Φεύγω γιατί είσαι θάνατος

 

Τέτοια αγάπη στη χαρίζω

 

Κοίτα με για μάτι πεθαίνω

Age is a number

 

Ήθελε πολύ να σε δει.  Κι εγώ ήθελα άλλο τόσο. Και το πήρα από το χέρι και το έφερα. Έλεγε πως ήταν από αγάπη και ενδιαφέρον η αντίδραση. Έλεγε πως ήταν ένα καλό μάθημα. Αυτό που θα έπρεπε τέλος πάντων να κάνει ένας ενήλικας όμως έπρεπε να είναι κάπως διαφορετικό. Με λογικά και πραγματικά επιχειρήματα. Εμείς φαγωθήκαμε σα τα νήπεια, με ψέματα απειλές κι εκβιασμούς. Δεν θυμάμαι να έχουμε απευθυνθεί μεταξύ μας πραγματικά στις στιγμές μας ποτέ σαν ενήλικες στην προσωπική μας ιστορία. Καμία; Γι' αυτό και οι ενήλικες μας όποτε συναντήθηκαν ήταν τόσο απόμακροι σαν ξένοι που όμως τα παιδιά τους είχαν μια τόσο κοντινή σχέση. Και μου λείπεις αφάνταστα ενώ όταν προσπαθώ να σκεφτώ τί υπήρξαμε τελικά δεν βρίσκω την σύνδεση και δυσκολεύομαι να βρω τρόπο προσέγγισης και λογική για λογική συνέχεια. Οι ενήλικοί μας είναι ξένοι. Με αποτέλεσμα να προτιμώ το παιδί που είχε την στενή σχέση. Ενώ αν θέλω να πετύχω κάτι πραγματικά πρέπει να επενδύσω στον ενήλικα. Κι ακόμη δυσκολεύομαι. Λέω τόσες μέρες άχαρα πράγματα. Λέω πράγματα που κι εσύ υποθέτω πως τα ξέρεις. Και δεν θέλω να είμαστε δυο αμήχανοι ξένοι που μας αρέσει να κοιτάμε τα παιδάκια να παίζουν. Θέλω πιο πολύ από όλα να κάνουμε τα πράγματα για μεγάλους. Και είναι ήταν τόσο όμορφο και ώριμο που δεν αφήσαμε μεταξύ μας τα παιδιά να κάνουν τα πράγματα των μεγάλων την στιγμή που οι μεγάλοι δεν εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο. Και ποια μπορεί να είναι η κοινή ευκαιρία για να συμφωνίσουν και να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη που χρειάζονται οι μεγάλοι. Αυτό με ενδιαφέρει. Να συμφωνούν οι μεγάλοι να μας αφήνουν να παίζουμε μέχρι και που να χαζεύουμε τελείως με τα παιχνίδια μας.  

 

 

Αγάπη μου,

Σ' ευχαριστώ. Που πάντα στις πιο κρίσημες στιγμές βρίσκεις τον τρόπο να νιώθω πως είσαι δίπλα μου. Θετικά ή αρνητικά. Θετικά σήμερα..

Το καημένο το παιδάκι τί έχει πάθει..

 

Πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι να σε καυλώνει ένας να σε παρακαλάει και να μην πηγαίνεις μαζί του; 

Τελείος μαλάκας είμαι. Είμαι ερωτευμένη λέω έχω στοχεύσει κι έτσι. Μιλάμε για τρελή βλάβη. Απόσυρση

Να τρέχω να φτιάξω το μέσα τα μέσα τις συνθήκες τις αποστάσεις τα μέσα έξω και πέρα δώθε. Που όταν με σκότωσε ξύπνησα.

Να ψάχνω να ικανοποιήσω τον νάρκισσο που όταν με σκότωσε ξύπνησα..

Να καυλώνω να με παρακαλάνε και να φτύνω. Διότι έχω στοχεύσει τον δολοφόνο μου

Ποιος μιλάει τώρα έτσι γιατρέ; Το παιδί ή ο ενήλικας;

ΤΑ ΕΔΩΣΑ!!!

 

Αγάπη μου είμαι ασύλληπτα καλά. Πήγα μια βόλτα μέχρι τη Γιάλοβα και βρήκα τον συνεργάτη μου και έδωσα τις ελιές. ΕΔΩΣΑ ΤΙΣ ΕΛΙΕΣ! Τόσο απλά και εύκολα! Σα να ήρθε μόνο του. Το σύμπαν συνομώτησε και έτσι απλά εγώ δεν θα ξαναμαζέψω ελιές και τα κλαδέματα. Θα κάνω βέβαια κάποια διοικητικά πράγματα που μπορώ κι αυτά να τα δώσω αν με βαραίνουν. Λοιπόν, αλλάζω επάγγελμα. Τόπο κατοικεία κτλ. Μπορώ τέλος πάντων να ψάχνω για καινούριο επάγγελμα. Δεν ξέρω, θέλω να κρατήσω τα προϊόντα και την οικοτεχνεία αλλά το χωράφι τέρμα για μένα. ΤΟ ΕΔΩΣΑ! Θα βγάλω αυτή τη σεζόν να κάνω και κάποια πράγματα για να το παραδώσω σωστά και μετά  θα προσέχω τα χεράκια μου. Να είναι πάντα μαλακά για σένα. 

 

Σήμερα είναι μια πολύ μουντή μέρα. Δεν πήγα για δουλειά. Ούτε για μελέτη.

 Κάνω βόλτες.

 

Σε είδα στον ύπνο μου. 

Είδα σε όνειρο πως ήμασταν εκδρομή σε μια πόλη που ήταν λέει το Καρπενήσι αλλά έμοιαζε κάτι σαν την Καλαμάτα σε στιλ Αράχωβας στην αρχή. Περπατούσαμε παρέα με κόσμο μια μεριά που ήταν η ακροποταμιά με γεφύρια και λιθόστρωτα και μεγάλα πλατάνια πάρα πολύ όμορφα. Και όπως μιλούσαμε ερχόμασταν κοντά και αγκιζόμασταν έτσι σα να μην τρέχει τίποτα αλλά έτρεχε. Και φτάσαμε σε ένα μεγάλο ψηλό κτήριο σαν ξενοδοχείο και κάπου χωριστήκαμε και μπήκα σε ένα δωμάτιο και είδα τον Έκτωρα και σπινθιροβολούσε και ήταν πολύ όμορφος και χάρηκα και αγκαλιαστήκαμε και καθήσαμε μαζί και χτύπησε η πόρτα και ήσουν εσύ με την Πέννυ και κάποιους άλλους και μια κυρία που ήταν η μαμά λέει του Έκτωρα που σηκώθηκα από την θέση μου για να της συστηθώ και ήμουν ασηνήθιστα υπερβολικά ευγενής και πολύ μαζεμένη. Και έβρισκα ευκαιρίες στην κουβέντα να σ' αγκίζω και να σε πιάνω και να βρίσκουν τα πόδια μου τα πόδια σου και να χαμογελάμε. Και κάποια στιγμή που καθόμασταν στο μπαλκόνι παιδιά λέω έρχονται πέτρες γιατί είδα από πολύ μακριά μια καταιγίδα να έρχεται και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έπεφτε χαλάζι ακανόνιστες κοτρώνες ίσα με μια μπάλα ποδοσφαίρου η κάθε μία και ήταν πολύ τρομακτικό και φαντασμαγωρικό γιατί το μπαλκόνι ήταν και ψηλά πάνω από πέντε ορόφους και σα να άρχισε να γέρνει προς τα έξω και πάτησα την κολώνα του κάγκελου να δώσω όθηση για να πάω λίγο προς τα μέσα και αυτή έπαιζε σα να ήταν ψεύτικη από μαλακό πλαστικό ξέρω γω και προσπάθησα να συρθω και μπήκα προς τα μέσα που ήσασταν εκεί εσείς μέσα άνετοι και κουλ και συνήλθα κι εγώ από την τρομάρα μου και βγήκαμε στον δρόμο που είχε βγει πάλι ο ήλιος και περπατούσαμε πάλι έτσι μέχρι που φτάσαμε εκεί δίπλα στο ποτάμι που θα έμενες εσύ και οι άλλοι και σας άφησα  εκεί και μετά άρχισα να περπατάω μόνη μου για να βρω που έμενα μέσα στην πόλη που από μέσα από το ποτάμι άρχισε να μου φαίνεται πολύ άσχημη και βρώμικη μέχρι που είχε σάπια φρούτα κάτω και αηδίαζα μέχρι και να πατήσω να περπατήσω και δεν μπορούσα με τίποτε να θυμηθώ που έμενα. Και ξύπνησα.

 

 

Σήμερα είναι κάπως καλύτερα. Δουλεύω με όρεξη. Έκανα κι ένα μικρό όνειρο. Ονειρεύτηκα πως καθόμασταν ξέγνοιαστα δίπλα δίπλα σε μια ταράτσα και απολαμβάναμε τη σιωπή και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα μεταξύ μας. Μετά σκεφτόμουν πάνω στα ελαττώματά μου και στα ελαττώματά σου και μου ήρθε η διάθεση να κάτσω να γράψω κάτι με θέμα αυτά που δεν μου αρέσουν σε εσένα. Και κάτι για αυτά που μου αρέσουν και χάρηκα που βρήκα ένα ενδιαφέρον και αρκετά δύσκολο θέμα. Το συνδίασα στην σκέψη μου με το βιβλίο που διαβάζω για το παιδί μέσα μας. Γιατί θέλω αυτά που είναι να γράψω να έχουν αντικειμενική βάση και να μην είναι επιρρεασμοί από τις πεπειθήσεις μου και τους αμυντικούς μου μηχανισμούς ή καθρέφτες δικοί μου τέλος πάντων. Κι έτσι έχω λίγη μελέτη και ασκήσεις να κάνω πριν ξεκινήσω το θέμα αυτό. Και χάρηκα που ξέρω και τί ακριβώς είναι να κάνω κι έχω έναν άμεσο στόχο πάνω στην έρευνά μου. Τώρα κάθομαι λίγο και θα συνεχίσω άλλη μια ώρα δουλειά. Μετά όταν βραδιάζει ασχολούμε με το μαγήρεμα και τα παιδιά και μόλις που μου μένει μια ώρα όταν ξαπλώνω για μένα και τη μελέτη μου. Είναι πολύ δύσκολο το πρόγραμμά μου αυτή την περίοδο και η κούραση πάρα πολύ μεγάλη. Το σώμα μου πονάει κάθε μέρα και το πρωί δυσκολεύομαι να αποχωριστώ το κρεβάτι μου. Α ναι! Ονειρεύομαι και πρωινά στο κρεβάτι. Αλλά αυτές τις μέρες μου κάνει καλό να σηκώνομαι ανικανοποίητη γιατί αποδήδω καλύτερα στην δουλειά έχοντας αυτή την τσίτα. Με μέτρο βέβαια. Μια μέτρια διέγερση μου κάνει καλό. Στην καθόλου σέρνομαι και στην πολύ μου σπάνε τα νεύρα. Εσύ πως είσαι;

ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ

 

Είμαι άλλος άνθρωπος αυτές τις μέρες. Δεν μπορώ να κάνω ούτε μισό όνειρο. Είναι σαν κάποιος να με υποτιμά, να με κοροηδεύει και να με λέει χαζή όταν ξεκινάω να ονειρευτώ και να με πείθει για την χαζομάρα μου για το ουτοπικό του εγχειρήματος και ενώ θυμώνω και λυπάμαι για την κατάστασή μου χάνω και την διάθεση να ονειρευτώ μέσα από την οποία έστω θα γέμιζα χαρά και ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Τα όνειρα είναι δωρεάν, δεν καταλαβαίνω γιατί να τα κατηγορώ και να τα ματαιώνω; Μου φταίει η βάση τους. Την βλέπω μη αποδεκτή ονειρέματος, μα είναι αυτό που θέλω. Σα να είμαι ένας σκύλος που τον δήραν εκατό φορές για να μη τρώει από κάτω και την εκατοστή το βλέπει και τρέχουν τα σάλια του αλλά θυμάται το ξύλο και δεν το πλησιάζει ούτε για να το μυρίσει. Όμως μέσα μου πιστεύω πως έχουμε προσπαθήσει πάρα πολύ και οι δυο και καμιά προσπάθεια δεν είναι ανάξια παρά το ίδιο θαυμαστή και αξίζει να ονειρεύομαι. Από την άλλη όμως κατηγορώ τα όνειρά μου για την απομόνωση μου και τα βλέπω για τις παροπίδες μου στον κόσμο και φοβάμαι πως αυτός ο καβαλάρης με έριξε τον γκρεμό που πονάει και μου φέρνει δάκρυα όταν κάτι άλλο πάει να με αγκίξει, ακόμη και το ίδιο αυτό. Άρχισαν να με πονάν και τα όνειρα σε σημείο που να μην τα αντέχω και να με θλίβουν παραπάνω από την χαρά τους γιατί ξυπνάω εκεί που με κοροηδεύει η ζωή μου και απαισιοδοξώ. Ακόμη κι αν είχα καταφέρει καλύτερες συνθήκες ζωής σκέφτομαι πως μπορεί να ήμουν πιο ξεκούραστη και σε ένα ακόμη πιο ευχάριστο περιβάλλον αλλά αυτό είναι πάλι απλά το ρούχο και όχι το σώμα αυτό καθ' αυτό και δεν έχει να κάνει με τον πυρίνα της κατάστασης, έχει να κάνει με την ποιότητα των υποδομών και όχι με τον τόπο που βρίσκονται. Κι έχω κάνει ότι καλύτερο μπορώ και έχω όλες τις προοπτικές βελτίωσης και δεν είναι αυτό το πρόβλημα μου γιατί αυτός είναι ένας τομέας που τα έχω πάει πολύ καλά είναι ένας δρόμος που έχω στρώσει και ξέρω πως θα έχει λαμπρή εξέληξη. Αυτό που με κρατάει πίσω είναι μια υπαρκτή ανασφάλια με πλήθος απο αιτιατά. Δεν βλέπω την αποδοχή που αναλογεί στην προσπάθεια. Είναι μια ατομική προσπάθεια και δεν ξέρω γιατί ζητώ αποδοχή και επιβράβευση σα να είμαι παιδί. Και απογοητεύομαι που δεν μου άνοιξε την αγκαλιά που ονευρεύομαι όπως θα την ήθελα. Ένιωσα πως πήρα πράγματα και αποδοχή και ζεστασιά αλλά δεν ξέρω αν είμαι λαθρεπιβάτης στο όνειρό μου. Η απτότητα και η εγκύτητα μου λείπουν σε τέτοιο βαθμό που γονατίζω και λυπάμαι και θυμώμω και τρομάζω αν έχω πάρει λάθος δρόμο κι αν δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο εκεί και πεθάνω από ασιτία και δίψα. Συνήθιζα να λέω μέσα μου πως θα προχωρίσω χωρίς να υπολογίσω τί θα βρω κι έλεγα πως η αγάπη μου είναι υπεράνω απολαβών. Πως με οδηγεί ένα ξεχείλισμα και μια έλξη εσωτερική η φωνή της καρδιάς μου. Κι η καρδιά μου η τρελή δεν έχει αλλάξει και χαζεύει ακόμη όλον αυτό τον πλούτο βαθιά την γη που μένει θαμένος και κάποια κομμάτια του βγήκαν και βρίσκονται σε βιτρίνες που κανείς δεν μπορεί να αγκίξει. Ή τουλάχιστον εγώ έχω φάει πολύ περίεργο απαγορευτικό Μα ίσως και κάποιος άλλος να αγκίζει τώρα κι αυτό είναι κάτι που μου προκαλεί πόνο και από άρνηση μέχρι άβυσσο και θάνατο τουλάχιστον τμηματικά και είναι εμφανές πως με κάνει άνω κάτω και νιώθω μόνο πως κάποιος πρέπει να πεθάνει. Και με ερεθίζει πολύ άσχημα. Κι αυτό μάλλον έχω πάθει και δεν θέλω να ονειρεύομαι γιατί στα καλά μου όνειρα με λέω μαλάκα και τα κακά είναι άστα να πάνε. Χρειάζομαι επιβεβαίωση αλλά πόσο σωστό και οφέλημο μπορεί να είναι αυτό; Χρειάζομαι ένα φιτμπακ και δεν λέω πως δεν το παίρνω στον βαθμό αυτού που προσφέρω το παίρνω που και που. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει στις προσπάθειες που έκανα να σε δω και ενώ ξέρω πως δεν ήταν και οι αρτιότερες σου ρίχνω ευθύνες που δεν ήρθες και σου ρίχνω ευθύνες που δεν έχεις κάνει κάτι να αλλάξει η συνθήκη που δεν μιλάμε. Και που δεν ήρθες πως μπόρεσες να μ' αφήσεις έτσι να λιώνω και να πάνε τόσες ευκαιρίες στον βρόντο και να έχω φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ισχνότητας κι εσύ πως αντέχεις; τί τρως; αυτή η ερώτηση με τσακίζει. Και θέλω να βρω την δύναμη να ξαναπροσπαθήσω γιατί σε θέλω πάρα πολύ. Όλα τα άλλα είναι μίλια κατώτερα ακόμη κι αν βιολογικά μπορεί να είναι παρόμοια. Αλλά εμένα το βιολογικό δεν με καλύπτει από μόνο του την στιγμή που έχω γνωρίσει μέσα μου όλο αυτό το ΜΕΓΑΛΕΙΟ. Και φοβάμαι. Και λυπάμαι και θυμώνω και λιώνω. Και σφίγγω τα πόδια μου μωρό μου τόση ώρα που σου μιλάω από τα βάθη μου γιατί ανεξήγητα μέχρι κι αυτά τα ψυχολαλά που λέω μου προκαλούν αυτό που μου προκαλείς γενικά. 

Έχω τόσο αγώνα μπροστά και θέλω συμπαράσταση κι όχι όλο δοκιμασίες πίστης τώρα

 

Θέλω να τελειώσει αυτή η μαλακισμένη κατάσταση. Νιώθω ότι με αχρηστεύει. Ότι μου τρώει τσάμπα τόση ενέργεια.  Να μίνω μόνη μου. Ολόκληρη κι όχι μισή. Όσο πιο πολύ ασθαινώ τόσο πιο πολύ μου λείπει το "παυσίπονο". Κουράζομαι κι έχω καθημερινά προβλήματα να αντιπαλέψω κι έχω αυτή την μαλακισμένη κατάσταση στον αέρα να με καταρακώνει και να μου διαλύει το μυαλό μες στα σκοτάδια. Κι ούτε ένα φως. Ψίχουλα από σκοτάδια. Μόνο ψίχουλα από σκοτάδια. Κι όλο να σκέφτομαι ότι κάτι θα συμβαίνει που δεν γνωρίζω και πως να μένω δυνατή και να στηρίξω. Αλλά τώρα θέλω κι εγώ κάποιον να με στηρίξει και να μου δίξει ζεστασιά κι αποδοχή. Ή κανεναν, τουλάχιστον να ησυχάσω και να αδειάσω. Δεν αντεχω άλλο. Αν δεν μπορείς να μου δώσεις αγάπη να αφήσεις το μυαλό μου ήσυχο. Αγάπη σε εμένα, όχι στον αέρα και για τα έργα σου.  

Τσιν τσαν τσον

 

Έτσι φαίνεται νιώθει ο ξενερωμένος. Κι εσύ το ξενέρωμα το έχεις στην ημερίσια σου διάταξη. Κι εγώ έχω να κάνω τον κινέζο στην ημερίσια μου διάταξη. Καύλα μου

Με μπέρδεψες με άλλον που δεν του μοιάζω

 

Εσύ για να την στείλεις την φάση ανακάτωσες τόσο κόσμο και την τράβηξες κι από τα μαλλιά όπου στην έδινε. Για να την φέρεις όμως δεν μπόρεσες να κάνεις ούτε δέκα μέτρα. Για το κακό μια χαρά τα καταφέρνεις,  εκεί δε χαμπαριάζεις. Το καλό σου είναι πολύ δύσκολο όμως. Θα κάνεις αλλού τις καλές σου πράξεις φαίνεται. Σε εμένα έλαχε να πετάξεις μόνο τα σκατά.  Έτσι με έκοψες. Δε γαμιέται. Ότι έχει ο καθένας δίνει. Δε τα έφαγα. Δεν τα τρώω. Εγώ δεν ενόχλησα. Για άλλον ήταν. 

 

 

Είδα

 Τεράστιο όνειρο

Είδα ότι ήταν τα Φιλιατρά Αθήνα. Και είχα ένα πανέμορφο μαύρο άλογο που με αγαπούσε πάρα πολύ και με πρόσεχε και γυρνούσαμε την πόλη κι έμπαινα καβάλα παντού σε δρόμους σε καταστήματα σε σκάλες. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως δεν είχαν τακούνι οι μπότες μου είχαν φαγωθεί τόσο πολύ που ήταν λείες από κάτω και γλύστραγαν στα πως τα λένε αυτά που μπαίνει το πόδι στη σέλα και κάθε λίγο έσκηβα και διώρθωνα το πάτημα με το χέρι. Είχε ποτάμι με πεζόδρομους σαν το Πόρτο και το Παρίσι και πολυκατοικίες σε στενούς δρόμους σαν την Αθήνα. Και σταμάτησα κάπου που πουλούσαν παιδικά μουσικά όργανα και κέρδισα τον διαγωνισμό πνευστών ενώ δεν έπαιξα καλά. Και σε έναν παιζόδρομο όλο περίεργα μπαρ είδα πολλούς φίλους. Μέχρι και με τον Αντώνη τα βρήκα και μιλάγαμε και γελάγαμε. Ήμουνα μόναχικός καβαλάρης αλλά πολύ εντάξει μέσα έξω. Μου πουλάγανε και ένα κτήμα με σπίτι και θέα τσάμπα δέκα χιλιάρικα και δεν ήθελα να το πάρω και σκέφτηκα δυο φίλους να το πω για να το πάρουν αυτοί. Έκανα βόλτες την πόλη και αγκάλιαζα και χάϊδευα το άλογο ευτυχισμένη.

Με έχουνε διώξει από αυτό το μαγαζί. Ορθάδικο είναι, δεν έχει ούτε μισή θέση. 

Να πάτε. 

Παίζει ωραία μουσική. 

Εγώ έτσι κι αλλιώς είμαι λιώμα από κούραση. Θα πά να τη πέσω

Που είναι το μάνιουαλ

 

Τί λέει το μάνουαλ;

Κάτι φήμες λέγανε πως έχεις φτιάξει 450 σελίδες με χάρτες και επεξηγήσεις για να με βοηθήσεις. Που ' ντα;

Στο μυαλό μου κι αυτά; Για άλλον πάνε;

Τυφλόμυγα.

Παίζω κι όλο χάνω. 

Μπρίκια κολλάμε

 

Αφού δεν είσαι στο οπτικό μου πεδίο και δεν μπορώ να σε δω επομένως δεν είμαι ούτε εγώ στο δικό σου και ούτε εσύ μπορείς να με δεις. 

Σε εμένα φτάνουν κάτι περιγραφές αλληγορίες που με οδηγούν σε υποθέσεις. Και κάποιες αναμνήσεις που έβλεπα κάτι που δεν έβλεπα. Και διάφορα τυποποιημένα έρχονται ως γούστα από την αγορά. 

Κατάλαβες.. Εδώ δεν έχουμε "δει" ο ένας τον άλλο ακόμη. Δεν έχουμε βρει καν ούτε που είναι το μέσα στο οπτικό πεδίο.   Μπρίκια κολλάμε.

Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά

 

Νιώθω μάταια ή γελοία; Το γελοία μ' αρέσει καλύτερα, χωρίς να μ' αρέσει. Το μάταια βέβαια μου έρχεται πιο έντονα και τελείως τραγικά που καταντά κι αυτό γελοίο. 

Το μυστήριο πάνω στο μυστήριο του πηγαίνει καλύτερα. Πιο κυριλέ, ασορτί κι έτσι. Για φιόγκους. Το εντελώς γελοίο. 

Φωτιές και ξενερώματα. Στο ανάμεσα της ύπαρξης και της ανυπαρξίας. Τόσο δύσκολο είναι να δώθεί σε κάποιον εύκαιρο ο ρόλος; Εύκολα πάντως θα τον έπαιζε κάποιος. Ας αυτοσχεδιάσει

Δεν μπορώ με τίποτε να μπω στην θέση σου πάντως. Το έχω ήδη υπερπροσπαθήσει.

 

Το πήγα σερί. Κάθησα τώρα για μεσημέρι. Δεν μπορούσα καθόλου να ονειρευτώ. Με προβλημάτιζαν διάφορα και σκεφτόμουν πίσω. Όλες αυτές οι σκέψεις με βγάζουν από την συχνότητα της στιγμής. Κι άρχισα να ανησυχώ για τον συγχρονισμό μας. Σκεφτόμουν ότι πολλές φορές λες σημαντικά πράγματα για το πως νιώθεις και εγώ τα προσπερνάω και λέω τα δικά μου. Σα να μην ξέρω τί να πω και να με ενοχλεί και να κάνω ότι αδιαφορώ διότι δεν είμαι στο επίκεντρο. Και που δεν μου μίλησες ποτέ για αυτά. Σα να μην μου έχεις μιλήσει για τίποτε ποτέ και να νιώθω πολύ ξένη. Ξένη μέσα σε ξένους.

Πιστεύω

 

Σήμερα είμαι καλύτερα. Αυτός άρχισε να μου μοιάζει. Συνέβαλαν βέβαια και εξωγενής παράγωντες. Η αποθήκη μου γεμίζει, έχω φτάσει τα 1250 κιλά και έχω πάνω από 20 στρέματα να περπατήσω. Το πόδι μου ξεπρήζεται το βράδυ. Έχω κάνει πάνω από το μισό χωράφι με πολύ λίγα έξοδα σε σχέση με τις άλλες χρονιές που πλήρωνα φίλους και με χαζεύανε. Βέβαια είχε κι αυτό το νόημά του για να χαλιναγωγήσω τις εξουσιαστικές τάσεις μου, αλλά τελικά όταν δουλεύεω το μυαλό μου ως αφεντικό φέρνω πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Το πρωί κατέβασα τα παιδιά για το σχολείο και μάζεψα μανιτάρια. Κάθε μέρα πρωί πρωί μαζεύω μανιτάρια και χαίρομαι πολύ με αυτό. Μ'αρέσει πολύ να φέρνω στο σπίτι τροφή που έχω κυνηγήσει. Όταν το πετυχαίνω αυτό νιώθω πως ξεκινάω την μέρα μου πολύ επιτυχημένα.  Δεν έχω τίποτε να ζηλέψω από αυτόν. Είμαι πολύ όμορφη και δυνατή. Είμαι ένας πετυχημένος αρχηγός κυνηγός που ήδη έχει εξασφαλίσει την ετήσια υλική ευημερία της οικογένειάς του. Και σκέφτηκα πως θα στεναχωρήθηκες με την ΑΕΚ και γι' αυτό δεν έδωσες σημεία ζωής χθες το βράδυ. Νιώθω το μυαλό μου πολύ καθαρό και σε αυτό συνέβαλε καθοριστηκά η περσινή μου φτώχια που δεν αγόρασα μαύρο και που δεν έχω αυτοκίνητο και μου ήταν δύσκολη η εύκολη λύση του φευγιού και του ανακατέματος με τη λαοθάλασσα. Και δεν θα πάρω ούτε φέτος και θα ρίξω πάλι αυτό το κεφάλαιο στον στόχο μου στην Αθήνα. Τώρα πίνω καφέ στο κρεβάτι και θα πάω για δουλειά κατά τις 10 με ολιγόλεπτα διαλήματα μέχρι να πέσει ο Ήλιος. Σήμερα δεν κανόνισα τίποτε και θα δουλεύω μόνη. Μου αρέσει αυτή η ησυχία, ξεκουράζεται το μυαλό μου και μπορώ ταυτόχρονα με την σωματική άσκηση να ονειρεύομαι αδιάσπαστη. Βάζω θερμαντική αλοιφή και μπαίνω δυναμικά. Τα παιδιά επιστρέφουν στις τρις και τα αναλαμβάνει ο πατέρας μου μέχρι να τελειώσω και έτσι είμαι ξέγνοιαστη και ήρεμη. Πιστεύω αγάπη μου.

Λόγο ευαισθησίας

 

Ποτέ δεν τα βρήκα με αυτό που λένε σεξουαλική απελευθέρωση. Να δω έναν άνθρωπο μόνο ως μέσο σεξουαλικής ικανοποίησης δηλαδή. Η απότομη οικειότητα μου αφήνει πολύ μεγάλο κενό. Οι αμυντικοί μου μηχανισμοί αμέσως ενεργοποιούν κενό και στην μνήμη όπως συμβαίνει στα ατυχήματα. Έχω πολλές ιδιαιτερότητες που μου είναι αδύνατο να τις δείξω και να τις ικανοποιήσω έτσι αμέσως σε μια βραδιά δυο τρείς πέντε. Με μελαγχολεί αφάνταστα αυτού του είδους η ριχή επαφή η μηχανική. Έχω πολλά να βγάλω μέχρι να φτάσω στο ζώο. Όταν τα προσπερνάω γεμίζω κενά. Όταν αποζητώ αυτό το κενό σημαίνει πως δεν είμαι καλά. Αλλά και πάλι έτσι γίνομαι χειρότερα ή γίνομαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι και δεν είμαι ο εαυτός μου. Νομίζω το έχω ξεπεράσει αυτό το στάδιο και θέλω πλέον να είμαι μόνο ο εαυτός μου. Θέλω να μου είμαι πιστή. Και είμαι πιστή. Δεν με ενδιαφέρει να δοκιμάζω χημείες. Καμιά φορά μπορεί να το έκανα από αγάπη και δοτικότητα για κάποιον φίλο χωρίς να κοιτάξω εμένα καθόλου. Γιατί ούτε το σεξ από αγάπη μου λέει κάτι, αυτό που λέμε στοργή. Στοργή χωρίς την τρέλα του έρωτα χωρίς να υπάρχει έρωτας πάλι με μελαγχολεί. Αλλά κάπως χαίρομαι αν το θέλει ο άλλος πολύ και τον αγαπώ και τότε μισομελαγχολώ μόνο. Βεβαια τώρα έχω συγκεντρωθεί στον στόχο μου για να μπορώ να είμαι εντάξει στα όνειρά μου. Μελαγχολώ όμως που δεν γίνεται τίποτε και μένω έτσι. Χωρίς έρωτα, χωρίς αγάπη, έστω δοτικότητα και στοργή. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί συμβαίνει και ποιος Θεός το θέλει να υποφέρω τόσο και να περνάει έτσι ο χρόνος. Και στην πιθανότητα να υποφέρει κι ο άλλος έτσι ραγίζουν όλα και χάνω τα λογικά μου. Και θέλω να το λύσω αυτό το μυστήριο. Τί σόη κάρμα τρελών βασάνων είναι αυτό.. τί λάθος έχω κάνει.

Ψυχραιμία

 

Νιώθω ότι βάλομαι. Συστήνω στον εαυτό μου ψυχραιμία. Πέφτω σε απνοια.  Αναστεναγμοί. Οι αναπνοές μου βαθαίνουν. Το κεφάλι μου πέφτει και μένει να το σηκώνουν τα χέρια μου. Αποθώ το κενό και την σύγχυση.

Σκέφτομαι πως σίγουρα θα υπάρχει και κάτι θετικό σε αυτό. Θετικό ναι σε σχέση με αυτά που μου αρέσουν και με θαυμάζω στο να είμαι, να γίνομαι τέλος πάντων. 

Κανείς δεν θέλει έναν ζηλιάρη να του βγάζει την πίστη. Είναι κανόνας πως  ποτέ δεν πρέπει να ενδίδουμε στις τρελές απαιτήσεις του και τους περιορισμούς του, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Είναι γνωστό πως ποτέ δεν θα ικανοποιηθεί έτσι και θα γίνεται όλο και πιο παράλογος και απαιτητικός. 

Το κλίμα είναι πολεμικό. Ακούω τον προπονητή μου. Τα λόγια του και η φιγούρα του μου δίνουν δύναμη. Βάζουν το μυαλό μου σε τάξη.

Μα που είναι ο εχθρός; Ποιος είναι;

Η άνιση μάχη με τις αμφιβολίες

 

Είναι εντάξει που νιώθω κάπως εντάξει με τα δικά μου αισθήματα. Ακόμη κι αν αυτά εκινούνται από υπαρκτά ή ανύπαρκτα γεγονότα. Που βασικά δηλαδή εκινούνται από έναν πυρίνα του τι νιώθω ως προς το ποιος είναι ο άλλος κι όχι στο τί είμαι εγώ για αυτόν και ως προς αυτόν. Θέλω πάρα πολύ όμως να αποκτήσω μια αντικειμενική αίσθηση για τα αισθήματά του προς εμένα και προς όλο τον κόσμο του κάθε φορά για να μπορώ να αλληλεπιδρώ σύμφωνα με αυτά και να μην είμαι παράφωνη και εκτός θέματος στις "συναυλίες" και τα "τραγούδια" μας. Να είμαι κάθε στιγμή κοντά του και να μπορεί να συμβαίνει το μαζί. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν βρω τα σημεία που παράγουν τις παραμορφώσεις, θετικές ή αρνητικές, και τα επιδιωρθώνω. Αν μπορώ να βρίσκω την ροπή μου την ροπή του και μια ουδέτερη ροπή και από εκεί να κρίνω την κατεύθυνση της κίνησης. Να φτάσω να εφεύρω μια αυτόματη επιδιωρθωτική διαδικασία για τις αυθόρμητες κινήσεις. Να απελευθερώνω το αυθόρμητο σύστημα κινήσεων όταν βρίσκομαι σε "καθαρή"  οπτική και ψυχολογική κατάσταση κι εγώ και ο άλλος. Να δοκιμάσω και να βρω και κινήσεις άσσους και πας παρτού που μπορεί να λειτουργούν πυρινικά πάνω του. Και να τις ανανεώνω και να τις εμπλουτίζω. Να γνωρίζω πράγματα που του αρέσουν πολύ δηλαδή και να μπορώ να τα προσφέρω. Όπως και για το αντίθετο. Να λειτουργώ με λίγα λόγια μέσα σε ένα σύμπαν μαζί του και να μην απομωνώνομαι κάθε φορά που τα βρίσκω σκούρα. Αυτό το παιχνίδι μ' αρέσει, πάντα μου άρεσε και έστηβα το μυαλό μου να βρίσκω πράγματα για τον άλλο και να αγωνίζομαι πολύ για να βρω μια επιτυχημένη κίνηση. Κίνηση θετική όμως. Όταν το μυαλό μου ξάχνει την επιτυχημένη αρνητική να το σταματάω τουλάχιστιον πριν φτάσει στον πυρετό. Να μην φτάνω δηλαδή στο σημείο ο σώζον εαυτό σωθήτω. Ότι μου διαλύει το σύμπαν να το εχθρεύομαι. Να είναι αυτός ο εχθρός μου κι όχι ο άνθρωπός μου ή εγώ η ίδια συνολικά. Κι αν αυτό είναι κάτι δικό μου ή δικό του, επίκτητο ή γονιδιακό, να το βρίσκω και να το απομονώνω αυτό και να ασχολούμαι ιδιαίτερα και να εργάζομαι πάνω του με ευαίσθητο τρόπο θεραπευτικό. 

Αυτή μπορεί να είναι μια βιώσιμη στρατηγική. Και τώρα αν το εμπέδωσα μπορώ να αρχίσω τις ειδικές σημειώσεις. 

Θα ήθελα να έχω πολύ υλικό κάθε μέρα. Όμως τώρα το υλικό μου είναι απειροελάχιστο ή και μηδενικό. Όμως αυτό δεν πρέπει να με αποθαρρίνει. Έχω δουλέψει αρκετά με το παρελθοντικό υλικό αφού χρειάστικα απίστευτα πολύ χρόνο να πάρω την συναισθηματική απόσταση. Το ζητούμενο είναι να ελαχιατοποιήσω τον απαιτούμενο χρόνο της συναισθηματικής απόστασης που συνήθως μου δημιουργεί συναισθηματικά κενά και αρνηση και αρνητική αντίδραση. 

Έχω ακόμη αρκετή δουλειά εμπέδωσης. Αλλά επιθυμώ και καινούριο υλικό για να μην νιώθω πως δουλεύω όλο σε συνθήκες αποσύνθεσης. Κι έτσι ακόμη κι αν δεν το έχω θα πρέπει να το ευέβρω. Και για τον λόγο αυτό είναι δευτερευούσης συμασίας αν αυτό το υλικό είναι πραγματικό ή φανταστικό. Την στιγμή που αλληλεπιδρά μέσα μου ως αληθινό είναι όντως αληθινό.

Η συνεχής διερώτηση και η πυρινική μου αμφιβολία είναι επίσεις ένα θέμα που πολύ με απασχολεί και είναι ένας εχθρός μου κι ίσως ο μεγαλύτερος. Και έχω βρει την πυρινική του καταγωγή. Είναι κάτι που το δουλεύω στις πιο αντίξωες συνθήκες όμως και τα φαινόμενα και η λογική και οι συνθήκες είναι εντελώς ανάδρομα. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο από όλα που αντιμετωπίζω και η κεντρική αιτία και ρίζα που με αποσπά και με αποσυντονίζει.

.. κι όλα αυτά τα δικάς μας τα αμοιβαία

 

Σήμερα δίνω πολύ μεγάλο ποσοστό ότι ζω στην παράνοια και την φαντασία που σ' αγαπώ και σε θέλω κι όλα αυτά. Αλλά δεν με επιρρεάζει κάτι και θέλω να συνεχίσω αυτόν τον δρόμο. Διότι κάνει συναρπαστική την μοναξιά μου και μου δίνει συνεχώς ερεθίσματα για αυτογνωσία και αυτοβελτίωση. 

Άσκηση1 : Το σκοτεινό μου παιδί

Καλά κρασά

Νιώθω ότι δεν μπορώ να διεκδικήσω.  Νιώθω ανεπαρκής και τα νεύρα μου τσιτωμένα. 

Το βιβλίο λέει ότι δεν φταις εσύ τώρα αλλά φταίει που η μαμά μου δεν μου έδινε σημασία όταν ήμουνα μικρή και που έλειπε συνέχεια ο μπαμπάς μου. 

Καλά κρασά δηλαδή.

Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας

 

 

Σήμερα μου ήρθε αυτό το βιβλίο! Μου το έστειλε η κουμπάρα μου η Ελένη από Γερμανία δώρο για τα Χριστούγεννα. Είναι με ασκήσεις, από αυτά που μ' αρέσουν.  Και το επόμενο της ίδιας είναι το "η αυτοπεποίθηση μέσα μας". 

Θέλω πολύ να καταφέρουμε την αγάπη αγάπη μου. Όπως και να έχει...

Και που θέλω να σε κάνω ευτυχισμένη το θέλω φωτεινά και όχι σκοτεινά γιατί πρέπει. 

Μόλις το ξεκίνησα. Ότι μου κάνει εντύπωση θα σου λέω. 

Τί σε σκοτεινιάζει πες μου να το κάψω

 Αγάπη μου

  Ναι!  

Θέλω να τα φάω όλα τα σκοτάδια σου

Να ιδρώσω για να σε κάνω ευτυχισμένη ..

 

Κοίτα να δεις που τελικά μου άρεσε που μου ήρθε το μοιρογνωμόνιο μου κολάρο. Χάρηκα που ένιωσα λίγο ενδιαφέρον. 

Θα σε έπιανα και θα σε φιλούσα. 

Κι έχω τόσα ψυχολογικά που δεν ξέρω τι μπορεί να με ηρεμίσει και να με σταματήσει. Μάλλον πάλι μια ιδέα. 

Όλα αυτά προσπαθώ να δω πως θα μπορούσα μαζί τους να συμμαχίσω . Με ανάσες και με αγάπη να κάνω τον μαέστρο της τρέλας μου και της τρέλας σου. Να είναι όλα τα κουμπιά μας πλήκτρα από το κλαρίνο μου.

Σε ψάχνω κι όταν έρχεσαι φρικάρω που δεν είμαι εκεί και τρώω τη γλώσσα μου

 

Για όλα τα λάθη και τις πληγές
Για όσα περνάω εσύ πάντα φταις
Κοντά σου το ξέρω πως θα τρελαθώ
Μα έλα που τόσο πολύ σ' αγαπώ

Καταστροφή μου ανάσα ζωή μου
Γλυκιά αμαρτία και αδυναμία
Καταστροφή μου κρυφή απειλή μου
Τρελέ ερωτά μου φιλί και φωτιά μου
Καταστροφή μου

Εσύ είσαι το τέλος εσύ κι η αρχή
Τη μία ο ήλιος την άλλη η βροχή
Τα σφάλματα όλα σε σένα χρωστώ
Μα έλα που χώρια σου πια δεν μπορώ

Καταστροφή μου ανάσα ζωή μου
Γλυκιά αμαρτία και αδυναμία
Καταστροφή μου κρυφή απειλή μου
Τρελέ ερωτά μου φιλί και φωτιά μου
Καταστροφή μου

Καταστροφή μου ανάσα ζωή μου
Γλυκιά αμαρτία και αδυναμία
Καταστροφή μου κρυφή απειλή μου
Τρελέ ερωτά μου φιλί και φωτιά μου

Καταστροφή μου ανάσα ζωή μου
Γλυκιά αμαρτία και αδυναμία
Καταστροφή μου κρυφή απειλή μου
Τρελέ ερωτά μου φιλί και φωτιά μου
Καταστροφή μου

(στίχοι Αντώνης Παππάς)

 

Καλημέρα αγάπη μου. Πως είσαι μωρό μου; Φιλί μου αγκαλιά μου χάδι και ρίγος μου. Όμορφιά μου σκοτάδι και φως μου. 

Εγώ ξεκουράζομαι σήμερα. Αδιαθέτησα αλλά και το πόδι μου είναι χάλια. Τώρα άρχισε να πρήζεται και από την μέσα μεριά. Είμαι σχετικά καλά ψυχολογικά διότι έχω καταφέρει να αποθηκεύσω έναν τόνο λάδι μέχρι τωρα και μπορεί να είναι άλλος μισός ακόμη πάνω στα δέντρα. Έχει τρομερές αποδώσεις φέτος σε λάδι ο καρπός και με εκτίναξε. Κι είμαι πολυ χαρούμενη. Έτσι θα είναι μια μέτρια χρονιά τελικά και ίσως μπορέσω να την κάνω καλύτερη με κάποιες κινήσεις. Έχω συμπτηχθεί. Φύγαν πολλοί από δίπλα μου σχεδόν όλοι και νιώθω έτσι Οδυσσέας που κοντεύει στην Ιθάκη του. 

Ονειρεύομαι το απαλό σου δέρμα. Το μαλακό σου κορμί. Τα χείλη σου. Τα ζαλιστηκά σου μάτια. Την ανάσα σου. Την ανάσα σου και την φωνή σου πάνω μου. 

 ΑΣΤΕΡΙΑ

Πάνω από τα σύννεφα 

λάμπουν τα αστέρια.

Κι από τον Ήλιο πέ-

ρα λάμπουν.

Η ΙΔΙΑ Η ΣΤΙΓΜΗ

Αυτό που ονειρεύομαι 

πλάι στον αγαπημένο 

Μέσα στο απαλό καρδιοχτύπι 

που κεντά τη σιωπή 

Κοιτώντας μακριά 

κι ατενίζωντας το τίποτα

Είναι αυτή η ίδια 

η στιγμή.

Δεν είμαι άντρας νο2

 

Δεν είμαι άντρας. Είμαι μια δυνατή γυναίκα άλλά δεν είμαι άντρας ούτε αγόρι. Μπορώ να μεταφερθώ, να γίνω και παρομοίωση αλλά κάτι σε αυτό θα μου κλοτσάει το μυαλό και θα πετάει το σώμα μου στην απέξω. Κι εν τέλη θα με πληγώνει. Θα με αφήνει εκτός και χωρίς δυνατότητα. 

Μπορεί όλοι μέσα μας να έχουμε την γυναικεία και την αντρική πλευρά μας λίγο ή πολύ. Όμως απ' έξω μας έχουμε μια συγκεκριμένη φύση. Αυτό έχουμε βασικά να δώσουμε και αυτό είναι που κι ο άλλος θα πρέπει να ζητάει.

Δεν θα ένιωθα και πολύ καλά αν η γυναίκα που θέλω αναφερόταν συνέχεια στο ανδρόγυνο. Αν έβρισκε πάντα να δίνει αυτούς τους ρόλους. Υπάρχει μια σύγχιση σε αυτό που κι εγώ την έχω περάσει και ίσως και να επανέρχεται κάποιες στιγμές. Κι όντως μπορώ να χαλαρώσω και να αφήνω να βγαίνει η γυναικεία φύση μου ανεμπόδιστα μόνο όταν συνοδεύομαι από έναν "πραγματικό" άντρα. Γιατί νιώθω την αδυναμία του φύλου και την ανάγκη του για προστασία και πολύ δύσκολα χαλαρώνω για να αφεθώ στο φύλο αυτό. Έτσι έχω μάθει να συνοδεύω τον εαυτό μου και με την δύναμη των συμβόλων που είναι τα παντελόνια και ας πούμε και τα λοιπά αξεσουάρ και ο τρόπος συμπεριφοράς για να ανταπεξέλθω στην ζωή και τις απαιτήσεις της. Με όποια σχέση μπορεί να έχουν κι όλα αυτά με τα σεξουαλικά θέματα. 

Γενικά νιώθω καλά και μπορώ να καλύπτω εγώ και να προσφέρω στον εαυτό μου αυτά που θα μου πρόσφερε ένας άντρας στην καθημερινότητα. Μάλιστα νιώθω καλύτερα έτσι παρά να απαλαγώ από τον ρόλο του προστάτη μου και του προστάτη αυτών που αγαπώ και κρίνω πως χρειάζονται αυτού του είδους την προατασία. Κι έτσι σαν κάπως να έχω αναπτήξει περισότερο μέσα μου κάτι το ουδέτερο που θα μπορούσαμε να το πούμε ανδρόγυνο ως συμπεριφορά με ένα από τα δυο φύλα να κερδίζει έδαφος κάθε φορά αναλόγως τις περιστάσεις και τις ανάγκες. 

Έτσι βλέπω πως είναι αναπόφευχτές οι αναφορές στα φύλα και τις ισορροπείες τους. Όμως στα σεξουαλικά θέματα δεν είναι καθόλου το ίδιο και ο ομόφυλος έρωτας είναι πραγματικά πολύ διαφορετικός από τον ετερόφυλο και στον δικό μου τρόπο τουλάχιστον δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για ρόλους. Ακόμη κι όταν γίνεται γίνεται από γούστο και ποικηλία για ευχαρίστηση ή και για εγκεφαλική έκριξη και προφανώς και για λόγους ψυχολογικούς. Και σωματικούς, εντάξει. Ψυχολογικούς από την μια μεριά και σωματικούς από την άλλη, εντάξει. 

Όμως ο σκέτος ομόφυλος έρωτας στις γυναίκες είναι κάτι τελείως διαφορετικό και ή σ' αρέσει ή δε σ' αρέσει. Ή τον προτιμάς ή όχι. Και έχει τα δικά του κλειδιά και σημεία αναφοράς και είναι άδικο και λίγο να τα παρομοιάσεις. Κι αυτό είναι κάτι που με έχει προβληματίσει πολύ σε εσένα και μου έχει κόψει τα πόδια χιλιάδες φορές.  

 

Συγνώμη αγάπη μου. Που να ξέρω και λέω κι εγώ τα δικά μου. Λυπάμαι. Λυπάμαι που συμβαίνουν τόσα και .. Γι' αυτό θέλω να μετακομίσω κοντά σου. Να γίνεται να μπορώ να σου δίνω αγάπη ζεστή από την καρδιά.

Κάτι περίεργο ένιωσα το πρωί κατα τις 9. Έφτιαχνα την πόρτα που είχε χαλάσει από τους ληστές και βάραγα ένα σίδερο με το σκεπάρνι και το καλέμι και πήγε σε εσένα η σκέψη μου και μου έφυγε το σκεπάρνι και βάρεσα στα γεμάτα τον αριστερό μου καρπό. Πρώτη φορά μου έφυγε τόσο μα τόσο πολύ. Άντε να φύγει να φας ένα δάκτηλο, αλλά στον καρπό παραήταν. Εντάξει έβαλα πάγο, δεν έσπασα τίποτα. Πόνεσε και ούρλιαξα όμως και είπα πως βρίσκω κάτι σωστές λάθος ώρες να σε σκέφτομαι. Γιατί δεν είμαι κοντά σου

Δεν είμαι άντρας

 

Μπορώ να κάνω ότι κάνει ένας άνδρας αλλά δεν είμαι άντρας. Σκέφτομαι σαν γυναίκα και πράτω σαν άντρας αλλά δεν έχω αντρικό σώμα. Έχω δύναμη και ρώμη κι ανδρεία αλλά το σώμα μου είναι ένα σώμα γυναίκας. Μ' αρέσει πολύ το γυναικείο σώμα. Μ' αρέσει πιο πολύ από το ανδρικό και με έλκει και με ερεθίζει περισότερο. Θα μπορούσα να πω πως λειτουργώ και με τα δύο αλλά  οι φαντασιώσεις μου επιμένουν να επιλέγουν ένα γυναικείο σώμα ως βάση τουλάχιστον. Αυτό για μένα είναι γεγονός. 

Μπορώ να κατανοήσω την λατρεία μιας γυναίκας για το ανδρικό σώμα αν την παραβάλω με την δικιά μου, όπως μου συμβαίνει εμένα με το γυναικείο σώμα. Το ωραίο βέβαια το θαυμάζεις παντού, όμως η προτίμηση είναι προτίμηση και το γούστο γούστο. Τα στερεότυπα στερεότυπα και πάει λέγοντας. Η κοινωνία κοινωνία κτλ. Οι δηλώσεις δηλώσεις και οι παραβολές παραβολές και η αλληγορίες αλληγορίες και τα μυαλά μυαλά. 

Εγώ δεν έχω ανδρικό σώμα. Αν μια γυναίκα λατρεύει το ανδρικό σώμα εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό συνολικά. Και γενικά δηλαδή δεν κάνει μια τέτοια γυναίκα για μένα. Αυτά είναι αυτονόητα πράγματα και βασικά για να βάλεις Χ σε οποιοδήποτε όνειρο και σχέδιο. 

Μα κολλάς στα φύλα σου λένε. Η προσωπικότητα σου λένε κτλ. Ναι ρε φίλε κολλάω. Δεν μπορώ να συναγωνισθώ. Βγαίνω αυτομάτως εκτός. Ακόμη κι αν πιστεύω πως μπορώ να το ανατρέψω για μια στιγμή και στο αποτέλεσμα. Να παλέψω αυτή την σύγχιση και να την κερδίσω. Να παλέψω έναν άνισο αγώνα και να τον κερδίσω. Και να καταφέρω να πάρω και συμπόνια. Κι ίσως καταφέρω να πάρω και συγχισμένο έρωτα. Κι ίσως καταφέρω και έρωτα έρωτα κάποτε. Όχι ρε πούστη .. μαύρισα με την σκέψη και μόνο. Δεν είναι αυτό το άθλημά μου. Με αρρωσταίνει ακόμη κι η σκέψη της σκέψης. 

Μοίρες

 

Αυτό που είπε ο Μήσιος για το μοιρογνωμόνιο με πήγε στο ποίημα μας Μοίρες. Και σε όλα αυτά που ερευνώ και έχουν να κάνουν με τα γράμματα, τις θέσεις τις σημασίες και τους συμβολισμούς τους. Σίγουρα η επανάσταση είναι πιο γοητευτική. Αλλά κι εγώ αίμα έχω χύσει κι ιδρώτα και νιώθω ότι έχω φτιάξει μια επιστήμη επαναστατική με το μοιρογνωμόνιο μου. Και αφού εμένα με γοητεύουν όλα αυτά που βρίσκω σαν δική μου επανάσταση, με όπλο και το μοιρογνωμόνιο. Μάλλον, μιλάει για κάτι άλλο εκεί. Μιλάει για σχέδια και όχι για εφαρμογές. Και επομένως δεν βρίσκω κάποια αναφορά. Βέβαια με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα το ποίημα και να έρθω πιο κοντά στο δεύτερο σκέλος του. 

 

Θα ήθελα να μπορούσα να τα διορθώσω όλα. Μπορώ να τα διορθώσω όλα μέσα σε μια ώρα. Σε μια μέρα, σε μια νύχτα. Να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί. Να προσπαθήσω αυτό το ίδιο με καλύτερο τρόπο. Να δημιουργήσουμε μια ευκαιρία

Πες πως είμαι ο Ήφαιστος σου αυτές τις μέρες

 Ή ο Οιδήπους ..

Το πόδι μου έχει πρηστεί αρκετά. Έχω προβληματιστεί. Εύχομαι να στρώσει με τον ύπνο. Και να φυτρώσουν γρήγορα τσουκνίδες διότι το πιάνω και είναι υγρό αυτό εκεί μέσα και πιστεύω πως θα γιατρευτεί με τις τσουκνίδες. Είναι θαυματουργές στα οιδήματα των κλειδώσεων των ποδιών, γιατρεύουν περιπτώσεις που τους στέλνουν για χειρουργείο. Έχω γιατρέψει έτσι τα γόνατά μου πολλές φορές, με φρέσκιες τσουκνίδες. Όπου να ' ναι θα βγουν. Και δεν θέλω τώρα να σταματήσω. 

 

Σήμερα βγήκα κανονικά στον αγρό. Τελικά είναι όλα καλά και η χρονιά δεν είναι και τόσο κάτω. Με συγκίνησε κι ο φίλος που δεν πήρε το μεροκάματό του και πλήρωσα μόνο το προσωπικό. Ρε του λέω θέλω να συνεργαστούμε και δεν θέλω να ντρέπομαι να σου ζητώ. Τίποτα αυτός. Είπε τρις μέρες θα μου τις κάνει δώρο για βοήθεια που γύρισα το πόδι. Με κέρδισε έτσι εύκολα, σκλαβώθηκα. Του χρόνου θα του δώσω όλα τα χωράφια που θα είναι και γεμάτα να τα μαζεύει αυτός αρχηγός. Θα κρατήσω μόνο τα εφτά στρέμματα που έχω στις περιφράξεις να παίζω να μην μου σκουριάσουν τα εργαλεία μου και να μην ξεμάθει το κορμί μου από την σκληρή δουλειά. Έτσι θα μπορέσω να φύγω κι όλας χωρίς να ανησυχώ. Σήμερα δούλεια σε άλλη μεριά. Ήρθε και με βοηθάει η ξαδέρφη μου. Ούτε αυτή θέλει λεφτά. Με έχουνε κατασκλαβώσει. Της είπα όσες μέρες κάτσει τόσες μέρες θα πάω κι εγώ να της κλαδέψω πέρα την Άνοιξη. Δεν σου είπα τίποτε μου λέει. Αλλά θα πάω. Τελικά έχω παλιούς ανθρώπους που με νοιάζονται και δεν ξέρω γιατί τραβιώμουνα με τους καινούριους τόσον καιρό. Άρχισα να αισιοδοξώ. Βέβαια πονάω σήμερα. Το πόδι με πόναγε το πρώτο δίωρο μετά πέρασε και το απόγευμα άρχισε να καίει. Θα το λύσω όταν ξαπλώσω να δω τι έχει γίνει. Σήμερα με την ξαδέρφη βγάλαμε καμιά τετρακοσαριά ευρώ σε καρπό οι δυο μας σε ούτε ένα στρέμμα. Άλλες δέκα μέρες τέτοιες μέρες και τα έλυσα τα βασικά. Κι άλλες ακόμη δέκα μέρες και θα κάνω και σχέδια μετά. Έχει πολύ χωράφι ακόμη. 

Σκεφτόμουν πως είμαι πολύ καλά που βλέπω τα προβλήματά μου. Πρώτη φορά τόσο δυναμικά. Ειδικά αυτό με την ζήλεια. Και θέλω να το αλλάξω όσο μπορεί να διορθωθεί. Μήπως και καταφέρω μια ήπεια σχέση σε νορμάλ βάση. Δύσκολο μου φαίνεται. Πως να το καταπίνω και να το κάνω διεκδίκηση, να μην τρώω αποστροφή και σκοτάδι. Κοιτώ πίσω και βλέπω πως αυτό με ξενέρωνε πάντα και δεν μπορούσα να καταλάβω πως μου συνέβαινε αυτό πάνω στο πικ. Και πάθαινα ατυχήματα και τόσα ψυχοσωματικά από στρες. Το μυστικό είναι να μην είσαι ερωτευμένος. Χα! Να μια λύση. Καταδίκη όμως. Ούτε αυτό μ' αρέσει. Θα το ψάξω. Τί λύσεις μπορεί να υπάρχουν;

 

Άλλαξε ο ουρανός. Θα αλλάξω κι εγώ. Θα μάθω να εκφράζομαι επιτόπου και να το λύνω. Να μην φτιάχνω Βαβέλ κάθε φορά που μου συμβαίνει αυτό. Να βρίσκω κάπως να το αναχετίζω και να το εκτονώνω χωρίς να με καταρρύπτει ή να με μεταλλάσει και να μου αφαιρεί ιδιώτητες. Και θα τα καταφέρουμε. 

Παθαίνω διάσχιση

 

Πονάω ανυπόφορα. Ζαλίζομαι και ανακατεύομαι. Βογκάω βγάζω κραυγές. Χάνω το αίμα μου. 

Άαάααααααα

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ; 

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;

Σφίγγω τα δόντια μου

Παραμορφώνομαι

Δεν με αντέχω.

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ

ΠΑΘΑΙΝΩ ΔΙΑΣΧΙΣΗ

ΤΕΛΟΣ

Βάζω Μαζω for ever and ever

 

Έτσι λύνεται το μυστήριο. Δεν χρειάζεται να μακρυγωρούμε. Τα ξέρουμε τα αδύναμα κι αγιάτρευτα σημεία μας. Από την πρώτη στιγμή ξεσκίζουμε τα τραύματά μας. 

Ένα το κρατούμενο και μόνον αυτό. 

Παθολογική παρρανοϊκή παραλληρηματική. 

Τύφλα.

Δεν έχει μίνει πόντος και μικροχιλιοστό χωρίς σημάδι.

Αν αμολύσουμε το θηρίο θα κλαίει θα βρίζει και θα γαμάει μέχρι και από τις ρίζες στις τρίχες. Αν κάνεις και κλείσεις τα μάτια πάνε τα μάτια. Αν θολώσουνε αν κοιτάξουνε κάπου διαγώνια πάνε τα μάτια και όλα. 

Θεέ μου, μονόδρομος είναι η Ποίηση. Αλλιώς δεν θα την διάλεγε κανείς. 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ 

ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ

"Δολοφονική απόπειρα"

 

Από τότε που είδα αυτή την πλάτη στην κουζίνα σου δεν θέλω τίποτε. Η οπτική είχε κάτι άκρως κι αληθινά και βαθειά ερωτικό και συμπονετικό. 

Θέλω μόνο να απαλαγώ από τον καημό μου και το ενδιαφέρον μου. Να μου τα φέρει έτσι η ζωή που να μην μπορέσω να πλησιάσω. Να μου τα φέρει έτσι η ζωή που να μην μπορώ να κάνω σχέδια προς τα 'κει. Να κοπούν όλοι οι δρόμοι. Ξέρω λίγο ποια είμαι. Ξέρω τί μπορώ και τί δεν μπορώ. 

Και ξέρω ότι έχω κάνει τέτοια πάρα πολλά μόνο και μόνο για να κόψω αντίδραση. Κι είναι φρικτό και απάνθρωπο με καταστροφικά αποτελέσματα και χρόνιες παθήσεις θανατηφόρες. 

Και χωρίς να έχουμε τίποτε. Είσαι απαγορευμένη ζώνη. Η δοκιμασία της ζωής μου, μήπως έστω τα καταφέρω σε μια πιο ήπεια έκδοση ή λίγο πριν τον τάφο αν έχω κάπως παραιτηθεί κι ηρεμίσει. 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΕΚΕΙ.

ΜΟΥ ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΕΤΣΙ

Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΜΕ ΒΡΩΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΟΘΕΙ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΓΚΗΜΑ ΤΙΜΗΣ

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΕ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΕΤΣΙ

ΜΑΚΑΡΥ ΝΑ ΕΦΤΑΝΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΟΥ ΤΟ ΔΑΚΤΗΛΑΚΙ ΤΟ ΥΠΑΡΧΩ .

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΜΙΣΟΥΣ

ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΣΗ.

ΤΙ ΓΑΜΙΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕ ΞΥΛΟ

ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

ΜΑΚΡΙΑ

ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ.

Έχω γράψει 4000 σελίδες μαλακίες, ψάχνοντας τί και πως.

ΤΙ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ

. Γι' αυτό μας έχει απαγάγει ο στρατός. Και δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα γιατί θα μας σκοτώσουνε οι ίδιοι οι δικοί μας.

Μπορεί και να μεγάλωσες και να μη σου κάνει και τόσο κούκου

 

Όσο για αυτό που έγραψα πως μπορεί να ήμουν ανώριμη το ανώριμη δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Μάλλον αυτή μου η ιδιαιτερότητα όπου με κάνει να μην μπορώ να οδηγηθώ σε πάγια συμπεράσματα και έτοιμες λύσεις είναι υπεύθυνη για το ότι δεν δέχομαι πλάγια πράγματα και νήξεις. Ούτε τα υπονοούμενα μου προκαλούν κάποια επίδραση παρά την αίσθηση πως δεν υπάρχει σιγουριά κι εμπιστοσύνη, ευθήτητα, υπευθυνότητα, στιβαρότητα των απόψεων και των ενεργειών κτλ. Δεν μπορώ να ξέρω ακόμη και για αυτά που οι περισότεροι θεωρούν πασιφανή. Τα δέχομαι ως υπτάμενα αντικείμενα αγνώστου ταυτότητος. Μόνο με μπερδεύουν. Μπορώ να επεξεργαστώ μόνο στέρεα γνώση που μπορώ να την πιάσω και να πειραματιστώ στέρεα μαζί της. Ακόμη και η θεολογική μου έρευνα στηρίζεται σε στέρεα πειράματα μέχρι το σημείο που να μπορώ να πετάξω μαζί της με υπαρκτά φτερά. Έτσι είμαι εγώ. Δεν είναι θέμα πίστης. Δεν μπορώ να πιάσω αέρα. Δεν μπορώ να ακολουθήσω πιθανότητες και μοτίβα. Έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με αυτά αλλά δεν με βοηθάνε πρακτικά και οι θεωρίες μοιάζουν σαν να υπάρχουν μόνο και μόνο για να τις καταρήπτω. Δεν μπορώ να υποτιμήσω καμιά πιθανότητα, είναι σα να εξισώνονται μέσα μου. Γιατί είμαι η ίδια που δεν συμβαδίζω με την στατιστική και τα εύκολα συμπεράσματά της. Έτσι είμαι ιδιοσυγκρασιακά και πρακτικά. 

Επομένως μένω στο δεν ξέρω τίποτε. Κι όλα αυτά που φωνάζουν δεν μ' αγκίζουν. Μόνο όταν κάτι μ' αγκίξει πραγματικά και ευθεία μπορώ να υπολογίσω στην αντίδρασή μου και να πω αν μ' αρέσει ή δε μ' αρέσει και να το πλησιάσω ή να του απομακρινθώ. Αυτό δεν είναι θέμα ωριμότητας. Είναι κάτι που έτσι είναι και μάλλον έτσι θα παραμίνει. 

Έκανα ένα ταξίδι μέσα στις πιθανότητες και τις εκδοχές. Όμως αυτό ήταν μόνο ένα ταξίδι που μου χάρισε εντυπώσεις. Και πάλι στάθηκε αδύνατο να οδηγηθώ σε συμπέρασμα και λύση. Εδώ θα δυσκολευόταν ακόμη κι ένας απλός άνθρωπος που ακολουθεί τον κοινό νου και τις γνώσεις από τις ιστορίες των άλλων. Φαντάσου πόσο αδύνατο είναι για μένα. Αέρας και πάλι αέρας και συμπτώσεις και ιδέες αναφοράς ότι πλάγιο και υπονοούμενο μου συμβαίνει. Κατάφερα και ταξίδεψα μαζί του με φλεγόμενα φτερά και τράφηκα από τις εντυπώσεις και αποκόμησα την στάχτη μου. Τίποτε άλλο. 

Προσπάθησα πολύ για μια φυσική εμπειρία. Και για τις προϋποθέσεις κάποιας συνέχειας. Δεν βρήκα ανταπόκριση. Κι ούτε κατάλαβα γιατί. Μπορώ να υποθέσω χίλια πράγματα αλλά δεν μου χρησιμεύουν σε τίποτε οι υποθέσεις. Παρά μόνο να πάρω αυτή που μ' αρέσει να βάψω με αυτή τη ματιά μου για να είμαι καλά ψυχολογικά, όπως διδάχτηκα αυτή την μέθοδο για να μην τρελαίνομαι. Όμως αυτή που μου αρέσει για την υπάρχουσα κατάταση δεν πολυστέκει ή τα περιπλέκει πολύ και με βγάζει στην ψύχωση και δεν είμαι καλά να πω πως είσαι του στρατού και πως σε έχει κατά κάποιον τρόπο ο στρατός απαγάγει και σε χρησιμοποιεί. Αλλιώς κάπως θα είχες επικοινωνίσει τόσον καιρό αν ήθελες και θα είχες εξομαλύνει τη συνθήκη, δεν θα άφηνες έτσι το ψέμα τόσον καιρό. Και τέλος πάντων η αγάπη θα είχε φανεί. Θα είχε νικήσει. Κι είναι παρατραβηγμένο να πιστεύω πως κατι τρελό σε εμποδίζει κάποιος όρκος ζωής και θανάτου ή μια κύρια ιδιώτητα, μια πυραμίδα κι ένα χθόνιο σκοτεινό σύστημα. Θα μου άρεσε να ήταν έτσι γιατί έστω τραγικά και αδιέξοδα θα με ήθελες και θα με αγαπούσες. Αλλά είναι πολύ τραβηγμένο και τραγικό και αδυνατώ να το πιστέψω χωρίς να πάθω καταδιώξη και ψύχωση. 

Κι έτσι το επόμενο που μ' αρέσει είναι να πω πως δεν σ' αρέσουν οι συνθήκες. Να σε βγάλω παράξενη και ιδιότροπη ψυχαναγκαστική και τελειομανή. Αλλά κι αυτό αδυνατώ να το πιστέψω από το λίγο που σε ξέρω. 

Το άλλο είναι να πω πως έχεις διαχωρίσει το έργο από την ζωή και πως έχεις αποφασίσει το έργο και θυσιάζεις τόσα πολλά γι' αυτό κι αυτό είναι αρκετά μακρυα από την αλήθεια. Κάτι που τίνω φυσικά να πιστεύω από την αρχή. Αν και το έχεις αποποιηθεί με δηλώσεις αλλά εμπειρικά δεν μπορεί και κανείς να βασιστεί σε δηλώσεις σου. Και ίσως να έχεις κι έναν εμφύλιο μέσα σου να λύσεις και να είμαι κι εγώ μια παράπλευρη απώλειά του. Και να έχεις άλλα πιο τρελά μέτωπα από το να αποκαταστήσεις τις σχέσεις μας και το λάθος. Αυτός ο συλλογισμός μου κάθεται καλύτερα στην λογική μου από όλους. Αλλά είναι και άδικος και καταδικαστικός και τραγικός.

Το να πω πως είσαι τρελή ή καριόλα και με εκδικήθηκες για οτιδήποτε έτσι ή ότι φοβήθηκες βλάχικα και με έφαγες πρώτη για να μη σε φάω δε μ' αρέσει καθόλου. Να πω πως είναι όλα κλεμένα και από άλλους και πτώματα δεν μ' αρέσει καθόλου και προσβάλει αισχρά την αισθητική το κριτήριο την διαίσθηση και το γούστο μου. 

Πράγματι, δεν μ' αρέσει τίποτε από όλα. Είναι τελειωμένες υποθέσεις και καταδίκες όλα τους. Δεν μπορώ να ανιχνεύσω μέσα τους την αγάπη τον έρωτα και την δημιουργία. Δεν μπορώ να ανιχνεύσω μέσα τους ζωή και προοπτική ζωής. Σε κανέναν τομέα της ζωής. Κάποιο είδος τέλος πάντων αγάπης. Κάτι από όλα αυτά που είναι η αγάπη. 

Πιστεύω πως βοήθησα όσο μπόρεσα. Γιατί πληγώθηκα κι εγώ πολλές φορές και τα έχασα και βρέθηκα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δεν έχω παλέψει άνθρωπο όσο εσένα. Και δεν με έστειλε και κανένας όσο με έστειλες εσύ. Για εσένα μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Αλλά και μόνο για αυτό θα περίμενα να με καταλάβεις και να μην μου κάνεις αυτά που δεν θες να σου κάνουν. Εκτός αν είσαι κι εσύ του σωρού και κάνεις σε άλλους αυτά που σου κάνανε για να νιώσεις φυσιολογικά και καλύτερα. Αλλά είπαμε αυτό προσβάλει το κριτήριό μου και δεν το πιστεύω. Δεν βγάζω άκρη μαζί σου μωρό μου. Μάλλον τα έχεις λύσει κάπως μέσα σου και δεν σε πολιενδιαφέρει. Και είναι κάποιος στην κουζίνα σου και σου μαγειρεύει και δεν σου καίγεται καρφί για τους λογαριασμούς για για τις όποιες παλιές στραβοτιμωνιές σου. Ας τα λύσει ο καθένας μόνος του. Κι αν ξέρει ο καθένας ποιος είναι γιατί να τρέχεις να διορθώσεις εσύ τα στραβά και δεν προσβάλεις και κανέναν με την γνώμη σου αν δεν είναι ο άλλος αυτό που του λες ότι είναι δεν τρέχει κάστανο. Έτσι είναι. Τον είπες πειραγμένον τον άλλο κι έφυγες, ε αν δεν είναι και δεν αισθάνεται  πειραγμένος πρέπει να χαρεί κι όλας που απαλάχτηκε από μια μαλάκο που τρώει badtrip και να τραγουδά περιχαρής το απαλάχτηκα από εσένα απαλάχτηκα κι όχι να μένει ανάπηρος από το χτύπημα και να τρέχει στους γιατρούς και να πνίγεται. Δεν είμαστε νήπεια. Έτσι είναι. Ένας μαλάκας λιγότερος μια ώρα αρχήτερα. 

Σα βρέφος

 

Η γνωμάτευση της μικρής με βοήθησε και εμένα να καταλάβω καλύτερα την δυσλεξία μου. Που δεν είναι δυσλεξία  αλλά προβλήματα βραχύβιας μνήμης. Διότι δεν είχα περάσει ποτέ από επιτροπή παρά μου την είχε περάσει για δυσλεξλια μια καθηγήτρια που με συμπαθούσε στο ΤΕΙ και στο μάθημά της έδινα προφορικά για να με βοηθήσει. Όλα τα άλλα μαθήματα τα έδωσα κανονικά και αφού πήγαινα για βόλτα όλο το εξάμηνο καθόμουν την τελευταία βδομάδα της εξαιταστικής και διάβαζα και τα περνούσα γιατί δεν είχε νόημα να διαβάσω όλο το εξάμηνο αφού τα ξεχνούσα κι έπρεπε να τα έχω φρέσκα. Όμως ήμουν αρκετά γρήγορη ώστε να μπορώ διαβάσω τόσα πράγματα τελευταία στιγμή. Και έφτιαχνα δικές μου κωδικοποιημένες σημειώσεις που με βοηθούσαν και ακόμη το κάνω. Και δυσκολεύομαι να αποστηθήσω κι ακόμη και σήμερα την προπαίδεια δεν την ξέρω παρά μόνο του 5 και κάνω τις προσθαφερέσεις για να την βρω αλλά είμαι πολύ γρήγορη σε αυτά και δεν μου φαίνεται πως την σκέφτομαι και δεν την ξέρω γιατί δεν μπορώ να την μάθω αλλιώς. Όπως και όταν γράφω την ορθογραφία πρέπει να την σκεφτώ γιατί δεν τα έχω αυτόματα κτλ. Δεν μπαίνουν μέσα μου. Ούτε τρόπους μπορώ να υιοθετήσω αν δεν τους έχω ανακαλήψει μόνη μου από την αρχή. Και γενικά δεν μπορώ να δεχθώ τμηματικά γνώσεις αν δεν έχω δει όλο τον κύκλο των πραγμάτων. Αν δεν έχουν γίνει πρακτική εμπειρία μου συνολικά κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω και να τα εξηγήσω και τα αφήνω να μένουν στον αέρα μέχρι να ολοκληρωθούν αν ολοκληρωθούν. Αυτό με κάνει εφευρετική και πρωτότυπη όμως. Και χαρούμενη γιατί δεν τα βάζω μέσα μου τα πράγματα κι ούτε προτρέχω σε συμπεράσματα έτοιμα και λύσεις όπως κάνει ο κόσμος και σταματάει να προσπαθεί ή προκαταλαβμάνεται. Έτσι πολύ δύσκολα βαριέμαι και μπορώ να ακούσω το ίδιο τραγούδι και να διαβάσω το ίδιο βιβλίο εκατό φορές και να μου φανεί καινούριο και να είναι και το δικό μου το βλέμμα καινούριο. Μπορεί να έχουμε δυσκολίες λοιπόν να παρακολουθήσουμε και να συνενοηθούμε αλλά χαίρομαι για την μικρή τελικά. Είμαστε υλικό που πολύ δύσκολα προσμιγνίεται που πολύ δύσκολα συντονίζεται αλλά όλο αυτό μας γλυτώνει από πάρα πολλά και μας κάνει έντονες και ισχυρές προσωπικότητες, μας ανοίγει τον δικό μας, τον ολόδικό μας δρόμο που τον σημαδεύουμε ανεξήτηλα και μοναδικά. Έχω ένα παιδί που ποτέ του δεν θα γίνει πολτός και ποτέ του δεν θα κάνει κάτι επειδή το κάνουν κι άλλοι. Θα αργεί αλλά όχι επειδή είναι αργό αλλά διότι τα βήματά του τα δομεί πολύ στέρεα και ακριβώς στα μέτρα του. Πράγμα που οδηγεί μακροπρόθεσμα στην προσωπική επιτυχία και ευτυχία με τρελές λεπτομέριες και σπάνια μοναδική τελειότητα όταν καταφέρνουμε να ασχοληθούμε με κάτι είναι από καθαρή αγάπη και ενδιαφέρον εσωγενές κι έχουμε τρομερή συγκέντρωση και δύναμη ακλόνητη. Αποκτούμε σαρωτικό εύρως. Μ' αρέσει που είναι έτσι η μικρή. Και μ' αρέσει που είμαι έτσι κι εγώ. Και που ενώ είμαστε τόσο γρήγοροι και έξυπνοι φαινόμαστε μέτριοι στο σχολείο και οι αποτυχίες μας διδάσκουν να είμαστε ταπεινοί και όλο να συνεχίζουμε να προσπαθουμε να βρούμε τον δρόμο μας και να αναπτύξουμε τα χαρίσματά μας διότι πιστεύουμε και πολύ στον εαυτό μας, πιστεύουμε στον εαυτό μας πάνω από όλα και θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί του αφού όλοι οι υπόλοιποι μας φαίνονται τόσο μα τόσο διαφορετικοί και παράξενοι και σαν ψεύτικοι πολλές φορές και επιτιδευμένοι κι έχουμε τόσο δίκιο γι' αυτό.  

Τί όμορφο που είναι αυτό το παιδί! Το αγκαλιάζω και η ενέργειά του είναι πάντα καινούρια σα βρέφος. Με σπινθυροβόλα μάτια και απίστευτες ιδέες. 

 

Σήμερα κινήθηκα λίγο και πρήστικε πάλι λίγο το πόδι μου. Πονούσα αλλά βρήκα τόσα πολλά μανιτάρια που μου ήταν αδύνατο να σταματήσω να μαζεύω. Αφού χώρεσαν ίσα ίσα σε δύο καταψύξεις κι έφαγα και δύο κιλά. Μεθαύριο θα έρθει ένας φίλος μου ξάδερφος του μακαρίτη του Βέργου να μου μαζέψει με το συνεργείο του το κομμάτι που έχει τις πολλές ελιές. Και θα έρθει και μια ξαδέρφη μου να με βοηθήσει να μαζέψουμε δυο στρέμματα εδώ στο σπίτι που κάτι έχουν. Το υπόλοιπο έχει ελάχιστα και δεν με συμφέρει να πάρω συνεργείο. Θα κάνω ότι μπορώ. Πραγματικά είμαι τελείως κουλ και δεν έχω αγχωθεί. Μπορεί και να αλάφρυνα τελικά που μου έβγαλε χολή ο Αντώνης και γενικά που διαλύθηκε το συνεργείο μου. Αφού βρέθηκα σε ανάγκη και δεν έμεινε κανείς. Μου αφήσανε και τον καρπό μέσα στα πανιά και σάπισε τόσες μέρες καρπός πάνω από ένα σακί ελιές. Μιλάμε για αχαρακτήριστα πράγματα. Βέβαια εγώ μετά από αυτό που πέρασα οικονομικά φέτος δεν χαμπαριάζω τίποτα. Βλέπω ποιος μένει. Ποιος είναι ποιος κτλ. Το έχω ξαναπεράσει. Δεν μένει τίποτε. Είναι απίστευτο πόσο τρομάζουν οι άνθρωποι στο χωρίς λεφτά. Εμένα με απελευθερώνει. Αλαφραίνω. Τελειώνουν τα ψέματα. Μπαίνω στο διαχρονικό. Δε με τρομάζει. Βγαίνεις βέβαια εκτός κοινωνίας. Κι έτσι αποκαληπτεται πως δεν υπάρχει κοινωνία σήμερα παρά σχέσεις κατανάλωσης. Πάντως αναμένεται να είμαι λίγο καλύτερα οικονομικά φέτος σε σχέση με πέρσι και είμαι για να φροντίσω τουλάχιστον για το καλλιεργητικό μου μπάτζετ να μην ψάχνω όπως φέτος να μαζέψω τις ελιές με δανεικά. Θα έρθει και η χρονιά μου. Δεν ανησυχώ. Απλά δεν θα αναζητήσω όσους με άφησαν όταν χρεοκόπησα. Ξέρω τί είναι αγάπη και τί εστί φίλος και θα τραβήξω πάλι νότια. Θα έρθω και καμιά βόλτα Αθήνα, αλλά δεν υπάρχει εκεί και κάτι που να νιώθω πως με καλεί, για εμένα την Νάνσυ ολόκληρη, τον τρόπο μου την ζωή μου και την ιστορία μου. 

Δεν τρώγονται τα γιατί

 

Νιώθω επιτέλους άνετα. Μιλάω επιτακτικά και κινούμαι με εκτόπισμα και με ορμή. Είναι ανάγκη στην κουζίνα να υπάρχει αρχηγός. Αν θέλουμε να φτιάξουμε κάτι εδώ πέρα κι όχι να χαζοβιολάμε απλώς.  

Εκείνη δεν θα έρθεί.

 Φτιάξε μου μια άλλη.

 Και πες μου τί θες.

Τα παραμύθια σου τα λατρεύω

 

Κι αν τελικά έγινα αποδέκτης σφοδρών αρνητικών συναισθημάτων και πραξεων

Πρέπει να πω πως θα υπήρξαν και τα ανάλογα θετικά σφοδρά συναισθήματα καθώς ειχα απέναντί μου έναν ισορροπημένον άθεον άνθρωπο. Και πράξεις που δεν θα πήρα χαμπάρι ότι ήταν για μένα. 

 Και το συμπέρασμα να είναι πως ήμουν ανώριμη που δεν τα είδα και δεν τα δέχτηκα διότι άνοιξα προσλαμβάνουσες μόνο στα αρνητικά στο τέλος. 

Εντάξει.. καλό είναι έτσι. Έχει προοπτική. 

 Σ' αρέσει;

Συμφωνεί κι ο Δάσκαλος!

"Εγώ είμαι ο χειρότερος όλων"        (χα ! τί ανάποδη ψωνάρα μου σ' αγαπώ )

Να μη ξεγελαστώ τώρα θέλει κάτω λίγες μέρες ακόμα

 

Ξυπνώ με πολύ δύναμη και το πόδι μου είναι πολύ καλύτερα. Σήμερα πατάω χωρίς πατερίτσες. Νιώθω πως όλο αυτό βρίσκει και μια αλληγορία μέσα μου. Αισθάνομαι δυνατή. Η ενόχληση στο πόδι μου είναι μικρή. Λίγες μέρες υπομονή ακόμη και θα ξανμπώ δυναμικά στο πρωτάθλημα. Και όπως έλεγε ο παππούς του Ντάνιελ, καλύτερα μόνος σου παρά με κακιά παρέα. Όποιος έρθει για ζωή κι αλληλοβοήθεια θα ανταμοίβεται πλούσια. Όπως έρχεται για το χρηματικό κέρδος και μόνο θα φεύγει άπραγος και ξεμπροστιασμένος.  Αργά ή γρήγορα έτσι συμβαίνει. Είναι σε τί έχει επενδύσει ο καθένας μας, είναι θυσίες κόποι και εργασία ετών. Συντονισμός και συχνότητα. Σταθερά. Όποιος είναι μέσα καλώς. Όποιος δεν είναι δεν είναι. Να φροντίζω να είμαι.

