Συγνώμη που ξέχασα να μνημονεύσω τον Λόρκα και τον Νερούδα. Στην γενναιότητα και την γλυκήτητα των οποίων προστρέχω που ενέχω. Και βρίσκω γαλήνη στην αγκαλιά τους και τη δύναμη του Θεού.
Και συγχωρέστε με κι εσείς όλοι οι αγαπημένοι μου λαϊκοί Ποιητές που σας αγαπώ και που δεν γίνεται κανείς να σας σπουδάσει παρά να κοιτάξει γύρω του με διαχρονική ευαισθησία και συμπόνια. Που για σας μίλησε ο Όμηρος τόσο καλά και πολύ. Για εσάς που είστε τα φώτα στις σκιές της ιστορίας της παναθρώπινης.
Συγχωρέστε με και συμπονέστε με πνεύματα.
Κι ας μην είμαι έτοιμη να πεθάνω.
Κι ας δουλεύω ακόμη τα χωράφια του πατέρα μας
Κι ας μην θέλω να ξυριστώ μοναχή μου
Κι ας μην τα έχω βρει με το μυαλό και την καρδιά μου
Και βοηθήστε με να βάλω την αγαπημένη μου και το νερό στην φωλιά μας
κοντά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή