Το χέρι του παιδιού παέι καλά. Κι είμαι ευγνώμον.
Οδηγούσα σε δύσκολες συνθήκες πάνω κάτω Πάτρα σήμερα και παρακάμψεις και μποτιλιάρισμα.
Βλέπω μια τάξη στον χαώδη κόσμο συνδέσεις σχέσεις και με ανθρώπινη ματιά στα πάθη γέρνω προς τη Γη. Στην κουρελού μου που είναι πόρτα και κρεβάτι και σκέπασμα.
Μούσα. Έλα και πες μου για θεούς ήρωες και άρματα χρυσά. Πες μου του τράγου τα μυστικά του μάγου με τα στραβά φιδίσια μάτια. Πες μου για κοφτερά διαμάντια. Για πάθη και για θαύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή