τόσο βαθιά που σκάψαμε μας έκανε σεισμό

..στην θάλασσα των πειρατών

κ' στα βουνά των ανταρτών

ο ήλιος είναι κόκκινος

ο ήλιος είναι μαύρος..

..έχωσα τα χέρια στο χώμα να χαιρετήσω τη Γη, αγκάλιασα την ελιά σα να 'κανα την προσευχή. οι άνθρωποι μου φάνικαν βουβοί μες τη βοή τους. σαν ένα μελίσι που λες τους έκανε ο γητευτής, ο μάγος και τον δοξάζουμε για τα τάχα τα φτερά μας.

..Τότε σαν είδε τετράγωνα οδοφράγματα γέλασε το παλικάρι και φώναξε: ε, λεγεονάριε επαναστάτη! ποιοί σου' χουν τάξει άρτους σ' αυτό το μονοπώλιο, το μαγαζί του κράτους.

λοιπόν, αν κρίνω από την όψη μου, η αποκάλυψη έχει ήδη γίνει, κι όλοι μαζί καιγόμαστε σε ένα βαθύ καμίνι.

..μα είναι κάποιοι που τον ουρανό δεν δέχτικαν να βάψουν, ούτε και την ψυχούλα τους θελήσαν να την τάξουν. ποτέ τους δεν κυκλωφορούν στους ασφαλτένιους δρόμους, μη έχοντας τους "προστάτες" τους να κουβαλούν στους όμους.

Υ.Γ. πότε θα καταλάβουμε ότι στο οικοδόμημά τους εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε αδρνανές υλικό;

Γι'αυτό, εγώ τώρα πετώ
την αστυνομική ταυτότητα μου, για να αποκτήσω, επιτέλους, δική μου ταυτότητα.

(fotoart Biennale of Athens)

ορθώ έρω άνθρω

 Αν μπορούσα να ονειρευτώ

όπως σαν να 'χα εαυτό

γίνονταν σε μια ιδέα να κρατηθώ

 Θα 'κανα ποίηση κι εγώ!

 Άν αγαπούσα το άγνωστο

στους φόβους παίζοντας κρυφτό

 Να άντεχα να νικηθώ

θα 'κανα ποίηση κι εγώ .

 Σα να 'χα τον χρυσό πυρετό
της κίνησης, που να ξεστοιχιωθώ

Nα είχα "θέλω" δυνατό!

 Aν είχα "θέλω" δυνατό

έρωμαι-έρω-έρωνται κλητό

θα 'κανα ποίηση κι εγώ ,

 (fotoart biennale of Athens)

τα μαθηματικά είναι το πιο μεγάλο ψέμα

Όπως, η λέξη "αγάπη" 
δεν είναι ελληνική!

Είναι κατάλοιπο 
από περίοδο κατοχική

Συντόμευση της φράσης 
"ο Αγάς οτι πει"

(fotoart Caravaggio)

"συλλογή πρώτη"

ΠΟΡΕΙΑ

Ούτε στιγμή χωρίς μια λύπη,
ούτε στιγμή χωρίς χαρά.
Δάκρυ, χαμόγελο δε λείπει,
καρδιά και νους κάνουν φτερά.

Καμιά στιγμή χωρίς ελπίδα,
καμιά στιγμή χωρίς καϋμό.
Μιά ξαστεριά, μια καταιγίδα
δεν έχει ο νους αναπαμό.

Σήμερα σέρνομαι στο χώμα
στ' άστρα όμως αύριο πετώ.
Και απ' την αυγή μέχρι το γιόμα

δε σταματώ να περπατώ
με τη ψυχή πάντα στο στόμα.
Κι όταν δεν κλαίω, τραγουδώ...


ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Όταν τραγουδάς,
αηδόνια, είπανε,
πετούν στην αγκαλιά σου.
Κι όταν χαμογελάς,
στα χείλη σου ανθίζει ένα λουλούδι.

Και πέρασε όλη τη ζωή
με το χαμόγελο
και το τραγούδι...

