ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ

 

    Τα λιβάδια

Σύννεφα σκόρπια σύννεφα

Κρύο και ξέρα

Φτερά κουρελιασμένα

Χορεύουν στον αέρα

Σκιάζουν το λιβάδι

Μπαλώματα από σκοτάδι

Πέφτουν σαν κέρματα

Εξαφανίζονται ξάφνου

Φλουριά λιχνισμένα 

Στα απόσκια στο ποτάμι

Μια πρόσωπο Ουρανό 

και μια γράμματα Άδη.

Κρύο τσουχτερό και ξέρα

Τί χειμωνιάτικη κι αυτή η μέρα

Στα λιβάδια τα κοιμησμένα που

στάρια τα σπέρναν την Άνοιξη

Που ζεύαν τα χτήνη Φλεβάρη

Να θέριεψουν ως τον Απρίλη

Να μεστώσουν το Μάι 

Να χρυσίσουν τον Ιούνη

Για την γιορτή τη μεγάλη του Ιούλη

Κι είχανε κάτι απ' το χέρι

Το ανθρώπινο

Που τα έκανε

Ζωγραφιά.

Μα τώρα πιά

Με τα μηχανήματα

Χάθηκε πολύ απ' την ομορφιά

Και μοιάζουνε ξένα 

Και είναι ξένα.

Κι είναι σα να ' ναι

Πιο όμορφα κοιμησμένα

Στο κρύο το τσουχτερό

Και την ξέρα.