Γκασέλα της φυγής

(Gracela de la huida)

Έχω χαθεί πολλές φορές στη θάλασσα
με το αυτί γιομάτο νιόκοπα λουλούδια
με τη γλώσσα γιομάτη έρωτα κι αγωνία
Πολλές φορές έχω χαθεί στη θάλασσα,
έτσι όπως χάνομαι μες στην καρδιά κάποιων παιδιών.

Καθόλου νύχτα δεν υπάρχει που χαρίζοντας ένα φιλί,
το γέλιο να μη νιώθεις των απρόσωπων ανθρώπων
μήτε κανένας που, χαιδεύοντας ένα νεογέννητο,
να λησμονάει τ'ασάλευτα κρανία των πεθαμένων αλόγων.

Γιατί τα ρόδα αναζητούν το μέτωπο
ένα σκληρό κοκάλινο τοπίο,
γιατί δεν έχουν του ανθρώπου τα χέρια άλλο σκοπό
απ'το να μιμιθούν τις υποχθόνιες ρίζες.

Έτσι όπως χάνομαι μες την καρδιά κάποιων παιδιών
έχω χαθεί πολλές φορές στη θάλασσα.
Αδιάφορος για το νερό, κινάω γυρεύοντας
ένα ολόφωτο θάνατο που να μ'αναλώνει.



Me he perdido muchas veces por el mar
con el oido lleno de flores recien cortadas
con la lengua llena de amor y de agonia
Muchas veces me he perdido por el mar,
como me pierdo en corazon de algunos ninos

No hay noche que, al dar un beso,
no sienta la sonrisa de las gentes sin rostro,
ni hay nade que, al tocar un recien nacido
olvide las inmoviles calaveras de caballo.

Porque las rosas buscan en la frente
un duro paisaje de huesto
y las manos del hombre no tienen mas sentido
gue imitar a las raices bajo tierra.

Como me pierdo en el corazon de algunon ninos
me he perdido muchas voces por el mar.
Ignorante del agua voy buscando
una muerte de luz que me consuma.

-Federico Garcia LORCA-

(fotos by me)