Φάντασμα

Σε βλέπω..

Έχουν μια σκόνη να διατηρούν το νερό αθάνατο οι χριστιανοί και αγιάζουν.
Τι τρέλα κι αυτή, και με τι συνέπιες!

Δέ φταίω εγώ αν είσαι φάντασμα
Κάποια χημεική ουσία σου λείπει
Έχω καρδιά με κόκκινο αίμα
Και ’Λευκό’ μυαλό

Τα κατάφερα,

Φιλιώνομαι με τον πόνο και τα φιλιά του καινούρια

(..nueva..New artistical Era, tu mais buena.. )

μετέχμιο

Ο χρόνος περνά μέσα απ’το σώμα μου
Και πάνω στο ‘speed’ σπάω
Κενό, χάος, ηλεκτρισμός, ηλεκτρική καρέκλα.

Κάτι στο βάθος προχορά,
Δεν ξέρω ακόμα τι είναι,
Όμορφα άμορφο
Είναι σκοτάδι κι όλα θολά
Θολά και μαύρα είναι

Δε φοβάμαι
Απλά περιμένω
Να το δώ απο κοντά
Σαν φάρο αναμένο

..Αναμένω.

-Σου εξάπτουν εξαπατούν την φαντασία αυτά τα φαντάσματα
Ακόμα κι αν αναμοχλεύουν τα σκουπίδια τους
Στις αλάνες που άλλωτε χρησίμευαν για εξώστη.-

[foto by antony, Strofylia forest, Capo Araxon]