Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Θαβώρ




Άφησα το χέρι σου.
Με σήκωνες. Μπουσουλούσα.
Άφησα το χέρι σου, περπατώ,
γεύομαι πτώσεις,
ασταθές τρεχαλητό.
Περπατώ!
Πήγα τη φαντασία μια βόλτα στην αλήθεια,
την έχασα, ούτε καν θυμάμαι
Είχε ένα σκοπό ζωηρό,
μια τρέλα κατάκτησης,
Νοσταλγία 
Περσέπολις, Βαβυλωνία,
την άγνοια του πρώτου έρωτα,
ορμή έφηβης εξερεύνησης
Μελαγχολία και ευφορία.


Σ' ότι αγκαλιάζω αναδύεσαι
Σ' ότι φιλώ μετουσιώνεσαι
ζεστός αιθέρας πλανιέσαι
η πλάνη μου
η πλανισμένη πραγματικότητα
σε μια προκρούστεια ζάλη
Πιλάτιο ξεκαθάρισμα
όταν το στόχαστρο του ποιήματος
είν' ο Σταυρός.
Κέρασμά μου το ξύδι
Τώρα η διαδρομή στο Θαβώρ


Αφήνεις το χέρι μου 
κι εγώ περπατάω 
προς το Θαβώρ.
Ο Νείλος, η Αλεξάνδρεια, μεσοράχι
μιας γραφής γεμάτης αφτιά
χείλη, χορούς τελετουργικούς



Έρω και Ξέρω...
Tη Νύχτα των εξομολογήσεων
Η καυτή παλάμη που
σημαδεύει το στέρνο μου. 
  


(fotoart Jerry Uelsmann) 

11 σχόλια:

  1. μάλον τώρα ι ε-ξανφανιζόλ
    jesus christ super skunk
    γιατι like this?
    το ου το φου, ου φου φου φου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυθεντική, γλώσσα των εραστών, φεγγαριού φέτες Θαβώριες.Κάθετο ύψος,κοιτάσματα εγκάτων,εξορύσσεις ανήκουστο τέρπεις .Το άσμα λάμπει.Σιμά σου τα θάμπη.Ώ μέλισσα ώ κερήθρα ω Κιθέρεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έκτωρα, στον δρόμο του σε συνάντησα, και νιώθω πολλή τυχερή γι' αυτό!
    είσαι φάρος για μένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν κύριε Σαλβαδόρ, ν, μόνος σας θα συνεχίσεται να τα πίνεται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή