Σα βρέφος

 

Η γνωμάτευση της μικρής με βοήθησε και εμένα να καταλάβω καλύτερα την δυσλεξία μου. Που δεν είναι δυσλεξία  αλλά προβλήματα βραχύβιας μνήμης. Διότι δεν είχα περάσει ποτέ από επιτροπή παρά μου την είχε περάσει για δυσλεξλια μια καθηγήτρια που με συμπαθούσε στο ΤΕΙ και στο μάθημά της έδινα προφορικά για να με βοηθήσει. Όλα τα άλλα μαθήματα τα έδωσα κανονικά και αφού πήγαινα για βόλτα όλο το εξάμηνο καθόμουν την τελευταία βδομάδα της εξαιταστικής και διάβαζα και τα περνούσα γιατί δεν είχε νόημα να διαβάσω όλο το εξάμηνο αφού τα ξεχνούσα κι έπρεπε να τα έχω φρέσκα. Όμως ήμουν αρκετά γρήγορη ώστε να μπορώ διαβάσω τόσα πράγματα τελευταία στιγμή. Και έφτιαχνα δικές μου κωδικοποιημένες σημειώσεις που με βοηθούσαν και ακόμη το κάνω. Και δυσκολεύομαι να αποστηθήσω κι ακόμη και σήμερα την προπαίδεια δεν την ξέρω παρά μόνο του 5 και κάνω τις προσθαφερέσεις για να την βρω αλλά είμαι πολύ γρήγορη σε αυτά και δεν μου φαίνεται πως την σκέφτομαι και δεν την ξέρω γιατί δεν μπορώ να την μάθω αλλιώς. Όπως και όταν γράφω την ορθογραφία πρέπει να την σκεφτώ γιατί δεν τα έχω αυτόματα κτλ. Δεν μπαίνουν μέσα μου. Ούτε τρόπους μπορώ να υιοθετήσω αν δεν τους έχω ανακαλήψει μόνη μου από την αρχή. Και γενικά δεν μπορώ να δεχθώ τμηματικά γνώσεις αν δεν έχω δει όλο τον κύκλο των πραγμάτων. Αν δεν έχουν γίνει πρακτική εμπειρία μου συνολικά κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω και να τα εξηγήσω και τα αφήνω να μένουν στον αέρα μέχρι να ολοκληρωθούν αν ολοκληρωθούν. Αυτό με κάνει εφευρετική και πρωτότυπη όμως. Και χαρούμενη γιατί δεν τα βάζω μέσα μου τα πράγματα κι ούτε προτρέχω σε συμπεράσματα έτοιμα και λύσεις όπως κάνει ο κόσμος και σταματάει να προσπαθεί ή προκαταλαβμάνεται. Έτσι πολύ δύσκολα βαριέμαι και μπορώ να ακούσω το ίδιο τραγούδι και να διαβάσω το ίδιο βιβλίο εκατό φορές και να μου φανεί καινούριο και να είναι και το δικό μου το βλέμμα καινούριο. Μπορεί να έχουμε δυσκολίες λοιπόν να παρακολουθήσουμε και να συνενοηθούμε αλλά χαίρομαι για την μικρή τελικά. Είμαστε υλικό που πολύ δύσκολα προσμιγνίεται που πολύ δύσκολα συντονίζεται αλλά όλο αυτό μας γλυτώνει από πάρα πολλά και μας κάνει έντονες και ισχυρές προσωπικότητες, μας ανοίγει τον δικό μας, τον ολόδικό μας δρόμο που τον σημαδεύουμε ανεξήτηλα και μοναδικά. Έχω ένα παιδί που ποτέ του δεν θα γίνει πολτός και ποτέ του δεν θα κάνει κάτι επειδή το κάνουν κι άλλοι. Θα αργεί αλλά όχι επειδή είναι αργό αλλά διότι τα βήματά του τα δομεί πολύ στέρεα και ακριβώς στα μέτρα του. Πράγμα που οδηγεί μακροπρόθεσμα στην προσωπική επιτυχία και ευτυχία με τρελές λεπτομέριες και σπάνια μοναδική τελειότητα όταν καταφέρνουμε να ασχοληθούμε με κάτι είναι από καθαρή αγάπη και ενδιαφέρον εσωγενές κι έχουμε τρομερή συγκέντρωση και δύναμη ακλόνητη. Αποκτούμε σαρωτικό εύρως. Μ' αρέσει που είναι έτσι η μικρή. Και μ' αρέσει που είμαι έτσι κι εγώ. Και που ενώ είμαστε τόσο γρήγοροι και έξυπνοι φαινόμαστε μέτριοι στο σχολείο και οι αποτυχίες μας διδάσκουν να είμαστε ταπεινοί και όλο να συνεχίζουμε να προσπαθουμε να βρούμε τον δρόμο μας και να αναπτύξουμε τα χαρίσματά μας διότι πιστεύουμε και πολύ στον εαυτό μας, πιστεύουμε στον εαυτό μας πάνω από όλα και θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί του αφού όλοι οι υπόλοιποι μας φαίνονται τόσο μα τόσο διαφορετικοί και παράξενοι και σαν ψεύτικοι πολλές φορές και επιτιδευμένοι κι έχουμε τόσο δίκιο γι' αυτό.  

Τί όμορφο που είναι αυτό το παιδί! Το αγκαλιάζω και η ενέργειά του είναι πάντα καινούρια σα βρέφος. Με σπινθυροβόλα μάτια και απίστευτες ιδέες.