Είναι μεγάλη τραγωδία να ζηλεύω τόσο κάποιον που δεν έχω βρει ακόμη τον τρόπο μαζί του να του δίνω χαρά. Χειροπιαστή χαρά.. Και που ούτε κι αυτός. Να ζηλεύω και μέσα μου να απαιτώ.
Είναι εντελώς εξοφρενικό. Και πολλές φορές φτάνω στο να αλλά να. Άνθρωπος στη θάλασσα. Και να λέω το ούτε στον εχθρό μου.
Μια μέρα θα φανεί ένας πολύ ζεστός και δοτικός άνθρωπος που δεν θα μας φτάνουν όλες οι ζωές του κόσμου να λέμε σ' αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή