Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

διαστημοπλοίων φάροι

σκληρά φιλιά τρυφερά στην κοιλιά σου ταξίδια
δερμάτινοι γαλαξίες στις πηγές της ζωής κορυφές απ' τα στενά των χειλιών σου σκοτάδια γεμάτα λεπίδες από λάμψεις γλυκές παράλληλες των βλεφάρων παλμοί με άλματα ως την γαλήνη του απέραντου τάφου της σιγουριάς
μ'ένα απαλό χάδι αχνιστό στο λαιμό σου μια σφικτή αγκαλιά δεμένα σχοινιά τεντωμένα βλέμματα στο όνειρο βουλιαγμένα όπως τα πέλματα στην υγρή αμμουδιά

(art Goya)

12 σχόλια:

  1. καλά τα λες, μικρό μικρό.
    καλημέρα σπίθα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημερα pandioni. απαντω στην καλοσυνατη καλημερα σου, αλλιως ντρεπομαι να σχολιαζω. διαβαζω και μεχρι εκει. οσο για το θαρρος μου στο προηγουμενο σχολείο, βασιστηκε σε προσωπικη αναγκη μετα το κειμενο σου να πω ευχαριστω για το μικρο μικρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σπίθα! το να μην έχει κανείς κάτι να πεί είναι ήτε γιατι αυτό που διαβάζει τον εκφράζει απόλυτα ή του είναι αδιάφορο. αρα..! η σιωπή στην ποίηση λένε είναι τροφή αλλα με εμένα παραδόξος δεν συμβαίνει αυτό. γενικά μιλάω πολύ και παραμιλάω σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που γράφω, με αποτέλεσμα να μην συνεννοούμαι με τους περισότερους και να μου λείπει η βαθυά επικοινωνία για να την αποζητώ. αυτό που ήθελα να σου πω είναι, αν θες, πάλεψε στο να εκφράζεις τις ντροπές σου. κυρίως αυτές πρέπει να βγαίνουν απο το μέσα μας, γιατι μας ελευθερώνουν. αυτό είναι κάτι που απο την στιγμή που το συνειδητοποίησα το έθεσα ως βασική αρχή και η δύναμη μου γίνεται πιο καθαρή. τι λες? στέκει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πανδιωνη! τα γραπτα σου ουτε με εκφραζουν απολυτα ουτε με αφηνουν αφιαφορη. μ'αρεσουν κι αλλοτε με τρομαζουν, παντα ομως διεγερτικα για τη σκεψη μου. η ντροπη μου εγκειται στο οτι δεν μου αρεσει ασεβως να εισβαλλω και να διαταρασσω με την ξενη γραφη μου το προσωπικο περιβαλλον του αλλου. ισως απο την αλλη ομως αυτο να ειναι και τροφοδοτικο. δεν ξερω! απο την αλλη, φοβαμαι να εκφρασω τα εσωτερα μου, ομως δεν εχεις αδικο. ναι στεκει. αποψε με εκανες να χαρω σαν παρανοικος γκανγκστερ μπροστα στην θεα της Μεγαλης Ληστειας! στεκει απο μονο του αιωρουμενο και μεγαλοπρεπες. σορι για τις παραπανω ποζεριες, αλλα προσπαθησα να ειμαι συνοπτικη!
    (η επικοινωνια.....μεγαλη ιστορια...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τελικα, οχι. εχεις δικιο. ειναι ομορφο να επικοινωνουν οι ανθρωποι! αφηνω κατα μερος τις προηγουμενες απειλες και ξεκινω να μπαινω στο παιχνιδι. μονη; με συμμαχο; δεν παιζει ρολο στο τελος τελος!

    (προσωπικες απειλες, καμια σχεση με την φαινομενη εννοια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ;} σπίθα σπίθα φουυυυυυυ!
    σαν μένω μόνη με επισκέπτονται πνεύματα! δεν βλέπεις τι γίνεται εδώ..ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΙΗΣΗ ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΝΟΣ..γενικά κι αφαιρεμένα.
    μπλέκω συνέχια στην προσπάθεια να φάω την ουρά μου..να αποκρυπτωγραφίσω ψυχές αιώνιες και να μπω σε άλλα σώματα διαστημικά. εσύ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μην με φυσας θ ανταριαστω! κι αν γινω πυρκαγια ζητω που καηκαμε! εγω θελω να ζεστανω τα χερια μου. τα βαζω αναμεσα στα μπουτια, σταυρωτα στα πλευρα μου, μεσα σε τσεπες -βρισκω παλια εισητηρια- τα κανω χουχου, στριβω τσιγαρα και μυαλο, και τα τρεχω πανω στο χαρτι, κι εκει να δεις που ξεχνιεμαι. ψαχνω να ξεσπασω την τρελα μου μεσα στην τοση ησυχια. Σου αρεσει να μπλεκεις! αυτο ειναι υπεροχο! κι εγω τι θα εκανα χωρις τον μικρο μου υστερικο πολυποδα;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. , , , ..τώρΑ, διαβάζω τα χαρτιά σου. κάποια πολλά κάποια όλα είναι τόσο δικά μου που μου διαλύουν την ματαιώτητα μέσα σε μια πορτοκαλί ρουφίχτρα ..και φουυυυυυυ, ναι ναι! ζήτω που-?- ΚΑΗΚΑμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "πατουσα!" λεγαμε στο πρωινο απουσιολογιο και γελαγαμε "χιχιχι!" και τωρα γελαω χμ..! δυο ματαιωτητες λοιπον συναντηθηκαν και τσουγκριζουν τα ποτηρια τους με κοκκινες τις μυτες και τα μαγουλα κ αερα στα τραγουδια. που με πας;! ερχομαι!
    χα και η ρουφηχτρα, το ωραιο ειναι οτι, σε βγαζει στα δικα σου χαρτια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή