Απογιομίζω το πηγάδι άμμο
Ως απάνω τα χείλη του
Εκεί, ρέω, λέω
Ρέω το μέταλλο
Το πιο απαλό χρυσό
Κράμα μου
τί όμορφο!
σαν καθρέπτης
της αρχαίας φυλής μου
Με την παλάμη τον ακουμπώ
Παίρνει το σχήμα μου
Παίζοντας μ'αυτό
όλο πιο πολύ
Να βυθιστώ
(Foto by me/ Louvre)
Ξετυλίγονται οι γάζες η μνήμη σαν άλογο πάει πίσω όρυγμα στην άμμο του χρόνου η πυραμίδα θρυμματίστηκε στάχτη στα χέρια
ΑπάντησηΔιαγραφή"κάπελλα κέρνα μας κρασί τα λόγια είναι χαμένα"
Μα ποιος ειναι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή