στην ίδια γειτονιά

όπως καθόμαστε τώρα 

σε μιαν ετεροχρονισμένη στιγμή 

πίσω από τον υπολογιστή 

είμαστε μιας διαστρεμμένης ψυχής τα ενδότερα μείγματα 

πραγματικά μπηγμένοι σα μνήματα κι αληθινά φαντάσματα
άτακτα κοσμογυρισμένα

-τώρα βρήκα εσένα κι εμένα-

με τα λέπια στα φτερά και το μάτι το ένα
στο κούτελο
που τέλος δεν έχει

να κυκλοφορώ επηρεασμό την εκτύπωση

ως το χώμα που έφαγα για να μεγαλώσω

-το άστρο σου να αλώσω-

Α πως θέλω να μέναμε 

στην ίδια γειτονιά

(art Λύσιππος /αποξυόμενος)