Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

Στην πύλη του Άδη


Στην πύλη του Άδη στέκομαι και κοιτώ
κατρακυλώ..
ώρες ώρες μου'ρχετε να το σβήσω αυτο το μπλογκ.
μοιάζει νεκροταφείο στιγμών, σανατόρειο συναισθημάτων.
ξεκίνησε με μια κραυγή και πάει.. άκοπη.
φυλακή ο πλανήτης σου μικρέ πρίγκιπα, ναι είναι τόσο μικρός που δε μας χορούσε,
κι έτσι πήδηξα, στην πρωτη μαύρη τρύπα!!!!!!
με την ελαφρότητα, την ηλιθιότητα που διακρίνει τις πράξεις στον έρωτα...
δυσεκατομύρια εκατομυρίων τα κομμάτια μου και το κενό σε αποστάσεις φωτός, πιχτό σκοτάδι.
πόσο όμορφη μπορεί να είναι μια πύλη του Άδη;
(Foto by Era)

3 σχόλια:

  1. Nα μην παρατήσεις τίποτα. Να μου κάνεις τη χάρη. Να συνεχίσεις το blog με όρεξη και μεράκι. Αφού εδώ εκτονώνεσαι και το ξέρεις. Όσο για τον Άδη δεν τον αφήνεις λίγο για να ρίξεις μια ματιά τη γραμμή που συναντά η θάλασσα τον ουρανό; Και μετά τα ξαναλέμε!!
    Φιλί κοραλένιο και μια αγκαλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην το σβήσεις και μην το σταματήσεις please!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σιωπή