Μα είχε βάλει εν' αηδόνι στην καρδιά,
στα χείλη ένα λουλούδι
κι έκλαιγε μέσα του βουβά...


ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Καυχιόσουνα πως πήρες το σωστό δρόμο
φυτεύοντας τριαντάφυλλα στο στήθος σου
και το λυγμό σου κάνοντας τραγούδι.

Την ώρα όμως του απολογισμού
 μάταια ζητούσες τη δικαίωση.

Μάτωναν την καρδιά σου
τ' αγκάθια των συντρόφων σου,
που, κι αν φυτρώσαν άθελά σου,
ανήμπορος στάθηκες να ξεριζώσεις . . .

ποιήματα του, 

συμπατριώτη μου και οικογενειακού μας φίλου, 

Κώστα Ερανιώτη

(fotoart Garsot)

συνειδητοπόρος στρατιώτης

περπατάς, κάποια στιγμή θες, μα δε είσαι έτοιμος

η μέρα γέρνει, σε φέρνει με αυτά που έχεις

το μεσημέρι ανησυχείς αν θα τα καταφέρεις

αν αυτά θα γίνουν κάποια στιγμή

κοιτάς τον καθρέπτη γυμνοί

κοιτάς τον καθρέφτη θνητοί

μέσα του να μπεις όπως νιώθεις 

στον έρωτα όσο πιο μέσα μπορείς

έρχεται απόγευμα, μαγικό χρυσό χάπι 

η μέρα γέρνει, σε φέρνει σ' αυτά που έχεις 

(art Caravaggio)

"η μέρα εκείνη δε θα αργήσει"

Απάθεια;

Σμιλεύοντας τα κομμάτια μου

Μεταναστεύω σε κορμί
 Από ταξίδι φευγαλέο

 Δίνω, δίχως να δοθώ

Κόβοντας το δείγμα του εαυτού μου

Μισά που μισάσανε ξαναμισιάζουν

Ώσπου για να τα δω θέλω φακό απο μικροσκόπιο

Θυμάμαι ένα πολύχρωμο δωμάτιο κι ένα τοπίο

Το άνοιγμα στο βλέμμα, των 360 μοιρών, 

καθώς σε φιλούσα, καθώς

περιπλανήθηκα στα πλευρά σου

, ξάπλωσα στην κοιλιά να φτάσω 

Τα γόνατα, να ανέλθω

Έγινα βυζανιάρικο τραγί
, κι ήθελα

Να γίνω θαλασσοπόρος
των παλμών σου.

Τώρα αναπάντεχα. Σκόρπια Τώρα

Εγώ, συλλέκτης του εαυτού μου..

...ο συλλέκτης του εαυτού μου!

(foto and drowing by mia maluca Glory)

τέρας και κλειδαρότρυπα

Η ομάδα της αποικίας συνεχίζει να μετρά νοητά πράγματα. Κυρίως την ακτίνα Τερ που μπορεί να μετατοπίσει τη Γη στην έκτακτη περίπτωση, όπως σε λίγο, που ο πλανήτης Ρας την πλησιάζει.
Επίσης μελετάν πιθανότητες και λύσεις επιβίωσης του είδους απ' το σωτήριο κίνημα.

Το μέγεθος της εξίσωσης της σύγκρουσης έχει φτάσει να καταλαμβάνει όλους τους σκληρούς με τη μνήμη των διατιθέμενων κομπιούτερ, πλην άπειρο-το οποίο χρειάζεται κι άλλους σκληρούς-, τείνον προς ένα.

Ακόμη ελπίζουν πως το υπόλοιπο σύμπλεγμα των γαλαξιών θα αντιδράσει πυρετοδώς εκτονώνοντας τον οστικό αστροστρόβιλο DNi.

Έχουν υπολογιστεί αρχέτυπα κύκλων, τριγώνων κι ευθειών που αναλογικά εφαρμόζονται σε όλα τα σώματα του συστήματος αποκαλύπτοντας τα μεγέθη και τις ταχύτητες πάνω στις οποίες θα εργαστούν οι εύπλαστες αυτές Τερακτίνες.

