Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

τηλεσκόπιο



Ήθελα μόνο να μυρίζουν οι σκέψεις
όταν θα γίνονταν το βουνό θάλασσα
κι η θάλασσα βουνό. Ένα πολύχρωμο
πέπλο, ακριβώς επειδή είναι διάφανο
αλλά δεν παύει να είναι πέπλο.

Ήθελα μόνο να μετρήσουμε αστέρια
μια μέρα που ο κόσμος θα' χε
φτιαχτεί απ' έναν ποιητή, χαρούμενο
για το κατόρθωμά του, ευχαριστημένο
που κόπιασε να γοητεύσει, να ομορφύνει
έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί
απ' τον χορό του ζευγαρώματος
τη διστακτική παραζάλη, την ανάταση
στον άξονα, σαν ένα ζεϊμπέκικο, 
ένα θείο ζεϊμπέκικο σα τον
σεισμό. 


Ήθελα και βγήκα στην αποκάλυψη
, στο πέπλο και τον κόσμο του ποιητή.


Ήθελα τηλεσκοπικά γυαλιά στα
παράθυρα; Το βλέμμα
απομακρύνεται, κυκλώνεται από σκοτάδι
το βλέμμα απομακρυσμένες μυρωδάτες
σκέψεις, ανακλήσεις, παραθυρόφυλλα στον άνεμο
χλιμιντρίζει η ψυχή
πέταλα που ανήσυχα χτυπάν χάμω. 
 Πέταλα στροφής.
 Απ 'τ' άλογο που μυρίζει το νερό, τον γκρεμό, 
τα αισθήματα ή τις σκέψεις.


Λοιπόν, εντάξει... Δεν ήθελα τηλεσκόπιο._


(fotoart Antonis Stefanakos) 

6 σχόλια:

  1. όπως και να΄χει, το οφείλουμε να ζήσουμε
    στον εαυτό μας σαν ανθρωποι
    όλα τα άλλα είναι μάταια
    η γραφή
    η σιωπή
    ή η καθε μορφή ματαιοδοξίας
    το κάθε στιγμιότυπο, απότυπο της στιγμής
    επι του παρόντος
    κανείς δεν οφείλει να απολογηθεί

    ας αγαπήσουμε εμάς για αυτο που θα μείνει
    μάλλον ας αγαπήσουνε εμάς για αυτο που θα μείνει
    να αγαπήσουμε εμάς για αυτό που θα μέινει
    ή ας αγαπήσουμε οτι έμεινε απο εμάς

    τ0 ίδιο
    εκθέσεις
    παρενθέσεις
    γαμήσια και τα συναφή μοιρασιές
    ας πάν στον διάολο

    εννοώ εν ολίγης
    οτι δεν υπάρχει λόγος να γράγουμε στο internet

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσες φορές σου έχω πει να βρεθούμε; στείλε μου το γαμημένο σου τηλέφωνο.
    Και συνεχίζω να πιστεύω πως η τέχνη δεν είναι μάταιη. Περιττή ναι, πες τη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή