ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ

ΦΤΑΝΕΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΚΟΡΑ. ΑΧ ΤΙ ΩΡΑΙΑ!!!  

Όλα μου τα προβλήματα μπορώ να τα φορτώσω στον κόκορα γιατί δεν έχω σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Η υγεία μου και τα παιδιά είναι καλά και οι δικοί μου πάνω κάτω είναι εντάξει. Η γη και το περιβάλλον που ζω είναι υπέροχο και συνεχώς βελτιούμενο και μου δίνεται και η ευκαιρία να φτιάξω και το δίπορτο που ονειρεύομαι στην πόλη. Η ερωτική μου ζωή είναι ένα πρόβλημα αλλά δεν είναι κάτι το τραγικό και θα λυθεί με λίγη διάθεση διάθεση για το καινούριο άμα υπάρξει και κινηθώ σε συγκεκριμένα μέρη δεν είναι δύσκολο. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα αυτή την χρονική περίοδο είναι ο κολλητός μου. Εδώ και δυο χρόνια λίγο πριν χάσει τον πατέρα του άρχισε να παίρνει ζάναξ έτσι από μόνος του χωρίς γιατρό και του είπα καλύτερα να έπαιρνε πρέζα γιατί ξέρω λίγο από αυτά και ειδικά τα αντικαταθλιπτικά κι όλα τα κουμπιά κάποτε τα έπαιρνα με τις χούφτες και το ζάναξ σε εθισμό είναι πραγματικά χειρότερο από την πρέζα και συνήθως δεν έχει το ανάλογο αποτέλεσμα και προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά. Εδώ και δυο χρόνια άρχισε να πέφτει, να ασχολείται όλο και λιγότερο με την τέχνη και να αδιαφορεί για όλα και να μην βρίσκει πουθενά ενθουσιασμό. Να μην σηκώνει τηλέφωνα να μην μπαίνει στα σόσιαλ να μην κάνει με κανέναν παρέα ούτε καν να μαλακίζεται με γκομενάκια στο μσν που ήταν και το πιο διασκεδαστικό χαρακτηριστικό του η ερωτική του ελαφρότητα. Του γράφω και μου λέει δεν είμαι καλά περνάω την φάση μου τα λέμε γεια. Τις τελευταίες φορές πήγα ακάλεστη κι απροειδοποίητα να τον δω, γειά σου φίλε πέρναγα από κάτω κι είπα να πω ένα γειά. Πολύ μαυρίλα και να μου λέει μη μου μιλάς για τέχνη και πρότζεκτ. Θα πάμε αύριο για καφέ θα πάμε πάρε τηλ το πρωί και τίποτα. Ανησυχώ πως άμα πάθει κάτι η μάνα του και φύγει από την ζωή ότι θα αυτοκτονήσει. Εδώ οι προύχοντες του έχουν φερθεί πολύ άσχημα ενώ θα έπρεπε να του δώσουν την καλύτερη θέση στον πολιτισμό αλλά δεν τους αρέσει και προτιμούν τους μέτριους και τον πολεμάνε. Εγώ πιστεύω πως φταίνε τα ζάναξ που τον έχει λυγίσει αυτός ο πόλεμος γιατί θα βρίσκαμε κάπου να ανεβούνε τα έργα. Δεν υπάρχει χειρότερο χάπι, χάνεις τον εαυτό σου γίνεσαι φάντασμα. Ψεύτρα να βγω αλλά ανησυχώ πως θα αυτοκτονήσει αν χαθεί η μητέρα του και το σκυλί του, πως ήδη το έχει σχεδιάσει και το περιμένει και μου το έχει πει. Είναι κάτι που πολύ με βασανίζει και πρέπει να είναι αυτό το κύριο θέμα που θα συζητήσω με τον γιατρό μου μεθαύριο που έχω ραντεβού σε λίγες μέρες. Αυτός είναι έτσι κι αλλιώς ο πιο κοντινός άνθρωπός μου εδώ τα τελευταία χρόνια και πάνε δυο μήνες που έχουμε να πάμε κάπου έστω για έναν καφέ στο πάρκο. Και να πεις ότι δεν περάσαμε όμορφα στο Βερολίνο, ε είχε την γνωστή του ιδιοτροπία και την συγκριτική γκρίνια για τα παλιά του μεγαλεία. Εγώ έχω έρθει και πέντε φορές Αθήνα κι άλλες τόσες Καλαμάτα και έχω και τα παιδιά που δεν με αφήνουν να πέσω. Πρέπει όμως να βρω κάτι να βοηθήσω τον φίλο μου. Του χρωστάω τόσα πολλά, μέχρι που μου έμαθε από την αρχή πως να περπατάω.