Είμαι αποκαρδιωμένη. Το είδατε πως ήταν αυτό το φιλί. Μια λύσσα μια οχλαγωγή μια ηδονή και τίποτε άλλο. Πολύ άδικο και για τους δυο μας.
Δεν έχουν καμία σχέση τα υπόγειά μας κάπου να επικοινωνίσουν; Ενώ τα υπόγεια των ανθρώπων κανονικά σίγουρα έχουν και κάποια κοινά πράγματα.
Δεν τα έχω βρει.
Και με κάνει να μου φαίνομαι πως μπορεί να είμαι περισότερο υπαρξιακή ποιήτρια παρά ερωτική.
Αλλά πως
που το υπαρξιακό μου βλέπουμε πως έχει αφετηρία το ερωτικό
Και το ερωτικό του πως έχει αφετηρία το υπαρξιακό.
Και που οι αγκαλιές αγκαλιές ξεκινάνε από τα υπόγεια τα υπόγεια.
Κι ενώ με συγκινεί και με διεγήρει τόσο πολύ και τον θαυμάζω δεν δύναται να πλησιάσω για να αγκαλιάσω το είδος αυτής της ευαισθησίας και της ωραιότητός του.
Λες να είμαι παρθένα;
Ή να είναι αυτός;
Ή και οι δυο
Και αυτά τα πολύ αισθησιακά και οργιαστικά που αυτόματα λες αποκωδικοποιώ τί είναι; Που είναι ή σα μέσα από βιτρίνες καθρέφτες ή σα τα κόκαλα που βλέπει αρχικά κι εκείνος.
Και σα να συναντιόμαστε στον απόηχο στον δρόμο τον εν κατακλείδι τον μοναχικό.
Και να είναι τόσο αιθέρια και άμορφη και αφηρημένη η αγκαλιά κενή.
Δε μπορώ
Μια αγκαλιά
Μια αγκαλιά ρε πούστη πάρε με
Μια αγκαλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή