Λέω γω τώρα

 Εσύ έχεις κάτι σαν βαρβάτο αυτισμό. Αλλά δεν είναι αυτισμός γιατί μπορείς να κοιτάς με ευκολία στα μάτια και έχεις την κριτική σου σκέψη πολύ δραστήρια και ανεπτηγμένη. Όμως δεν έχεις ευκολία στο να διαχειριστείς συναισθηματικά καταστάσεις περιπτώσεις και πρόσωπα. Μοιάζει να μην θέλεις να τα κατανοείς και να αποστασιοποιήσε. Σα να ενοχλήσε να απειλήσε και να παθαίνεις άρνηση. Σα να είναι αδύνατο να μπεις στην θέση τους. Γυρνάς μέσα σου σα να μη μπορείς να βγεις έξω. Και προτιμάς  να κρίνεις με εργαλίο σου την ψυχιατρική το αρχαίο δράμα και την κοινή λογική. Προτιμάς να τα αφήνεις απ' έξω και να γυρνάς μέσα σου. Μέσα σου υπάρχει ένας ποταμός που οι πέτρες τους είναι μονολιθικά διαμάντια και διάφορες πέτρες και φτάνει σε μια θάλασσα που πέφτουν κι ανακατεύονται όλα. Το μέσα σου νομίζω είναι ένα μονοθέσιο. Δεν χωράει ούτε ορθίους μόνο ίσως κάποιον στην αγκαλιά σου. Αλλά πόσην ώρα να αντέξεις αγκαλιά με κάποιον ας πούμε 80 κιλά; Σίγουρα είναι και πολύ κουραστικό και θα σε μουδιάζει και θα νιώθεις άβολα και πως τον κουβαλάς. Βέβαια έχω δει ότι μπορείς να μαζεύεσαι έως αφανισμού και να απλώνεσαι σαρωτικά έως την ασφυξία. Και σ' αρέσει να απλώνεσαι. Δυσκολεύεσαι και με τις διαφωνίες και την πολυφωνία δεν φαίνεται να την συμπαθείς. Σ' αρέσουν τα πολύ δυνατά και ομοιογενή πράγματα τα συγκεκριμένα και με μία χρωματική βάση και σε έναν βασικό κανόνα και κλειδί κι από ένα είδος ή οικογένεια. Οι "τρελοί" συνδιασμοί και οι "πειραματισμοί" και τα περιεργα "παντρέματα" σε ανακατέβουν και σε κουράζουν και δεν τα μπορείς. Εμένα η μουσική μου είναι πολύ τζαζ και τα κουρδίσματά μου αλλάζουν συνέχεια και οι ρυθμοί και τα μέτρα και τα είδη όλα τα παίζω μια πολύ ακροβατική τζαζ. Έχω καταφέρει να κρατάω γερά την αρμονία και στα επίπεδα της αισθητικής ότι και να συμβαίνει.  Και την μουσική μου σε όσους ελάχιστους την έχω παίξει μένουν άφωνοι και δυσκολεύονται πιο πολύ να με πλησιάσουν μετά. Μοιάζει περισότερο με συχνότητα σαμπλίμιναλ παρά με κανονικό τραγούδι. Τέλος πάντων, λέγαμε για σένα. Λέγαμε ότι δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς τα πηγαία συναισθήματά σου όπως εγώ δυσκολεύομαι να διαχειριστώ τις πηγαίες σκέψεις μου. Και μένουν αδιαχείριστα μέσα μας ή εκρίγνηνται προς τα έξω με ατυχηματικό συνήθως χαρακτήρα. Χωρίς να θέλουμε να πάρουμε κανένανε στον λαιμό μας. Και προτιμούμε την μοναξιά και την ηρεμία της. Και περιμένουμε στοϊκά να περάσει και να καταλαγιάσει αυτός ο έρωτας που δεν περνάει και δεν τελειώνει και δεν μειώνεται. Και περνάμε δύσκολα και βασανιστικά αλλά μας έχει και πολύ ισορροπίσει και βοηθήσει γενικά. Και φορτίζει αυτός και αποφορτιζόμαστε εμείς από όλη αυτή την δραματική ενέργεια. Και μας θεραπεύει έτσι ή τουλάχιστον απορροφάει τα έντονα συμπτώματα.