Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

άκυρο



(ή ακόμα συλλαβίζω) .. με διασχίζεις, κι όταν μες τη νύχτα ανατέλει ο ήλιος στα μάτια σου γκρεμίζω τους τοίχους και πετώ στο κενό τα αγκωνάρια των πληγών μου.. στη φωτιά καίω μυστικά που γίνονται χαρτιά να λεν τη μοίρα. ήθελα να στο πω. αυτό που με κυνηγούσε απο τότε να το πιάσω.. χρόνια πρίν που ήμουν παιδί συλλάβιζα. μέχρι και τώρα συλλαβίζω κάποιες λέξεις.. τότε μια μέρα ο πατέρας, ασυνήθηστα, θέλησε να με εξαιτάσει για τα μαθήματα του σχολείου. στο ανθολόγιο ήταν ένα ποίημα, -κρίμα που δεν θυμάμαι πιο-. με έβαλε να το διαβάσω κι απ τα αισθήματα,τα νοήματα, κόμπιασα τόσο πολύ σε κάποιο σημείο που νόμισε πως δεν ξέρω να διαβάζω, και μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα τόσο που μάτωσε η μύτη μου.. και στη μνήμη μου έμινε αυτή η αγάπη να με χτυπά απότομα και να με ξαιματώνει.

(art Garsot)

6 σχόλια:

  1. Αν τα αγγλικά σου είναι καλά, το παρακάτω 2λεπτο video ίσως ανεβάσει κατακόρυφα τον δείκτη αισιοδοξίας σου, είτε το χρειάζεσαι είτε όχι.

    Brain Surgeon

    Πάω να ξαναβυθιστώ στα βαρετά ... χαρτιά μου.

    Σταύρος

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ ρε παιδί! με εγγλέζικο χιούμορ.. όντως βαρετά!?!
    ;ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. άσε που δεν είμαι και σίγουρη για την αλήθεια του κειμένου.. καταφαντασία τράυματα κτλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. H αυτοαναίρεση είναι το μονοπάτι της σοφίας....Χρόνια πολλά και γεμάτα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. και για σένα αστερία του ήλιου! τι κάνεις? καιρό είχες να φέρεις την ζέστα σου..
    φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή