Ρίξε Άσσο Καρό .
Σπάσιμο το κεφάλι ..
Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2024
Μωβ ροζ
Κι εσένα σου πάει πολύ το ροζ. Πάρα πολύ.
Το σκέτο κόκκινο με αρρωσταίνει.
Το μπορντό το βαρέθηκα.
Με το μωβ ροζ νιώθω καλύτερα απ' όλα.
Για το μωβ μωβ δεν έχω ακόμη άποψη. Αλλά με μαγνητίζει.
Γαμώ το μπορντό
Σήμερα θέλω να πω πως δεν θέλω να με πειράζει που δεν έχω και πολύ σχέση με τα αδέρφια μου.
Τα χριστούγενα τους πήρα για χρόνια πολλά και η αδερφή μου το σήκωσε. Ήταν στα Χανιά κι έκανε Χριστουγενα με το φρικ την παλιά κολλητή μου φίλη που και με αυτή μας χώρισαν οι διαφορές μας και κάποια συμβάντα τέλος πάντων. Είναι ευχάριστο που είναι καλές φίλες εδώ και δυο τρία χρόνια διότι νιώθω κι εγώ πως έρχονται στα λόγια μου κάπως έτσι και γενικά ότι είμαι μαζί τους έστω με αυτόν τον τρόπο. Νιώθω τη φυσική δικαιοσύνη να μου χαμογελά από κάπου και την αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι ένα δίκαιο μοίρασμα.
Ο πόνος της αγάπης λέω δεν είναι να φεύγει ο άλλος. Ο πόνος είναι όταν δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτόν που αγαπάς. Και βλέπω ότι έρχονται έστω έτσι υπάρχει αγάπη.
Έχω δόσει πολλά κι αυτό με εξυψώνει. Μπορεί να μην είναι τόσο γοητευτικό αυτό και ακόμη να σε απαξιώνουν όταν είσαι τέτοιος άνθρωπος αλλά νιώθεις ψηλά. Έχω σπουδάσει από τους γύφτους τα της ελεημοσύνης και ξέρω πως αυτός που παίρνει συνήθως δεν νιώθει και πολύ εκτίμηση για αυτόν που δίνει. Αλλά αυτός που δίνει έχω να πω πως νιώθει καλά. Δεν υπάρχει σύνδεση αλλά υπάρχει μια δίκαιη ανταλλακτική σχέση που όλοι κερδίζουν τα μέγισθα που δύνατε ο καθένας. Αναγνωρίζω πως ο φιλάνθρωπος στο βάθος του έχει πολλά κοινά με τον μισάνθρωπο βέβαια και είναι συνδεδεμένοι. Και το καλύτερο φαίνεται πως είναι να τα αφήνεις σε μια μεριά κι όποιος τα χρειάζεται ας τα παίρνει. Να μη σκλαβωνόμαστε ούτε και να πληγωνόμαστε από το μοχθηρό βλέμα.
Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερες σχέσεις. Όπως μια μπάντα ας πούμε την ώρα που παίζει καλή μουσική. Όπως δυο αγαπημένοι στην ελαφριά κι ανέμελη σιωπή. Όπως ένα καλά συγχρονισμένο σαν εκρεμές φιλί. Η αγκαλιά χιαστί. Δυο που κάνουν κουπί και πάνε ευθεία πορεία απέναντι στο νησί.
Νομίζω έχω αισθητική και ξέρω κάπως πότε ακούγεται φάλτσο. Και οι προηγούμενες μέρες δεν ήταν και πολύ αρμονικές. Τις ανισορροπίες του ο καθένας καλύτερα να τις δουλεύει μόνος του ή με πρόσωπα που τον αγαπάνε πραγματικά πολύ και είναι σε φάση και προτίθενται να βοηθήσουν να ισοροπήσει το είναι, το όποιο είναι, τα καλά με τα κακά. Να βγούμε μπροστά.
Είδα πάντως πως είναι κάποιες θέσεις του άλλου που μπορώ να μπω και να τον καταλάβω αλλά δε μ' αρέσουν καθόλου ή τουλάχιστον με το δικό μου υλικό βγαίνουν πολύ χάλια. Και είναι καλύτερα να μη μπαίνω.
Και κάθομαι δίπλα. Είμαι καλύτερα έτσι. Το ξέρω ότι για μένα γαμάω πολύ χάλια. Και γίνομαι πολύ χάλια πάντα μετά. Μόνο έρωτα μ' αρέσει να κάνω. Όποτε συμβαίνει. Σπάνια σπάνια. Δε πειράζει.
Και για μένα υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και την καψούρα. Και δεν είναι ποσοτική. Έχει να κάνει με το θεό. Έχει μια διαφορά το κόκκινο από το ροζ τέλος πάντων. Τα ματωμένα σπλάχνα από τα ανθισμένα τα πλυμένα σπλάχνα. Πως να το πω γαμώ το μπορντό.
Αποδοχή και τον αδύναμο πιο πάνω
Σε κάποια πράγματα και καταστάσεις η λογική μας τους πέφτει λίγια για να τα ερμηνεύσει.
Ερμηνεύονται όμως και φαίνονται πεντακάθαρα. Σε καταστάσεις σαν τον τρελό όταν μιλάει αλήθειες. Λίγοι είναι οι συνειδητοί και οι συμβατοί που καταλαβαίνουνε. Πως αυτό που λέει ο τρελός όταν μιλάει μια αλήθεια αν την βλέπαν αυτοί που δίχνουν λογικοί δεν θα ήταν χάπατα και πιόνια της εικόνας. Θα ήταν ο κόσμος λίγο καλύτερος.
Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2024
Αφήστε την ήσυχη μη σας πάρουν σε κουτί
Τί, όλα καλά είναι;
απλά είχα παθαίνω μια διάσχιση στο αδερφούλα .
Με ζήτησε κανείς Απολλόδωρος;
Δεν είμαι να τρώω από φίλους και αδέρφια. Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό. Να το παίζουμε φίλοι για τα μάτια του κόσμου ναι πόσο δεν τραβάει πολύ έτσι. Και με φίλους φίλους και αδέρφια αδέρφια δεν μου κατεβαίνει μπουκιά.
Στρέιτ πράγματα. Καραστρέιτ
Εσύ όντως τρόμαξες μη σε ασάλιωτα; Δεν βγάζει νόημα. Ένα ξέρω, δεν υπάρχει πιο ευαίσθητο έτσι προσεχτικό δοτικό παιδί από μένα να είναι ζωντανό κι έτσι μόνο του εδώ έξω. Το αμέσως επόμενο πιο ευαίσθητο από μένα μάλλον δεν άντεξε στην απονιά και μας έχει χαιρετήσει. Εσύ με τρελαίνεις και βγάζω αφρούς και μου έχεις κάνει την καρδιά θάλασσα.
Ποιος σε έχει πειράξει
Για ποιον μιλάς;
Γιατί σε απασχολούν οι ανάξιοι και τους αναφέρεις;
Ποιοι είναι αυτοί οι ανάξιοι και μοχθηροί που σε απασχολούν;
Σκοτείνιασε κρυο έβαλε πάλι.
Και κοιτάς αλλού πάλι.
Καρδιά μου αυτά δεν είναι για να σε πονάνε. Αυτά είναι το λυπηρό κενό τίποτα.
Τον πόνο σου να τον δίνεις σε άξια πράγματα. Σε πράγματα που θέλεις και σ' αρέσει να κρατάς μέσα στην καρδιά σου.
Τέλος πάντων, σ'αρέσουν οι καβγάδες; Εγώ δεν μπλέκω γιατί όποτε έμπλεξα μπλέκω γάματα για νοσοκομείο.
Τί έγινε; Βρίζουνε τον Καρά; Και τί μας νοιάζουν αυτοί εμάς.
Σ' αγαπώ
Προσπαθώ να ρίξω τον πυρετό. Έχει πιάσει κέντρο. Πάω για δουλειά να ιδρώσω μήπως βοηθήσει.
Amour λέω και βουίζει μέσα μου βούδας.
Και σε ευχαριστώ που συγνώμη για τις αφιερώσεις δεν χρειάζεται να ζητήσω
Αγάπη μου είναι όλα δικά μας. Ότι άλλα υπάρχουν είναι κόκκινα νερά στη μπλε φωτιά μας. Διότι είναι τρελά μεγάλη. Σαν νύχτα ατέλειωτη ημέρα Δευτέρα.
Σε λατρεύω μάτια μου.
Πώς θα μπορούσα να μη σε λατρεύω..
Σ' αγαπώ μάτια μου αγκαλιά μου σε λατρεύω
Γι' αυτο παίζει τσίκι τσίκι ελέκτρο τράνς και βζουμ ζζζιζ τα αυτιά μου;
Σε ξεμάτιασα αγάπη μου και βγήκε χλαπάτσα. Θα συνέλθεις πιστευω σήμερα.
Κι εγώ τρόμαξα εχθές το απόγευμα προς βραδάκι έφαγα μία στην πλάτη και βγήκε από το στέρνο κι έχει ανέβει πάει προς τον δεξί ώμο. Θα την βγάλω. Και οι μασχάλες μου με τρυπάνε λες και με σηκώνει από κει και πάω εκατό τόνους. Τρόμαξα λίγο κι εγώ αλλά το έχω το αίσθημα το καλό κι ευχόμουνα και για σένα το ίδιο μη γίνει καμιά καταστροφή στον κόσμο.
Θα συνέλθεις σήμερα θα στρώσει ελπίζω.
Σ' αγαπώ πάρα πολύ.
Μέχρι που χθες το βράδυ έλεγα πάρ' το, σου δίνω και το μερίδιό μου από το φως. Αρκεί να είμαι δίπλα σου να φωτίζομαι έτσι. Αλλά μετά έλεγα πρέπει να κρατάω κάτι να έχω για τις ώρες τις δύσκολες τις δικές σου και τις δικές μου. Να σου δίνω και να μου δίνεις και να μην μας λείπει και να μην είμαστε δικό μου δικό σου και τέτοια εγωιστικά πράγματα που όταν δεν τα προσέχεις αρρωσταίνουν. Εδώ είναι ένα μεγάλο θέμα. Ίσως το μεγαλύτερο ή το δεύτερο μεγαλύτερο.
Αλλά πάνω από όλα είναι η υγεία και η ευτυχία. Αγάπη μου. Να δεις που θα βγεις πανάλαφρη και αναγενημένη από τον πυρετό. Να πιείς νερόμελα για τους υδροηλεκτρολύτες μη ξεχάσεις είναι το νουμερο ένα στοιχείο για τις μπαταρίες μας. Λατρεύω τα σώματα μετά τον πυρετό είναι σαν αγγέλων. Σ' αγαπώ πάρα πολύ. Συγχώρα με για τις μανίες μου και τα απότομα βυθίσματα τα άγρια έως κάφρικα. Το καταλαβαίνω. Είμαι ένας μαλάκας που εκμεταλεύομαι τις αδυναμίες σου από δική μου μεγαλύτερη αδυναμία και πληγή. Αλλά ξέρεις ότι θέλω να νικάμε μαζί κι ότι αυτό θέλω και θέλεις να τα καταφέρνουμε. Κι είμαι μαλάκας που δεν καταφέρνω να μίνω μόνος μου ήσυχα μαζί σου ένα λεπτό. Και σε χρειάζομαι τόσο. Ενώ πριν σε γνωρίσω τα είχα καταφέρει και ξέρω ότι μπορώ. Και ξέρω ότι μπορείς. Έρωτά μου.
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024
"Μη στοιχηματίζεις το κεφάλι σου με τον διάβολο" *
* τίτλος από έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε
"Μη στοιχηματίζεις το κεφάλι σου με τον διάβολο" *
Πριν μου το πεις μου το ' χε πει ο Πόε
, είπε η διαβαστερή κυρία
με το ράμφος πανέτοιμο
να γαμήσει τον διάβολο.
Να σπάσει τα γυαλιά του
Να χορέψει πάνω τους
Να τα φάει.
Να εμπεδώσει τη γνώση.
Όπως ο τρελός όταν μιλάει αλήθειες.
Φτύνοντας από την ένταση
τα γυαλιά του κοσμάκι
& της διαβαστερής κυρίας.
Ήτανε η ώρα να καθαριστούν.
Πρόζες και ποιήματα(για το μπουκέτο με τους ασφόδελους)
*
FeeL ΦΑΥΛΑ
Είναι τα αγκάθια που σε πάνε
προς το πρόσωπο
να ψαύσεις ομορφιά.
Ανταριασμένα και θολά
με κάτι ψιχουλάκια μέσα
σαν την κοινωνιά.
Που πάντα παίρνεις από χέρια...
Ξέρεις τί χέρια λέω.
Feel φαύλα.
Τα σ' αγαπώ του κάνε ναύλα.
*
ΚΑΙ ΓΚΟΟΟΛ
Σε βλέπω έχεις πάρει την συγκοινωνία
Κυλάς από το ένα αγγείο στο άλλο
κι όλο πάτο.
Και δεν κερνάς.
Για δε κερνάς;
Κάθεσαι να μιλάς με το ράδιο
σαν τον μισότρελο.
ή σα μοναχοπαίδι που κλοτσά
στον τοίχο μπάλα.
Και γκόοολ φωνάζει
και σηκώνει κύπελα
Στου κόσμου τις αρένες.
*
ΛΙΤΡΑ και ΛΥΤΡΑ
Σε έχουν απαγάγει κάποιοι
δε μπορεί
Κάποιοι που απ' τους γονείς σου
θέλουν λύτρα.
Κι όλο τα στας
για να πληρώσεις άμοιρο
Κι όλο τα στας αυτά
που χρήματα δεν είναι.
*
ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ
Το χου είναι το πιο ξεχού.
Το θυμάστε αυτό αλάνια;
Οι άνθρωποι έχουν συνηθήσει
να μην εμβαθύνουν στην πρώτη σκέψη.
Το χου είναι το πιο ξεχού.
Να μην το ξεχνάτε αυτό
αλάνια.
Ο άλλος που τον έφαγε ασάλιωτα
Από το έπιπλο;
Κι έπεσε από τις σκάλες;
Κι αυτός,
το έπιπλο
κι οι σκάλες.
*
ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΔΙΑΝΥΣΜΑ
Πίνεις πίνεις και δε μεθάς
Σου λένε πόσο κάνει
375478468466436+456457653673466
και λες το τόσο, το σωστό.
Ε άη στο διάολο!
Καυλοράπανο.
Ραπανάκι για την όρεξη
Μας τα ' κανες σαλάτα.
Τί έτσι είναι εγώ σε καταλαβαίνω
Πάρτε για παράδειγμα τα ποιήματά μου της νεότητός μου τα δικά μου ή καλύτερα της "φίλης μου" της βραβευμένης -πω πω ειδικά αυτά!- και περάστε τα από πάνω σας. Να δούμε αν θα θέλετε να ξαναπάτε με άνθρωπο ή τουλάχιστον με άνθρωπο διάνυα. Δε θα θέτε. Σας το υπογράφω, θα το γυρίσετε να αγαπήσετε τα ζώα. Όπως το έχει πάθει πολύς κόσμος έτσι. Ο πιο ευαίσθητος κόσμος έτσι το παθαίνει και προτιμάει να χαίρεται με τα σκυλάκια και τα γατάκια. Και τα χεράκια του άντε και κανα έπιπλο ή κανα ανθρωποζωάκι καλό αν βρεθεί προτιμάτε αδέσποτο.
Όλους αυτούς τους ποιητές που ακούτε οι πολυταξιδεμένοι με τις μυθικές ζωές ή τέλος πάντων με τα βαθιά βιώματα και μάτια να ξέρετε πως είναι άνθρωποι που την ζωή δεν χαίρονται όπως θα ήθελαν καθόλου. Δεν τους μπήκε όσο βαθιά θα ήθελαν και δεν το βάλαν όσο βαθιά θα θέλαν. Δεν τους έφτασε καθόλου τέλος πάντων δεν ολοκληρώθηκε η συντέλεια τους στάθηκε λίγη. Κι ύστερα ψάχνουν στο χαρτί επί ματαίου να ολοκληρώσουν την στύση να τελιώσουν. Και σας το λέω εγώ η Νάνσυ που κάτι ξέρω πως γράφονται τα ποιήματα. Καθόλου ζηλευτοί οι ποιητές δεν πρέπει να είναι. Είναι όλοι με εμφανή ή κρυφά σεξουαλικά προβλήματα οι δυστυχισμένοι. Τα τελειώματα τους παιδεύουν πολύ και κάτι λίγοι ελάχιστοι τα καταφέρνουν καλά αφού έχουν γίνει πρώτα πτώμα. Το παρήγορο είναι πως για τους ερωμένους τους τουλάχιστον δίχνουν καλοί εραστές. Δυο ποιητές μαζί κάπως μπορεί να την παλέψουν καλύτερα. Αλλά δεν είναι να τους ζηλεύετε. Έχουν ερωτικά προβλήματα βαρβάτα σας το είπα. Δε φαντάζεστε. Κρυφά και φανερά. Είναι φετιχιστές μποντλερικοί η διάνυα δεν τους αφήνει σε ησυχία έχουν προβλήματα να ενώσουν τα επίπεδα να τα χωρίσουν να συμφωνίσουν τα ιμησφαίρια τα πάνω με τα κάτω τα πέρα με τα δώθε την κυριολεξία με την μεταφορά τον αντανακλαστικό ήχο τα μοντέλα τα σύμβολα τους χρόνους τις κλίσεις. Το παλεύουν καμιά αιωνιότητα το σώμα με το πνεύμα αν χωράει αν περισεύει αν πρέπει να βγει να μπει να πάει από πάνω από κάτω. Σπάνια σπάνια πολύ σπάνια το παθαίνουν όπως θέλουν. Και να δούνε πως φαίνεται τί μπορεί να φαίνεται από πόσες μεριές να είναι ταυτόχρονα από όλες κι από καμία. Μεγάλα προβλήματα μιλάμε για πολλών ειδών δυσκολίες. Τί να πιάσεις και τί να αφήσεις.
Η ΔΡΕΨΗ
Σαν τα κορφολογάς τα ανθίσματα
από πληγές βγάζουν διχάλες
Τα φύλλα στο ξεφύλλισμα
από τον πάτο παίρνε να ψηλώνει.
Αυτά βέβαια αφορούν τους θάμνους.
Στα δέντρα η αφαίρεση
αρχίζει από το κέντρο
κι η δρέψη απ' τα ψηλώτερα
και περιμετρικά.
Για τη Μόνα Λίζα
Είναι ευτύχημα να διεγύρεσαι με τη Μόνα Λίζα. Πρέπει να είσαι πανάσχετος για να μην καυλώσεις με αυτό το πορτρέτο κι έργο ανεκτίμητο του Νταβίντσι. Αυτός ο πίνακας είναι η προσωποποίηση της Ελευθερίας του Άλλου.
Μη μου το κλέψετε! Εγώ το πρωτοείπα! Η Νάνσυ.
Σε ερωτεύτηκα σαιξπηρικά πολύ όμως
Όταν πέρασες από τον Λενινισμό στον Σταλινισμό ήταν φυσικό κι επόμενο να χωριστούμε. Εσύ όπως πάντα για τα ανώτατα αξιώματα κι εγώ όπως πάντα για τα γκουλάγκ ή την ξενητιά.
Φίλε μου σέρβερ και αλγόριθμε
Αυτά τα θέματα είναι ταμπού όμως. Μόλις γράψω για αυτά τα θέματα μου αλλάζει σέρβερ και ανοίγουν κι άλλες εφαρμογές στο περιθώριο και χτυπάν όπως φαίνεται κάποιες λέξεις και κάποιοι συνδιασμοί τους ανακατευθύνουν σε άλλα κέντρα κτλ. Βρε, άμα με βλέπετε σας βλέπω. Κι αφού βλεπόμαστε εντάξει να παίξουμε ματάκια. Πάμε καλά; Σε μεσαίωνα ζούμε και να μη λέω τα δικά μου;
Θέματα φυσικών συχνοτήτων
Τα σκυλιά μου και κάποια άγρια ζώα βλέπω καθαρά πως συντονίζονται μαζί μου. Αντιδρούν στις σκέψεις μου και τα αισθήματά μου σε μεγάλη ακτίνα. Πιστεύω πως τα πειραγμένα RNA παρουσιάζουν θέματα. Και πολλές φορές σκέφτομαι ότι σε έχασα από αυτό. Σε έχω χάσει από τότε που έκανες τα εμβόλια. Το 5g κτλ. Και δεν θέλω να το πιστέψω. Μου έρχεται στο μυαλό σαν οριστικός θάνατος κι ένα πένθος που με συντρίβει και το αναβάλω. Αλλά αυτή είναι μια από τις πιο λογικές εξηγήσεις που μπορώ να κατανοήσω, επιστημονικά τουλάχιστον. Γιατί συναισθηματικά όπως και φαίνεται άλλωστε αδυνατώ να το τακτοποιήσω ακόμη και το αντιμάχομαι κάθε στιγμή.
Αποδοχή
Πιστεύω πως αξίζουν όλοι να γίνουν αποδεχτοί. Το είναι όλο έτσι όπως είναι.
Να το σφραγίζει η εμπειρία και το βίωμα όλο αυτό.
Και ρωτάω. Εσύ με αποδέχεσαι; Και κάτι μου απαντάει ναι. Αλλά. Εμφανίζεται ένα αλλά μπροστά σου και σε κρύβει και δεν σε βλέπω.
Τί είναι αυτό το γαμημένο το αλλά; Μιά γαμωβιβλιοθήκη; Στιγμές στο περίπου.
Εγώ δεν θέλω άλλες στιγμές στο περίπου. Την πιο αδύναμή μου πλευρά ήθελα να αποδεχθείς πρώτα πρώτα.
Και τί να την κάνω την αποδοχή χωρίς το βίωμα και την σύνδεση. Την σύνδεση χωρίς το βίωμα. Την αποδοχή χωρίς την σύνδεση. Το βίωμα χωρίς την αποδοχή.
Δεν προσθέτονται μανούλα μου αυτά. Δεν μπαίνουν σε εξίσωση. Είναι μήλα κι αχλάδια.
Άλλο να μου λέει η σύνδεση κι άλλο το βίωμα. Μια από τα ίδια δηλαδή όπως όλα τα άλλα. Τί βίωμα χωρίς σύνδεση τί σύνδεση χωρίς βίωμα. Είναι σαν όλα τα άλλα απλά το ανάποδο. Μια κοινή ιστορία.
Ναι και όχι ίσον μέτριο. Ίσον μηδέν.
Θα μίνω δίπλα σου. Δεν θα φύγω.
Μένω δίπλα σου σημαίνει πως δεν μας περιμένουμε, είσαι και είμαι εκεί. Στο ναι και το όχι μας. Στο μηδέν. Στο μέτριο το κοινό το ανολοκλήρωτο το ασύνδετο το αβίωτο.
Κι εύχομαι να τα βρούμε αυτά που ψάχνουμε. Την αποδοχή που ψάχνουμε δηλαδή.
Γιατί τελικά δεν είναι η ζήλια το πρόβλημα. Πρόβλημα είναι κάτι που λύνεται. Το πρόβλημα είναι η αποδοχή. Κι επιδή κοντεύω να πω πως ούτε αυτό λύνεται πρέπει να δοκιμάσω κάτι πολύ δραστικό.
Θα σε ενημερώσω.
Καλημέρα αγάπη μου
Σε φιλώ
Συντονισμός σύνδεση και αποδοχή
Οι εποχές αλλάζουν. Υπάρχει πάντα κι η πέμπτη εποχή για κάποιους κι είναι τρομακτικά μεγάλη ευθύνη. Έχω μια ελπίδα πως την επόμενη φορά δεν θα φοβηθώ γιατί απλά ο φόβος δεν βοηθάει. Θα είναι η τέταρτη φορά που θα μου συμβαίνει και έχω μάθει. Ούτε θα ντραπώ γιατί απλά είναι κάτι φυσικό που δεν αλλάζει. Εύχομαι η ζωή να είναι τόσο γενναιόδωρη μαζί μου και να μου δώσει μια ευκαιρία ολόκληρη. Γιατί δεν ξέρω αν μάλλον δεν ήταν. Λένε όμως οι ρομαντικοί πως είναι από αγάπη ο συντονισμός εγκεφάλων. Όσοι ξέρουμε κάτι λίγα από ηλεκτρονικά καταλαβαίνουμε πως αυτό το κάνει και το καλώδιο ή τα ραδιοκύματα και τα μπλέ κύματα τα οποία δεν έχουν καρδιά. Είναι μια συμβατώτητα, ένα συχνοτικό κανάλι. Ούτε οι γονείς μου ούτε οι μέντορές μου κι ούτε οι φίλοι μου είναι συμβατοί μαζί μου, δλδ να φτάσουν να ακούσουν να δουν να μυρίσουν τις παραισθήσεις μου. Μπορεί να είναι και η Νέδα και προσέχω πολύ και έχω κάνει με την αγάπη μεγάλη πρόοδο. Αυτή η πιθανότητα με έβαλε στην μεγαλύτερη μάχη και με βελτίωσε με έφερε στο σημείο να το διαχειριστώ όσο καλύτερα μπορώ μου έδωσε θάρρος και με ετοίμασε και με ετοιμάζει. Είδα πως δεν πρέπει να φεύγω γιατί η παρουσία μου και η αγάπη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε. Κι αυτό είμαι. Και αυτό μπορεί να δίνει και πολύ ωραία πράγματα. Μέχρι που πίστεψα πως γίνεται χάρισμα το ελλάτωμα αυτό το δύσκολο. Βλέπω από τα παιδιά πως μπορεί να στέκεται ως φυσιολογικό μαζί με την ύπαρξή μου την οποία αποδέχτηκα και αγάπησα αρκετά ευτυχώς νωρίς στην ζωή μου στα 22 μου χρόνια έγινε αυτό περίπου. Είναι σπάνια η συμβατότητα και ακόμη πιο σπάνια φαντάζομαι η αποδοχή. Όμως συνεχίζω να ελπίζω με θάρρος πια και πολύ πιο έτοιμη στο να βοηθήσω σε αυτή την αποδοχή. Μπορεί τα πρόσωπα που συνδέθηκα εγκεφαλικά να μένουν ανεξήτιλα μέσα μου. Όμως φαντάζομαι πως η αποδοχή θα με φέρει σε αυτό που λέμε απόλητη ευτυχία σύνδεση και αγάπη. Σε αυτό ελπίζω κι αυτό θέλω να βρω. Γιατί ήταν πολύ τρομακτικό συνταρακτικό και δύσκολο και δεν κατάφερα να το διαχειριστώ και αποσυνδέθηκα αμέσως όλες τις τρις φορές που μου συνέβει με "ξένους". Όμως έχω δει ότι γίνεται κι έχω αυτή την ελπίδα να τα καταφέρω μια επόμενη φορά να συνδεθώ ολόκληρο το είναι μου με κάποιον και να προσπαθήσω να το αποδεχτεί. Είναι ένας σπουδαίος σκοπός αυτός. Και δεν θέλω να χάσω άλλο χρόνο με τα χαμένα μου τα ανολοκλήρωτα πίσω. Γιατί ολοκλήρωση δεν είναι το σεξ αλλά αυτός ο συντονισμός όταν υπάρχει αποδοχή. Και να λειτουργεί η σύνδεση αυτή στις εμπειρίες και να είναι εντάξει όμορφη και ταιριαστή.
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2024
Ησύχασε
Έπαθα μια κρίση έκαψα λίγο τις χορδές μου βγήκα έκατσα στην χριστουγενιάτικη άμαξα και κοιτούσα το κενοτάφιο
ΔΟΞΑ ΠΙΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΣ
Τον άγγελο που σηκώνει το σώμα του στρατιώτη. Το κοιτούσα σαν τέλος εποχής. Όχι σε βιτρίνα. Κανονικό. Το είδα
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Έρχεται
Έρημος και όαση
Μόλις θύμωσα έκανα όλη την ομοιοπαθητική. Πάλι και πάλι. Πήρα φωτογραφίες άκουσα τα τραγούδια διάβασα τα π.ΣουΜουΤου βιβλία. Είπια. Θυμήθηκα τα Βατερλά προσπάθησα να φύγω. Τα πέρασα όλα τα βασανιστήρια και σιγουρεύτηκα για το απέθαντο του έρωτά μου. Για μένα ξέρω. Από τη γαμωέρημο όμως δεν ξέρω πως να βγούμε. Και η κατάσταση είναι κοίτα να δεις τί μπορεί να αντέχει ο άνθρωπος!!
Ράμαν αλλήθωρε τρελέ
Δε θα ήταν καλύτερα να κάναμε που και που καμιά αγκαλιά με φιλιά και να μιλούσαμε και λίγο στα σίρματα έστω. Πρέπει να βρούμε κουστούμι για αυτή τη γαμωγραβάτα; Πάρτ' την πίσω.
Είναι η κατάσταση τραγική. Πρέπει να πάω για δουλειά. Αφήνω τα λεφτά μου και πέφτουνε από τα δέντρα αφού η ενέργειά μου έχει διαλυθεί και το μυαλό μου βουίζει. Και πρέπει να μιλάω κόσμια και γλυκά και να είμαι καλά με αυτά που έχω. Γιατί η γκρίνια φέρνει γκίνια κτλ.
Εσύ θα συνεχίσεις το γαμωμυστήριο; Να μου γυρίζει η μπίλια και να μη στέκεται πουθενά; Περνάς κι εσύ δύακολα και τί να κάνεις. Έχεις συγκεντρωθεί στο να γυρίζεις την μπίλια κι εγώ στο να την κοιτάω και να περιμένω να κάτσει. Να πέσω στην αγκαλιά σου Μαγδαλινή. Ποιο εσωτερικό ταρακούνιμα δεν φαντάζομαι να υπάρχει. Τα σύμβολα γαριδάκια. Να κάτσω έχω κάτσει και η βάρκα μου μπάζει και είμαι ένα ψάρι που πνίγεται;
Ποια η διαφορά των αισθήσεων από τα αισθήματα ξέρεις; είναι στη φορά. Στο από μέσα προς τα έξω και στο από έξω προς τα μέσα. Ανάποδα τα είπα. Γιατί ανάποδα μου τα κάνεις. Τα γαμωόρια. Θέλω στη ντραμιέρα να ξεσπάσω. Ταλαιποριμένη πολύ είναι η ανάσα μου. 3/4 να τη βγάλω ζεμπεκιά τσάμικο. Με εξ άρσεις και παύσεις σα να μη το πιστεύω αλλά μέσα στο μέτρο. Κι εσύ μετρονόμος που τον τρελαίνουν αιωρούμενοι μαγνήτες μανούλα μου.
Να κολλήσω πάνω σου να σε σταματήσω. Κράκα κρούκα κάνουν τα κόκαλά μου. Και θέλω μαζί να χαθούμε. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι τους θέλω όλους μόνο μαζί σου. Αυτή η εμμονή έχει γίνει η ζωή μου. Αλληγορία ένα κλικ αριστερά δυο κλικ κλικ κλικ κλιλ άπειρα κλικ. Άδεια μου αγκαλιά.
Να προσκηνίσω το χώμα για μια παντοτινή φορά η ζωή κι η αποστολή. Να γυρίσω στον παράδεισο μαζί σου που μας περιμένουν.
Αγκαλιά.
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024
ραντεβού στην Ομόνοια
Υποτάσομαι στο ασυμβίβαστο που υποτάσεται στην υποταγή του. Αυτή είναι μια ροή.
..εμένα μ' αρέσει να ακούω μουσική. Σα να είμαι μέσα στον Τόκαμακ και χορεύουμε.
Λοιπόν, δεν θέλω κανέναν άσχετο άλλο. Αλλά αν θες φέρε όποιον άλλο θες, για μάρτυρα, βεβαίως. Και διαιτητή να τις τρώει.
Σου είπα μη με ξυπνήσεις, αν δεν είμαι το όνειρο. Και με ξύπνησες. Χωρίς να πεις ούτε ένα συγνώμη λάθος.
Κάτι από την διαδρομή πάνω στις διαγραμμίσεις του χάους
Μετά που έκλαψα στον ώμο σου θυμήθηκα. Τα σάλια μου στον ώμο σου.
Υπάρχει μια αγάπη που στέλνει τον νταβατζή κηπουρό, να τσαπίζει λουλουδάκια στον κήπο της μαμάς του.
Με ευδαιμονία και λύτρωση. Στη σιωπή
Χάδια
Γουρλωμένο
το συνοφρύωμα κοιτάζει
που μες τα μάτια τους φωνάζει
Υπάρχει
Υπάρχει
Μια απαλότητα
που μοιάζει με σφυρί.
Μια απαλότητα
που σπάει τοίχους.
Και φτιάχνει το φιλί.
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2024
Στάχτη στα μάτια μου
Στάχτη απ' την ταράτσα σου
Τεθλασμένη Ουράνιο Τόξο
Το ράμφος σου
μου
τρώει τα σωθηκά.
Με ένα φιλί
Τί μπορώ
Να πληρώσω.
Έχει γεύση μυστήριο
Αγάπη μου το κρασί πίνεται
σα καλό γάλα..!
Και είναι τουλάχιστον 14άρι.
Ευγενικό μόρτικο
Με πολύ απαλά φρουτώδη αρώματα
Σου αφήνει κάτι που αγνωείς αν είναι πίκρα ή γλυκήτητα, αν έπινες κρασί τζιν κονιάκ ή βότκα ή ουίσκι και τεκίλα και καμπάρι
Πρώτη φορά έτσι!
Έχω παρκάρει
Εσύ καλά; πες κάτι
Δοκιμάζω θερμοκρασίες
Βγάζει φούντωμα
Δοκιμάζω με τούρτα σοκολάτα
Καλημέρα αγάπη μου ελεήτε
Τα χειρότερα που παθαίνω και με βασανίζουνε σε εκνευρίζουν. Και στον χειρότερο βασανισμό μου έχω να σκέφτομαι και να αντιμετωπίζω και τον δικό σου εκνευρισμό.
Οι μεγαλύτερες αναζητήσεις μου και οι προβληματισμοί της ζωής μου σου φαίνονται ανούσιες και παράλογες από εκνευριστικές έως γελείες.
Τα μεγαλύτερα δείγματα της αγάπης μου σε πνίγουν σε απειλούν δεν τα εκτιμάς και δεν τα χρειάζεσαι.
Οι θυσίες και τα σοβαρά σχέδια που κάνω σε παγώνουν και σε ξενερώνουν. Το ενδιαφέρον μου και το ερωτικό μου τραγούδι, ο τρόπος που την πέφτω, σε απειλεί και σου φαίνεται φουλ ανταγωνιστικός έως προσβλητικός.
Η ερωτική μου προσέγγιση σε μπερδεύει και αναρωτιέσαι αν είμαι μαλάκας και πόσο μαλάκας είμαι έως ανίκανος.
Η ερωτική σου προσέγγιση με μπερδεύει και με πνίγει.
Οι θυσίες σου και το ενδιαφέρον σου μου φαίνονται εγωιστικά και λίγα. Τα σχέδιά σου με βγάζουν στην απ' έξω. Ο τρόπος που την πέφτεις με παραλύει και με βουτάει στην άβυσσο ενώ μου φαίνεται και επιφανιακός.
Τα μεγαλύτερα δείγματα της αγάπης σου μου φαίνονται μαύροι αποχαιρετισμοί και θέατρα του παραλόγου.
Οι μεγαλήτεροι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις της ζωής σου μου φαίνονται μονόλιθοι και ανόφελοι περιορισμοί.
Τα περιβάλλοντά μας είναι η δύση με την ανατολή. Ο ένας βουνό και ο άλλος θάλασσα.
Για το πιο σημαντικό κομμάτι το σωματικό δεν υπάρχει καμία εικόνα.
Στην πραγματική συνύπαρξη χάσαμε την επαφή με τεράστιο μέρος της δυναμικής από τις ιδιώτητες και τα χαρακτηριστικά μας. Ξενιστήκαμε από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Τρελαθήλαμε.
Το πιο κοινό μας πράγμα είναι η ήττα που παθαίνουμε ο ένας από τον άλλο. Σε μέγεθος και ένταση.
Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά και θέλω να την δούμε. Αυτή δίνει το προσωπικό νόημα και τον σκοπό στη ζωή μου.
Αυτό που συμβαίνει με εμάς είναι απίστευτα προκλητικό. Οδυνηρά τρομερά διεγερτικό και εξοντοτικό.
Σε θέλω και μου λείπεις κάθε λεπτό. Εσύ πηγαινοέρχεσαι όχι εγώ. Πηγαινοέρχεσαι; Εγώ φτάνω σε σημεία που βγαίνω έξω για να ηρεμίσω. Κι εσύ έτσι το παθαίνεις μωρό μου; Αφού βλέπεις τί έχει γίνει, τί να μου πουν όλα τα άλλα. Το καλύτερο να πέφτει μπροστά μου μου φαίνεται χλιαρό και ξενέρωτο.
Εσένα μόνο που σε κοιτάζω τα έχω πάθει όλα όβερ ντόουζ και χαιρέτησα. Σε έχω αγαπήσει γιατί σκοτώνομαι όταν σε μισώ. Τέτοιο ολόκληρο σε δυο δεν το βλέπεις συχνά. Θέλω να ανοίξουμε τα πάντα μας μαζί. Δεν θέλω να κλείσεις τίποτα ούτε να κλείσω. Θέλω να ανοίξουμε τα πάντα μας μαζί κάπου πραγματικά.
Με πιάνει παράπονο. Και η ζήλια μου είναι σε βαθμό λάβας και με σουβλίζει από πάνω σαν αρνί. Θέλω να γράψω πάνω σε ότι σου έχουνε γράψει. Αλλά νευριάζω σε φάση σκοτώνω και σπάω το μολύβι μου κομμάτια. Δεν ξέρω τί θα μπορούσε να με ηρεμίσει. Στην γιόγκα ξεκινάω από την στάση του πτώματος. Φτάνω στη νεκροφιλία και σε παρακαλώ μην κουνιέσαι. Αλλά κουνίσου σε παρακαλώ γιατί δεν ξέρω αν με θες και είναι χειρότερο.
Δεν μπορώ να κοροηδεύω τον εαυτό μου. Είσαι αυτό που θέλω όταν είμαι μέσα στο σώμα σου νιώθω τεράστια. Και νιώθω αμέσως ότι τελειώνω όπως στο μπιγκ μπανγκ που ξεκινάει ο κόσμος.
Θέλω να σε μαρκάρω παντού. Να σε κάνω ολόδική μου. Να μπορέσω μοιραστώ το μυστικό μου μαζί σου. Κι όσο περνάει ο καιρός το πιστεύω όλο και περισότερο. Αλλά εσύ μπορείς και τα κλειδώνεις τα αισθήματά σου και πηγαίνεις και χωρίς αυτά και έτσι πας και χωρίς εμένα που μ'αφήνεις σκέφτεσαι ελεύθερη και να σ' αφήνω κι εγώ γιατί χρειάζεσαι και κάποιους τομείς και χρόνο έτσι.
Τα βασανιστήριά μου από τη ζήλια μου με φτάνουν στην διάσχιση. Εκπέμπω sos και σκέφτομαι πως εσύ τώρα νευριάζεις με αυτά και ξενερώνεις. Θέλω να σβήσω από το σώμα σου ότι σου γράψανε. Το θέλω σε απαγορευτικό βαθμό κι επικίνδυνο. Βλέπω την κατάσταση και βουλιάζω.
Σε ονειρεύομαι να μ'αγαπάς και να μου δίνεσαι για να γαληνεύω. Ότι και να συμβαίνει γαληνεύω έτσι. Σου εμπιστεύτηκα αυτό μου το όνειρο και σου ήρθε να μου το γαμήσεις. Τα όνειρα μας δεν μπορεί να μας τα γαμήσει κανείς και τίποτα.
Από τότε σε ονειρεύομαι και να με γαμάς. Και τελειώνω σα το μπιγκ μπανγκ. Κι αρχίζει ο κόσμος.
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2024
είσαι για μένα
Πιστεύω πως στο βιβλίο που έχω σκίσει την αφιέρωση τα ποιήματα δεν είναι για τον μαλάκα, είναι για μένα. Διότι ξέρω πως γράφονται τα ποιήματα. Το ότι ξέρω πως γράφονται τα ποιήματα όμως δεν με παρηγορεί καθόλου. Αντιθέτως, με κλαιν οι ρέγγες. Και με τί μούτρα να κατηγορίσω που σου έχω γράψει χιλιάδες τραγούδια. Και ξεκίνησα πρώτη. Νιώθω πάντως πως με προσέχεις. Με νοιάζεσαι να είναι το σφάξιμο γλυκό. Από τέτοια αγάπη ξεχειλίζουμε κι οι δυό. Μα είναι ώρες που νομίζω πως με ξεχνάς. Και άλλες πολύ επόδινες που με πετάς σαν ρούχο που βγάζεις σαν το τελευταίο ρούχο που βγάζεις ή σου βγάζει κάποιος άλλος σαν το στρινγκ σου ας πούμε. Ή μπορεί και να με βγάζεις προσεχτηκά σα τα σκουλαρίκια ή ένα δαχτηλίδι που σε κούρασε και να βάζεις άλλα. Ή να με βγάζεις στην τουαλέτα και σαν εμετό από δηλητηρίαση. Αλλά έχουν γίνει όλα αυτά είναι γραμμένα στα ποιήματα. Στα ποιήματα που το δέρμα σου και το δέρμα μου γίνονται ένα. Και δεν ξέρω πότε μιλάς για σένα και πότε για μένα. Αλλά ξέρω πως για όποιον και να μιλάς τα γράφεις για μένα. Χωρίς να με ευχαριστεί το ότι μου γράφεις ποιήματα γιατί ξέρω πως γράφονται και θα προτιμούσα να σου προσφέρω κάτι άλλο. Κάτι ακόμη πιο σαδομαζοχιστικό. Όμως ξέρω πως στην πραγματικότητα μου κεντρίζεις πολύ ευγενικά λεπτοφυή και αρχαίγονα σκληροπυρινικά κέντρα.
Πως περνάς
Αγάπη μου μου έχεις κάνει ένα κεφάλι εσύ και που να πιώ κρασί. Είπια ένα ποτίρι και μου φάνηκε καλό και καλύτερο από πέρσι.
Φάγαμε το τραπέζι του αιώνα πήρα πεντακόσια τηλέφωνα και τώρα είμαι στο γραφείο μου και ξαπλώνω. Είναι αθεράπευτος αυτός ο έρωτικός πόνος. Να ζηλεύω τόσο πολύ κάποιον που και σε αυτήν την κατάσταση έτσι. Γι' αυτό τα αγαπημένα μου βιβλία είναι τα μπορντό κεραμυδί.
Δεν έχω πολύ όρεξη φέτος, ούτε για βόλτα. Θα έκανα ομοιοπαθητική. Τί με ενοχλεί δλδ να το πάρω επί εκατό να με στείλει μήπως γυρίσω αλλιώτικια.
Μου λείπει φριχτά να σε είχα. Ξέρω πως η πραγματικότητα μαζί σου θα είναι η χαριστική βολή. Και σε ψάχνω
ΥΠΟΓΕΙΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ
Σε μοιράζομαι με μεταφορές και παρομοιώσεις
Περνάς συνέχεια από το σπίτι μου μέσα σε αυτοκίνητα άλλων
Και το μόνο που μου επιτρέπεις είναι να θυμάμαι πως θέλησα κολασμένα μια αδερφή.
Που και που νομίζω πως παίζουμε τον γιατρό και νιώθω παιδί
Κι άλλες μεγαλώνω τρώγοντας μόνο αθωότητα και γίνομαι ένα υπόγειο μπουρδέλο.
Μάνα μου μάνα μου κλαμένη
Μάνα μου μάνα μου θυμωμένη
Φεύγω φεύγω για το βουνό.
Και θα περνώ νύχτα να ληστεύω ότι μου λείπει
Και θα περνώ.
Φεύγω για το βουνό.
Πάω για τον πόλεμο
τον ευνουχισμένο απ' την αγάπη.
Σα στίχοι για λαϊκό
Αφού γελάς με τα κουσούρια μας είσαι καλά. Και με βοηθάς κι εμένα να χαλαρώσω μετά.
Διάβασα πολλές φορές το τελευταίο ποίημά σου. Το ποιημά σου στην μέση θυμίζει το στιλ του Διονύση. Αυτά είναι ψυχρά πράγματα.
Στα μάτια σου βέβαια βλέπω την αλήθεια. Που είναι πολύ ζεστή. Και ραγισμένη έως κομμάτια.
Καλά Χριστούγενα δηλαδή.
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2024
Άμεσα
Έχεις εσύ ιδέα;
..γιατί εγώ πάλι σκέφτομαι τα άμεσα για τη διασκευή
για την νύχτα.
Και ποια τα κοινά κι οι παραλλαγές δυο λέξεων. Και ποια είναι η ρίζα.
Ηρέμησε!
Αν είχα τώρα να το αγοράσω θα έκανα τα ίδια. Αλλά δεν έχω και μένω σκορπιός.
Μπορώ να βάλω ένα γραμματοκιβώτιο σε μια πόρτα που ήταν κλειστή από το 90'
Έχεις καμιά ιδέα;
Μπαίνω και οτοστόπ.
Ελιξήριό μου
Ένα κοινό μυστικό... των ανθρώπων που και μένουν και φαίνονται νέοι είναι ότι τον παίζουν πολύ. Κάθε μέρα πολλές φορές. Αφειδώς
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024
Δεν γίνονται αυτά σε μοτέλ
Ούτε σε μια νύχτα γίνονται. Ούτε σε πέντε δέκα δεκαπέντε.
Γίνονται έπη και τραγωδίες και ντίσκο μπάλα ποπ και ροκ και λαϊκά βέβαια
Αλλά στοργή και ρομάτζο δεν γίνεται.
Εγώ τουλάχιστον δεν το έχω δει πουθενά να γίνεται. Μόνο από εσένα το έχω ακούσει ότι γίνονται αυτά. Με τί κολλάνε δεν μπορώ να φανταστώ. Εγώ που έχω καταπιεί φάντασμα.
Στοργή και ρομάτζο σε μοτέλ;
Στην Ελλάδα;
Έχεις τρελάνει κόσμο..
Νέα από το μέτωπο
Με πήρε η αδερφή μου ότι δεν θα τις μαζέψει και να μαζέψω ότι θέλω στις ελιές. Αλλά η διάθεσή της είναι να το ξεφορτωθεί γιατί δεν έχει τρόπο πια να το καλλιεργήσει. Με ρώταγε για τον πατέρα αν έχει θυμώσει και της είπα ότι έχει στεναχωρηθεί και προσπάθησα να της εξιγήσω λίγο τον τρόπο που λειτουργεί και σκέφτεται για να βοηθήσω και της είπα κι ότι κι αυτή θα μπορούσε να με βοηθήσει να καταλάβω κι εγώ την μητέρα. Ότι πιστεύω πως αν καταλάβουμε τον τρόπο τους θα καταλάβουμε πολλά και για μας και ότι πιστεύω πως είναι σίγουρο πως ποτέ δεν θέλαν το κακό μας κτλ και είναι προϋπόθεση να κατανοήσουμε για να συγχωρέσουμε κτλ. Και της εξηγούσα όσο πιο απλά μπορώ τον τρόπο που πιστεύω και που κατανοώ πως μπορούμε να καταλαβαίνουμε εμάς τους άλλους το συνειδητό το ασυνείδητο και τους καθρέφτες. Και μου έλεγε πως μιλάω πολύ γενικά και δυσνόητα. Κάπου παραδέχτηκε ότι δεν έχει φτάσει σε προσέγγιση συγχώρεσης για τον πατέρα αλλά δεν πιστεύει ότι της χρειάζεται να ξέρει από που εκινούνται οι συμπεριφορές και αρκεί να τις βλέπουμε σε εμάς για να αγαπήσουμε και να διορθώσουμε ότι μπορούμε. Και μιλήσαμε σχετικά καλά ανοιχτά και με ενδιαφέρον. Αν και με ιδεολογικά χάσματα γιατί έχουμε πυρινικές διαφορές θεολογικού και κοσμογωνικού κοσμογονικού κοσμολογικού χαρακτήρα, τρόπου προσέγγισης της ζωής δηλαδή και της λειτουργείας της. Η μεγάλη διαφορά ήταν πως αυτή έγερνε προς το τάμπουλα ράσα κι εγώ προς τα άστρα. Ότι υπάρχει πίστα συγκεκριμένη εκεί που παίζεται η ζωή κι έχουμε αποστολή και τέτοια και πως ηρεμούμε όταν ξέρουμε και ότι μπορούμε να ξέρουμε. Τα ίδια λέγαμε βασικά ένιωθα πως επικοινωνούσαμε αλλά παίζαμε κορώνα αυτή γράμματα εγώ ποιος θα κερδίσει πάλι. Το ευχάριστο είναι ότι μιλήσαμε πάντως.
Να προσέχουμε πάρα πολύ σήμερα είδα στον ύπνο μου ψάρια. Σαρδέλες λαυράκια τσιπούρες και πολλά ψάρια τελάρα. Ήταν ενός ξαδερφού μου και έψαχνα κατάψυξη να τα βάλω και ήρθαν κι άλλοι με μεγάλη ψαριά και μου το έτηνε ένας να ξεκαρφώσω ένα κόκκινο ψάρι με μεγάλο κεφάλι και χοντρή μακριά ουρά σα βραχόψαρο και το έπιασα και το ξεκάρφωσα. Όλη αυτή την ώρα μου έτρεχαν τα σάλια. Ήμουν σε ένα παραθαλάσιο κτήμα και κάναν ζούρλιες τα παιδιά και τα μάλωνα μπροστά σε κάτι συγγενείς και όπως κυνηγούσα την μικρή που έπαιζε γύρω γύρω από κάτι σκεπασμένα τελάρα με μουσαμά τα κουνήσαμε και πετάχτηκε με γάτα και είδα τα ψάρια και πήρα να τα τακτοποιήσω μη χαλάσουν που είχε λιώσει πολύ ο πάγος τους και όλη αυτή την ώρα βιαζόμουν κι όλας γιατί έπρεπε να πάω στις ελιές γιατί περίμενα σύσωμη την οικογέννειά μου μου είχε πει η μάνα μου πως θα ερχόταν με τα αδέρφια μου να με βοηθήσουν στις ελιές.
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024
Κι εγώ αγάπη μου περιβαντολόγος είμαι
Το αγριολούλουδο
Θεε μου την δεύτερη φορά
Πλήγωσε με πλήγωσέ με
Μίλησε μου μίλησέ μου
Σε βλέπω στο ποτίρι μου
Ο γάτος ο τούρκος
Τα ένδοξα παρίσια
Αλίμονο
Έρημη σα πόλη
Αγάπη σκοτεινή
Ανάθεμα σε
Τζιβαέρι
Χάνομαι
Δωσ μου λίγη ακόμη αγάπη
Βάλτε να πιούμε
Πυρετός
Καταιγίδα
Χιόνια στο καμπαναριό ντιν νταν ντον
Φύγε κι άσε με
Ο μικρός τιμπανιστής
Πως να περάσει η βραδιά
Φεγγαράκι μου λαμπρό
Μια ωραία πεταλούδα
Ήταν ένα μικρό καράβι
Πάτερ ημών
Σε έχω κάνει θεό
Πεθαίνω για σένα
Το όνομά σου αναστασία
Πέντε έλληνες στον Άδη
Κοιμήσου Περσεφώνη
They don' t care about us
Billy jean
The end
Wish you were here
Smoke on the water
Dust in the wind
The creap
God bless the queen
Exploieded
ΑΝΤΙ
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
The Unforgiven
Across the brige of death
Nightwish kasandra
The weaked game
Troy
Madame butterfly
Diva
Hello i love you
I was born to love you
ΔΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΑΓΑΠΕΣ ΚΙ ΕΡΩΤΡΣ
Ένας σκύλος και μια γυναίκα
Θα σου φύγω στα χα 'πει
Που να γυρίζεις
Μη φεύγεις και χτύπα γερά τη μοίρα
Μία η αγάπη είναι μία
Πήρα τη στράτα κι έρχομαι
Εγώ στο χώμα κι εσύ στη φυλακή
Εκείνη εκείνη εκείνη
Το προσκλητήριο
Ο κομπάρσος
Να 'χα τη δύναμη
Το άγαλμα
Την έδιωξα γιατί την αγαπούσα
Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
Γιατί δε με θες κυρά μου
Μη περάσεις απ' τη γειτονιά μου
Μου φαγες όλα τα δαχτυλίδια
Σαν απόκληρος γυρίζω
Σάββατο χαράματα μπρος την Αχερουσία
Συννεφιασμένη Κυριακή
Ρόζα
Άνοιξη ξανά
Ο βράχος
βροχή
Βρέχει στη φτωχογειτονιά
Προσευχή τα χείλη μου για σένανε λένε
Άμα θες να φύγεις φύγε
Μη φεύγεις
Στο τραπέζι που τα πίνω
Όποια και να 'σε
Κι έκλαιγε μαζί μου το φεγγάρι
Σβήσε το φεγγάρι
Δε μπορεί δε μπορεί στο ίδιο σπίτι ζούμε
Και βάφω τις κουρτίνες
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν
Στο γιουλ μπαχαρ
Στην αγορά του Αλχαλίλι
Δωσ' μου το αθάνατο νερό
Σε διώξανε κι από την κοκκινιά τρελή
Ας τον τρελό στην τρέλα του
Ένα πιτσιρίκι
Τα νέα της Αλεξάνδρας
Μια βραδιά στο λούκι
Αγάπη που χάθηκε στη σκόνη
Ανόητες αγάπες
Είσαι τόσο παιδί καταβάθος
Αφέντη τζουτζουλομύτη
Και χάνομαι Πάολα
Μέσα στα μάτια σε κοιτώ
Τα μαύρα μάτια σου
Φοβάμαι
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα
Υπάρχω
Ο τυχαιρός ζηλιάρης
Ο ζηλιάρης που αγάπησε πολύ είναι πολύ τυχαιρός. Μπορεί να βιώσει ολοκληρωτικά τον θάνατο και μπορεί να έχει άποψη πάνω στο θέμα. Να βιώσει συναισθηματικά τα χειρότερα βασανιστήρια που έχουν γίνει ποτέ στην ανθρωπότητα και να συναισθανθεί όλα τα ανθρώπινα δράματα και να τα συμπονέσει. Μπορεί να εύχεται ολόψυχα και μέσα από τα πιο αβυσαλαία ερέβη και περισότερο από τον καθέναν να εύχεται και να πιστεύει με πίστη μαρτυρική για αγάπη, ειρήνη και δικαιοσύνη. Τέλος μπορεί να συμπτίξει όλα του τα ερωτήματα και τα προβλήματα σε ένα και μοναδικό. Νιώθωντας μέχρι το πιο απομακρισμένο σημείο της λογικής του την ματαιότητα της ίδιας της λογικής. Νιώθωντας την σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα της εκφρασμένης αγάπης ως το μοναδικό νόημα και σκοπό της ζωής. Η ερωτική ζήλια είναι μια πύλη για την Αποκάληψη. Η Δευτέρα Παρουσία βιωμένη. Ο θάνατος και η επιστροφή. Του άξιου να λέγεται Ζωντανός. Όταν ο ζηλιάρης αυτός δεν βγει στον δρόμο ο δρόμος θα βγει σε αυτόν.
ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ transform
Το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης θέλω να αλλάξω. Θέλω τον Ορφέα να τυφλώνεται από την Ευρυδίκη να τον προλαβαίνει η Ευρυδίκη και να τον τυφλώνει και να τους οδηγεί κάτι μια μυρωδιά τρελού κάτι το βούλωμα στα αυτιά κάτι και πολλά τρελά κάτι και μόλις βγαίνουν έξω να κάνει τα πάντα για τον κάνει να νομίζει πως είναι ακόμη μέσα έτσι τυφλός όπως είναι για να μην την αφήσει και να πηγαίνει έτσι η δουλειά και να μην χαλαρώνουν και να μην αγκίζονται και να μην το κάνουν και να του παίζει πως συνεχίζεται η περιπέτεια για μίνουν και καλά μαζί. Δε ξέρω ακριβώς ακόμη. Το ψάχνω. Μάλλον βγαίνουν απότομα έξω και από τον Ήλιο τυφλώνεται κι αυτή κι επιδή δεν ξέρουν αν όντως έχουν βγει συνεχίζουν αυτή τη δουλειά..
ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ ΒΑΨΕ
Την μυθική σου Αριάδνη
που θα παράταγες
στην αγκαλιά του Διονύσου
θνητέ άνθρωπε μάθε
πως ποτέ δεν θα συναντήσεις.
Μίτος μην περιμένεις να σου δωθεί.
Πως ούτε τα παλικάρια που δίνονται
φόρος και βορά στον Μινώταυρο
σώσαν ποτέ την Αθήνα.
Κι αν στον λαβύρινθο νιώθεις πως είσαι
ξέρεις πως σε μια αλήθεια απ' την αρχή
μέσα του έχεις κι εσύ γεννηθεί.
Αν τον λαβύρινθο λοιπόν νιώθεις
πως είσαι τα πόδια σου σχίζε
και βάφε με αίμα την διαδρομή.
Γιατί είναι αυτή που
δεν πρέπει να ξαναπάρεις
αν θέλεις να βγεις.
Τον Μινώταυρο βρες να πληγώνεις
κυνηγώντας σε
με το αίμα του
ο λαβύρινθος να βαφτεί.
Τζόνυ Ντεπ ο νεκρός
Θα ήθελα να υπήρχε κάποιος να πήγαινε τα παιδιά βόλτα κάπου χαρούμενα με φώτα και χρώματα και πολλά παιδιά. Γιατί εγώ νιώθω πολύ κουρασμένη και πιασμένη και θέλω να ξαπλώνω ήσυχα να διαβάζω να γράφω και να ακούω μουσική. Το σπίτι είναι πολύ αναστατωμένο. Έχω δυο μήνες να ασχοληθώ με τα ρούχα που είναι πολύ ανακατωμένα και να κάνω ένα γενικό μάζεμα στα δωμάτια και το υπόγειο που είναι βομβαρδισμένο και δεν φαίνεται το πάτωμα από τα πράγματα και πάνω σε όλα αυτά αφήνω και τα παιδιά να παίζουν μέχρι και μπάλα να κάνουν σουτάκια στο υπόγειο κάνουμε ότι μας κατέβει και είναι και αποθήκη και δωμάτιο και πλυσταριο ταράτσα για ρούχα και παιδότοπος και γίνεται της μουρλής. Χρειάζεται ένα δίωρο έντασης για να το μαζέψω αλλά εδώ δεν έχω τελειώσει ακόμη με τις ελιές και η ενέργειά μου είναι πολύ χαμηλά. Σκέφτομαι πως με την μικρή θα τα καταφέρω και πως οι θεραπείες είναι για το καλό και πως ίσως είναι καλύτερα που ήταν πιεσμένη και είχε βαριά εικόνα γιατί καλύτερα να περισεύουν παρά να είναι λιγότερες και πως άλλοι πληρώνουν πολλά λεφτά για ένα τρελόχαρτο που θα τους βοηθήσει κάπου κι εμείς τα πήραμε έτσι με το σπαθί μας, χα. Αυτό που θέλει προσοχή είναι να τις δεχθεί και να της ταιριάζουν και να φέρουν θετικά αποτελέσματα. Όταν σκέφτομαι ότι μεγαλώνω μόνη μου ένα υπερκινητικό κι ένα κρυφο-υπερκινητικό παιδί είμαι ήρωας τελικά και η ζωή μου είναι υπεργεμάτη και άξια κι έχω καταφέρει πολλά και είναι λόγικο καμιά φορά να νιώθω εξάντληση και να μην έχω κουράγιο για δουλειές και μέχρι και για βόλτες ακόμη και για τις νοητές. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να είχα ένα κορμί να με ανανεώνει χωρίς περαιτέρο εμπλοκή στην καθημερινότητα και να αφιερωθώ μόνο σε ονειρικά συναισθηματικά και πρακτικά έργα. Θα προχωρούσα φαινομενικά καλύτερα αλλά θα τάιζα ένα κενό που θα με έτρωγε και θα με έκανε πολύ επικίνδυνα φεύ κάποιες ώρες θα με έτρωγε πολύ άσχημα. Όπως με τρώει τώρα άσχημα η στέριση κάποιες φορές και μάλλον είναι το ίδιο αυτό που βιώνω με το παραπάνω που είπα αλλά απλά αλλάζουν τα αντικείμενα ως συμβολισμοί. Ότι το συναισθημα κι όχι η σάρκα είναι αυτό που ταϊζει ένα αισθητηριακό κένο δεν ξερω πως να το πω. Σίγουρα πάντως δεν είναι μια κατάσταση πληρώτητας και ευτυχίας. Είναι μια κατάσταση προβληματική και εντελώς μισή που ολοένα με τρώει. Μες την αβεβαιότητα και την συνεχή δοκιμασία περισότερο δύσκολη ως προς την διαφύλαξη και την προστασία της κάπως ευαίσθητης λογικής μου. Όταν είχα δυο μισά που μου κάνανε ένα παράταιρο κι ασύνδετο ήμουν επιφανειακά καλύτερα αλλά βαθύτερα ήμουν διαλυμένη και είχα αφήσει πίσω ολόκληρο τομέα βασικό που τον είχα ξεγράψει ότι δεν θα ζήσω τον έρωτα. Αλλά ήταν και πιο συμβατό αυτό με τον κόσμο που όπως φαίνεται είναι σπάνιο κάποιος να εκπληρώνει τον έρωτα. Όμως όταν συνειδηοποίησα κάπως βαθύτερα ότι σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε η τελευταία μου επιθυμία σα μελλοθάνατος ήταν να αντοκρίσω το πρόσωπο που πολύ έχω ερωτευτεί κι ότι αυτό που αξίζει στην ζωή είναι η εκπλήρωση αυτή και η ζωή κοντά του αν όχι μαζί του. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που λέμε προσωπική υπόθεση είναι κάτι για δυο και εκεί περιπλέκονται τα πράγματα. Είχα την πείρα να έχω προσεγγίσει τον έρωτα κάνοντας τα πάντα ραμένα στο μέτρο του άλλου κι αυτό είχε το τραγικό αποτέλεσμα να νιώσω πως έχασα τον εαυτό μου και το ξύπνημά μου ήταν πολύ πληγωτικό και στερητικό για τον άλλο και για εμένα και ήρθε ένα φινάλε από τα πιο ολέθρια. Ύστερα ήρθες εσύ την ζωή μου που δεν ήρθες και δεν έχασα εμένα αλλά την ζωή μου. Πράγματα που πάνε μαζί όμως εμείς και η ζωή μας αυτά πάνε μαζί τόσο που και αλλιώτικα να είναι φτιάχνουν ένα κράμα που αν είναι τεριαστό μπορεί να στέκεται ακαίρεο κι αν είναι αταίριαστο συνεχώς σπάει και σε κάνει θρίψαλα και κομμάτια. Ώσπου λες μισό εγώ και μισή ζωή μου κάνουμε ένα δυνατό που δεν σπάει και το προτιμάς και δεν εκπληρώνεσαι αλλά φαίνεσαι δυνατός κι εκπληρωμένος και ομοιογενής και ζεις μια ζωή όχι σαν αυτές των βιβλίων αλλά μια κανονική ζωή του κόσμου που ακόμη κι αν έχεις χαρίσματα και αστέρι το βγάζεις στην τέχνη στην δουλειά σου στα έργα την δόξα και την καταξίωση. Και αφήνεις τον έρωτα για τα παραμύθια. Κάνεις και μερικές κινήσεις σα να εκπέμπεις sos ή κάπως σαν κάλεσμα και αναφορά μέσα στο έργο και στην ζωή αλλά τίποτε ουσιαστικά δραστικό. Γιατί θυμάσαι τις αποτυχημένες συναγές με το μέτρο το δικό σου και το μέτρο του άλλου και δεν βρίσκεις κίνηση. Την ξέρεις βέβαια ποια είναι η τελευταία κίνηση η μια και μοναδική αλλά ήτε δεν είσαι σίγουρος αν την θέλει ο άλλος ή και ή και ή και ή. Και την κάνεις και τρως τα μούτρα σου για πλήθως πληγών και λόγων και βρίσκεσαι τώρα σε αυτή την ίδια θέση που κοιτάς στο σκάκι μόνο του τον βασιλιά σου. Κι όλη την παρτίδα ίδια ή διαφορετική στο κεφάλι σου. Και πάλι από την αρχή. Και λέω θέλω έναν φίλο. Θέλω έναν φίλο να ζούμε κοντά καν να παίζουμε σκάκι. Που είναι ο φίλος σου ο καλός; Σε άφησε. Σε άφησε γιατί σκέφτηκε την ηρωδιάδα και τον κόσμο. Σε άφησε ελεύθερο. Σε άφησε ελεύθερο ή σε σκλάβωσε χειρότερα έτσι; Η ίδια τελειωμένη ιστορία. Πόνος και πάλι από την αρχή μέχρι το πιο προσεκτικά πιο μαζεμένες κινήσεις πιο προβλέψιμες πιο έξυπνες πιο στρατηγικές. Ή πιο νευρικές και απερίσκεπτες σα να μη θέλεις να παίξεις και να το δηλώνεις έτσι. Σα να μην έχεις στόμα και πρόσωπο και χέρια και πόδια. Ή σα να πρέπει να εκφράζεσαι συνομοτικά. Και να λείπει πολλές φορές να τον περιμένεις να κάνει μια κίνηση και να μην έρχεται και ποιος ξέρει. Ενώ ξέρεις πως είναι εθισμένος στο σκάκι και είναι το αγαπημένο του τέλος πάντων. Ενώ το καλύτερο είναι η επικοινωνία με όλους τους τρόπους με αυτόν που θες και σου λείπει η ζεστασιά του κι η αγάπη η απέραντη και η παντού. Η στα πάντα σου και στα πάντα του. Στο ένα.
Να με ξανάπαιζες λέει και να με άφηνες να κερδίσω και με τις μεγαλύτερες απερισκεψίες μια φορά!
Είδα στον ύπνο μου πως είχα αγοράσει ένα παλιό σπίτι παραθαλάσσια κάπου κοντά στην Αθήνα και λέει ήταν πολύ χρέπι όταν το πήρα αλλά ερχόταν κόσμος τώρα που τους έμοιαζε απίστευτο που το είχα μαζέψει τόσο πολύ και έμοιαζε κανονικό σπίτι κι είχε πεύκα έξω και έναν δρόμο μπροστά και μετά την θάλασσα. Κι ήρθε ο πατέρας μου που του είχα ρούχα σε κρεμάστρες και του έδωσα να βάλει γοατί μου είπε ότι πρέπει να φύγει γιατί έχει ραντεβού στην Αθήνα γιατρό και του λέω κάτσε μισή ώρα να κατεβάσουμε και τα παιδιά στο δρόμο για το σχολείο και να έρθω κι εγώ για βόλτα να κάνω δυο πράγματα κέντρο. Και σκέφτηκα να δω φίλους ή να έρθω εκεί κοντά και να βρεθώ απλώς κοντά γιατί ήταν η ίδια κατάσταση. Και ντύθηκα και έκλεισα το σπίτι και φύγαμε αλλά λίγα μέτρα μετά παρατήρισα έναν περίεργο τύπο που παρακολουθούσε το σπίτι και τον είδα πως μόλις φύγαμε κοίταγε αν είναι κάποιος εκεί και πήρε τηλέφωνο και υπέθεσα πως έπερνε τη συμωρία του και είπα του πατέρα μου να σταματήσει πως τελικά δεν θα έρθω και πήδηξα από το αμάξι και άρχισα να πηγαίνω προσεχτικά σα κομάντο προς το σπίτι. Και ξύπνησα και δε θυμάμαι κάτι άλλο.
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024
Αυτό είναι τραγωδία που όλα τα άλλα είναι παιχνιδάκι
Είναι μεγάλη τραγωδία να ζηλεύω τόσο κάποιον που δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο μαζί του να του δίνω χαρά. Χειροπιαστή χαρά.. Και που ούτε κι αυτός. Να ζηλεύω και μέσα μου να απαιτώ.
Είναι εντελώς εξοφρενικό. Και πολλές φορές φτάνω στο να αλλά να. Άνθρωπος στη θάλασσα. Και να λέω το ούτε στον εχθρό μου.
Μια μέρα θα φανεί ένας πολύ ζεστός και δοτικός άνθρωπος που δεν θα μας φτάνουν όλες οι ζωές του κόσμου να λέμε σ' αγαπώ.
Είδα στον ύπνο μου πως είχα πάει εκδρομή με λεωφορείο που είχε οργανώσει το φρικ. Και μόλις περνούσαμε από Γαργαλιάνους είδα ένα μαγαζί που πουλούσε κάτι ωραία σνίκερς στον δρόμο σα σε παγκο πανηγυριού και της είπα να κατεβώ και μόλις γυρίσουν να με πάρει. Και κατέβηκα και μόλις πήγα είχε κλείσει τα φώτα κι έκλεινε και του είπα να δω και τα ξαναάνοιξε και κοίταξα και είχαν λεπτές και ξεκολλημένες σόλες και είδα τον Θοδωρή να κάθεται με τον Τάκη τον Κύπριο σε μια καφετέρια δίπλα και χάρηκε ο Τάκης που με είδε και ο Θοδωρής αν και μαζεύτηκε και του ήρθε απότομο και του είπα τί θα γίνει με τα παιδιά πρέπει να δώσεις έστω τα μισά από αυτά που λέει ο νόμος γιατί θα σου έρθουν πολλά μαζεμένα όταν γίνει το δικαστήριο και με κοίταζε σα χαμένος ως συνήθως όταν του έβαζα ευθύνες. Και έφυγα και πήγα στα σνίκερς που ήταν ακόμη φωτισμένα και ήταν κόσμος και είχα ξεχάσει το κινητό μου πάνω στον πάγκο και είδα μια κλήση από το φρικ και πήρα το τηλέφωνο κάποιου γιατί δεν είχα μονάδες και την πήρα και δεν το σήκωσε και σκεφτόμουν ποιον έχω εκεί να πάω να μείνω και σκέφτηκα πρώτον τον Χαρικλή αλλά προβληματιστηκα γιατί βραχυκυκλώνει μαζί μου κι όπως κοιτάω στον δρόμο βλέπω το αγροτικό και λέω ρε αφού έχω το αμάξι σα να ήταν τελείως λογικό που ήταν παρκαρισμένο εκεί. Και ξύπνησα δεν θυμάμαι κάτι άλλο.
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024
Φύγε απ' τον Πρωκρούστη
Ούτε εγώ είμαι σάικο ουτε το παιδί είναι δεπι. Έρχεται ένας προκρούστης και μας πετάει εκεί. Γιατί ούτε εγώ είμαι σε νοητική ή συναισθηματική έκπτωση ούτε το παιδί αφήνει ανολοκλήρωτες εργασίες. Σε αυτά που γουστάρουμε κάνουμε θαυμαστά πράγματα και σε ότι μας ενδιαφέρει τα καταφέρνουμε άριστα. Ποιο παιδί έχει δεπι, αυτό που θυμάται τους δρόμους και μια φορά να πάει κάπου τη ρωτάω να με κατευθύνει και με πάει και τα θυμάται πιο γρήγορα από ότι τα θυμάμαι εγώ που έχω καταπιεί πηξίδα; Που φτιάχνει τόσο ωραία και ολοκληρωμένα έργα και κάνει συνδιασμούς χρωμάτων και μουσική καλύτερα από μένα; Αυτό το παιδί που μπορεί να φροντίζει μόνο του κατοικίδια από νήπειο; που φτιάχνει χορογραφίες και τις θυμάται; που ράβει και που μπορεί να φτιάξει μόνο του ένα γεύμα; που κάνει τέλεια ισοροπία σε δοκό και που μπορεί να σου περιγράψει με κάθε λεπτομέρια ότι ιστορία δει; που μιλάει με ευχέρια και κάνεις μαζί του διάλογο υψηλού επιπέδου; και ναι καικαιδίζει και μιλάει πολύ γρήγορα όταν πιέζεται και κάνει σα σπαστικό όταν ζορίζεται και αγχώνεται και ναι είναι φυγόπονο και πισματάρικο και ξεροκέφαλο και απαιτητικό και δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την ταχύτητα του και δεν θέλω να του επιβληθώ μα προσπαθώ να το πείσω κι ούτε ατυχήματα είχαμε ούτε τίποτε σοβαρές ζημιές έχει κάνει. Και παναγίτσα κάθεται αν είναι να περιμένει την σειρά της για να μπει στο σινεμά ή στο λούνα παρκ ή να πάρει κάτι εντάξει θα βαριέται ή θα έχει υπερένταση. Και προτιμάει να ασχοληθεί με κάτι όσο θα περιμένει. Δεν είναι βαριά περίπτωση ούτε είναι πως της ταιριάζει σε όλα η διάγνωση αλλά το κατάλαβε και στρέσαρε και έβγαλε πιο βαριά είκονα. Γιατί είμαι κι εγώ υπερβολική και όταν στρεσάρω γίνομαι τραγική και το καταλαβαίνει και την κάνω χειρότερα. Και μου είπε μόλις φύγαμε από εκεί μαμά δεν θέλω να ξαναπάω γιατρό και δεν ξέρω τί να κάνω. Και δεν έχω και σε πολύ υποληψη τον δυτικό κόσμο και τρόπο αλλά πάω εκεί για να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου με το σύστημα και να αντιμετωπίζω καθεστήκια τον κάθε έναν που πέφτει στον δρόμο μου. Αναγκαστικά να φοράω τα ρούχα μου για να μην προκαλώ τους ανώμαλους. Γιατί όπως φοράμε τα ρούχα μέσα στο καλοκαίρι για να μην προκαλούμε ποιους και πως όλους δηλαδή το 99% είναι κοντόφθαλμοι επιφανειακοί άνθρωποι και θα πουν αυτοί εμάς επιφανειακούς και πειραγμένους και κενούς και άδειους από ευχαρίστηση και επικοινωνία και προκοπή και λογική; γιατί έχουν κάνει το σχολείο κάτεργο και εργοστάσιο και τις υποχρεώσεις του πολίτη βαβέλ και πύργο του κάφκα και το ίδιο το παράλογο το δεπι το ψυχό προσωποποιημένο; και μου λέει βάλε καμιά φούστα για τον γιό σου η γιατρός η φροϋδοπηραγμένη. Κι έχω λαλίσει κι εγώ και κάνω ψυχολαλά δοκιμαστικά πειράματα ενάντια στην αίσθηση ελευθερίας μου και στην άνεση του ενστίκτου μου για να είμαι όπως με θέλει το σύστημα και να μην προκαλώ πατώντας τον κάλο της σκλαβιάς της μάζας; Χεστήκαμε να είμαστε αρεστοί και επιθυμητοί και αντάξιοι των προσδοκιών του συστήματος. Εμάς μας νοιάζει να μη φοβόμαστε και να νιώθουμε καλά και να είμαστε. Να είμαστε ωραίοι σύμφωνα με τα δικά μας γούστα. Τι να μου πούνε για αυτό το παιδί που βάζει τα χέρια μου στη μασχάλη του για να μη κρυώνω και μου φτιάχνει απίστευτες συνθέσεις. Τι να μου πουν κι εμένα που κάθομαι και κατουριέμαι και δεν πάω τουαλέτα για να μην διακόψουμε την ωραία μας συζήτηση για τον θεό που αυτά που λέμε δεν είναι πουθενά γραμμένα και δεν θα γραφτούν πουθενά και γράφουμε μαζί ποιήματα και τραγούδια και κάνουμε τελετές στον Ήλιο. Ένα παιδί που μπορεί και πλένει μόνο του τα ρούχα του αν τα θέλει στο χέρι και από τρίο χρονών της λέω ντύσου φεύγουμε και σε ένα λεπτό είναι στο ατσάλι που της έδιξα 2 φορές τους κόμπους και τους φιόγκους και τους έπιασε με την μία από την πρώτη δημοτικού. Που μαγειρεύουμε μαζί θαύματα που χορεύουμε μαζί θαύματα που έρχεται και μου λέει τα πάντα που άνοιξε που έκρυψε που είπε ψέματα. Να μας πούνε εμάς ότι είμαστε διαταραγμένοι και έχουμε επιφανιακή χαρά και στέριση αγάπης και συναισθηματικό αυτισμό. Πάμε καλά; Που κλαίμε που σκοτώθηκε ένα πουλάκι και γελάμε με τις βλακείες μας. Γιατί μπαίνουμε στον προκρούστη κι αρχίζουμε και βάζουμε και τους ανθρώπους μας εκεί μέσα και βγαίνουμε όλοι ληψοί και γινόμαστε χάλια; Να πάμε να μας μάθουνε το του και α τα την ώρα που με ένα τατα τα τα εμείς φτιάχνουμε ολόκληρο μιουζικαλ επιπέδου για πολύ λίγους; Πάμε καλά;
Δεν ξέρω τί να κάνω. Χρειάζομαι σίγουρα βοήθεια από εναλλακτικό για να το ισορροπίσω το πλήγμα από το κολοσχολείο και να τους παίξω μπάλα πάρτε την παράσταση κι εμείς τον Θεό μας την τέχνη μας επιπέδου για πολύ λίγους.
Ευτυχώς με πήρε η ψυχίατρος και δεν παιρνάει η συνταγή και η διάγνωση πάνω γιατί τα έχω απλήρωτα και μας πετάει ανασφάλιστους και θα έχω λίγες μέρες να ηρεμίσω και να σκεφτώ και να ηρεμίσω.
Να προσέχουμε να είμαστε καλά και θα τα καταφέτουμε λαμπρά κι ωραία όπως συνηθίζουμε άλλωστε.
Σε φιλώ αγάπη μου. Θα συνέλθω
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)