Γαμώ το μπορντό

 

Σήμερα θέλω να πω πως δεν θέλω να με πειράζει που δεν έχω και πολύ σχέση με τα αδέρφια μου. 

Τα χριστούγενα τους πήρα για χρόνια πολλά και η αδερφή μου το σήκωσε. Ήταν στα Χανιά κι έκανε Χριστουγενα με το φρικ την παλιά κολλητή μου φίλη που και με αυτή μας χώρισαν οι διαφορές μας και κάποια συμβάντα τέλος πάντων. Είναι ευχάριστο που είναι καλές φίλες εδώ και δυο τρία χρόνια διότι νιώθω κι εγώ πως έρχονται στα λόγια μου κάπως έτσι και γενικά ότι είμαι μαζί τους έστω με αυτόν τον τρόπο. Νιώθω τη φυσική δικαιοσύνη να μου χαμογελά από κάπου και την αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι ένα δίκαιο μοίρασμα. 

Ο πόνος της αγάπης λέω δεν είναι να φεύγει ο άλλος. Ο πόνος είναι όταν δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτόν που αγαπάς. Και βλέπω ότι έρχονται έστω έτσι υπάρχει αγάπη. 

Έχω δόσει πολλά κι αυτό με εξυψώνει. Μπορεί να μην είναι τόσο γοητευτικό αυτό και ακόμη να σε απαξιώνουν όταν είσαι τέτοιος άνθρωπος αλλά νιώθεις ψηλά. Έχω σπουδάσει από τους γύφτους τα της ελεημοσύνης και ξέρω πως αυτός που παίρνει συνήθως δεν νιώθει και πολύ εκτίμηση για αυτόν που δίνει. Αλλά αυτός που δίνει έχω να πω πως νιώθει καλά. Δεν υπάρχει σύνδεση αλλά υπάρχει μια δίκαιη ανταλλακτική σχέση που όλοι κερδίζουν τα μέγισθα που δύνατε ο καθένας. Αναγνωρίζω πως ο φιλάνθρωπος στο βάθος του έχει πολλά κοινά με τον μισάνθρωπο βέβαια και είναι συνδεδεμένοι. Και το καλύτερο φαίνεται πως είναι να τα αφήνεις σε μια μεριά κι όποιος τα χρειάζεται ας τα παίρνει. Να μη σκλαβωνόμαστε ούτε και να πληγωνόμαστε από το μοχθηρό βλέμα. 

Σίγουρα υπάρχουν και καλύτερες σχέσεις. Όπως μια μπάντα ας πούμε την ώρα που παίζει καλή μουσική. Όπως δυο αγαπημένοι στην ελαφριά κι ανέμελη σιωπή. Όπως ένα καλά συγχρονισμένο σαν εκρεμές φιλί. Η αγκαλιά χιαστί. Δυο που κάνουν κουπί και πάνε ευθεία πορεία απέναντι στο νησί. 

Νομίζω έχω αισθητική και ξέρω κάπως πότε ακούγεται φάλτσο. Και οι προηγούμενες μέρες δεν ήταν και πολύ αρμονικές. Τις ανισορροπίες του ο καθένας καλύτερα να τις δουλεύει μόνος του ή με πρόσωπα που τον αγαπάνε πραγματικά πολύ και είναι σε φάση και προτίθενται να βοηθήσουν να ισοροπήσει το είναι, το όποιο είναι, τα καλά με τα κακά. Να βγούμε μπροστά. 

Είδα πάντως πως είναι κάποιες θέσεις του άλλου που μπορώ να μπω και να τον καταλάβω αλλά δε μ' αρέσουν καθόλου ή τουλάχιστον με το δικό μου υλικό βγαίνουν πολύ χάλια. Και είναι καλύτερα να μη μπαίνω. 

Και κάθομαι δίπλα. Είμαι καλύτερα έτσι. Το ξέρω ότι για μένα γαμάω πολύ χάλια. Και γίνομαι πολύ χάλια πάντα μετά. Μόνο έρωτα μ' αρέσει να κάνω. Όποτε συμβαίνει. Σπάνια σπάνια. Δε πειράζει. 

Και για μένα υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και την καψούρα. Και δεν είναι ποσοτική. Έχει να κάνει με το θεό. Έχει μια διαφορά το κόκκινο από το ροζ τέλος πάντων. Τα ματωμένα σπλάχνα από τα ανθισμένα τα πλυμένα σπλάχνα. Πως να το πω γαμώ το μπορντό.