Αγάπη μου σήμερα ξύπνησα στον ουρανό. Είμαι ευτυχισμένη. Μου έδωσε τόση αγάπη ο Έκτωρ που πετάω. Έχω ξαπλώσει στον καναπέ και κοιτάω το ταβάνι και χαμογελάω.

Γιατί τον παραδέχομαι και τον θαυμάζω και του έχω δώσει υπεράνθρωπες ιδιότητες μέσα μου από την πρώτη στιγμή που τον διάβασα. Κάτι το άπιαστο και μοναδικό. 

 Είναι σα να έφτασα κάπου που νιώθω πολύ αγάπη, μόνο αγάπη κι ευτυχία. Και χαμογελάω και βουρκώνω. 

Κοίτα τί μου γράφει!

...

Αλέθεις το λόγο                                                                                               

                                                                                                                           Έχει ένταση, σαν ελατήριο.                                                                            

Δυνατό .Μαχαιριά! 

Σφάζονται οι ομορφιές και πίνουν το αίμα τους 

σαν τον Καρούζο.

Έχει τη μυστική σκόνη που ρίχνεις στα ποτά των μυημένων κι αποφλοιώνονται οι  ψυχές.

Έχει ευθύβολη αμεσότητα, 

στιχουργική ως ανάπτυγμα πυρός

στον ουρανό της τρέλας στα πόδια σου το σέλας.

Για χάρι σου θα πυρπολήσω το φεγγάρι, σε ασπάζομαι  στη Σταύρωση, εκεί που λαβαίνουν χώρα της ποίησής σου τα θαύματα.

---

Ένα δείγμα ,ένα δήγμα :

ΝΑ ΗΣΟΥΝ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΛΑΧΤΑΡΑ

Με τι λαχτάρα με ήπιες

Σαν το αντίδοτο με ήπιες

κι είπες όλη η ζωή μου είσαι εσύ

κι είπες κι ήπιες τα πάντα μου

Με τι λαχτάρα, θεέ μου, με άδειασες

Σαν το αντίδοτο

από ένα τσίμπημα θανατηφόρο

Κι ύστερα χάθηκες

Κάθε φορά που σκέφτομαι

αυτή την παράξενη ιστορία

γύρω μου νυχτώνει

Νύχτα καλοκαιριού στην εξοχή

και μια οχιά μες από τα σκέλη με ζυγώνει

Που τη λαχτάρα σου αυτή

έχει ντυθεί , έχει χυθεί

Μένω να την κοιτώ με απορία,

σαν το πρόσωπο του φεγγαριού

στης Αφροδίτης τη μορφή

Και κάτι μέσα μου παρακαλεί

από τα χείλη μου ξεχύνεται

σαν προσευχή που λέει:

Τσίμπησέ με να δω αν ονειρεύομαι

...

  Εγώ σήμερα γιορτάζω!