περί έρωτος μαθηματικών και φιλοσοφίας

 

Η κλασική φιλοσοφία μας διδάσκει ότι το τί προηγείται του πως. Κι έπειτα έρχεται το που. Ένα τί ολόκληρο μπορεί να έχει ένα μισό που και ένα μισό πώς; Όταν το ίδιο το τί περιέχει ήδη ένα που κι ένα πως. Από ένα τί που ήδη συμβαίνει. Είμαστε σε ένα γνωστό που το οποίο έχει και γνωστό πως και μου δίνει ένα γνωστό τί.  Άρα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε: ένα ίσον που συν πως δια του τί ( 1τί=1, τί=1, 2τί=2... ή 1τί=2 ή 2τί=1)

1 = (που + πως) /τί          άρα

όταν 1+1 = 2 έχουμε 

2 = [(που + πώς) + (που + πώς)] / τί

κι όταν 1Χ2 = 2   έχουμε

2 = 2[(που + πώς) / τί]

Στην δική μας σχέση πχ.

Πρώτον

Με αυτόν τον απλό τρόπο όταν είναι γνωστός, προϋποθετικά, ο παράγοντας τί καταλαβαίνουμε αν σε μια σχέση λειτουργούμε πολλαπλασιαστικά ή προσθετικά.  

Άρα συμπεραίνεται έτσι ότι λειτουργούμε πολλαπλασιαστικά. Ρέπουμε στο επί, λειτουργούμε με επιρρέπεια δηλαδή στο να είναι κάποιος ο πολλαπλασιαστής και ο άλλος ο πολλαπλασιαζόμενος.

 Έτσι βασικά μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα.   

Δεύτερον

Βάση του πρώτου συμπεράσματος. Άρα λειτουργούμε και με διαίρεση. 

Άσκηση: Βρείτε ένα προσθετικό παράδειγμα με το τί=1, 1τί=2 και με το 2τί=1.