση στο να πω λόγια. Και τι θα -σε- κάνω δε ξέρω που θέλω να «μιλάμε» συνεχώς. Τις δουλειές μου της οικοτεχνίας δλδ, τις έχω αφήσει, κάνω ούτε τα βασικά. Ασχολήθηκα λίγο να βάλω σε τάξη κάποια πράγματα γύρω και μέσα μου και έχω μια αυτοπεποίθηση ότι όταν μου έρθει θα ασχοληθώ λίγο με τις δουλειές μου και θα τις κάνω πολύ παραγωγικές και θα ζούμε πολύ άνετα γιατί έχω όλα τα μέσα και τώρα κάθονται. Τα παιδιά με βοηθάνε πολύ να ξε-καθαρίζω το τοπίο μου. Νιώθω ευγνωμοσύνη που βρεθήκαν στον δρόμο μου και με διαμορφώνουν με τον τρόπο που με διαμορφώνουν τέλος πάντων. Η Νέδα που ήταν και η μεγάλη μου ανησυχία έχει φύγει κι αυτή πολύ μπροστά, έχω αρχίσει να πιστεύω στα σοβαρά πως είμαι πολύ μικρή μπροστά τους από θέμα χαρισμάτων. Τόσα χρόνια τα κοιμίζω δίπλα μου με μεγάλη αγωνία να μπορέσω να τα φτάσω μέχρι εδώ που να έχουν πάρει την βάση. Ο Ηρακλής βγήκε πολύ δυνατός και η περιπέτειά του του έχει γυρίσει σε δύναμη και ωριμότητα. Έπεσα πάνω κατά πάνω και είναι έτοιμος σπαρτιάτης από τώρα, ο πιο σοβαρός εδώ μέσα, ο πιο συγκεντρωμένος και έχει τρομακτικά μαθηματική αντίληψη και μνήμη. Η μικρή, δεν θέλω να πω πολλά ακόμα αλλά νομίζω ότι μάλλον το πέτυχα. Πιάνει μια πεταλούδα από τα φτερά και μετά την αφήνει και αυτή πετάει πιο ωραία, τόσο άσπιλη και λεπτοφυής είναι η ψυχή της. Την προσκυνάνε τα αδέσποτα στον δρόμο, μέχρι και το γατί κάθεται να το κάνει μπάνιο. Είναι πάρα πολύ κοινωνική και τρυφερή με τους ανθρώπους, μαγεύει. Έχει μια κίνηση, μια φωνή, έναν τρόπο να συνδυάζει τα χρώματα. Την χαζεύω. Με εξοντώνει γιατί είναι λίγο υπερκινητική αλλά όσο περνάει ο καιρός και από τότε που μείναμε μόνοι μας τα παιδιά έχουν κάνει άλματα. Παίρνω κι εγώ μια ανάσα. Τώρα αρχίζω να τα βάζω στα δωμάτιά τους. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω που έβρισκα τόσες αντοχές που από την ύπαρξη των κινδύνων τα είχα τόσο πάνω μου. Ενώ σε γενικές γραμμές δεν είμαι καθόλου αυστηρή μαζί τους εκτός από πέντε πράγματα και τα αγαπάω παθητικά, όπως και χρειάζονται τα παιδιά για να αναπτύξουν προσωπικότητα και να μάθουν το γίγνεσθαι. Μ’ αρέσει πολύ που είμαι μαμά. Μου έχει λείψει ο ρέμπελος εαυτός μου αλλά δεν συγκρίνεται. Και τώρα που νιώθω ασφάλεια μέσα στο σπίτι θα μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα. Έχω μια μεγάλη εργασία που γράφω, με πολύ δύσκολη βιβλιογραφία και σχετικά επικίνδυνη έρευνα, την οποία πιστεύω πάρα πολύ και με χρειάζεται κι αυτή και δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να της δοθώ όπως της πρέπει. Όμως θέλω να δοθώ πιο πολύ σε σένα όπως σου πρέπει αλλά δεν γίνεται να σκέφτομαι την τελειότητα κι έτσι. Κάθε μέρα που περνάει μακριά σου και σε τόσο γκρίζα συνθήκη είναι μια άκυρη φάρσα και τίποτα δεν με χαίρεται κανονικά γιατί προσωπικά δεν μπορώ να πάρω ούτε μισή χαρά. Θα είναι καλύτερα να βρεθεί ένας τρόπος όσο κι όπως μπορούμε. Γι’ αυτό σου λέω αγάπη μου να έρθεις αυτή τη φορά. Δεν μπορώ να κάθομαι να σου φτιάχνω ποιήματα, έχω μουλαρώσει. Πρέπει να σε δω. Υπολογίζω να έρθω σε λίγες μέρες. Με ολοκληρωμένο σχεδιασμό. Να μου μιλάς συνέχεια, σε παρακαλώ .. το χρειάζομαι να τα καταφέρω.