Σε εμένα μιλάς;

 

Αυτός ο βλαμένος είναι ο αγαπημένος μου ..

ΝΥΧΤΑ

 Για μένα η "νύχτα" τα μαγαζιά της και οι ανθρώποι της δεν έχουν τίποτε το ρομαντικό. Ίσα ίσα έχω δει πολύ ομά πράγματα. Την παραδέχομαι ωστόσο γιατί είναι κάπως πιο ακριβής η δικαιοσύνη της και είναι δηλαδή εντελώς μαθηματικοί οι λογαριασμοί της. Δηλαδή δεν πρόκειτε να την γλυτώσεις εκεί λόγο επιφάνειας ή ονόματος. Και αν φερθείς καλά και δίκαια έχεις να λαμβάνεις και δεν σε πειράζουν. Τα κολόπαιδα όμως σύντομα παίρνουν την θέση που τους αξίζει. Τίποτε όμως δεν βρίσκω εκεί το ρομαντικό, ίσα ίσα, εκεί κι αν δεν περνάνε τα παραμύθια. Εκεί κι αν χρειάζεται να είσαι προσγιωμένος και σοβαρός. Μιλάω για τις δουλειές της και τους ανθρώπους της, κι όχι για τους επισκέπτες και τους "τουρίστες" της. Και όποιες δουλειές και ανθρώποι καταφέρνουν να στέκονται εκεί γίνονται μέρος σε ένα πολύ χωμένο γρανάζι πολύ μα πολυ βρώμικο μα με καθαρούς συνήθως λογαριασμούς. Για ευνόητους λόγους φυσικά. Οι άνθρωποι βέβαια που απλά την βολτάρουν μπορεί να την δουν και ρομαντικά, αλλά και πάλι. Πόσο ρομαντικά να δει κάποιος την νύχτα χωρίς να φανεί κάπως γελοίο αυτό και αταίριαστο. Μιλώ για τη νύχτα τη "νύχτα" δηλαδη κι όχι για τα αστέρια και τους γαλαξίες που κοιτάνε τα βράδια οι ερωτευμένοι. Και όλα αυτά τα λέω γιατί δεν σε πέτυχα κάπου μια νύχτα στη "νύχτα" . Ή μήπως σε πέτυχα και έτσι κι έφυγα τελειωτικά από αυτή; 

 

Σταχτοκέφαλη

 

Έλεγα δε μπορεί, κάτι άλλο συμβαίνει. Μου κάνουν πλάκα. Μα δε γέλαγε κανείς.

 Γκρίνιες για πράγματα δευτερευούσης σημασίας. Και για τα βασικά, να απετούνται από άλλους. 

Τότε διακρίνω την ασθένεια. Μα που η παράκληση. Απαίτηση κακότροπη σα διαταγή σε υποχρεωμένο κι υπόδουλο.

Ντροπή ανέσχιντη που σιγανά σκάβει το λάκο και δικαίωμα του τον ονομάζει.

Ούτε τα γυναικόπαιδα δεν υπολόγισε. Παρά μονάχα την στιγμή την αδύναμη σαν Εφιάλτης καιροφυλαχτούσε.

Μα δεν μπορεί. Δεν μπορεί λέω κάποιος μου κάνει πλάκα. Κι είν' όλα αυτά ένα κακό σενάριο που δοκιμάζει την σωματική την νοητική την ψυχική και την πνευματική μου ρώμη.

Μήπως ανύμπορος από αυτούς που η αγάπη τους είναι η προικισμένη η πιο γλυκιά όπως τα άνθη τα πιο άχρηστα είναι κι αυτά που μοσχοβολούν και πιο ωραία. 

Μήπως ανύμπορος και άχρηστος μα ωραίος περίσσια και μυρωδάτος που τρελαίνεσαι και αυτό σου περισεύει για να κοπιάσεις. 

Που ήταν το ζεστό χαμόγελο και που τα χολερικά τα δόντια. Που παρολίγο να αποκαλυφθεί το μυστήριο της Σταχτομπούτας  της Σταχτομάτας της Σταχτοστόμας της Σταχτοκέφαλης. 

Μα πρόλαβε η ζαβή και τονε σκότωσε. Σαν παλικάρι και εκεί καθόλου ζαβή δεν εφάνει.

Και λέω κοιτάτε πλάκα που μου κάνουνε. Καθώς εξέπνεα και κανείς δεν γελούσε. Ίσως λιγάκι μοχθηρά μετά σαν έλεγε την ιστορία αυτή στο σινάφι. 

Ζεστά κράτησέ με

 

..

Για αυτούς που μιλάν για τους εκλιπόντες

 

Εδώ πρόκειται για ένα πολύ λεπτό θέμα. Αλήθεια, από που αποκτάς το δικαίωμα να μιλήσεις για μια ιδιωτική σου στιγμή με έναν εκλιπόντα χωρίς να τον έχεις πρώτα ρωτήσει αν θα ήθελε, και πόσο μάλλον μεταθάνατον, να ακουστεί δημόσια η ιδιωτική του στιγμή, ακόμη κι αν ήταν σε χώρο δημόσιο και πόσο μάλλον σε ιδιωτικό. Ιδίως αν πρόκειται και για κάποιο ευαίσθητο θέμα γεγονός ή στιγμή. Ποιο το όφελος και ποιος ο σκοπός; Να ελαφρύνεις έτσι εσύ; Να επιδηχθείς; Να δηλώσεις τον πόνο σου, για ποιον λόγο και τί να δικαιολογίσεις ή να αιτιολογίσεις τί. Γιατί χρειάζεται μια τέτοια ιδιωτική καταγραφή; Και πιο το επίπεδό της τελικά που πολύ επιεικώς χαρακτηρίζεται ως κοινωνικό σχόλιο δηλαδή κουτσομπολιό. Γιατί να θες να δημοσιοποιήσεις στοιχεία για την ιδιοσυγκρασία του εκλιπόντος σε ξένους και τρίτους και στοιχεία της σχέσης σου μαζί του εν απουσία του και χωρίς να μπορεί να συμφωνίσει ή να διαφωνήσει; Έστω πως γίνονται με την πρόθεση ως εισαγωγή και παρουσίαση του για την γνωριμία του με κάποιους. Γιατί να διαλέξεις γι' αυτόν τον σκοπό να εκθέσεις δημόσια μια ευαίσθητη προσωπική του στιγμή; Αν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα ειλικρινώς μάλλον θα διαπιστώσουμε εγωιστικά κίνητρα χαμηλής ποιότητας. Τα οποία παράγουν ένα υλικό για το οποίο συνήθως ψοφάει να ακούσει και το ανάλογο ευτελές κοινό που είναι το μεγάλο δυστυχώς ποσοστό. Ακόμη κι αν αυτό το υλικό παρουσιάζεται ως αυτοβιογραφία ενός ζωντανού τώρα ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια συνηθίζεται να γράφονται με τον τρόπο αυτό οι αυτοβιογραφίες. Με αλάτια και πιπέρια πάνω στους νεκρούς. Προτιμήστε να αποφύγετε τις ιδιωτικές στιγμές αν δεν θέλεται να καταλήξει φθηνή σαπουνόπερα η αυτοβιογραφία σας για ευρεία κατανάλωση κλάματος και μαλακίας με φόντο πεθαμένα σελέμπριτις που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή να σας χαμογελάσουν αν ένιωθαν εντάξει με αυτό. Αυτά είναι πολύ λεπτά ζητήματα και καλό είναι αν θέλουμε να ανακουφιστούμε να τα συζητάμε με πολύ έμπιστους μας ανθρώπους και αν θέλουμε να τιμήσουμε κάποιον να φροντίζουμε ιδιαίτερα ώστε η πράξη μας να είναι όντως τιμητική και σπουδαία και όσο γίνεται να είναι διαχρονική. Και βέβαια χωρίς να είναι το επίκεντρο η δική μας προβολή παρά κάποιο ιστορικό γεγονός κοινού ενδιαφέροντος και σημασίας όπου υπάρχει κι η ανάγκη έτσι να φωτιστεί. 

Για τις αβρές χειρονομίες

Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν συνειδητή ταπεινότητα είναι δύσκολο να αξιολογήσουν τον εαυτό τους κι ως προς τους άλλους. Να εκτιμήσουν αντικειμενικά. Είναι αυτοί που θα λέγαμε πως βαράνε στις τιμές. Έτσι φτάνουν στο σημείο ενώ αδικούν να νιώθουν κι αδικημένοι, να πικραίνονται και να πονούν. Διότι οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν συνειδητή ταπεινότητα συνήθως δεν έχουν μάθει και να δίνουν χωρίς να κοστολογούν, να χρεώνουν και να πιστώνουν. Είναι κι αυτοί που ζητάν και τα δώρα τους πίσω και σου κοπανάν και τις όποιες αγαθοεργίες τους προς εσένα και μιλάν γι'αυτές και τις επιδεικνίουν και φροντίζουν να είναι δημόσιες κι επίσημες ή μέσο τρίτων αλλά εμφανώς δικές τους, οι όποιες χειρονομίες και προσφορές τους. Γι' αυτό πρέπει να τα αποφεύγουμε όλα αυτά και να μην μας συγκινούν οι τιμές και οι δόξες τους όσο θα μας συγκινούσε ας πούμε μια καθημερινή ταπεινή χειρονομία ή ακόμη και η σκέτη παρουσία τους στις σημαντικές μας στιγμές και την καθημερινή ζωή μας. Και δεν μιλάω εδώ για την ταπεινότητα που εμφανίζεται ως προσωπείο του εγωϊσμού. Μιλώ για την συνειδητή αυθεντική την απλή ταπεινότητα, αυτή που δεν κομπάζει, αυτήν που φεγγοβολά, που μειδιά και σιωπά και δεν επιδικνίει τα δώρα της. Που δεν κάνει τεμενάδες και δεν βροντοφωνάζει τον ευεργέτη της. Ένα ευχαριαστώ, ένας καλός λόγος όταν βρεθεί στην κουβέντα και την στιγμή ή ένα γλυκόλογο και μια ιδιωτική πράξη της φτάνει.

  

Όλα στον μπαμπά

 

Πόσο γελοίος και θλιβερός μπορεί να ακούγεται ένας ενήλικας που κάνει σε έναν άλλο ενήλικα το "θα το πω στον μπαμπά σου". Θυμίζει και κάτι από την τραγελαφική σπείρα που έπαιρνε ηλικιωμένους τηλέφωνα παρηστάνοντας τους -διεφθαρμένους- αστυνομικούς να τους πει ότι το παιδί τους τράκαρε και σκότωσε κάποιον και ζητούσε λεφτά για να το καλήψουν. Όλα αυτά δίχνουν το ήθος βέβαια του καθένα μας. Και το πιο θλιβερό είναι πως για να πράτει κάποιος έτσι, για να ποντάρει στην πράξη αυτή, δεν γνωρίζει τί είναι πατέρας και πατρική αγάπη. Δεν γνωρίζει πως αυτό που κάνει είναι άκρως προσβλητικό για τον άνθρωπο που μεγάλωσε το παιδί του με αξίες και το εμπιστεύεται και το πιστεύει. Διότι γνωρίζει το παιδί του, έχει βαθιά κι αληθινή ψυχική νοητική και αισθηματική επαφή μαζί του, φυσιολογικά καλύτερη από τον οποιονδήποτε. Δεν μπορεί να δεχτεί κανέναν άσχετο ή και σχετικό να του  πει για το ίδιο του το παιδί. Διότι είναι ο ίδιος ο πιο κοντινός του παιδιού του. Αλίμονο και είναι αυτός που το αγαπά βαθύτερα και το γνωρίζει καλύτερα από όλους . Πόσο θλιβερό είναι και στενάχωρο ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τί εστί πατέρας και πατρική αγάπη και δηλαδή πίστη κι εμπιστοσύνη και δεν μπορούν τα φανταστούν και να τα διακρίνουν. Είναι από αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους που ακόμη και στην συναναστροφή με τους γονιούς τους αναγκάζονται να φοράν προσωπείο και να αλλάζουν συμπεριφορά. Πόσο μακριά από την αγάπη και την αληθινή ζωή βρίσκονται οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι, οι γονείς τους και -αν έχουν-  και τα παιδιά τους. 

Για τις ανυπόστατες κατηγόριες

 

Όταν φάει bad trip ο άλλος μαζί σου δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Είναι θεμα του υποσυνειδήτου του και προφανώς κάποιων ανοιχτών τραυμάτων. Το καλύτερο θα είναι να μην τον ενοχλήσεις καθόλου και να απομακρινθείς όσο περισότερο μπορείς. Ώστε να μην του προκαλέσεις άθελά σου κι άλλο πόνο. Είναι όπως τα ρούχα που φοράμε κατακαλόκαιρο ενώ σκάμε. Τα φοράμε για να μην προκαλούμε τους διεστραμένους και τους κομπλεξαρισμένους. Κάνουμε λίγο πίσω εμείς ως δυνατότεροι για όλους αυτούς τους πειραγμένους.  Όταν τρώει ο άλλος bad trip μαζί σου λοιπόν και σε βλέπει σε εφιάλτη ενώ ίσα ίσα του έχεις φερθεί καλά να σκέφτεσαι πόσο υποφέρει και πόση εσωτερική  αναστάτωση βιώνει και τί βαριά μαυρίλα κουβαλάει που ξεχειλίζει έτσι. Σου επιτήθεται, σε κατηγορεί, σε συκοφαντεί από τα φαντάσματα τα δικά του που βλέπει. Δεν είναι καλά, είναι ολοφάνερο πως ασθενεί. Όμως εσύ κι αν ακόμη έχεις και την φιλάνθρωπη διάθεση να τον βοηθήσεις δεν μπορείς. Διότι σε έχει τοποθετήσει στους εχθρούς του. Το μόνο που μπορείς να κάνεις γι' αυτόν είναι να τον παρατηρείς χωρίς να σε βλέπει για να φροντίζεις ώστε να μην τύχει να συμπέσετε. 

Για την αδικία

Όταν ξέρεις τί έχεις δώσει, χωρίς ποτέ να πιστώσεις και κάτι και το κάνεις μόνο από καρδιάς, καταλαβαίνεις γιατί σε αδικεί στο τέλος ο άλλος. Και σε αδικεί κι όλας βρίσκοντας για τον σκοπό αυτό μια ευαίσθητη στιγμή ή κάποιο ευαίσθητο σημείο σου. Είναι που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων της ανάγκης και αδυνατώντας να φερθεί ανάλογα βρίσκει κάτι το απομονώνει το γιγαντώνει πατάει εκεί και σου επιτήθεται ακριβώς την στιγμή που  έχεις ανάγκη. Διότι δεν μπορεί να δώσει και αυτή η ανεπάρκεια του τον ενοχλεί. Όταν ξέρεις τί έχεις δώσει και φτάνει η στιγμή που έχεις ανάγκη και ο άλλος αντί να σου δώσει χωρίς να το ζητήσεις κι όλας σου ζητάει κι από πάνω και αφού δεν πάρει σε εχθρεύεται κι όλας έχε κατανόηση για την αδυναμία του και την λιγοσύνη του. Τόσο μπόρεσε. Σου έδωσε τόσον καιρό την χαρά και την ευχαρίστηση να προσφέρεις. Γιατί η πραγματική χαρά είναι στο να δίνεις. Το να παίρνεις είναι απλά μια παρηγοριά. Έτσι είναι. Η αδικία είναι και το κλείσιμο από ένα λογαριασμό. Αν κρίνεις πως έδωσες παραπάνω μένεις με θετικό πρόσημο. Όταν αδικίσε κατά έναν τρόπο έχεις κερδίσει. Αυτό και δίχνει το πλεόνασμα σου δηλαδή.

 

Αναζητώντας Θεό για να μπω

 Εισαγωγή: ΝΑΜ και Αλφάβητο. Άστρα ΝΑΜ κι Αλφάβητο.

Ο αισθήσεις κι ο νους μου γίνονται αιθέρας στην άλο της χάρη Σου. Έτοιμος είμαι, ο πιο ανύμπορος.  Μακάρια γαλήνη σαν εισέρχεσαι μέσα Μου. 

Η ΘΕΙΑ ΔΟΝΙΣΗ είναι πολύ κοντά στην ΗΔΟΝΗ, χωρίς το Η. 

Το Η είναι η θέση της ευθείας των ματιών, παράλληλα με το έδαφος και καθέτως παράλληλα. Ένα matrix.

Αφήνω τη Θεία Μουσική να υπερβεί τις ευθείες των νεύρων μου. Την αφήνω να τραβάει τα καρφια που κρατάν τα νεύρα μου καρφωμένα στις γραμμές. Ελευθερώνομαι από τις πορείες τους. Λύνω το σύμβολο. 

Τα γράμματα και τα σύμβολα βρίσκονται καρφωμένα στο σώμα και κινούν τις αισθήσεις. 

Στο αλφάβητο. 

Τα φωνίεντα βρίσκονται στο ηψηλότερο σημείο. Από τα μάτια και πάνω. Τα σύμφωνα από τα μάτια και κάτω. Βρίσκω τις θέσεις τους και με Λόγο τα λύνω. Στο σώμα Σου. Κάνε κι εσύ το ίδιο σε εμένα. 

Μόνο Εσύ ο Δάσκαλός μου μπορείς να με οδηγήσεις στην Ελευθερία. Την λύση, την Λύτρωση. Ακούμε το ίδιο. Προσπαθώντας και νιώθωντας μόνον αυτό. 

Ο Διδάσκαλος είναι μακριά από αγωνίες και ανησυχίες. Μάθε να αρνήσαι κάθε σκέψη που σε φέρνει σε αυτή την κατάσταση. Κράτα την φλόγα Σου σταθερή κι άσε τη να κάψει κάθε περίγραμμα και κάθε μορφή. 

Ο Διδάσκαλος είναι στο Φως. Είναι το Φως. Μάθε τα μάτια Σου να βλέπουν το εσωτερικό Φως Του. Με λαχτάρα για Αυτόν. Την φλόγα της Ψυχής Του. Με το πάθος που είναι μόνο για την αγάπη Του. 

Δέσε όλες τις αισθήσεις Σου με την κλωστή του νου και δώρισέ τες στην ψυχή Σου. Η Ψυχή Σου είναι η Ψυχή Του. Τα δυο σώματα μας το ΈΝΑ. Φτάνουν αμέσως στο ΤΡΙΑ.

  Ψυχή, νους και αισθήσεις γίνονται ΕΝΑ. Το ΤΡΙΑ κλείνει τις πόρτες Του και γίνεται Ο. Γίνεται 0. Γίνεται μηδέν. Το ΕΝΑ το κάνει δέκα κι ανοίγει η δέκατη Πύλη. 

Το Ο στον λωτό χτυπά η δεσμίδα του φωτός των αισθήσεων που κατευθύνεται ισόρροπα προς την είσοδο Ο, 0 , από το στόμα. Την κλείνει το Μ. Από το ύψος των ώμων. Και ανεβαίνει και κλείνει στον λαιμό και όλες τις από κάτω του Πύλες. 

Το Μ γυρίζει σε Ω. ΩΜ. Η γλώσσα ανεβαίνει στον ουρανίσκο και η δόνιση στον Ουρανό. Το Ο είναι ακόμη κλειστό. Το Μ γίνεται Ν.

Το Ο το 0. Που τα δυο σώματα στο ΕΝΑ το κάνουν δέκα και ανοίγουν την δέκατη Πύλη πάνω από τον λωτό.

 Η δεσμίδα των αισθήσεων εκπέμπεται και βγαίνει. Κι ελευθερώνεται. Κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει παρά μόνο να το ζήσει. 

Τα στόματα ανοίγουν διάτρητα από το Ο στον λωτό και δονούνται στο Ν. Το Ν που ανεβαίνει ανάμεσα στα μάτια. Συνθέτουν στο ΟΝ. 

Τίποτε άλλο δεν λαχταρώ. 

Το μόνο μου πάθος να είναι η αγάπη για το ΟΝ. Η αφοσίωση στον Διδάσκαλο. Η άτραπος του Μύστη που ανοίγει την δέκατη Πύλη και σταματάς να πηγαινο-έρχεσαι.

 Επιστρέφω στην Κατοικία Μου. Την παντοτινή και αιώνια. Που μόνο το ανθρώπινο σώμα μπορεί να με οδηγήσει εκεί. Για να την αναγνωρίσω. Να θυμηθεί η ψυχή μου. Να ξέρει τον δρόμο. Να πάει όταν φύγει από δω. Και αυτό μπορεί να πραγματωθεί μόνο με το εξαγνισμένο Μου σώμα και το Άγιο σώμα Του Μύστη και Δάσκαλου.

 Αδιαφορώ για όλα τα άλλα. Ζω σε αυτόν τον κόσμο σα να μην ζω. Αδιαφορώ για την πίκρα και τις στερήσεις. 

Κάνω τις αισθήσεις εσωτερικό Φως. Τις δένω με την κλωστή του νου και τις χαρίζω στην Ψυχή Του. Που είναι Ψυχή Μου. 

Το Άλφα είναι 45° πάνω από τα μάτια.

 Το Ε είναι 90°.

 Το Ο είναι 135°. 

Το Η είναι μπροστά η ευθεία στα μάτια.

 Το Ω είναι ακριβώς το από την πίσω μεριά του κεφαλιού στις 180°. 

Το Ι είναι στην μύτη ως πάνω

και το Υ στα αυτιά ως πάνω. 

Μπορεί να κάνω και λάθος. 

Τα σύμφωνα είναι προς τα κάτω. Και τα λέω ισως και λάθος αν τα πω. 

Κι ότι είπα είναι γνώσεις από αναλαμπές. Αιθέριες, στις ασκήσεις στον Διαλογισμό Μου. 

Πέρασαν χρόνια που ζούσα ηδονές. Που τις έβλεπα σαν ικανοποίηση της επιθυμίας και Ζωή. Κι έβλεπα κάθε φορά πως με απομάκραιναν από την Ψυχή Μου. Ο Νους μου όμως όταν εμφανίστηκε ο Δάσκαλος άρχισε να δένει με την Ιερή κλωστή του τις αισθήσεις μου για να του τις δωρίσει. Οι αισθήσεις μου ήταν ακόμη μακριά από τον Δάσκαλο μα άρχισαν να τον πλησιάζουν. 

Ο Νους μου τον βρήκε. Η Ψυχή μου άρχισε να αδειάζει το μέσα μου για Εκείνον. Ότι έχω ζήσει χάθηκε βγαίνοντας από τις κατώτερες Πύλες. Τόσες ηδονές που θα μπορούσαν να γίνουν δονίσεις δεν έγιναν και δεν έφτασαν γιατί δεν κατάφεραν να ανέβουν στο Ο. 

Κάν' τε όσα Ο και ΟΜ θέλεται, οι δονίσεις συγκεντρώνονται στο πρόσωπο. Το Μ πρεπει να γίνει Ν για να αρχίσουν οι δονίσεις να κυκλώνουν το κεφάλι. Χρειάζεται και το Ε και τα άλλα φωνίεντα για να ανοίξει το κεφάλι. 

Η συχνότητα ξεκινά από το Άλφα. 

Και ένα ένα να ξεκαρφώνονται τα νεύρα από τα σύμβολα. 

Η συγκέντρωση στην δόνιση και τις Πύλες είναι απείρως πιο σημαντική από την αχαλίνωτη ηδονή. 

Χρειάζεται το εξαγνισμένο και το Άγιο σώμα. Τον Δάσκαλο και Τον Μύστη. Αυτοσυγκέντρωση και τριπλό Διαλογισμό. 

Ξέρω ότι πολλοί θα με κοροηδεύετε για αυτά εδώ που λέω. Κι όσοι ξέρουν ίσως σκεφτούν πόσο μάταιο και επικίνδυνο είναι να μιλάς για το Μυστικό. Το έχει καταφέρει κανείς; Την ισορροπία ανάμεσα στα τρία, έως την εξύψωση στην αρμονία, στο ΟΝ. Το ΝΑΜ. Τον Λόγο. Όπου Μαθητής Δάσκαλος και Θεός ΕΝΑ. 

Μέσα μας. 

Δάσκαλε σε καλώ. Πρώτα την χάρη Του να μ' αγγίξει. Σταγόνα στο διαχρονικό Σου ποτάμι που να με βγάλει στον ωκεανό Του. 

Ο Ένας χωρίς δεύτρο είναι το ΝΑΜ. 

Δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για το ΝΑΜ. 

Όσο αυτά είναι χωρισμένα και αφημένα στην μοίρα τους Μας κρατούν περιορισμένους στην επικράτεια του δϋισμού και της αυταπάτης, καθώς και του αιώνιου τροχού της. 

"Δεν είναι εύκολη υπόθεση να ελέγξουμε το νου, να τον ηρεμίσουμε και να τον ακινητοποιήσουμε. Απαιτεί χρόνια υπομονετικού μόχθου. Όταν η συγκέντρωση ολοκληρωθεί και τα ρεύματα της ψυχής αποσυρθούν μέχρι το κέντρο των ματιών, η προσοχή πρέπει να διατηρείται εκεί με την βοήθεια του ντιάν το οποίο είναι η θεώρηση στην Ακτινοβόλο Μορφή του Διδασκάλου". 

Δάσκαλε άδειασέ μου τις εννιά Πύλες και άνοιξέ μαζί μου την δέκατη. Είμαι Εσύ. Ο ήχος της καμπάνας βγαίνει από εκεί. 

Συγκεντρώνομαι στην εστία των ματιών και ανεβαίνω και ενώνομαι πιο ψηλά. " το μήνυμα των Διδασκάλων είναι φυσικό, όχι τεχνητό" . Βρίσκεται μέσα στον Ναό του Ζώντος θεού".

Το ταξίδι της ψυχής χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο ξεκινά από τα δάκτηλα των ποδιών. Η Ακτινοβόλα Μορφή του Δασκάλου Μου αμέσως ανοίγει την πρώτη Πύλη κι αυτή αδιάζει. Μα όταν αδειάσει πρέπει να ανέβω. Να ανεβαίνω. Η Πύλη Μου αδειάζει. Μα μόνο ο Δάσκαλός Μου γνωρίζει τις τεχνικές και μπορεί να με βοηθήσει να ανέβω. Ο Δάσκαλος Μέσα Μου. 

Μα είμαι ακόμη μικρή και βάζω το χέρι μου και βρέχω την φλόγα μου σβήνει και μένω εκεί. 

Καλώ το Ζωντανό Του Σώμα. Τίποτε δεν μπορώ να κυκλώσω δίχως το Ζωντανό Σου σώμα. 

Αιθέρας από νου και αισθήσεις με κρατάν στην ύλη. Ο Αιθέρας γίνεται ύλη. Μα η ύλη είναι που  πρέπει να γίνει Αιθέρας. Ηχητικό ρεύμα που ενώνεται με το ΝΑΜ. 

Βλέπω και ακούω μέσα Σου Θεό. Αυτός στέκεται στην Πόρτα. Αυτός την ανοίγει. Φτάσε ως τα μάτια Μου κι άδειασέ Τα. Στα αυτιά μου μουσική.   Είμαι έτοιμη για το ΝΑΜ. 

Τα άκρα μούδισαν.

Ο πρωκτός μου συσπάται. Το αιδοίο μου τρέχει. Αδειάζω  όλα τα ανοίγματα Του Σώματος κι ανεβαίνω μέχρι την κορυφή. Με αφοσίωση κι επανάληψη. Μα Αυτός θα έρθει όταν ο Ίδιος το θέλει. Κι όλα μαζί. 

Λένε πως το ΝΑΜ κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει. Κι ο δρόμος της άτραπου είναι πέρα από τις αισθήσεις και το νου. Όμως το ελληνικό αλφάβητο είναι ότι πιο κοντινό με το οποίο μπορούμε να βοηθηθούμε. Όπως το βρίσκουμε στον ουρανό από τους αστερισμούς έτσι υπάρχει και μέσα στο σώμα και σηματοδοτεί τον δρόμο και μας βοηθά να επικοινωνίσουμε. 

Δεν ξέρω αν η δέκατη πύλη ανοίγει από το Ο ή από το Ε ή από το Α ή από όλα αυτά μαζί και με ποια σειρά. Κι αν το Ο και το Α συμπήπτουν ως τα άκρα του Ε. Μάλλον έτσι είναι κι όλες οι περιοχές των γραμμάτων ακουμπάν η μία την άλλη σε όλο το σώμα και το συνθέτουν και συνθέτουν την Μουσική μας που θέλουμε να ενώσουμε και να εναρμονίσουμε με τον ήχο στο ΝΑΜ. 

Ο αυλός και η λύρα, η φλογέρα και η κιθάρα είναι ερευνητικά εργαλεία του Μύστη. Μα μόνο το ζωντανό σώμα μπορεί να φτάσει εκεί. Μόνο ο Λόγος του σώματος μπορεί να συνομιλήσει μαζί Του.  Όλα τα άλλα είναι απλώς υποθέσεις και περιοριστικά αντίγραφα. 

Συγκεντρώνομαι και ακούω τους ήχους Μέσα Μου και τους χαρτογραφώ. Ο Λόγος είναι το ΝΑΜ.   Το ΝΑΜ είναι λόγος.  Λόγος που μιλάει σε όλα τα πλάσματα και τα στοιχεία. Ήχοι που ανεβαίνοντας ενώνονται με το ΝΑΜ. 

Ανεβαίνοντας και βγαίνοντας από την δέκατη Πύλη λένε το Όνομά Του. Το Όνομά Σου. Το Όνομά Μου. Και μπαίνει Μέσα Μου από την κορυφή της κεφαλής και κάθεται στο μέτωπο. Στην μέση του τριγώνου που φτιάχνουν τα μάτια και το Άλφα. 

Ό ποιος γνωρίζει βασική τριγωνομετρία γνωρίζοντας την μία πλευρά, τον Εαυτό Του, υποθέτει πως θα βρει τον Δάσκαλο, την άλλη πλευρά, και τον Κύριο, την τρίτη. 

Όμως λένε πως το ΝΑΜ και ο Κύριος δεν βρίσκονται με το Νου και τις αισθήσεις. Όμως σαν δέσεις τις αισθήσεις με την κλωστή του νου και την δωρίσεις στην ψυχή Σου που είναι και Ψυχή Του. Αν Αυτός θέλει και είναι το πεπρωμένο σου η Ψυχή θα σε πάει στον Κύριο και θα ενωθείς με το ΝΑΜ.

 Επομένως δεν είναι άχρηστες ούτε οι αισθήσεις ούτε ο νους όπως συχνά παρερμηνεύεται και οι άνθρωποι που τον ψάχνουν απομακρίνονται από αυτά, τα κατηγορούν και τα ονομάζουν πηγές της αμαρτίας κτλ.  

Όμως. Χωρίς αυτά είναι αδύνατη η τριαδικότητα. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει Λόγος και το ΝΑΜ μένει πολύ μακριά. Γι' αυτό συνεχώς τονίζεται πως χρειαζόμαστε τον ζωντανό μας Διδάσκαλο. Που γνωρίζει τον δρόμο μέσο των αισθήσεων και του νου να ανοίξει η Πόρτα του πέρα από αυτά. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει καν πόρτα. Χωρίς να λειτουργούν αυτά το σώμα γίνεται ένα καλάθι με ένα κοιμησμένο φίδι. 

Ο κόσμος είναι γεμάτος με άδεια καλάθια και χαμένα φίδια. Κι εγώ είμαι ένας ταπεινός φακίρης των αισθήσεων και του νου Μου. Ακούω το ΝΑΜ. Το ΝΑΜ αντηχώ και παγώνω τα φίδια. Και γίνονται νερό και ατμός. 

Στα βιβλία των Αγίων το ΝΑΜ στα ελληνικά μεταφράζεται ως Λόγος. Και ως ηχητικό ρεύμα. Και δεν ξέρω αν το Σαμπντ αν είναι το ΟΝ. Ή αν το ΝΑΜ και το Σαμπντ είναι όπως θα λέγαμε ο Λόγος Του Όντος. Η Δημιουργία, η Κοσμογονική ενέργεια, το Ον και το Παν, το Σύμπαν στην Συμπάντια δόνιση. Και πόσο το πλησιάζει ή του απομακρίνεται ο καθένας βάζοντάς το σε αισθητό λογισμό. 

