Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

εγωϊστική αθωώτητα


έκοψαν φτερό οι γλάροι
μ' αυτόν τον άνεμο τον δυτικό
αφροί η θάλασσα τσαλακωμένη

το σμήνος κίνησε για την Πάτρα
σκόρπισε την τσιριχτή βοή του

σε αρμόνιο μυστικό σκοπό
που ξέρουν τα κύτταρα

νυχτώνει ξημερώνει
φυτρώνει αγριάδα
για τη σκληράδα
στα αδούλευτα


αγάπη
μου
.



(foto by me/Louvre)

7 σχόλια:

  1. Mα ποιά ζαλάδα μυστική σε οδηγεί,οικτρά πλανώμενη απ`τις λέξεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το χάρισμα; η βία; ο άλλος; η άλλη;
    δεν ξέρω Αστερία του Ήλιου,
    μήπως μπορείς να με φωτίσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απλώς ξυπνάει το άλλο το μεγάλο το παλιό,αυτό που κρύβεται βαθειά όχι σε όλους αλλά σε λίγους που είχε πει η ψυχή τους το μεγάλο Ναι σε άλλες εποχές,αυτοί που άλλες φορές τους ονόμασαν καταραμένους και άλλες ευλογημένους,αυτόί που μεθάν τα ηλιοβασιλέματα και τις αυγές,αυτοί που λαμβάνουν τις απόρροιες του ήλιου και τις σελήνης σαν δικά τους κομμάτια,αυτοί που χτυπιώνται αλύπητα απ`τα κύμματα ενός σύμπαντος που τους ταράζει και δεν τους αφήνει ούτε στιγμή ήσυχους αλλά τους τραβάει από τ`αυτί και τους αφήνει να ρίξουν μια ματιά απ`την κλειδαρότρυπα,όχι για να τους ηρεμήσει απλά για να τους παγιδεύσει,να τους ταράξει και να τους αφήσει για χρόνια να αναρωτιούνται με ποιόν τρόπο θα ανοίξουν την πόρτα του μυστηρίου που μας περικυκλώνει και ποιό είναι άραγε το κλειδί της πόρτας....
    Και κάπως έτσι αρχίζει η ποίηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θέλω να κλάψω
    μέχρι να μην βλέπω πιά
    στης σιωπής το σκοτάδι
    ψάχνωντας αυτό το σημάδι
    μες το αδιάφορο κοπάδι
    να χυθώ, να λάμψω,
    και να καώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ότι και να κάνεις θα το μετανιώσεις και γιαυτό κάνε ότι γουστάρεις...Εγώ προτιμώ να γελάω κάνει καλό στο σώμα μου...Και μην παρασύρεσαι, οι μεταπτώσεις είναι το σημάδι του άπειρου που σε καλεί να ανακαλύψεις την αληθινή σου φύση...Τις υπομένεις μέχρι να βρείς το τρόπο να υπάρχεις πάνω απ`αυτές...Ότι και να κάνεις ένα είναι σίγουρο ,τίποτα δεν χάνετε...
    Το φώς του αερόλιθου δεν φτάνει να φωτίσει τις ψυχές μας,αυτές χρειάζονται φώτα σταθερά και όλο πιο δυνατά για να κρατιούνται ακέραιες στην θέση τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή