καλλικάτζαροι

είναι μια μέρα σαν αυτές των παρελάσεων, που πρέπει να καμαρώνω φορόντας τα ομοιόμορφα καλά τους. Σπάσιμο απο πάντα οι ανακρυτικές ερωτήσεις για θέματα τετριμένα απο αίμα νοθευμένο με χολή, θα ήθελα αγιοβασίλη(χαζοόνομα, καθόλου μαγικό) έναν βιολογικό καθαρισμό για χολές. πες επίσκεψη είναι θα περάσει, δεν μπορούν μερικοί άνθρωποι καθόλου μόνοι, θέμα παρέας και εαυτού, φτού.
είναι η πίεση του σώνει και καλά, .. πλένω τζάμια, μικρά τετράγωνα σε ξύλινες κάσες κινήσεις σε ατέλιωτες σπείρες, μαμά δώσμου μια πιο πολύπλοκη δουλειά, σπίτι!!!!!!!!!!ξεσκόνισμα, να ανακατέψεις τα γλυκά και εκεί που συγυρώ..να σου ο Τζό, το παιδί μας, ο εξομολογιτής μας, αυτός που έμπαινε στην αγκαλιά μας, ένα λούτρινο καφέμπέζ μαιμουδάκι, βούρκωσα, τον φίλισα, του μίλισα, μου είπε να περιμένω χρόνια κι αν δεν, δεν θα φύγει απ'τον κόσμο μου, χάρισμα μου είναι για πάντα, δώρο καλοκαιρινό απο το Ρέθυμνο, κάποτε με αγάπη. γιορτές ΑΓΑΠΗΣ λένε μα γύρω μου ηλεκτρισμός, ψώνια, μανάδες εξουθενομένες, τσακωμός, δεν ταιριάζουμε.. κι όταν τελικά έγινε, πέρσι, τσακωμός, για το δικό του καθενός.
Σε μένα το κάνω, πηράζει, γιατι, τι δεν. ΔΕΝ. για το παραμύθι του αγιοβασίλη. πριόνια. Καστορία λέει κάνουν καρναβάλι τώρα, εκει θέλω να πάμε μια φορά.. εσύ εγώ κι ο Τζό και να ντυθούμε καλοί κάτζαροι. Μια ευχή.. να σε μυρίσω, να σαγκαλιάσω και να σε μυρίσω, κι ας μη σε δώ. ή να μη με αποκαρδιώσει η απουσία σου και να συνεχίζω να σαγαπώ και να την σκορπίσω στους τέσσερεις ορίζοντες να μου φέρουν αυτή την αίσθηση της αγκαλιάς καλλικατζάρων..

(foto by Era /Diros caves)