Είναι κάτι πάνω από τις αισθήσεις και τον νου. 

Μπορεί να ύπταται από πάνω. Και πριν πετάει να πατάει σε αυτά. Πατάει ως Μύστης. Πηδάει ως Δάσκαλος κάνει το άλμα. Και ύπταται ως Κύριος. Μπορεί αυτή είναι η σειρά. 

" Το αντικείμενο και ο στόχος της ανθρώπινης ζωής είναι να πάρει την ψυχή στην περιοχή από όπου κατέβηκε αρχικά". 

Ο Άγιος Ράντα Σουάμι από το Βουδιστικό Πανεπιστήμιο σε ένα από τα βιβλία που με βοηθάνε στην έρευνά μου τονίζει πως "η γνώση και οι πληροφορίες δεν πρέπει να δίνονται προς τα έξω. 

Σπάνια μπορεί κάποιος να τις εκτιμήσει, ενώ εσύ σίγουρα χάνεις... Δεν πρέπει να σπαταλιέται πολύς χρόνος στην βοήθεια προς τους άλλους. 

Η σιωπή είναι μεγάλη αρετή. Αφιέρωσε όσο περισότερο χρόνο μπορείς στην πνευματική σου άσκηση", λέει. Αυτά που διαβάζουμε δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στα εσωτερικά μας πεδία. Μπορεί να τα απολαμβάνουμε και κάποτε να μας επιβεβαιώνουν και εσωτερικές μας εμπειρίες αλλά σίγουρα η ανάγνωση είναι μια λειτουργία που μας αποσπά από την συγκέντρωση. 

"Το Σαντ Ματ δεν μας διδάσκει να εγκαταλείψουμε τον κόσμο αλλά να υψωθούμε πάνω από αυτόν".  

"Και ο Λόγος έγινε σαρξ" .

Οι Άγιοι λένε πως τα όνειρα εμφανίζονται όταν η ενέργεια έχει κατέλθει στην περιοχή του λαιμού.

 Λίγο καιρό πριν είδα ένα όνειρο όπου βρισκόμουν σε βουδιστικό μοναστήρι και είδα πως γινόταν πάρτυ, πως έχασα τον αγαπημένο μου  Διδάσκαλο από τα μάτια μου και τον ίδιο μου τον εαυτό. Ακόμη είδα πως ανοίξαν οι σάρκες μου και έβλεπα μέσα μου και πως το έκρυψα από σοκ και ντροπή και βάδισα μόνη προς το σκοτάδι. 

Παραπάνω έγραψα κάποιες σημειώσεις που μπορούν να διαβαστούν από το νου κάποιων. Κι ανάλογα μπορεί να μιλήσουν στην ψυχή και τις αισθήσεις. Πρόκειται για προσωπική έρευνα του μονοπατιού. 

Σε αυτή τη ζωή γεννήθηκα Βαϊράγκι με Νίρατ και ακούω το Ναντ από παιδί. Διδάχτηκα αυτοσυγκέντρωση και αναπνοές στην πρώτη μου εφηβεία. Έχασα το δρόμο μου πολλές φορές ασχολούμενη με πνευματισμό και μάγια. Ξανα έχασα τον δρόμο μου πολλές φορές αναζητώντας εξωτερικές συνθήκες για ηρεμία. Έχασα τον δρόμο και τον χρόνο. Μα αυτά όλα είναι στο μονοπάτι μου και μέσα μου αντηχεί η αγάπη κι η αφοσίωση για τον Διδάσκαλο. 

Τον καλώ και το Σώμα Μου μουδιάζει και φλέγεται απ' την ακτινοβόλα μορφή του. Τον κοιτώ μέσα στην μέση στα μάτια και ανεβαίνω. Οι αισθήσεις μου εξαφανίζονται στην Αρχική του Μορφή. Το αστρικό το φυσικό και το νοητό του σώμα γίνοται μουσική χρωματική κίνηση και όλα αυτά ισχυρή δόνιση. 

Το φυσικό Του Σώμα θα αδειάσει τις Πύλες μου. Το νοητό Του Σώμα φτάνει ως το αστρικό. 

Το μόνο μου πάθος είναι η αγάπη και σκοπός μου το ΝΑΜ. Όταν θα είμαι έτοιμη ο Διδάσκαλος θα εμφανιστεί ζωντανός μπρος μου . Καμία αμφιβολία πως είναι αυτός. Καμιά παύση στον δρόμο που τρέχω αργά και σταθερά κοντά του. 

Όποιος έρχεται σε επαφή με τον αληθινό του Διδάσκαλο βλέπει γιατί είναι τόσο ευτυχές που γεννήθηκε σε ανθρώπινο Σώμα και βρήκε τον αληθινό Του Διδάσκαλό σε Ζωντανό ανθρώπινο Σώμα. 

Κανένας δρόμος και κανένας χρόνος δεν είναι χαμένος όσο Τον αναζητάς και εξαγνίζεσαι γι' Αυτόν. 

Η επαφή μας είναι η είσοδος στην κατοικεία του ΝΑΜ. Μόνο όταν Αυτός το θελήσει και υπάρχει το Πεπρωμένο.  Τότε βιώνεται ο θάνατος μέσα στην ζωή και γνωρίζει η ψυχή τον δρόμο που καλείται να πάρει όταν έρθει η στιγμή να συντελεστεί ο κανονικός θάνατος και η ένωσή Της με το ΝΑΜ. 

Γυρίζω στην Αρχική την ακτινοβόλα Μορφή του Δασκάλου Μου. Με την λαχτάρα και το πάθος Μου να Τον Αγαπήσω, αφοσιωμένα και ολοκληρωτικά. 

Λαχταρώ να μπει μέσα Μου και να με αδειάσει. Μπαίνει μέσα Μου και με αδειάζει. Μπαίνω στο Σώμα και γίνομαι η Σταγόνα που πέφτει στο Ποτάμι και ενώνεται με τον Ωκεανό. Κλείνω τα μάτια και κάνω αυτή την άσκηση. Τον ανασαίνω και Τον περιμένω να έρθει. 

Μπαίνει από το δεξί μου αυτί. Το κέντρο μου φλέγεται. Κατεβαίνω στα πόδια. Τα δάκτηλα του δεξιού μου ποδιού φλέγονται και μουδιάζουν και μουδιάζει όλο το Σώμα. Δονείται αδειάζει και κλείνει και ανεβάζει την δονήση από το Α στο Ο και το Ε. 

Το Η στριφογυρίζει σαν ξεβιδωμένο ώσπου διαλύεται και τα πέντε κομμάτια του γίνονται μια δεσμίδα από τις πέντε αισθήσεις δεμένες με την κλωστή του νου και Του το δωρίζω. 

Στην Ψυχή Του που είναι Ψυχή Μου και χυνόμαστε στον Ωκεανό του ΝΑΜ. 

Το μόνο μου πάθος είναι η Αγάπη για τον Διδάσκαλο. Επαναλλαμβάνω την άσκηση τουλάχιστον δυόμιση ώρες κάθε ημέρα. Ο πόνος μειώνεται σύμφωνα με την πρόοδό μου.  Αδιαφορώ για τα υπόλοιπα. Ο Κύριος έχει φροντήσει γι'αυτά. 

Ο Δάσκαλός Μου είναι μέσα Μου. Ο Εαυτός μου είναι Μέσα Μου. Ο Δάσκαλός Μου θα έρθει να μπει Μέσα Μου με το Ζωντανό Του Ανθρώπινο Σώμα. Θα έρθει να με εξηψώσει πέρα από Το σώμα Μου. Έτσι είπαν οι Άγιοι για την Λύτρωσή Μου. 

Αν με έχει αγγίξει η Χάρη Σου. Αν είναι πεπρωμένο κι αν το θέλει Αυτός. Να μοιραστούμε το Μυστικό. Τίποτε λιγότερο δεν με ενδιαφέρει να επαναλάβω. 

Η ευδαιμονία και η απόλαυσή μου προσανατολίζεται όλη στο Ε ως το ΝΑΜ. Λέω τα πέντε Ονόματά Σου. Που είναι τα πέντε Ονοματά Μου και τα πέντε Ονόματά Του. 

Στο εσωτερικό μου πλανητικό σύστημα η Γη είναι η καρδιά μου κι η δέκατη Πύλη πέρα από τον Ήλιο. Εκεί θα σε βρω. 

Σε λαχταρώ. Ασκούμαι Εξαγνίζομαι και σε Περιμένω. 

Αναζητώ Τον Φωτεινό Μου Διδάσκαλο. Τα παιδιά είναι οι Δάσκαλοί Μου. Γυρνώ στην παιδική ηλικία και μπαίνω Μέσα Μου και Φωτίζουν την Ψυχή Μου. 

Τα ζώα μου είναι οι Φωτεινοί Μου Διδάσκαλοι. Μπαίνω Μέσα Μου και Φωτίζουν την Ζωϊκή Ψυχή μου. 

Αναζητώ τον Ζωντανό Μου Μεγάλο Διδάσκαλο. Τον Λαχταρώ. Όλο το πάθος Μου είναι για την Αγάπη Του. Τον Λόγο Του. Το ΝΑΜ. 

"Φαρίντ! Αν λαχταράς να δεις τον Πολιαγαπημένο,

Ποτέ μην πληγώσεις τα αισθήματα κανενός.

Αν οι άλλοι σου καταφέρουν πρώτοι κάποιο χτύπημα,

Μην τους χτυπήσεις κι εσύ για ανταπόδοση.

Προτίμησε να τους φιλήσεις τα πόδια

Και ξεκίνησε έτσι το δρόμο σου για το Σπίτι. "

Οι Άγιοι λένε "Το να ενδίδετε στις απολαύσεις του σεξ και ταυτόχρονα να προσδοκάτε να μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών είναι καθαρός εμπαιγμός. Για τέτοιους ανθρώπους η Πύλη δεν πρόκειται να ανοίξει".

Ένα από τα πέντε Γιαμ είναι η Μπραχματσάρια, που λέει, " μην προσβλέπεις στο σεξ με λαγνεία στη σκέψη, τον λόγο ή την πράξη. 

Δηλαδή αγνότητα συγκράτηση και διατήρηση της σεξουαλικής ενέργειας".

Κάπως δηλαδή σα να είναι πάντα η πρώτη μας φορά. Με σκοπό και στόχο την πνευματική μας ανήψωση. 

Δηλαδή, μην τρως για να τρως. Μην χαϊδεύεσαι για να χαϊδεύεσαι. Μην κάνεις σεξ για το σεξ. Η φλόγα και διατήρηση της, η εσωτερική δόνιση που ανεβαίνει και παράγει όλο και πιο λεπτούς ήχους είναι ο αγνός μας σκοπός.  

Η Σταγόνα που πέφτει στο Ποτάμι και το Ποτάμι που συναντά τον Ωκεανό. 

  Μα για όλο αυτό πρέπει πρώτα να αδειάσεις τα εννέα σημεία κι όχι να επιδιώκεις να τα γεμίζεις συνεχώς. 

Κι αυτό χρειάζεται τεχνική, πολύ χρόνο και κόπο και επανάλληψη για να επιτύχει. Και μόνο αν Αυτός το θέλει. 

Ο Διδάσκαλός Μου είναι μαζί μου και με προστατεύει. Λαχταρώ την Ζωντανή Του Μορφή. Το Μυστικό Μας αποκαλύπτει γιατί είναι τόσο ευτυχές που βρεθήκαμε στο Ανθρώπινο Σώμα. Στην ανώτερη εξέλιξη Μας σε αυτή τη Ζωή. 

Οι Εννιά Πύλες του σώματος είναι οι πλανήτες και ο Ήλιος του πλανητικού μας συστήματος. Η Δέκατη Πύλη είναι πάνω από το Σώμα μας και οδηγεί πέρα από αυτό το σύστημα. Το λύνει και μας λυτρώνεθ. 

Αν πούμε πως ο πλανήτης Ερμής βρίσκεται στα μάτια μπορούμε να ακολουθήσουμε τη σειρά. Κι ύστερα τα Άστρα πάλι μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε μέσα μας και τις θέσεις Του Ελληνικού Αλφάβητου. 

Αν και όλα αυτά δεν έχει καμία σημασία να τα γνωρίζει κάποιος αφού αποκαλύπτονται Μέσα Μας με τον Διαλογισμό και μάλλον εμπόδιο είναι η γνώση αυτού του είδους πριν την ηθελημένη Του αποκάλυψη. Αφού μπορεί πιθανότατα να οδηγήσει σε αυθυποβολή και αποσυγκέντρωση. 

Γι' αυτό οι Άγιοι συστήνουν να μην μιλάμε γι' αυτά. Και μάλλιστα λένε πως ακόμη και η νοητική διεργασία πάνω σε αυτά μας αποδυναμώνει. Η Θεώριση, το Ντιαν δηλαδή, είναι κάτι πέρα από το νου και τις αισθήσεις. Το τονίζουν αυτό συνεχώς. 

Το Άσπρο Φως είναι αυτό που Λαχταρούμε να καταλάβει το νου μας και Μέσα σε Αυτό να καταλάμψει Όλο το Σύμπαν ΟΝ Μέσα Μας. Ο Ωκεανός ο Λόγος το ΝΑΜ. 

Όλα αυτά είναι θέματα που μπορούμε να εμπιστευθούμε στον Μεγάλο Διδάσκαλο και να διαλογιστουμε μαζί Του. 

Τα Μυστικά της Μύησης είναι Ιερά και δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτωνται έξω από την διαδικασία της Μύησης. Όλοι οι Άγιοι και οι Διδάσκαλοι το τονίζουν αυτό. 

Πρόκειται για μια διαδικασία επίπονη πολλών Ετών και δεν έχει κανένα νόημα να γραφτεί σε λίγες αράδες. Θα αποδυναμωνόταν έτσι πάρα πολύ και οι αράδες αυτές θα ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την εφαρμογή της. 

Πιο νόημα να μιλούμε για ένα αστέρι αν δεν είμαστε κάτω από το Φως Του; Όσο και να το αναφέρουμε και να το περιγράψουμε δεν πρόκειτε να μας φωτίσει. Και πόσα αστέρια μπορεί να είναι πριν από αυτό στο μονοπάτι μας που είναι να μας φωτίσουν; Όλοι συμφωνούν πως δεν περιγράφεται και η προσπάθεια να περιγραφούν είναι λάθος και επιφέρει και τις ανάλογες επιπτώσεις. 

Μόνο ο Διαλογισμός προσφέρεται για Αυτό και η Αγάπη προς τον Λόγο και τον Διδάσκαλο. 

Είναι Μέσα Μου και με προστατεύει. 

Επιστρέφω στην Κατοικεία Μου. Αναζητώντας Θεό για να μπω. Η αγάπη Του με φλογίζει. 

Με πόση καλοσύνη παρακολουθεί τη Ζωή μου  και Φωτίζει το Μονοπάτι μου. Μου δίχνει τα σωστά και τα λάθη μου. Μου φέρνει δώρα! 

Στην Μπαγκβάτ Γκίτα, Ο Θείος Κρίσνα λέει στον Ούντο. " Κάνω τρία σπάνια δώρα στους πιο αγαπημένους μου αφοσιωμένους. Αυτά είναι: η φτώχια, η αρρώστια και η ατίμωση."

"Ω Φαρίντ! Το σώμα μου πυρακτώνεται σαν φούρνος και τα κόκαλά μου καίγονται σαν καύσιμη ύλη. Να αργοπορήσω; Όχι. Όταν τα πόδια μου παραλύσουν και δεν μπορούν να κινηθούν άλλο, θα περπατήσω με το κεφάλι, μόνο και μόνο για να Τον δω έστω και στιγμιαία."

"Μην ξεχνάτε ότι δεν μπορείτε να ξεγελάσετε ή να κοροηδέψετε τον Διδάσκαλο. Μέχρις ότου η λαχτάρα να τον συναντήσετε γίνει έντονη και αληθινή, εκείνος παραμένει σιωπηλός και δε δίνει καμιά σημασία."

(Τα λόγια στα εισαγωγικά είναι σημειώσεις από λόγια των Σαντ)