Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Μπουλντόζα στο σωρό



 
Επιπέδου άνθρωπος, ξέρεις, σ'αυτό το αίσχατο επίπεδο, όπου καλήσε να τα βάλεις με το φρικτότερο τέρας. Ηλεκτρονικό παιχνίδι ένα πράγμα. Αλήτης περιοπής να λέει την τελευταία πρώτη, "θέλω να μιλάμε μόνο για γαμίσια", εδώ η ζωή τελιώνει, καντίλια, αγνώστου προελεύσεως μπικικίνια και τα τοιαύτα.." γι' αυτό σ'αγαπώ δικέ μου, για τη ζεμπεκιά και το ντόπιο ταμπάκο". Να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να γλύφουμε τα ίδια δόντια -της κομμώτριας με το κόκκινο μαλλί- λίγη περιπέτεια για να μη πλήτουμε σ' αυτή την πόλη, να το ξεζουμίσουμε το τεκνό. Δεν είπα να το ξεφτιλίσουμε, να το εκφυλίσουμε, πρώτη δευτέρα ..πέμπτη, έκτη, όπισθεν μέχρι να ακουστεί το μπαμ, να καεί η μηχανή και να ξενερώσεις να πείς έλα μωρέ με τη κομμώτρια με το κόκκινο μαλλί που σου γυάλισε όπως μπάνιζε το τσόκαρο να περνά στο δρόμο και ότι θες, εναλλάκτική είναι και μαλακίες να είναι, επειδή δηλαδή αντί να συχνάζει σ'αυτά τα ψευτομπαρόκ νεολαιίστικα συχνάζει στο καφενείο για ούζα. άσταδιάλα, ίσα που βλέπουμε τον εαυτό μας στην κρούστα του πηγαδιού, στο μέταλλο και τη τζαμαρία. "ξέρεις εσύ, γι' αυτό σ'αγαπώ δικέ μου". Λίγο για τη διαστροφή, γιατί όταν σου μιλάω σοβαρά, ή γράφω, παίρνεις αυτό το μπλανζέ, το απλανές λες και τα απευθύνω εκεί που ξέρεις. Αλλά που να πλανηθείς, γίνεται; Εδώ, να τρίβουμε τα γριτσινάδια των δακτήλων για μουσική, στο πάλκο χαρτοπετσέτες με σημειώσεις. Μπουλτνόζες στο σωρό. Θα την εκφυλίσω αυτή τη γκόμενα, τη κομμωτριούλα, το πιτσιρικάκι, το έχω, ανοιχτό πουκάμισο, μαύρο σουτιέν, χαμηλοκάβαλο παντελόνι φάνκι... Εκεί μέσα να μπω να την κάνω να σπαρταράει, να χύσει δέκα φορές, να έχουμε ζήλιες και σκηνικά στη πλατεία. Να μη πλήτω "δικέ μου", με την φυσιολογική ζωή. Λίγο ενδιαφέρον, για λίγο, στης κομμώτριας το λίγο να τρίψω το ποδήλατο απο τις σκουριές. Ξέρεις, διαλυμένη οικογένεια, μάνα μητρομανής, ενδιαφέρον τυπάκι. ..κι όταν αρχίζουν να βγαίνουν οι ρίζες βλέπουμε σε ποιό ρημάδι είναι να περάσουμε νύχτα. αφού ρε δε τα γουστάρω τα αποστειρωμένα, τα ατσαλάκωτα, σα ψοφίμια είναι, κούκλες. Φυσιολογική ζωή, κι έτσι, φυσιολογική ζωή περιμένοντας το σεισμό.


(foto by net)

1 σχόλιο:

Σιωπή