Είδα στον ύπνο μου πως με φιλοξενούσε στο σπίτι της η Γιώτα η παιδοψυχίατρός μας. Και ημουν εκεί με την βοηθό της και φτιάξαμε σαλάτα και κάτι πιάτα με συνταγές από μακαρόνια και μόλις είχαμε μισοφάει ήρθε η Γιωτα και αρχίσαμε να φτιάχνουμε κι άλλα και μόλις πήγα στο τραπέζι να ξανασερβιριστώ τα είχε σα σε πύργο βάλει και μόλις τράβηξα τη σαλάτα σε μια πολύ μεγάλη σαλατιέρα πάνω πάνω πήγε να μου πέσει αλλά την κράτησα στην αγκαλιά μου και ίσα που λερώθηκα λίγο στην μπλούζα και κοιταχτήκαμε με μια όμορφη και καλοσυνάτη ευγένεια και φάγαμε. 

Ύστερα μπορεί να ήταν άλλο όνειρο. Πως οδηγούσα σε έναν δρόμο ορεινό και πολύ σκοτεινό και είδαν τα φώτα μου κάτι στη μέση του δρόμου και σταμάτησα κι ήταν μια ασημί σκληρή βαλίτσα με ροδάκια. Και την κοίταξα και αναρωτήθηκα λίγο τι να κάνω. Και είπα να μην την ακουμπήσω γιατί δεν ήξερα τι μπορεί να έχει κι ήταν τόσο παράξενο να στέκει όρθια κι άθηκτη εκεί μες τη μέση το δρόμο. Και μπήκα στο αμάξι και την προσπέρασα κι έφυγα.