Καταλαβαίνετε βέβαια, τα περισότερα αγνώμονα κτήνη απέχουν απ' το πεδίο του σωστικού μοιρογνωμόνιου, την κλειδαρότρυπα του τέρατος, όπως λέει ο εφευρέτης την μηχανή που τον κάνει αιώνιο.
Κι είναι απλά μια αλυσίδα πρισμάτων τα οποία διανύουν ηλεκτρόλια όπου κωδικοποιούνται αυτόματα. Έτοιμα να γίνουν η μεταμόρφωση που μπορεί να σώσει τη Γη καθώς ο Ρας πλησιάζει... 

(fotoart by net)

έη όπ

μείον δύο

Ο Οκτώβριος, που δεν είναι ο όγδοος μήνας αλλά ο δέκατος, ίσως κάτι έχει να κάνει με το μείον δύο.

Σε μια άλλη περίπτωση η ζωή θα ήταν μπροστά. Όταν τελείωνε η δουλειά θα φορούσαμε τα παλτά και θα βγαίναμε να συναντηθούμε με φίλους στο γωνιακό στέκι. Εκεί θα έπαιζε φίνα μουσική που θα σε τραβούσε από το αφτί με ιδέες. Όπως ένα θαλάσσιο ποδήλατο με ιστίο, έναν στίχο ή κάποιο αυτοσχέδιο παιχνιδοεργαλίο.

Έπειτα, τα παιδιά που πήραν τα βουνά σύριζα απ' το ρέμα να φτιάξουν κομπ κατασκευές ψάχνοντας φυσικές αλήθειες δεν θα έμοιαζαν με κυνηγημένοι, αλλά γυρεύοντας ρίζες και περιπέτεια.

Τώρα τους βλέπω όλους κάπως. Σαν το κάθε τους ποδάρι να πατά σε διαφορετικά εδάφη, έτοιμοι ή υποψιασμένοι να εγκαταλείψουν ένα σκάφος που ναυαγεί. Οι πιο τακτικοί τρέχουν να μαζέψουν τα απλωμένα τους πριν την επιφαινόμενη καταστροφή, σα να τακτοποιούν καταφύγια.

Και ρωτώ, είμαστε να το κόβουμε ευθεία για μια νέα αφετηρία; Και πως θα μοιάζει αυτή; Πρέπει να επιστρετεύσω όλη μου τη φαντασία και να τη πετάξω στη Γη...

(fotoart Otto Rudolf Schatz)

το μπλουζάκι απο τη λαϊκή

έγραφε:

LOVE 

is Passion

Freedom and Truth

.

(fotoart by net)

πωπούτσi σαράντα πόντοι

Το φεισμπουκ ξεκλίκαρα μες την απελπισία

και πήγα μπουρδελότσαρκα προς τη Κυπαρισσία

Εστήθκα μαγκιορικα, φορούσα και γαρδένια

Στις μπάρες παρελαύνανε μωράκια ένα ένα

Επαιζε Οικονομόπουλο, Βέρτη, Πάολα, Κιάμο

Έπινα το πετρέλαιο κοιτώντας πέρα χάμω

Το μαύρο το ξανθούλικο που έκανε σκετσάκια

εμίλαγε ρουμάνικα σαν άλλαζε τασάκια

Μου χαμογέλασε όλο υπόσχεση, είχε ένα σάπιο δόντι

Έδειξα τα παπούτσια μου, ήταν σαράντα πόντοι

Λοιπόν τώρα τι κάνουμε, της έπιασα το χέρι

της είπα είμαι ευαίσθητος και ψάχνω ένα ταίρι

-Ποιον κοροϊδεύω εδώ, αφού είναι πουτάνα-

Έβγαλα και τις μόστραρα κάτι ευρά μια ντάνα

Μου χαμογέλασε όλο υπόσχεση, είχε ένα σάπιο δόντι

Έδειξα τα παπούτσια μου, ήταν σαράντα πόντοι

 (fotos be me)

το χαρίζω σε όλους τους απελπισμένους 

με αγωνιστικούς χαιρετισμούς