Θεά μου

Μάταια προσπάθεια να λύσω τον κόμπο
του στομαχιού μου το γόρδιο δεσμό
ξύπνησε μέσα μου πάλι το τέρας
γυρεύει να δώσει νέα πνοή στο χρησμό.

Θεά, μου κατατρώγεις τα σπλάχνα
κι αν τότε σε πίστεψα, σου αφιερώθηκα,
με δίψα να γενώ ιέρεια αποζητούσα
στου έρωτα το βωμό για χάρη σου δόθηκα
..και ξεσκίστηκα..

Μου είπες θα σωθώ μα δε σώθηκα
πιο βαθιά στα έγκατα χώθηκα

και να’ σαι, προστάζεις πάλι να δεις
τη συνέχεια, πόσο πιο κάτω?

Λύτρωσε με εσύ, στο κρεβάτι σου
πέφτω με λύσσα
κάθε οργασμός και ένα βήμα
αργό, βασανιστικό
Η φωνή σου, ψιθυρίζει στ’ αφτί μου,
έλα, μου λέει,
πνίγοντας με γλυκά
στα γαλάζια νερά