Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

δυο τέρατα απ’ τα πέρατα


λέρωσα τα σεντόνια με
κατρακυλισμένα βουνά σοκολάτας
ανατρύχιασα με την πίπιζα
της δικής μας σονάτας

παραλήρησα τον κόκορα,
τα αστέρια, το δάσος,
τη θάλασσα, το φεγγάρι, τον ήλιο,
τα πάντα, μαζί σου
καθ’ όσο βαριόσουν
στου θεού μου τον θρόνο Ω!
κουκουβάγια γαμψή στο γιασεμί μου
με ψηλοτάκουνα και ζαρτιέρες
νύχτες μέρες νύχτες μέρες

-μηχανικά αδιάφορο μοναχικό
αυνανισμό εξασκώ.
οκ, Οδυσσέα χρωστάς
κρουαζιέρα στην Πηνελόπη-

ποια ανυπόστατη σταθερά μας ισιώνει!

..το φωτεινό μέρος του χεριού σου
της σελήνης μου είναι κοιλάδα..

(art Titian)

2 σχόλια:

  1. φανταστικό το ακροτελεύτιο δίστιχο και βγάλ'το από τις αγκύλες σε παρακαλώ
    θα μπορούσε να παρεμβληθεί άλλη μια φορά~κατά τη γνώμη μου~
    ίσως μετά το Ω!
    αλλά θα το ξαναδώ και θα σου πω

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημέρα λατρεμένη μου Φαίδρα. ναι! περιγράφει μια πολύ ιδιαίτερη εικόνα..
    χαίρομαι τόσο πολύ που το είδες!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή