Πριν δυο μέρες την Τρίτη 21 του μήνα και ώρα 9:11 πμ με πήρε η αδερφή μου ανήσυχη και μου είπε ότι είδε στον ύπνο της πως τσακωνόμασταν άσχημα και δεν μπορούσε κάπως να το ελέγξει. Την ρώτησα να μου πει λεπτομέριες και δεν ήθελε να μου πει και μου είπε πως με πήρε να δει αν είμαι καλά. Της είπα πως αυτό που είδε είναι καλό και να μην ανησυχεί γιατί αυτό που είδε απελευθερώθηκε από το υποσυνείδητό της και είναι σα να αφορμίζεται κάτι σαν αγκάθι και αυτά τα όνειρα είναι θεραπευτικά και προαναγγέλουν μια θετική μετάβαση. Ότι μπορεί να φαίνεται άσχημο αλλά σαν όνειρο είναι καλό. Την ρώτησα για το ταξίδι της στο Μαρόκο που πήγε στις διακοπές και το έμαθα και πως όλα τα μαθαίνω της είπα περιπαιχτικά και ευδιάθετα. Μιλήσαμε λίγο για το Μαρόκο και το πόσο μας προσφέρουν καινούριες οπτικές αυτά τα ταξίδια που μας βγάζουν λίγο από την δυτική πραγματικότητα. Μιλήσαμε γενικά και δεν μου είπε καμία λεπτομέρια ουτε κάποια ιστορία από εκεί για το με ποιον και τί και που. Μου είχε πει πριν κανα δυο μήνες ότι βγαίνει με έναν συγγραφέα αλλά ουτε και ρώτησα τώρα μόνο προσπάθησα να παρατίνω λίγο την συζήτηση γενικά και είδα πως δεν είχε όρεξη να μου πει λεπτομέριες και είπαμε λίγο για τα παιδιά και κλείσαμε καλά.
Χάρηκα που είδε αυτό το όνειρο. Το θεώρησα πως ήταν και αποτέλεσμα σίγουρα εν μέρη και της δουλειάς του τρελού μου με το πρότζεκτ συγνώμη. Και το ταξίδι στο Μαρόκο και ο συγγραφέας πως είναι πράγματα πολύ κοντά μου. Και χάρηκα έστω από τη σπόντα.
Αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη αυτές τις μέρες με την μελέτη μου και μόλις από χθες το απόγευμα κάνω διάλημα και γι' αυτό τα σημειώνω και τα τακτοποιώ λίγο τώρα. Και δεν θα έκανα διάλημα αν δεν είχα δει πως δεν είμαι και πολύ ικανοποιημένη με το ποίημα μου για τον Ελυάρ και πως φιληθήκαμε μα δεν κατάφερα να αγκαλιαστούμε. Και δεν ξέρω αν αγκαλιάζει συναισθηματικά αυτός ο ποιητής και πως αγκαλιάζει. Και πόσο είναι δικό του και δικό μου και δικό μας θέμα. Με απασχολεί και το ψάχνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή