"και δε σκεφτήκανε οι θεοί να χτίσουνε μια σκάλα"

Είμαι εδώ μαζί σου και θέλω να πάρω αγκαλιά αυτόν το σκύλο που φεύγει με τον άλλο σκύλο
Σε κοιτώ, άνθρωπος με χείλη και βλέμμα ανθρώπινο που κοιτά στο αλλού
Έρχεται ο σκύλος ψάχνοντας το ξεροκόμματο κι εγώ δε ξέρω, έχω το βλέμμα το ανθρώπινο που μόλις πιάνω το στυλό απομακρύνονται όλα ναρκωμένα

Σιδήρου κόκκινο
της Δήμητρας το είναι μου σοδειά
φωτιά γεννιέμαι
δαμάζομαι στο σχήμα

Χύθηκε το κρασί στο γυαλί σου ουρανέ
στης ζωής το πόρισμα
πορεία πόσιμη τα τέσσερα μισά..


Βλέμμα ανθρώπινο, χείλη ανθρώπινα
μορφασμός ερωτικού πόνου
και τουαλέτα ζώου

Σιαγόνων κάθειρξη σε ισόβια τελετή
Ξένοι λοιπόν,
άγνωστοι εραστές φωτογραφίας
Έλα
Ήρθες
τι να σε κάνω;

Δε μπορώ να καταλάβω τι βλέπεις!
Εσύ τι βλέπεις;

Πάρε μου το χαρτί να χαθούμε...
Πάρε το χαρτί και το στιλό απο δώ να χαθούμε..


Να ζήσουμε τη μικρή πραγματικότητα του ορίζοντα
τα σύνορα της σάρκας σπάζοντας
ξεριζώνοντας άπειρο από ένα τετραγωνικό χώρο
με την ευρύτητα της φοράς
Απαστρέπτον μένος των αναπνοών

Αδάμαντα λαγώνια λάλοντα
λόγια απο παράδοξο ξόδεμα
Άδη αφή
εδάφη
ραγισμένα σκαλοπάτια
.... επ' άπειρον
επι πάπυρον...

Καβάφη, Καρυωτάκη, Σεφέρη
Κάθαρση εις μνήμην μάτην
σ' ασύδοτη σύνδεση υπαρχόντων
αρκούμενα εις άρκτου ρέμβη
φτου σκουλικομερμιγκότρυπα
κι ερήμην ρίμες

(fotoart V.Kelaidis)